Stories of a Beerman

Name:
Location: Athens, Greece

οταν δεν πίνω μπύρες εκπαιδεύω σκυλιά...

Saturday, April 29, 2006

Eτσι ξαφνικα ή ''Κακο DNA''

Κι ομως φιλοι μου...μεσα σε ενα Σαββατοκυριακο πεθαινεις!Τι κι αν δεν πεθαινεις σωματικα,αρκει που πεθαινεις συναισθηματικα.Την Παρασκευη εισαι καλα και το Σαββατο σε βαζουν χειρουργειο για να σου αφαιρεσουν τον ογκο που'χεις στο λαιμο.Θα ζησεις βεβαια δυο-τρια χρονια,αλλα ζωη ειναι αυτη;
Τοτε και μονο τοτε καταλαβαινουμε το νοημα της ατακας που ξεστομισες τρεις μερες πριν οταν πρωτοειδες και ενοχληθηκες απ'το πρηξιμο στο λαιμο:
''...φοβαμαι οτι ειναι το χειροτερο...την ξερω την μοιρα μου...αυτο ο ατιμος θα με φαει...ας χαρω τη ζωη μου τωρα που μπορω...''
Ολοι νομιζαν πως ηταν ' αυτοσαρκασμος '.Η αληθεια ειναι οτι δεν ηξερες...την ωρα που προφερες αυτα τα λογια,αλλα το διαισθανθηκες γιατι ολη η οικογενεια σου εχει το ιδιο προβλημα(αργοτερα το μαθαμε οτι ο πατερας σου πεθανε πριν λιγο καιρο και η μητερα σου ειναι στο τελευταιο σταδιο).
Τι κι αν αυτοσαρκαστηκες;Το μαχαιρι δεν το γλιτωσες!
Κι εγω απομεινα κοκκαλωμενος να σκεφτομαι τα γελια που καναμε στη δουλεια,οταν μας ειπες οτι θα πεθανεις απ'τον καρκινο.ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΦΙΛΕ!

Wednesday, April 26, 2006

H Μανα...

Καθομαστε στο καθιστικο στο πατρικο μου,εγω,η συζυγος μου,ο αδερφος μου,η μανα μου κι ο πατερας μου.Εχω αφησει ενα βιβλιο διπλα μου στο τραπεζακι.Ο αδερφος μου με ρωταει:

-Ποιος το διαβαζει αυτο το βιβλιο;

(πριν προλαβω να μιλησω,η μανα μου απανταει...)

-Η Κατερινα(η συζυγος) το διαβαζει,ποιος αλλος;

Το υπονοουμενο ηταν σαφες.Η μανα μου θεωρουσε οτι μονο η Κατερινα που'χε παει στο πανεπιστημιο μπορουσε να διαβασει ενα βιβλιο(και μαλιστα τοσο μεγαλο σαν κι αυτο...).
Απλωθηκε σιωπη και ενοιωσα πως συμφωνουσαν ολοι με τη μανα μου.Ηθελα να της κανω αυστηρη παρατηρηση και να της πω επι λεξη:
''Τι μαλακιες λες ρε μανα;Ποιος σου'πε οτι οποιος εχει βγαλει μοναχα το λυκειο,δεν εχει δικαιωμα στην καλλειεργεια;''
Το καταπια και δεν εβγαλα τσιμουδια.Γιατι εισαι μανα μου...κι ας μην σκεφτηκες τη φραση που ξεστομισες...(Και δεν ειδες ουτε καν τον τιτλο του βιβλιου:''Το πιο σημαντικο που'μαθα στο πανεπιστημιο ηταν οτι δεν θα'χανα τιποτα αν δεν πηγαινα...'').Θα στο χαρισω να το διαβασεις...

Tuesday, April 25, 2006

ΜΙΚΡΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ

Μ.Παρασκευη ημουν στη δουλεια και δυστυχως επρεπε να φαω εκει περα.Το πρωτοκολλο του εστιατοριου της δουλειας ελεγε οτι τη Μ.Παρασκευη επρεπε να τηρηθει νηστεια,γι αυτο κι εβγαλε για μεσημεριανο 'πατατες και κολοκυθακια νεροβραστα'.Καθομουν με πεντεξι συναδελφους κοντα μου και ακουγα τους ψιθυρους:

-Μακαρι να'χα ενα σουβλακι...
-...και λιγο κοτοπουλακι δεν θα'ταν ασχημο...

Θελησα να τους προκαλεσω και ειπα:
-Μακαρι να'μουν ο Χριστος και να'κανα το θαυμα με τα ψαρια...στη σχαρα.

Γυρισαν ολοι και με κοιταξαν με αγριο υφος,ακομα κι αυτοι που πριν λιγο θελαν μπριζολες και σουβλακια!(λες κι οι φραστικες αμαρτιες ηταν ιεραρχημενες...)
Καποιος αλλος το ξανασκεφτηκε(πιθανον καταλαβε οτι ολοι ειμαστε αμαρτωλοι) και μου
ειπε:
-θα πω και εγω την αμαρτια μου...δεν αντεξα δυστυχως τη νηστεια και προχτες εφαγα λιγο τσουρεκι κι ενα κουλουρακι.Μυριζαν εξαισια...
-Μη φοβασαι(του ειπα),ειναι τοσο μικρη η αμαρτια σου,πιθανοτατα θα απολαυσεις μεταθανατον τον παραδεισο,αλλα ισως να σου στερηθει κι εσενα να φας απο καποιο δενδρο...
-Λες να δεχτω μοναχα τοσο μικρη ποινη;
-Ειμαι βεβαιος...αλλα προσεχε μη κανεις κι εσυ καμια μαλακια και φας απ'τον απαγορευμενο καρπο...
Μη φοβασαι ,θ'αντεξω...εξαλλου εχω κι εμπειρια με τις γυναικες και δυσκολα θα με παρασυρει καμια...αλλα δε μου λες,ποιους αλλους φανταζεσαι στον παραδεισο;
-Δεν ξερω για τον παραδεισο,αλλα σε διαβεβαιωνω οτι στην κολαση θα'ναι ολοι οι αθεοι...
-...θα'ναι οι κουμουνιστες στην κολαση;
-Σαφεστατα...
-Θα'ναι ο Λενιν,ο Γκορμπατσωφ,ο Θεοδωρακης;
- Βεβαιως και θα'ναι και πιθανον να καταφερουν στην κολαση να κυβερνησουν...
-Πιστευεις πραγματικα στην κολαση να επικρατησει ο κουμουνισμος;
-Ειμαι σχεδον σιγουρος...
-Ε,τοτε η ολαση δεν θα'ναι κολαση αλλα παραδεισος...
-Πιθανον...
-Μα τοτε θα κανω το παν για να παω στην κολαση.Θελω εξαλλου να γνωρισω απο κοντα τους μεγαλους της Αριστερας...
-Μα τι λες ρε φιλε,μηπως εισαι φιλοκουμουνιστης;
-...μα...σου ειπα,εγω ειμαι θεοσεβουμενος,κανω σαραντα μερες νηστεια...
-Ειπα και γω!γιατι ξερεις οτι σ'αυτη τη δουλεια δεν εχουν θεση τα κουμουνια...
- Μα τι λες συντροφε,εγω ουτε που θελω να τους βλεπω στα ματια μου...
-Ειπα και εγω ρε συντροφε...

Wednesday, April 19, 2006

Περίεργο Πάσχα



Hταν ένα απ’τα πιο περιεργα πασχα.Θελω να το αφαιρεσω απ’τη μνημη μου αλλα δυστυχως οι ασχημες αναμνησεις ριχνουν αγκυρα στο μυαλο μας,κι όταν παμε να την τραβηξουμε,αυτή φρακαρει αναμεσα στα βραχια…

Λειπαμε 5000 μιλια μακριααπ’τα σπιτια μας.Η ψυχολογια μας ηταν χαλασμενη και επιπροσθετα,επιβαλλονταν να γιορτασουμε το Πασχα κι ας μη νοιωθαμε κατι ιδιαιτερο.Το πρωτοκολλο ελεγε να ψησουμε αρνι.Ελα όμως που στα μερη που βολοδερναμε ,δεν ειχαν καμια επαφη με την κουλτουρα μας!!!Ηταν δυσκολο να βρουμε σουβλες(επρεπε να τις κατασκευασουμε)και ηταν ακομη πιο δυσκολο να βρουμε αρνια.Ενας προμηθευτης ανελαβε να μας εξυπηρετησει για να μπορεσουμε άλλη μια φορα να νικησουμε το θανατο (να χασουμε όμως στη μαχη με τη χοληστερινη).Αραγε ποσοι συμπολιτες μας οδηγουνται αυτές τις μερες ένα βημα πιο κοντα στο εμφραγμα για χαρη του εθιμου;


Ξενιτεμενοι κι είναι Κυριακη των Βαιων.Για να το βιωσουμε ριχνουμε βαγια στις φακες!!!Εφτασε κι η Μεγαλη Βδομαδα.

Μ.Δευτερα αδιαφορη

Μ.Τριτη και Μ.Τεταρτη ξενερωτα.

Μ.Πεμπτη θυμηθηκαμε ότι πισω στην πατριδα βαφουν τα’αυγα.

Μ.Παρασκευη στολισαμε επιταφιο…και μπηκαμε μεσα!!!

Μ.Σαββατο αναστηθηκαμε…και

Κυριακη του Πασχα σηκωθηκα ξημερωματα για να κοροιδεψω τον ιδιο μου τον εαυτο ότι γουσταρω παρα πολύ την ολη διαδικασια.

Ετοιμασαμε τα’αρνια(εφτα στον αριθμο,όχι παιξε γελασε…)και καθαρισαμε τις σουβλες.Διαπιστωσαμε αμεσως δυο προβληματα:οι σουβλες ηταν ψηλες και επρεπε να τις γυριζουμε ορθιοι(βλ.φωτο),ενώ τα αρνια ηταν στεγνα από λιπος λες κι ηταν ψευτικα.Μπας κι ο προμηθευτης μας πασαρε λαμα αντι για οβελια;Αnyway,ηπιαμε(για να μπορεσουμε να διασκεδασουμε),φαγαμε,μεθυσαμε και γελασαμε…Το γλεντι κρατησε ως την επομενη το πρωι.Οταν εμφανισα τις φωτογραφιες και ειδα το κατακρεουργημενο αρνι πανω στη σουβλα,φανταστηκα ότι το φαγανε ζωα κι όχι εμεις.Θυμηθηκα και τη γευση του που δεν εμοιαζε με το αρνακι του γαλακτος που εκτρεφουμε στην Ελλαδα!Ξανασκεφτηκα ποια ζωωδη ενστικτα μας παρεσυραν να κατασπαραξουμε το αρνι πανω απ’τη σουβλα!Θα μου πειτε,σαν ζωα δεν μας στειλαν 5000 μιλια μακρια στον πολεμο;Και τι ειρωνεια!!Ονομασαν την αποστολη ‘’ειρηνευτικη’’ κι ολοι οι πολεμιστες,ως ανθρωποι του Χριστου γιορτασαμε την ΑΓΑΠΗ…τις αγιες αυτές ημερες.

…Και την μεθεπομενη,Τριτη του Πασχα,βρεθηκαμε στην πρωτη γραμμη να σκοτωνουμε αθωους πολιτες!!!Κι όταν γυρισαμε στην πατριδα επειτα από τεσσερεις μηνες στο μετωπο του πολεμου,μας υποδεχτηκαν,λες και πραγματρικα ειχαμε φερει στο κοσμο την ειρηνη…

Οι τυψεις θα μας τρυπανε το μυαλο σ’ολη μας τη ζωη.

Μακαρι να ‘ροκανισουν’το κομματι της μνημης…για να μη θυμομαστε τα εγκληματα μας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: α) δειτε τους ‘’ασκους του πολεμου’’στο βαθος της φωτο…

β) η σούβλα που ψηνω ειναι η μόνη κοντη

Tuesday, April 18, 2006

Τι αλλο θα εφευρει το διεστραμενο μυαλο του ανθρωπου;

Απιστευτο κι ομως αληθινο.Μολις εικοσι ημερες εχει που κυκλοφορησε ο πρωτος' προσωμειωτης της τελειας πιπας'!!!Ναι ,καλα ακουσατε.Προκειται για ενα ομοιωμα πεους που μπορει πλεον η ανθρωποτητα να εχει στη διαθεση της.Ειναι οτι καλυτερο για δεσποινιδες και κυριες ανα τον κοσμο και γιατι οχι,μπορουν να το χρησιμοποιησουν και ορισμενοι εκκεντρικοι κυριοι.

Η τιμη του προσωμειωτη τελειας πιπας ανερχεται στα 116 δολλαρια.Αφου οι ενδιαφερομενοι τον αποκτησουν,το μονο που εχουν να κανουν,ειναι να τοποθετησουν το ομοιωμα στο στομα και να ενεργησουν οπως στην πραγματικοτητα.Αναλογα με την ποιοτητα της πιπας το ομοιομα εχει ενα δεικτη που ανεβοκατεβαινει και δειχνει το υψος επιπεδου ικανοτητας του χειριστη-τριας.Ουσιαστικα το καλυτερο ''ρουφηγμα''ενεργοποιει περισσοτερο ή λιγοτερο ενα ''suction pump''(αντλιακι αναρροφησης) που δινει σημα στο δεικτη.

Τεχνικα δεν γνωριζω περισσοτερα,ισως να εχει και καποιους αλλους παραμετρους που να λαμβανει υποψει(αν σκεφτειτε οτι δεν ειναι και λιγα 116 δολλαρια...).Γεγονος ειναι οτι κατι τετοιο ελειπε ως τωρα απο την αγορα και πλεον μπορειτε ολες και ολοι να εξασκηθειτε και να ανεβασετε σταδιακα τις επιδοσεις σας!!!Ο προσομειωτης συνοδευεται απο εγχειριδιο τσεπης με συμβουλες για καλυτερες βαθμολογιες...

Προσωπικη μου αποψη,δεν πρεπει να λειπει απο κανενα νοικοκυριο!Ολες οι κυριες(τουλαχιστον)που σεβονται τον εαυτο τους πρεπει να τρεξουν να προλαβουν...
ΚΑΗΜΕΝΕ ΑΝΘΡΩΠΕ,τι αλλο θα δουν τα ματια σου!!

Προσοχη!!!(ανδρες)μην το παρετε δωρο στη συντροφο σας αν δεν σας το ζητησει,γιατι μαλλον θα θεωρησει οτι κατι δεν κανει σωστα κατα τον πεοθηλασμο και σας βλεπω να ψαχνετε στην αγορα για μηχανηματακι που θα αντικαταστησει τη συντροφο(υπαρχει και αυτο,νομιζω λεγεται vibrator,θα συλλεξω πληροφοριες και θα επανελθω...).

Sunday, April 09, 2006

MAΓΙΚΟΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Περπαταω αφηρημενος στον πεζοδρομο της Ερμου και βαδιζω εξω απο ενα μαγαζι ρουχων που η εξωτερικη του πορτα καλυπτεται απο εναν καθρεφτη.Προσπερναω δυο-τρια βηματα και τελειως ενστικτωδως φρεναρω,γιατι αντιλαμβανομαι οτι δεν φανηκε το ειδωλο μου.Οπισθοχωρω και στεκομαι ορθιος μπροστα στον καθρεφτη.Πισω μου εκατονταδες περαστικοι βολταρουν αμεριμνοι.Προς μεγαλη μου εκπληξη δεν βλεπω ουτε το ειδωλο μου,ουτε τους περαστικους.

Κλεινω τα ματια μου και τα ξανανοιγω.Σιγουρα δεν ειναι η ιδεα μου.Αντι για ειδωλα,βλεπω πολλα και διαφορα φρουτα να περπατανε.Μηλα,αχλαδια,μπανανες,αναναδες,σταφυλια,ολα περπατουν.Σκουληκια ξετρυπωνουν απ'ολα τα φρουτα και μια γλιτσα σαπιλας ρεει στον πεζοδρομο γυρω τους.
''Δεν ειναι δυνατον'' ,λεω μεσα μου.
Κανω μεταβολη και στεκομαι πλατη στον καθρεφτη.Βλεπω ξεκαθαρα τους συνανθρωπους μου να βαδιζουν και ολα ειναι φυσιολογικα.Ξαναστρεφω προς τον καθρεφτη.Ξανα η ιδια εικονα αηδιας.

Κανω μερικα πλαγια βηματα και στεκομαι μπροστα στην τζαμαρια του διπλανου υποδηματοποιειου.Βλεπω πεντακαθαρα το ειδωλο μου.Μαυρα μαλλια,καστανα ματια,μετριο αναστημα κι ενα σημαδι στο αριστερο φρυδι.Μερικα κιλα παραπανω λογω της ιδιομορφιας της τζαμαριας αλλα τιποτα ανησυχητικο.Ξαναπλησιαζω τον καθρεφτη και ξανα το ειδωλομε τα σαπια φρουτα.
Μπροστα απ'ολα τα φρουτα βλεπω ενα σκληρο γυαλισμενο καταπρασινο μηλο που σου'ρχεται να το αρπαξεις και να το φας.Το ειδωλο εναλλασεται και ποτε βλεπο το ωραιο μηλο και ποτε βλεπω ενα σαπιο κιτρινισμενο που το ζωνουν τα σκουληκια.Μοιαζει σαν να θελει να αντισταθει στη σηψη και να μη μπορει...Μενω αποσβολωμενος,ποιος ξερει ποση ωρα.Ξαφνικα ανοιγει η πορτα του καταστηματος κι ολα σβηνουν μεμιας.Χαιδευω με τα δακτυλα μου την επιφανεια του καθρεφτη μηπως δωσω μια εξηγηση.Τιποτα το ανησυχητικο.Αδιαφορω για το συμβαν και συνεχιζω τη βολτα μου.Την επομενη το'χω ξεχασει τελειως...

Sunday, April 02, 2006

Όταν η τέχνη μας αγγίζει

Με αφορμή την επίσκεψη μου στην έκθεση ρεαλιστικού κόμικς στην Αθήνα και επειδή είμαι κουλός να σκιτσάρω θα περιγράψω μια σκηνή που διαδραματίστηκε μπροστά στα μάτια μου στο χώρο της έκθεσης.

Σε όλο το μακρόστενο δωμάτιο υπήρχαν χιλιάδες σκίτσα, υπήρχαν σκίτσα δεξιά, αριστερά, στο ταβάνι, στο πάτωμα, στις κολώνες, σκίτσα ασπρόμαυρα ή έγχρωμα. Νόμιζες ότι οι ήρωες θα ξεπηδήσουν απ'τα κάδρα.

Σε μια μικρή γωνιά υπήρχαν μερικά αντιρατσιστικά σκίτσα που δείχνουν την ωμή πραγματικότητα των ημερών μας: άθλιες συνθήκες στα γκέτο, ειρωνική και απαξιωτικά αντιμετώπιση των αλλοδαπών από τους Έλληνες, εκμετάλευση, κακοποιήσεις και φόνοι αλλοδαπών.

Ένας νεαρός στέκεται μπροστά στην αντιρατσιστική γωνιά και προβλιματισμένος διαβάζει προσεκτικά τις λεζάντες. Προχωράει με αργά πλάγια βήματα. Όταν φθάνει σε ένα σκίτσο που δείχνει ένα κατακρεουργημένο σώμα ενός μαύρου άνδρα, δεν αντέχει άλλο και τον πιάνουν τα κλάμματα. Κλαίει δυνατά και φέρνει σε αμηχανία τους άλλους επισκέπτες που απομακρύνονται σιγά-σιγά από κοντά του.

Τα μάτια του νεαρού έχουν κοκκινήσει από το κλάμα. Ο δημιουργός του σκίτσου "κατακρεουργημένο σώμα" αντιλαμβάνεται το συμβάν και πλησιάζει το νεαρό
- Μπορώ να σας βοηθήσω κύριε; Μήπως χρειάζεστε κάτι;
- Όχι, ευχαριστώ, απλώς συγκινήθηκα
- Αφού με διαβεβαιώνεται ότι όλα πάνε καλά, οφείλω να σας συστηθώ, Γιάννης Γιαννάκης, ο δημιουργός του σκίτσου. Χαίρω πολύ και ομολογώ ότι μου κάνει εντύπωση που ένας νεαρός σαν εσάς είναι τόσο ευαίσθητος και παρορμητικός, σε ένα χώρο που άλλοι άνθρωποι θα προσπαθούσαν να πνίξουν τα συναισθήματα τους, Θα 'θελα να μου πείτε τις σκέψεις σας πάνω στο σκίτσο μου
-Χάρηκα και εγώ κύριε. Τα συναισθήματ αμου ξεχείλησαν για ένα και μοναδικό λόγο, με λένε Αμπτούλ και είμαι Πακιστανός...

<>