Η Τελικη κριση του θεου

Ο Ιγνάτιος υπήρξε πρότυπο χριστιανού σε όλη του την ζωή. Τηρούσε κατά γράμμα όσα υποδεικνύονταν στο δόγμα και το κατάφερε να κανει ένα βήμα παραπάνω.
Εκτός από τους τύπους είχε σαν γνώμονα την αγάπη, δηλαδή την ουσία του Χριστιανισμού.
Πάντα πίστευε ότι ο Θεός είναι ένας Θεός αγάπης που σε καμιά περίπτωση δεν θα γίνει τιμωρός, γι'αυτό και θα σώσει όλους τους ανθρώπους στην τελικά κρίση, ανεξάρτητα από το ποιόν τους.

Τα χρόνια πέρασαν και ο Ιγνάτιος απεβίωσε. Πέρασαν και άλλα χρόνια, αλλά μην με ρωτάτε πόσα ακριβώς. Η ημέρα της κρίσης ήρθε και δεν είχε καμία σχέση με αυτά που έλεγε η Αποκάλυψη, δεν είχε ουδεμία σχέση με οτιδήποτε είχε ειπωθεί από πιστούς και άπιστους.
Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Η τύχη των ανθρώπων ήταν στα χέρια του Θεού.
Για δεύτερη φορά ο Θεός αποφάσισε να ενανθρωπιστεί για να γίνει πιο προσιτός. Και αυτή την φορά διάλεξε ένα παρουσιαστικό, για να τονίσει πόσο λάθος οι άνθρωποι συμπεριφέρθηκαν στην ζωή τους.

Ο Θεός, δεν θα το πιστέψετε, εμφανίστηκε στη γη σαν μαύρος gay με ειδικές ανάγκες.
Συγκεκριμένα είχε κομμένα και τα δυο του χέρια και ήταν θηλυπρεπής. Επέλεξε να κάθεται σε ένα αναπηρικό καροτσάκι που του θύμιζε κατά κάποιο τρόπο τον ουράνιο θρόνο του.
Μάζεψε όλη την ανθρωπότητα στην έρημο και χωρίς να απευθύνεται προσωπικά- με συνοπτικές διαδικασίες- επέλεξε τους τυχερούς, που κατά κοινή ομολογία απήχαν πολύ από τα κριτήρια, που είχαν θέσει όλες ανεξαιρέτως οι θρησκείες.

Ο Ιγνάτιος δεν ήταν μέσα στους τυχερούς. Αριθμητικά οι τυχεροί ήταν μονάχα μερικές χιλιάδες. Μετά το τέλος της διαδικασίας επικράτησε ένα βουητό, αποτέλεσμα της μεγάλης δυσαρέσκειας του πλήθους. Ο Θεός, όπως τόσα και τόσα χρόνια, έκανε υπομονή. Το πλήθος στην πρώτη μισή ώρα εξαγριώθηκε και άρχισε να φωνάζει συνθήματα κατά του Θεού. Δισεκατομύρια άνθρωποι άρχισαν να πλησιάζουν προς το μέρος του μεγάλου κριτή και κάποιοι φώναξαν:
"Κρεμάστε τον ξανά τον πούστη, είχαν δίκιο οι πρόγονοι μας που τον κρέμασαν στον σταυρό".
Όλο το πλήθος φώναζε πλέον "κρεμάστε τον, κρεμάστε τον".

Ανήμπορος ο Θεός να αντιδράσει, από το αναπηρικό καροτσάκι, αφέθηκε άπραγος σε ζωντανους και νεκρους. Κάποιοι τον άρπαξαν, κάποιοι τον έφτυσαν, κάποιοι τον κλώτσησαν, κάποιοι τον γρονθοκόπησαν. Και επειδή ο Θεός δεν είχε χέρια για να τον κρεμάσουν στον σταυρό εκ νέου, αποφάσισαν και τον έπνιξαν σε μια μικρή λιμνούλα, στην μοναδική όαση που υπήρχε τριγύρω.

Άδοξα πήρε τέλος η τελική κρίση του Θεού και η ζωή των θνητών συνεχίστηκε.
Η ανθρωπότητα ξαναπήρε την κάτω βόλτα και κανείς δεν υπήρξε για πολλά χρόνια ικανοποιημένος, εκτός από τους λιγοστούς τυχερούς του Θεού, που αν και δεν απόλαυσαν τα προνόμια τους, τους έμεινε η χαρά της προς στιγμήν επιλογής του Θεού.

Μήπως τελικά και αυτή την φορά ο Θεός κατέβηκε στην γη για να μας προβληματίσει και να μας επαναφέρει στον ίσιο δρόμο;
Μήπως δεν ήταν η τελική κρίση αλλά ένας προάγγελος αυτής;
Μήπως όλα ήταν προκαθορισμένα από τον Θεό για να αλλάξουμε συμπεριφορά απέναντι στους φτωχούς, στους άρρωστους, στους μαύρους, στους ομοφυλόφιλους, στους αλλόθρησκους και γενικότερα στους συνανθρώπους μας που τυγχάνουν να είναι λίγο διαφορετικοί από εμάς;

ΑΠΟΣΤΑΞΗ...ΖΩΗΣ!!!!!

Eιναι αδικο να λενε ότι οι προηγουμενες γενιες παλευαν πρωτιστως να επιβιωσουν οι ιδιοι.Η αληθεια είναι ότι αγωνιζονταν να δημιουργησουν τις προυποθεσεις για μια καλυτερη ζωη στα παιδια τους.Ακομα κι όταν τα’χαν δωσει όλα,προσπαθουσαν να προσφερουν και το κατι παραπανω.Κριμα που τα παιδια δεν το καταλαβαν ,κανανε υπολογισμους και βρηκαν ότι οι γονεις επρεπε να τους δωσουν κι αλλα.Μεινανε να μετρανε τα σπιτια ,τα οικοπεδα ,τα μετρητα…Ποτε δεν μετρησαν την πραγματικη περιουσια που’χαν στα χερια τους,ποτε δεν καταλαβαν ότι χρωστανε στους γονεις τους ένα μεγαλο ευχαριστω για την φροντιδα και την αγαπη που τους εδειξαν,’ και για όλα αυτά τα ομορφα που τους ενεπνευσαν…

Εγω απ’τη μερια μου υπηρξα διπλα τυχερος γιατι εκτος απ’τα αυλα ,πηρα κι αλλα…Βρεθηκα λοιπον ξαφνικα στα 28μου να ‘χω στην κατοχη μου ένα αμπελι κι ένα διαμερισμα να το νοικιαζω.Για το διαμερισμα δεν εχω να πω και πολλα,μου δινει ένα ενοικιο (μικρο βεβαια,γι αυτό και κατηγορω τους δικους μου που δεν το’χαν παρει σε πιο in περιοχη!!!).

Το αμπελι δεν μου δινει δυστυχως κανενα εισοδημα αλλα καταφερνει να γινεται αιτια για να μαζευομαστε μια φορα το χρονο ,συγγενεις και φιλοι .Και είναι μεγαλη υποθεση στη σημερινη κοινωνια να βλεπεις τους φιλους σου εστω μια φορα το χρονο…Αφου εχουμε ξεζουμισει τα σταφυλλια και εχουμε παρει το μουστο,κραταμε τα υπολοιπα σταφυλια για την πασιγνωστη παραδοσιακη αποσταξη που θα μας δωσει το τσιπουρο.Οριζουμε την ημερομηνια της αποσταξης,νοικιαζουμε τα καζανια,λουλαδες κτλ.(σημειωνω ότι στα μερη μου αυτά ανηκουν στην εκκλησια και εχει το μονοπωλειο…),παιρνουμε μπριζολες,παιδακια και λουκανικα.
Αναβουμε φωτια με ξυλα!!!(τελευταια δυστυχως παει κι αυτό να εκλειψει καθως εχουν πολλοι εκμοντερνιστει και χρησιμοποιουν υγραεριο).Προσωπικα αμα παραβρεθω στην ‘’ιεροτελεστια’’της αποσταξης και δω μπουκαλα με γκαζι ,ξενερωνω…Ξαναεπαναλαμβανω λοιπον:Αναβουμε φωτια με ξυλα!!!Φτιαχνουμε πηλο από σταχτη και νερο για τη στεγανοποιηση των καζανιων στις ενωσεις(με το λουλα κτλ.).Γεμιζουμε το πρωτο καζανι ,το βαζουμε στη φωτια και περιμενουμε υπομονετικα πινοντας απ’το περσινο τσιπουρο.Ετοιμαζουμε και τα κρεατικα για να τα ριξουμε στη φωτια.

Ολοι οι φιλοι μαζεμενοι(τη μοναδικη φορα όπως ειπαμε…)και κανουμε καζουρα ο ενας στον άλλο.Τα ματια δακρυζουν από τα γελια,αλλα κυριως δακρυζουν από την καπνια της φωτιας!Αυτη η καπνια η ατιμη μας εριξε στο γκαζι…και στο ξενερωμα συναμα!!Καποια στιγμη η συζητηση διακοπτεται απ’τον ηχο της πρωτης σταγονας που πεφτει στην τσιγκινη κατσαρολα.Ακολουθουν κι άλλες σταγονες,κι άλλες…Είναι το λεγομενο πρωτοράκι(πρωτη ρακή).Ειναι και το πιο δυνατο!Ολοι θελουμε να πιουμε από αυτό για να μυηθουμε…Για να μην μακρυγορω,το βραδυ συνεχιζεται και η κατσαρολα δεν προλαβαινει να γεμισει γιατι καταβροχθιζουμε το περιεχομενο.Τα καζανια αλλαζουν και το φαγοποτι συνεχιζεται.Ολη η αποσταξη μπορει να κρατησει μεχρι και τρια βραδια,αναλογα με τη σοδεια του κάθε αμπελουργου.Μετα τις πρωτες ωρες ολοι οι φιλοι ειμαστε μεθυσμενοι και ο χαβαλες δινει και παιρνει…Τοσο πιωμενοι ώστε με δυσκολια καταφερνουμε να στεγανοποιουμε τα καζανια με τον πηλο!!!

Μολις θυμηθηκα περιστατικο πριν μερικα ετη.Ημαστε μαζεμενοι(μεθυσμενοι καλυτερα…) γυρω απ’τη φωτια και λεμε ανεκδοτα ενώ εχουμε ετοιμασει τις μπριζολες και τις εχουμε βαλει πιο διπλα σ’ένα ταψακι.Ξαφνικα γυρναμε και βλεπουμε το σκυλι μας να’χει πεσει με τα μουτρα μεσα στο ταψακι και να’χει βαρυστομαχιασει!Ευτυχως ο Στεφανος είναι χασαπης και δεν μειναμε τελικα νηστικοι!

Ευτυχως υπαρχει το αμπελι και μαζευομαστε.Εχω σκεφτει πολλες φορες ότι στο μελλον αν επιστρεψω στα Γιαννενα ,ισως χτισω μονοκατοικια στο αμπελι.Τρεμω αυτη την ωρα γιατι θα ερθει το τελος των συναντησεων με τους φιλους μου…

''Oδυσσεας Ελυτης''(μουσειο Μπενακη 18-3-2006)

...Το αμφιθεατρο εχει ξεχειλησει,
ο κοσμος στεκεται ορθιος και ακουμπαει στους τοιχους
ή καθονται στα σκαλοπατια των διαδρομων.
Εκατονταδες διαφορετικοι ανθρωποι,διαφορετικης ηλικιας,
διαφορετικου μορφωτικου επιπεδου,εκατονταδες ανομοιοι χαρακτηρες.
Ολοι αναιξεραιτως αυτοι οι φαινομενικα διαφορετικοι συμπολιτες μας,
εχουν ενα γνωρισμα κοινο,
ενα γνωρισμα που δεν αποτυπωνεται με λεξεις
γιατι κινειται στο συνορο του φανταστικου με του πραγματικου.
Αυτο το κατι τους εφερε σημερα ολους,να συνωστισθουν σ'αυτη τη μικρη αιθουσα.
Κατι διεγειρεται μεσα τους ,
οταν ακουν τους στιχους του Οδυσσεα,
οταν γενικοτερα διαβαζουν ποιηση.
...Η ραχοκοκαλια μου σταζει ιδρωτα
τα ποδια μου εχουν πρηστει απ'την ορθοστασια
και τα νευρα του αυχενα μου εχουν πιαστει.
Τα ματια μου εχουν βαρυνει απ'την αφορητη ζεστη
αλλα παραμενουν καρφωμενα
ποτε στ'ασπρα δακτυλα της πιανιστριας που γινονται ενα με
τα ασπρα πληκτρα του πιανου
και ποτε καρφωμενα στα χειλη της κοπελας που απαγγελει τους ομορφους στιχους.
Κατανυκτικη ατμοσφαιρα καθ'ολη τη διαρκεια της απαγγελειας
κι ενα δακρυ κυλαει απ'τα ματια μου
σαν σιγοψιθυριζει η κοπελα το στιχο:
''ολοι με περνουσαν για τρελο...
αλλα εγω αισθανομουν
οτι απ'το τιποτα φτιαχνεται ο παραδεισος...''
(ας με συγχωρεσει ο ποιητης αν δεν αποτυπωσα ακριβως το στιχο του)

Ενα στα γρηγορα...

Ηταν χαραματα πρωι και πηγαινα για τη δουλεια με το καρο μου,οταν ξαφνικα ακουσα μια γλυκια φωνη να ξεπηδαει απ'το ηχειο του αυτοκινητου και να αναφερει το αδιεξοδο των ασφαλιστικων ταμειων.Για πρωτη φορα αφησα το μυαλο μου να φανταστει το αυριο.Για πρωτη φορα συνειδητοποιησα οτι η μονιμη δουλεια που εχω απ'τα 18μου δεν μου εξασφαλιζει ουτε συνταξη,αλλα ουτε και γρηγορη απεξαρτηση απο εργοδοτη...Για πρωτη φορα ενοιωσα πως πρεπει να βρω τροπο να εξασφαλισω μηνιαιο εισοδημα μετα απο καποια ηλικια.Για πολλοστη φορα σκεφτηκα να επενδυσω σε καμια δικια μου δουλιτσα μπας και τα κονομησω και αποταμιευσω για το μελλον.Για πρωτη φορα σκεφτηκα σοβαρα την ιδιωτικη ασφαλιση... Προφανως δεν ειμαι ο μονος που σκεφτηκε ολα αυτα.Και κανω και μια ερωτηση για να κλεισω:''ειναι τυχαιο που τον τελευταιο μηνα σκανε σιγα σιγα διαφημιστικα σποτ στην τηλεοραση για ιδιωτικα συνταξιοδοτικα προγραμματα;''
Και απαντω:''δεν ειναι,εχουν πιασει οι διαφημιστες τον παλμο του κοσμακη ,την ανασφαλεια του και δυστυχως εχουν ατυπο συνεργατη την αδυναμια του κρατους για κοινωνικη προνοια...''

Πιστος σαν το σκυλο

Συναδελφος πιστος και συντηρητικος.Καθημερινα εβγαζε λογο για τους συζυγους που υπεπεσαν στο ''σφαλμα''.Δεν παρελειπε ουτε μια ημερα να τηλεφωνησει στη γυναικα του.Σε πικαντικες συζητησεις μεταξυ ανδρων διαχωριζε τη θεση του και αρνειτο οτι ειχε παει εστω και μια φορα στις πουτανες.Σε αλλες εποχες θα στοιχηματιζες οτι θα'ταν ο πρωτος που ''θα πεταγε τον λιθο''...

Επειδη ομως τιποτα δεν μπορει να ξεφυγει
'' απ'το ματι του υπολογου
που'ναι μεγαλο σαν του αλογου '',
ενα ανυποψιαστο απογευμα,ο εν λογω κυριος, εθεαθει να παιρνει παραμασχαλα το ποδηλατο και να το φορτωνει στο τρενο με προορισμο το Αμστερνταμ.
Κατεβαινει απ'το τρενο,καβαλαει το δικυκλο και κατευθυνεται στην πονηρη''κοκκινη περιοχη''.Παρκαρει και συνεχιζει με τα ποδια ολομοναχος στα κακοφημα στενα.Πλησιαζει σε βιτρινα με τοπ γκομενακια,κοιταζει δεξια αριστερα να ανιχνευσει μην τον βλεπει κανενα ματι
και απευθυνεται στην κυρια με τις ζαρτιερες που'χει κολλησει τα βυζια της στο τζαμι και την ρωταει ψυθιριστα:
''How much suck and fuck?''

Aλλος κανενας πιστος;

Aνδρικη φαντασιωση

...Γεννηθηκα και μεγαλωσα στις φτωχογειτονιες των Ιωαννινων.
Περπατησα αμετρητες φορες στα στενα σοκακια του καστρου.
Ατενισα πανω απ'τα τειχη τις ομορφιες της λιμνης Παμβωτιδας,
ειδα στις χιονισμενες βουνοκορφες του ορους Μιτσικελι να λιωνουν
τα χιονια μετα απο βαρυχειμωνιες,
και οι εποχες εναλασσονταν αδιστακτα.
Δεν θα ξεχασω τη χρονια που παγωσε η λιμνη
κι ετρεχα με το λευκο ατι πανω στον παγο.
Τα πιο δυσκολα χρονια τα περασα οταν κραταγε τα ηνια της πολης ο Αλη πασας.
...τελικα αποδειχτηκε οτι υπηρξαν τα ομορφοτερα χρονια γιατι εζησα τον μεγαλυτερο
ερωτα.
Ηταν τοτε που γνωρισα την κυρα-Φροσυνη...
Με δεχτηκε και μ'αγαπησε παρα την διαφορα ηλικιας...
Ομορφες εικονες στο μυαλο μου απο εκεινη την καλοκαιρινη βραδια
που πηγαμε βαρκαδα,που της επιασα το χερι,τη φιλησα και καναμε ερωτα
κατω απ'το φως του φεγγαριου.
Το μαθε ομως ο Αλη πασας και διεταξε να με πιασουν και να με βασανισουν.
Δεν καταλαβα ποτε γιατι το 'κανε.Ειναι αραγε εγκλημα να ερωτευεσαι;
Υπεφερα στη φυλακη αλλα αντεξα γιατι περιμενα να βγω να δω τα ομορφα
ματια της κυρας μου.
Μια φεγγαρολουστη νυχτα δραπετευσα και πηγα κολυμπωντας στο νησακι.
Περιμενα να ξημερωσει για να τη σφιξω στην αγκαλια μου...
Μαζι με το πρωτο φως της ημερας ηρθαν και τα μαντατα:απο γινατι,ο αδιστακτος πασας επνιξε στη λιμνη τη Φροσυνη...

Παραμυθι

(κατσε κατ' να 'σπω ενα παραμυθ'...).....(για να μην ξεχναμε την καταγωγη μας)

Μια φορα κι εναν καιρο τοτε που'χαμι πολλους παραδες στην τσεπ' κι ιχαμι κι αυθορμητσμο,φρντιζαμι καθι Σαββατοκυριακο να παμι εκδρομουλα.Ετσι γινκε κι εκειν'
την Παρασκευη.Μας απολ'καν απ'τ δουλεια και κατηφορισαμε για να νοικιασουμ'ενα καρο
για να παμι στο Παρισ'(κατοικουσαμε σε προυαστιο του Αμστερνταμ).

Πηραμε τ'αμαξ',μπηκαμι τρεις μαντραχαλεοι μεσα και ξεκινησαμι.Η πρωτ' στασ' γινκε μολις μερικα λεπτα μετα την αναχωρησ'.Ανοιγουμε το καπακ' τ'αυτοκινητ' κι ως γνησιοι Ελλνες φροντιζουμι να βγαλουμι την ντιζα του κοντερ για να μην μας χρειωσουν τα χιλιομετρα οι βλαχουευρωπαιοι.Φερνουμ εις περας τη δλεια π'αναλαβαμι και συνεχιζουμι το ταξιδ'.Εξω επικρατει ομιχλιη που μας θυμιζ' κλασικιες ασπρομαυρες ταινιες τρομου και κατα διαστηματα βρεχ' καρεκλουποδαρα και θυμουμαστι το θειο ΝΩΕ που'καμε τη μαλακια και 'χωσε μαζι με τ'αλλα ζωντανα και τη φαμιλιατ' και διαιωνιστηκι του πιο απανθρουπο ειδος,η αφεντια μας.

Ενι-γουειιι...η τσαρκα συνεχιζεται.Μικρη στασ' στου Βελγιο για να χλαπακιασουμι ζεστα κρουασαν και να πιουμε καφεδακ' για ν'ανοιξ' το ματ'.Κατοπι παμι φουλ ολοταχως για το Παρισ'.Φτανουμι στην πολιη του φουτος κι αντικριζουμι απου μακρια τουν πυργου του κυρ Αιφελ.Σι μιρικα λιεπτα τουν βλεπουμι φατσα καρτα κι νοιωθουμι οπους ο βλαχος που τηραει
για πρωτ' φουρα το μετρο τσ'Αθηνας.

Ψαχνουμι για παρκιν'.Για δευτερ' φουρα δειχνουμι την καταγωγη μας και ως πουνηροι Ελλιηναρες αποφευγουμι να δωσουμι το αντιτμο της σταθμευσης και παρκαρουμι παρανομα
παιζουντας τουν' κωλου μας.Για να μη μακρυγουρω,πινουμι του καφεδακ'μας στουν πυργο,βγαζουμι φουτογραφιες για να καμουμι το κομματ' πισου στο χουριο και παιρνουμι τουν πουλο αφου πρωτα οι δυο μου φιλοι ριξαν εναν τσακουμο επειδη οΒασιλς'δεν πηγε να παρκαρ' τ'αμαξ',οταν τραβηξι το μικροτερου σπιρτου στη σκουρτιτσα.

Αφηκαμε τουν πυργου πισου μας και πηγαμι προς ντισνειλαντ,ενω οι φιλοιμ' ησαν ψυχραμεν' κι ιγω εκαμα τουν κινεζο.Οδηγος ηταν ο Γιαννς' που'ταν ου μονος που'χε διπλωμα.Του'χαμι υποσκιεθει ομως οτι θα τουν ξεκουραζαμι...αδιαφουρωντας για τον κιντυνο που θα μπαιναμι.Καποια στιγμη ο Γιαννς' τσατισμενους παρκαρ' δεξια ,τραβαει το χειροφρενο και λεει στον Βασιλ'.''Κατεβα ρε ρεμαλ'να οδηγησεις''.Ο Βασιλς' κατεβαιν' και παιρν' τη θεσ'τ'οδηγου χουρις δευτερ' κουβεντα.Κλειν'την εξωπορτα τ'αυτοκινητ' και καν' του εξης θεικο που απου τοτε αναφερεται σ'ολς τους ταξιδιωτικους οδηγους:σκυβ' κατ' απ'το τιμον' και αναβ' τον αναφτηρατ'.Απορουμι και ρουταμε:
''Τι κανς' εκει ρε Βασιλ';''
κι αυτος απανταει:''Τηραω να δω που ειναι τα πενταλ''.
Ο Γιαννς' νευριαζ' και βγαιν' εκτος εαυτου καθως ησαν και προκατειλημενους με το Βασιλ'.Εγω πεθανα στα γελια.Επειτα απο ολιγοουρη συζητησ' ο Γιαννς' τον αφην' να οδηγησ' και γω σταματαω να γελαω μετα απο μια βδομαδα...

alternative thinking...

Kαθ'οτι εχω φοβερη ελλειψη χρονου τις τελευταιες μερες δεν θα'θελα να μακρυγορησω.
Σημειωνω μοναχα το εξης και ελπιζω να σας βρισκω συμφωνους.''Η ζωη ειναι θεμα επιλογων...''Στηριζομενος σ'αυτην την αποψη παραθετω καποιες προτασεις επι τροχαδην:

Αντι να αγορασετε αυτοκινητο 25000 ευρω,αγοραστε ενα με 12000 και ξοδεψτε τα υπολοιπα για να πατε ταξιδι-περιπετεια ενα μηνα στην ανταρκτικη.

Αντι να αγορασετε σπιτι 200000 ευρω,περιοριστειτε σ'ενα μικροτερο με κοστος περι τις 100000.Επιλεξτε υστερα τα ταξιδια που θελετε να κανετε με τις υπολοιπες 100000ευρω.Προχειρα υπολογιζω οτι θα επισκεφτειτε τουλαχιστον 20 χωρες.

Αναλογιστειτε τελικα σε ποσα μερη του κοσμου μπορειτε(μπορουμε) να πατε αν αναθεωρησετε...
Γιατι κατα τη γνωμη μου σ'αυτη τη ζωη δυο πραγματα αξιζουν:οι προσωπικες επαφες με τους συνανθρωπους μας και οι εμπειριες απο τα ταξιδια.

Eχασα τ'αυγα και τα πασχαλια...

θελετε να μαθετε πώς απο τρεις καρτελες αυγα τεθηκε ζητημα επαγγελματικης ευσυνειδησιας και παραλιγο να χασω τη δουλεια μου και να μπω φυλακη;
(Αν θελετε,δηλωστε το ευθαρσως . Μπορειτε να υποθεσετε και να γραψετε τι νομιζετε οτι συνεβη .Να'στε σας παρακαλω διακριτικοι γιατι προκειται για ενα προσωπικο δραμα.)

APOΚΡΙΕΣ

Ειμαι γιαννενα και προσπαθω να μορφοποιησω τα στραπατσαρισμενα κειμενα μου που μοιαζουν νεκρα κορμια καθως δεν μπορεις πλεον να δεις κανενα σχολιο...

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ...TV

1977:Τα ματια μου για πρωτη φορα αντικρυζουν τον κοσμο ετουτο αλλα ως βρεφος τις πρωτες ημερες τα βλεπω όλα θολα γιατι η οραση μου θελει λιγακι χρονο...

1978-1986 :Η οραση μου είναι πληρης όμως τα παιδικα μου ματια συνεχιζουν να μην βλεπουν όλα τα χρωματα καθως η οικονομικη κατασταση της οικογενειας δεν μας επιτρεπει να εχουμε εγχρωμη τηλεοραση.Πολλες ελληνικες οικογενειες,φανταζομαι αντιμετωπιζουν το’’ προβλημα του ασπρομαυρου φοντου’’.Προσπαθω να φανταστω αν το ‘’χ’’ λουλουδι στην τηλεοραση είναι κοκκινο ή κιτρινο,αν η ‘’ψ’’ κοπελα εχει ξανθα,μαυρα ή καστανα μαλλια.(εκ των υστερων αντιλαμβανομαι ότι τα πρωιμα εκεινα χρονια ειχα την ελευθερια να φανταστω …τοπια και ανθρωπους με τα δικα μου ματια και με αυστηρα προσωπικες πινελιες!)

1985: Εισερχεται σπιτι μου η πρωτη εγχρωμη τηλεοραση 27 ιντσων.ΣΚΕΤΗ ΜΑΓΕΙΑ!!Πηρα τοση χαρα,που μια μερα το’σκασα απ’το πατρικο σπιτι του πατερα μου και περπατησα 12 km για να δω μια ταινια στην καινουρια εγχρωμη μας tv.(και τι ατυχια θεε μου,επροκειτο για απρομαυρο φιλμ νουαρ).

1986:κι άλλη αναβαθμιση στην οικογενεια μας…Ο θειος μου μας φερνει βιντεο από Γερμανια για να’χουμε περισσοτερες επιλογες καθ’ότι υπαρχουν ελαχιστα καναλια και για περιορισμενα γουστα.Στο χωρο του βιντεο,οι ελληνικες φθηνιαρικες παραγωγες κανουν παταγο.Ψαλτης,Γαρδελης,μηχανες και μακρυ μαλλι χαιτη…(μην κανετε πως δεν τα θυμοσαστε,ειμαι σιγουροςοτι τις βλεπατε και ότι ειχατε παρομοιο look).

1987-1989: α). Απειρες ταινιες παρελαυνουν από το σπιτι μου,ξενυχταω ως τις πρωτες πρωινες ωρες και πηγαινω κομματια το πρωι στο σχολειο και κοιμαμαι στα θρανια(όπως ο Γαρδελης στις ταινιες!!).Ας σημειωσω κατι κωμικοτραγικο:στο εσωτερικο του σπιτιου μου υπηρχε χρωμα μοναχα στην tv,γιατι το σπιτι μας ηταν αβαφτο (και δεν ειχε μαρμαροσκονη αλλα γκρι αμμο θαλασσης!)β). .Εμφανιζονται τα πρωτα δορυφορικα καναλια κι εγω ως πιτσιρικας,καρφωνομαι στο τοτε RTL PLUS που επαιζε σοφτ ερωτικες ταινιες με γλυκιες Γερμανιδες χωριατοπουλες.γ) Αποπειρα να νοικιασω την πρωτη τσοντουλα από ένα βιντεοκλαμπ.Με φανερη αμηχανια,διαλεγουμε με τον κολλητο μου μια πορνοταινια και μια άλλη ασχετη για ξεκαρφωμα,και πηγαινω στο ταμειο.Παω να πληρωσω με ψιλα που ειχα μαζεψει με αιματηρες οικονομιες απ’το χαρτζιλικι,και από το πολύ τρεμουλο μου πεφτουν τα κερματα στο πατωμα και προσπαθω να τα βρω…(μα τον Γκουσγκουνη,τί γκαντεμια!!!).

1989: Στροφη στην ελληνικη τηλεοραση.Εμφανιζονται τα πρωτα ιδιωτικα καναλια και νομιζουμε οι αμοιροι ότι πλεον ολοκληρωθηκαμε σαν ανθρωποι.Πού να ξεραμε τι θα συμβει τα επομενα χρονια.!!!

1992 : Προστιθενται και καποια τοπικα τηλεοπτικα καναλια που δεν βαζουν κανεναν περιορισμο στην αφεντια τους.Ενας εξ αυτων βαζει κατι φευγατες τσοντο-υπερπαραγωγες που με καθηλωνουν στον καναπε απειρες βραδιες(ένα πρωινο συνανταω έναν συμμαθητη μου και αντι για καλημερα του αρχιζω κατι ποινελικια:’’ρε καριολη θα σε καθαρισω…εκει που εβλεπα να του’’ κανει πινελο’’, επεσαν οι διαφημισεις απ’το γαμω-επιπλοποιειο σου και κρατησαν μια ωρα’’.).Πραγματικα παντως μου’χε κανει χαλαστρα νι φορες.

1992-1998 :Η ελληνικη ιδιωτικη τηλεοραση συνεχιζει την ανοδικη πορεια της και όλα τα καναλια εχουν τον ιδιο σκελετο προγραμματος(κατά την γνωμη μου ηταν ενας παραλυτος σκελετος!!!)

1998-2002 : Δεν νοειται ελληνικη οικογενεια χωρις τηλεοραση (πολλες φορες δύο)και οι βιντεοκασσετες βαδιζουν προς το τελος τους καθως εχουμε περασει σε άλλες μεθοδους αποθηκευσης εικονας και ηχου.Στα media διακινειται αφθονο ζεστο χρημα και σκαει μυτη και η συνδρομητικη τηλεοραση για τους οικονομικα ευκαταστατους.Πλεον μιλαμε για παραδεισο της τηλεθεασης…Αν βαλεις λιγο βαθια το χερι σου εχεις αμετρητα καναλια στη διαθεση σου με ποικιλια θεματολογιας.Ξεχωριζουν τα ντοκιμαντερ και οι αισθησιακες ταινιες(πως οι τσοντες γινανε αισθησιακες ποτε δεν το καταλαβα!!!).

2003 :Τασσομαι κατά της ελληνικης τηλεορασης και παρακολουθω ελαχιστα ως καθολου.Εχω μεγαλωσει πια και δεν μπορουν να με ξεγελασουν με τσοντες και μαλακιες.Εξαλλου οι τσοντες πλεον πουλουνται με το κιλο σε περιπτερα και περιοδικα…

2004-σημερα : Απ’τη μεγαλη οθονη της tv περναω σταδιακα στην μικρη του pc και στον κοσμο του ιντερνετ.

2006:Ας σκεφτουμε γιατο προσεχες μελλον: Η αθωα κι αυθορμητη παρακολουθηση μιας ερωτικης ταινιας κατά την εφηβεια μας,εγινε στις μερες μας η ατομικη μας αρρωστια και το κινητρο επιτηδειων που προσπαθουν να πλουτισουν εις βαρος μας και εις βαρος των παιδιων μας(με τις ευλογιες μας βεβαιως!!).Τα παιδια ολου του κοσμου μεγαλωνουν σ’ένα περιβαλλον που τα εκπαιδευει να γινουν οι αυριανοι τρομοκρατες,οι αυριανοι βιαστες,οι αυριανοι παιδεραστες…ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΜΕ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΕΠΙΤΥΧΟΥΜΕ!!!ΠΟΥ ΟΔΕΥΟΥΜΕ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ??????

posts january εως march

Thursday, March 02, 2006
ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ...TV

1977:Τα ματια μου για πρωτη φορα αντικρυζουν τον κοσμο ετουτο αλλα ως βρεφος τις πρωτες ημερες τα βλεπω όλα θολα γιατι η οραση μου θελει λιγακι χρονο...


1978-1986 :Η οραση μου είναι πληρης όμως τα παιδικα μου ματια συνεχιζουν να μην βλεπουν όλα τα χρωματα καθως η οικονομικη κατασταση της οικογενειας δεν μας επιτρεπει να εχουμε εγχρωμη τηλεοραση.Πολλες ελληνικες οικογενειες,φανταζομαι αντιμετωπιζουν το’’ προβλημα του ασπρομαυρου φοντου’’.Προσπαθω να φανταστω αν το ‘’χ’’ λουλουδι στην τηλεοραση είναι κοκκινο ή κιτρινο,αν η ‘’ψ’’ κοπελα εχει ξανθα,μαυρα ή καστανα μαλλια.(εκ των υστερων αντιλαμβανομαι ότι τα πρωιμα εκεινα χρονια ειχα την ελευθερια να φανταστω …τοπια και ανθρωπους με τα δικα μου ματια και με αυστηρα προσωπικες πινελιες!)

1985: Εισερχεται σπιτι μου η πρωτη εγχρωμη τηλεοραση 27 ιντσων.ΣΚΕΤΗ ΜΑΓΕΙΑ!!Πηρα τοση χαρα,που μια μερα το’σκασα απ’το πατρικο σπιτι του πατερα μου και περπατησα 12 km για να δω μια ταινια στην καινουρια εγχρωμη μας tv.(και τι ατυχια θεε μου,επροκειτο για απρομαυρο φιλμ νουαρ).

:κι άλλη αναβαθμιση στην οικογενεια μας…Ο θειος μου μας φερνει βιντεο από Γερμανια για να’χουμε περισσοτερες επιλογες καθ’ότι υπαρχουν ελαχιστα καναλια και για περιορισμενα γουστα.Στο χωρο του βιντεο,οι ελληνικες φθηνιαρικες παραγωγες κανουν παταγο.Ψαλτης,Γαρδελης,μηχανες και μακρυ μαλλι χαιτη…(μην κανετε πως δεν τα θυμοσαστε,ειμαι σιγουροςοτι τις βλεπατε και ότι ειχατε παρομοιο look).

1987-1989: α). Απειρες ταινιες παρελαυνουν από το σπιτι μου,ξενυχταω ως τις πρωτες πρωινες ωρες και πηγαινω κομματια το πρωι στο σχολειο και κοιμαμαι στα θρανια(όπως ο Γαρδελης στις ταινιες!!).Ας σημειωσω κατι κωμικοτραγικο:στο εσωτερικο του σπιτιου μου υπηρχε χρωμα μοναχα στην tv,γιατι το σπιτι μας ηταν αβαφτο (και δεν ειχε μαρμαροσκονη αλλα γκρι αμμο θαλασσης!)β). .Εμφανιζονται τα πρωτα δορυφορικα καναλια κι εγω ως πιτσιρικας,καρφωνομαι στο τοτε RTL PLUS που επαιζε σοφτ ερωτικες ταινιες με γλυκιες Γερμανιδες χωριατοπουλες.γ) Αποπειρα να νοικιασω την πρωτη τσοντουλα από ένα βιντεοκλαμπ.Με φανερη αμηχανια,διαλεγουμε με τον κολλητο μου μια πορνοταινια και μια άλλη ασχετη για ξεκαρφωμα,και πηγαινω στο ταμειο.Παω να πληρωσω με ψιλα που ειχα μαζεψει με αιματηρες οικονομιες απ’το χαρτζιλικι,και από το πολύ τρεμουλο μου πεφτουν τα κερματα στο πατωμα και προσπαθω να τα βρω…(μα τον Γκουσγκουνη,τί γκαντεμια!!!).

1989: Στροφη στην ελληνικη τηλεοραση.Εμφανιζονται τα πρωτα ιδιωτικα καναλια και νομιζουμε οι αμοιροι ότι πλεον ολοκληρωθηκαμε σαν ανθρωποι.Πού να ξεραμε τι θα συμβει τα επομενα χρονια.!!!


1992 : Προστιθενται και καποια τοπικα τηλεοπτικα καναλια που δεν βαζουν κανεναν περιορισμο στην αφεντια τους.Ενας εξ αυτων βαζει κατι φευγατες τσοντο-υπερπαραγωγες που με καθηλωνουν στον καναπε απειρες βραδιες(ένα πρωινο συνανταω έναν συμμαθητη μου και αντι για καλημερα του αρχιζω κατι ποινελικια:’’ρε καριολη θα σε καθαρισω…εκει που εβλεπα να του’’ κανει πινελο’’, επεσαν οι διαφημισεις απ’το γαμω-επιπλοποιειο σου και κρατησαν μια ωρα’’.).Πραγματικα παντως μου’χε κανει χαλαστρα νι φορες.


1992-1998 :Η ελληνικη ιδιωτικη τηλεοραση συνεχιζει την ανοδικη πορεια της και όλα τα καναλια εχουν τον ιδιο σκελετο προγραμματος(κατά την γνωμη μου ηταν ενας παραλυτος σκελετος!!!)1998-2002 : Δεν νοειται ελληνικη οικογενεια χωρις τηλεοραση (πολλες φορες δύο)και οι βιντεοκασσετες βαδιζουν προς το τελος τους καθως εχουμε περασει σε άλλες μεθοδους αποθηκευσης εικονας και ηχου.Στα media διακινειται αφθονο ζεστο χρημα και σκαει μυτη και η συνδρομητικη τηλεοραση για τους οικονομικα ευκαταστατους.Πλεον μιλαμε για παραδεισο της τηλεθεασης…Αν βαλεις λιγο βαθια το χερι σου εχεις αμετρητα καναλια στη διαθεση σου με ποικιλια θεματολογιας.Ξεχωριζουν τα ντοκιμαντερ και οι αισθησιακες ταινιες(πως οι τσοντες γινανε αισθησιακες ποτε δεν το καταλαβα!!!).

2003 :Τασσομαι κατά της ελληνικης τηλεορασης και παρακολουθω ελαχιστα ως καθολου.Εχω μεγαλωσει πια και δεν μπορουν να με ξεγελασουν με τσοντες και μαλακιες.Εξαλλου οι τσοντες πλεον πουλουνται με το κιλο σε περιπτερα και περιοδικα…2004-σημερα : Απ’τη μεγαλη οθονη της tv περναω σταδιακα στην μικρη του pc και στον κοσμο του ιντερνετ.

2006:Ας σκεφτουμε γιατο προσεχες μελλον: Η αθωα κι αυθορμητη παρακολουθηση μιας ερωτικης ταινιας κατά την εφηβεια μας,εγινε στις μερες μας η ατομικη μας αρρωστια και το κινητρο επιτηδειων που προσπαθουν να πλουτισουν εις βαρος μας και εις βαρος των παιδιων μας(με τις ευλογιες μας βεβαιως!!).Τα παιδια ολου του κοσμου μεγαλωνουν σ’ένα περιβαλλον που τα εκπαιδευει να γινουν οι αυριανοι τρομοκρατες,οι αυριανοι βιαστες,οι αυριανοι παιδεραστες…ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΜΕ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΕΠΙΤΥΧΟΥΜΕ!!!ΠΟΥ ΟΔΕΥΟΥΜΕ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ??????


Monday, February 27, 2006

Προβολη ταινιας


(μητερα και γιος καθονται στον καναπε μπροστα στην τηλεοραση)-Μανα να βαλω μια ταινια να δουμε;-Γιατι οχι ,δεν εχω προβλημα-Τι ταινια να βαλω;-Οτι αγαπας παιδακι μου(ο γιος σηκωνεται και επιλεγει μια κοινωνικη του Κουροσαβα)Η ταινια παιζει περιπου εικοσι λεπτα ενω ο γιος παρατηρει την μητερα τουνα εχει ενα περιεργο υφος.Καποια στιγμη τον ρωταει για κατι που δεν καταλαβεστην εξελιξη της ταινιας.Τη ς απανταει αλλα διαισθανεται οτι κατι δεν παει καλα.Αφου σκεφτεται λιγο γυριζει στην μητερα του και ρωταει:

-Προλαβαινεις μανα να διαβασεις τους υποτιτλους;(εκειμη προφανως ντρεπεται για τον εαυτο της που δεν ξερει να διαβαζει και απανταγρηγορα με επιτηδευμενη φυσικοτητα)
-Περνανε καπως γρηγορα και δεν προλαβαινω..

.Ο γιος σκεφτεται οτι η μητερα του παρατησε το σχολειο στην τριτη δημοτικουκαι τα βαζει με τον εαυτο του που τοσα χρονια δεν ειχε αντιληφθει τη δυσκολια της μητεραςτου στις ξενες ταινιες.Προσπαθει να επανορθωσει:
-Θελεις να βαλω μια ελληνικη ταινια να δουμε;
Εκεινη αυθορμητα απαντα -οπως τοσα χρονια τωρα-μοναχα με γνωμονα την ευχαριστησηκαι ευτυχια των παιδιων της παραβλεποντας καθε προσωπικη της επιθυμια..

.-Ασ'την αφου θελεις να την δεις,δεν πειραζει για μενα...

Ο γιος της σκεφτεται να την αφησει και να της διαβαζει τους υποτιτλους αλλα φοβαταιοτι θα την κανει να αισθανεται χειροτερα.Στην πραγματικοτητα φοβαται για τα δικα του συναισθηματα κι οχι για της μανας του.Φοβαται μην τον πιασουν τα κλαματα την ωρα που θα της διαβαζει...Παιρνει το τηλεκοντρολ , σταματαει την ταινια,βαζει ενα ελληνικο σηριαλγια τη μητερα του και πηγαινει στο διπλανο δωματιο γιατι του ξεφευγουν τα πρωτα δακρυα.


Saturday, February 18, 2006
Καποιοι το λεν 'αναπτυξη' και καποιοι απλα σωπαινουν...


Κεντρο κωμοπολης που αναπτυσσεται με γοργους ρυθμους.Ο νεοεκλεγης δημαρχος εκμετταλευτηκε τη θεση του στο επακρο και εκανε απανωτα ταξιδια σε αλλες πολεις του εξωτερικου ,συνοδευομενος παντα απο την οικογενεια του και χωρις να μας πειθει για την πηγη των χρηματων που σπαταλουσε.Στις εξορμησεις αυτες διευρυνε τους οριζοντες του και αποφασισε -μετα τη συμβουλη της συζυγου-να εκσυγχρονισει την πολη του!Την επομενη της επιστροφης του καλεσε το δημοτικο συμβουλιο και μετα απο εναν εκτενη λογο που εβγαλε τους επεισε να τοποθετησουν εκατονταδες διασπαρτα κερματομηχανηματα με σνακ, στο κεντρο της πολης.Αξιζει να σημειωθει οτι ειχε τοσο μεγαλη επιρροη στους δημοτικους συμβουλους, που η αποφαση παρθηκε ομοφωνα.

Σε λιγοτερο απο δυο μηνες οπου κι αν εστρεφες τη ματια σου εβλεπες ενα απ'τα εν λογω μηχανηματα.Ο ενθουσιασμος του δημαρχου απεκλεισε καθε ενδεχομενο για μελετη και γεννηθηκαν προβληματα απ'την πρωτη κι ολας μερα της καινοτομιας.Σε πολλα σημεια εφραξαν τα μηχανηματα εισοδους σε ανθρωπους με ειδικες αναγκες και σε στενα πεζοδρομια δυσχεραιναν την μετακινηση των περαστικων.

στην πολη ηταν ευχαριστημενοι εκτος απ'τον Ανεστη τον ζητιανο που εχει διπλα του τοσα σνακ που δεν μπορει να απολαυσει.Ο κυρ Ανεστης συνιθιζε να περιφερεται στο κεντρο.Χθες το απογευμα πλησιασε απο περιεργεια ενα μηχανημα.Το βλεμμα του ακινητοποιειται και πεφτει πανω σε μια σοκολατενια γκοφρετα.Ξερει οτι δεν εχει το αντιτιμο,αλλα βαζει το χερι του στην τσεπη για να ψαξει.Θαρρεις πως ειναι μιμος και μιμειται τους εχοντες στον ηλιο μοιρα...Ματαια ομως ψαχουλευει τις τρυπιες τσεπες του.Απομακρυνεται και πηγαινει εξω απο ενα πολυκαταστημα,απλωνει το χερι στους περαστικους,ελπιζοντας να παρει οσο πιο γρηγορα το πολυποθητο κερμα που θα του εξασφαλισει την σοκολατενια γκοφρετα και συναμα μια ''γλυκια'' στιγμη στη ζωη του.Το κρυο θεριζει.

Ο κυρ Ανεστης επιμενει παρ'οτι εχουν περασει τεσσερεις ωρες...Αντεχει ομως γιατι εχει τη σκεψη του καρφωμενη στο μοναδικο ισως στοχο που 'βαλε ποτε στη ρεμπελη ζωη του,στην αποκτηση μιας γκοφρετας!!!Ενας κυριος περνα διπλα του και αποφασιζει, μετα απο μια εξονυχιστικη ματια,να του δωσει μερικα ψιλα.Ο ζητιανος μας καρφωνεται στα κερματα,κανει εναν γρηγορο υπολογισμο και το προσωπο του παιρνει αμεσως μια χαρουμενη εκφραση γιατι εχει ακριβως το ποσο που χρειαζεται...

Με ταχυ βημα απομακρυνεται και κατευθυνεται προς το μηχανημα.Αρχιζει χαρουμενος να γεμιζει τον κερματοδεκτη με τα ψιλα και υστερα παταει περηφανα τον κωδικο της γκοφρετας.Ακουει το χαρακτηριστικο ηχο...αλλα δυστυχως δεν βλεπει την γκοφρετα να μετακινειται.Αλλαζει αποτομα εκφραση,νοιωθει θλιψη και απογοητευση καθως διαπιστωνει οτι το μηχανημα του'φαγε τα ψιλα ή μαλλον καλυτερα του'φαγε την γκοφρετα του!Ενα δακρυ ξεφευγει κι υστερα απο μερικα δευτερολεπτα ο κυρ Ανεστης παθαινει αμοκ.Βουταει ενα σιδερο απο κατω και επιτιθεται στο μηχανημα.Σπαει το τζαμι και παιρνει στα χερια του μία μοναχα γκοφρετα χωρις να αγγιξει οτιδηποτε αλλο.Ξερει πολυ καλα οτι μοναχα αυτη του ανηκει...Ειναι ετοιμος να φυγει με την λεια του αλλα εντελως ξαφνικα ερχονται τροχαδην δυο αστυνομικοι και τον συλλαμβανουν,μετα απο υποδειξη μιας κυριας που δεν γνωριζε τα γεγονοτα πώς συνεβησαν και που θελησε να αποδωσει δικαιοσυνη.Τι ειρωνεια!!!

Οι ενστολοι οδηγουν το ζητιανο στο τμημα και ακολουθει μια μικρη ανακριση.Ο κυρ Ανεστης παραμενει σιωπηλος καθ'ολη τη διαρκεια και παρα τις συνεχεις προσβολες που δεχεται απο τους κυριους που υπερβαλλουν εαυτω κατα την επιτελεση του καθηκοντος...Τα οργανα της ταξης παιρνουν αγκαζε τον ηρωα μας και τον οδηγουν στο κρατητηριο για να περασει το υπολοιπο της βραδιας του.Κατα τη γνωμη μου ειναι καλυτερα απ'το παγκακι...

Ο κυρ Ανεστης διασχιζει υποβασταζομενος εναν μακρυ διαδρομο και περναει πολλες σιδερενιες πορτες.Λιγο πριν φτασει στην πτερυγα των κελιων ,ανοιγει η τελευταια πορτα του προθαλαμου,και ο ζητιανος μας την προσπερναει με αργο βημα.Το βλεμμα του καρφωνεται στην αριστερη πλευρα του δωματιου.Εκει υπαρχουν πεντε μηχανηματα με σνακ για την εξυπηρετηση των σωφρονιστικων υπαλληλων.Οι γκοφρετες ειναι εκατονταδες!Ο κυρ Ανεστης λυγιζει τα ποδια του και γονατιζει στο πατωμα.Πολυ περισσοτερο ομως γονατιζει συναισθηματικα,σπαει τη σιωπη του και βαζει τα κλαμματα...
posted by nicola 2/18/2006 03:20:00 PM 0 comments


Monday, February 13, 2006
Φιλοδοξος ψαρας

Καλοκαιρακι,διακοπες με συγγενεις και οικογενειακους φιλους,γελια πολλα,μπανιο στη θαλασσα πρωι απογευμα(γιατι ως πιτσιρικαδες τα μετρουσαμε και επιδιωκαμε ρεκορ!).Αλλες εποχες τοτε,μαζευομαστε ολα τα παιδακια και καναμε ονειρα και σχεδια για το μελλον.Μικρα περιστατικα μας καναν ευτυχισμενους.Δεν ειχαμε σχεδον τιποτα κι ομως...ειχαμε την παιδικη αθωοτητα και τα βλεπαμε ολα μ'αλλα ματια,ματια ερευνητικα,χαρουμενα και γεματα ελπιδα...Ακουγαμε τους μεγαλους (γονεις,θειους,ξαδερφια) και βιαζομαστε να μεγαλωσουμε!Κουνια που μας κουναγε!!!Ισως αυτη να'ταν και η μεγαλυτερη πλανη που γνωριζει ποτε ο ανθρωπος...Τι την θελαμε την μεταβαση;Δεν ξεραμε...Δεν ειχαμε γνωρισει ουσιαστικα προβληματα,ουτε αδικιες ,ουτε θανατο...Ολα μοιαζαν παραμυθενια....Θα 'μουν δεν θα'μουν δεκα ετων.

Σαν επεσε το βραδυ,ο πατερας μου,ο θειος μου κι ενας οικογενειακος φιλος,αρχιζαν να προετοιμαζουν τα συνεργα του ψαρεματος.Σχεδον καθε μερα,καθ'ολη τη δειαρκεια των διακοπων,οι μεγαλοι ξανοιγονταν με την βαρκα και ψαρευαν με πετονιες.Την υπολοιπη μερα συζητουσαν και αστειευονταν μεταξυ τους ποιος επιασε το μεγαλυτερο ψαρι.Ειχα απο καιρο που προσπαθουσα να τους πεισω να με παρουν μαζι τους.Φοβομουν βεβαια μην καταντησω ψευτης σαν κι αυτους!Αλλα...καλυτερα μεγαλος και ψευτης...αργισα να καταλαβω ποσο αδικο ειχα.Εκεινο το βραδυ τους βρηκα σε στιγμη αδυναμιας(δεν πιστευα οτι ειχαν αδυνατα σημεια οι μεγαλοι!) και μου υποσχεθηκαν να με παρουν μαζι τους.Ολο το βραδυ δεν εκλεισα ματι,περιμενα να ξημερωσει.Ξεκινησαμε πολυ νωρις το πρωι.Για την ακριβεια,πολυ αργα το βραδυ!Εξω ειχε βαθυ σκοταδι.

Πηραμε τα συμπραγκαλα,πετονιες και κουβαδες,μπηκαμε νυχοπατωντας στο αυτοκινητο ακι κατευθηνθηκαμεγια το μωλο της παραλιας.Φορτωσαμε τη βαρκα,τη λυσαμε και προοδευτικα ανοιχτηκαμε για να πιασουμε το επιθυμητο βαθος(50μετρα),στο σημειο που'χαμε ραντεβου με τα ψαρια...Αισθανομουν πολυ χαρουμενος.Αρχισε να χαραζει και φτασαμε στο μερος που θα ψαρευαμε.Ριξαμε την αγκυρα.Ενοιωσα πως επιασα αγκυροβολιο μετα απο πολλες μερες ταξιδιου στο πρωτο μου μπαρκο...Νομιζα πως ημουν ενας μικρος Καββαδιας!Προσπαθησα να φτιαξω και μερικους στιχους.Φτωχο το λεξιλογιο μου κι οι μονες υποψηφιες λεξεις για ομοιοκαταληξια ηταν ''σαβριδι ''και ''αρχιδι''.Πανω που το ποιημα μου επαιρνε την τελικη του μορφη,αρχισαν να γυριζουν ολα...Εγινα ασπρος σαν το πανι και αισθανθηκα το πρωτο ανακατεμα.Παλεψα λιγη ωρα αλλα δεν τα καταφερα.Εβγαλα το κεφαλι μου εξω απ'τη βαρκα και αδειασα το στομαχι μου μεσοπελαγα.Τα ψαρια μυριστηκαν τροφη κι αρχισαν να μαζευονται...Επρεπε ομως να με βγαλουν στην παραλια.Ακουσα τα σχετικα ποινελικια απ'τον αθυροστομο μπαρμπα μου ,τραβηξε την αγκυρα και με βγαλαν στη στερια.

Εκανα χρονια να ξαναμπω σε βαρκα,αλλα ειχα κερδισει και κατι.Καταλαβα οτι ειχα ποιητικη φλεβα!!!Την δευτερη φορα που μπηκα σε πλεουμενο ηταν στην Αμοργο,σ'ενα μπαρακι που το λεγαν ''the boat''.Δεν κουνουσε αυτη τη φορα,αλλα παλι την ιδια καταληξη ειχα.Αδειασα το στομαχι μου...γιατι ειπια ενα τελαρο μπυρες!!!Ωραια τα ταξιδια μετα απο μπυροποσια και ξαναβλεπα και τον κοσμο οπως αλλοτε οταν ημουν παιδι,χωρις πολλες σκοτουρες...
posted by nicola 2/13/2006 10:23:00 PM 1 comments


Wednesday, February 08, 2006
Eκ των υστερων ολα φαινονται...(ή ''απο αλλη σκοπια)


Παραμονη πρωτοχρονιας κι ημουν μακρια απ'το σπιτι μου στο εξωτερικο.Αυτο δεν σημαινει οτι δεν περναγα καλα,αναπωλουσα ομως την ζεστασια του σπιτιου μου.Το μονο που μπορουσα να κανω ηταν ενα τηλεφωνημα στους δικους μου για χρονια πολλα.Φαντασου να ζουσα εκατο χρονια πριν και να μην υπηρχε και το τηλεφωνο!Σχηματισα τον τεραστιο αριθμο και περιμενα...Η μανα μου(ποτε δεν μπορεσα να την πω μητερα ή μαμα γιατι νομιζα οτι την κρατουσα σε αποσταση)μου απαντησε, και ολο χαρα της ευχηθηκα.Αντι να ανταποδωσει τις ευχες,αρχισε να μου κανει εναν προλογο που καταληξε ως εξης:''Δεν μπορω να στο κρατησω κρυφο...γιατι μπορει να συμβει οτιδηποτε...ο μπαμπας σου μπηκε στο νοσοκομειο σημερα με εμφραγμα''(ωραια αλλαγη ετους!!!)Πηρα την πρωτη πικρα,εμεινα αφωνος στιγμιαια,ειπα κατι ασυναρτησιες αλλα τελικα το ξεπερασα.Περασαν μερες αγωνιας,τελικα ολα πηγαν καλα και δεν χρειαστηκε να επιστρεψω Ελλαδα.Ακομα αναρωτιεμαι μηπως θα'πρεπε...Μηπως δεν υπηρξα καλος γιος;Επειτα απο δυο μηνες ο πατερας μου εκανε μια μικρη επεμβαση,το λαικο ''μπαλονακι''.

Ημουν ακομη εξωτερικο και μαθαινα νεα απο αποσταση.Ολα πηγαν καλα κι ο dad μεταπηδησε σ'εναν αλλο τροπο ζωης που περιελαμβανε διαιτα και μια μαυρη σακουλα με χαπια.Αναθεωρησε τις αποψεις του και μαζι μ'αυτον τις αναθεωρησα κι εγω.Ο πατερας μου εχασε αρκετα κιλα ως τη στιγμη που...Δεν ειχαν περασει δυο χρονια κι ολη μαζι η οικογενεια ξανααναθεωρησαμε οταν σκοτωθηκε ο αδερφος μου σε τροχαιο(ποσο ψυχρα το λεω υστερα απο 7 χρονια!!...τοτε δεν μπορουσα ουτε να το προφερω...).Οι γονεις μου το πηραν βαρια.Ε πειδη η εκφραση ''το πηραν βαρια'' δειχνει αναισθησια την τροποποιω για να μην κακοχαρακτηριστω!''Οι γονεις μου δυσκολέυτηκαν να ξεχαστουν και να πανε μπροστα''.Εμεις μπορεσαμε να συνελθουμε πιο γρηγορα γιατι ειχαμε ενα σωρο ασχολιες και ξεχαστηκαμε.Οι γονεις πως μπορουσαν να ξεφυγουν;Ειναι τοσο οδυνηρο(κατα τη γνωμη μου),καθε μερα πρωι απογευμα, να πηγαινεις να αναβεις το καντηλακι του παιδιου σου!!!Να τη χεσω τη θρησκεια μας ,αμα ειναι να περναω τετοιο ψυχολογικο λουκι...Γι αυτο και εκτοτε πηγα 'επισκεψη' στο νεκροταφειο μετρημενες φορες.

Η μανα μου μαραζωσε κι εγω ενοιωθα ψευτικος να της κανω κουραγιο.Ο πατερας μου το'ριξε παλι στα ανθυγιεινα!!!Κι επειδη η καρδια δεν χωραει συναισθηματισμους,αρχισε ο dad α παιρνει την κατω βολτα και περυσι εφτασε στο αμην.Ο καρδιοχειρουργος το'πε ξεκαθαρα.4 βουλωμενες αρτηριες και το τετραπλο by-pass αναποφευκτο.Εθεσε επισης και χρονικα περιθωρια.Ολα αυτα σε ιδιωτικο νοσοκομειο της Αθηνας.Οταν ρωτησαμε τον γιατρο για το οικονομικο(ο πατερας μου ηξερε οτι παιζονται 'φακελακια'κι ας ηταν απο χωριο)αυτος μας απαντησε και μας αφοπλισε:''...εγω ασχολουμε με το ιατρικο κομματι,τα περαιτερω τα κανονιζει η γραμματεας μου''.Αναλυσα λιγο τα λογια του και αποφανθηκα οτι απο ψυχολογικης πλευρας ειναι καλυτερα που ο γιατρος δεν σου δινει αμεσα τον τιμοκαταλογο...Τι εμπιστοσυνη θα'βαζες σ'εναν ταβερνιαρη;

Το 'πιασε το υπονοουμενο ο dad,πηρε το τηλεφωνο της ''κυριας'' και επεστρεψε στα Ιωαννινα με λεοφωρειο ,γιατι καταλαβε οτι επρεπε να ξεκινησει αιματηρες οικονομιες!!Την μεθεπομενη πηρε τηλεφωνο και η γραμματεας του ειπε για το μενου:αναμονη
6 μηνες:εξοδα κατι ψιλα(αν ζουσες,σιγα μην σε βαζαν χειρουργειο!!)
αναμονη
3 μηνες,τετρακλινο:εξοδα 4000 ευρω
αναμονη 2 μηνες,δικλινο:εξοδα 6000ευρω(χωρις ακριβη ημερομηνια,που σημαινε πιθανη καθυστερηση και πιθανο ''καπελωμα'' στα εξοδα)

Ο πατερας μου της εκλεισε το τηλεφωνο καταμουτρα.Το γεγονος αυτο μου'κανε εντυπωση γιατι ειχε μια ιδεα των τιμων απο πριν.Μαλλον του στοιχισε η ψυχροτητα της γραμματεως...Υποθετω θα σκεφτηκε:''στην καλυτερη περιπτωση,αν δεν προλαβω να κανω την επεμβαση,ναι μεν θα μου'ρθει δωρεαν,αλλα θα αναγκαστω να πληρωσω κανα τεσσαρι χιλιαδες ευρω για εξοδα κηδειας καθως εχω και μεγαλο κυκλο γνωστων...Τα εξοδα λοιπον ειναι αναποφευκτα.Για να μειωσω το χρονο αναμονης θα εγχειριστω στο κρατικο νοσοκομειο Ιωαννινων...Εγω ηξερα βεβαια ,οτι κατα βαθος σκεφτοταν το οικονομικο κι οχι τον χρονο αναμονης.Γνωριζε πολυ καλα οτι δεν ειχε τα 6000ευρω και επιπλεον ηθελε και εξτρα εξοδα αν κατεβαινε Αθηνα.Του ηταν αφορητο να μας ζητησει βοηθεια και να μας επιβαρυνει οικονομικα....Εφυγε τροχαδην να συναντησει το γιατρο του κρατικου νοσοκομειου,και μεσα σε μια ωρα,με συνοπτικες διαδικασιες,εκλεισε χειρουργειο μετα απο τρεις ημερες.Εγω επαθα σοκ οταν το ακουσα αλλα δεν μπορουσα να επεμβω γιατι θα τον επιβαρυνα ψυχολογικα.Ετσι αρκεστηκα στην επισημη εκδοχη του,οτι επρεπε να κανει την επεμβαση το συντομοτερο δυνατον.Μετα απο δυο μερες εφθασα αργα το βραδυ Γιαννενα και πηγα στο νοσοκομειο οπου ηδη ειχε εισαχθει.Συζητησαμε καμια ωρα και τον αφησα να ξεκουραστει.

Δωσαμε ραντεβου για το πρωι.Σαν ξημερωσε εφθασα στο νοσοκομειο με δυο φακελακια,ενα στην αριστερη τσεπη κι ενα στη δεξια.Τι νομιζατε,οτι τα κρατικα νοσοκομεια δεν εχουν φακελακια;Απλα εχουν πιο λαικα πακετα και ενιοτε κανουν και μερικες προσφορες που περιλαμβανουν τριημερες διακοπες κτλ.Περιττο να σας πω ποσο αβολα ενοιωθα!Πρωτη φορα εμπαινα σε τετοια διαδικασια.Ξεκιναω για το γραφειο του αναισθησιολογου για το πρωτο ''γραμμα''.Μπαινω μεσα,συστηνομαι και καθομαι.Μου εξηγει την κατασταση του πατερα μου.Δεν μπορειτε να φανταστειτε τι φιλαργυρη φατσα που ειχε!Ξερω καί΄εγω καί αυτος το λογο της επισκεψης.Νοιωθω αμηχανα οπως την πρωτη φορα που εκανα σεξ...Με ηρεμη φωνη μου λεει για να με κανει να νοιωσω ανετα:''μη ντρεπεσαι παιδι μου,αφησε το φακελακι στο γραφειο και ολα θα πανε καλα...θα συνηθισεις με τον καιρο,οπως συνηθισα κι εγω...''(αργοτερα δεν ημουν σιγουρος αν μου'πε τα λογια αυτα ή τα φανταστηκα).Ακουμπαω το φακελο στο γραφειο,τον παιρνει αστραπιαια και τον καταχωνιαζει στην εσωτερικη τσεπη απ'το σακακι.Δεν ειχα αλλο λογο να παραμεινω περισσοτερο.Τον χαιρεταω , φευγω,και φευγει και το βαρος που ενοιωθα...στην αριστερη τσεπη.Το αλλο βαρος δυστυχως θα το κουβαλουσα ως το τελος της επεμβασης γιατι το 'πρωτοκολλο'ελεγε οτι θα το εδινα αφου ολα πηγαιναν καλα.Κι επειδη το μυαλο παιζει παιχνιδια πολλα ,ακουστε τι σκεφτηκα:''τουλαχιστον αν ο πατερας μου πεθανει στο χειρουργειο,μενουν τα λεφτα.Φαντασου να τα 'δινα προκαταβολικα ολα και κατι να πηγαινε στραβα...''Η μανα μου βεβαια δεν το'ξερε τοι δεν ειχα δωσει τα χρηματα του γιατρου..Οταν μαλιστα της εκανα μια νιξη,μου βαλε τις φωνες και μου'πε:''Τι ειναι αυτα που λες; Πηγαινε γρηγορα να δωσεις τα λεφτα!Θελεις να μην τον προσεξουν οσο πρεπει;''Αφου ξεπεραστηκαν τα διαδικαστικα,εφυγε ο πατερας μου δακρυσμενος με το φορειο για το χειρουργειο.Ειπε και κατι βλακειες ,βγαλμενες ομως απο καρδιας:''...να προσεχετε αν παει κατι στραβα...κτλ''.Το χειρουργειο κρατησε πανω απο εφτα ωρες.Καθε λεπτο κι ενα διαφορετικο συναισθημα.Αγωνια για την εξελιξη,συμπαρασταση στη μανα,ψευτικα αστεια μεταξυ μας,οργη για την ελλειπη ενημερωση,αηδια για την γλοιωδη φατσα του αναισθησιολογου και αλλα....τελειωσε το χειρουργειο κι ευτυχως ολα πηγαν καλα παρα τις επιπλοκες που υπηρξαν κατα τη διαρκεια.Συναντω τον αναισθησιολογο στον προθαλαμο και μου εξηγει πανω-κατω:''δυσκολευτηκαμε πολυ,δωσαμε μεγαλο αγωνα κι εγω κι ο γιατρος,επαθε αλλεργικο σοκ κατα την διαρκεια,σχιστηκαμε,καναμε,ραναμε,δειξαμε...''Κοιταξε λεω που ο αλητης θελει κι αλλα χρηματα και μου το φερνει απ'εξω.Το προσπερνω.Περιμενω ξανα στην αναμονη.Βγαινει σε λιγο ο doctor με την ποδια και το σκουφο του χειρουργειου.Ειναι απο πανω μεχρι κατω μες στα αιματα.Τον ειχα συνηθισει με κουστουμι!Νομιζα οτι η ''πολεμικη αιματοβαμμενη αμφιεση του''ειναι προσχεδιασμενη για να δικαιολογησει το φακελακι και να διεκδικησει και παραπανω απ'τα προσυμφωνημενα...Τον ακολουθω στο γραφειο του και μετα το τετ-α-τετ και τις πρωτες μετεγχειριτικες οδηγιες,καταφερνω να ξεφορτοθω και το βαρος της δεξιας τσεπης!!!!!...Δοξα τω θεω που εχουμε μια σχετικη οικονομικη ανεση και θα ζησει ο πατερας μου μερικα χρονια ακομα!!!ΑΛΙΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΑΚΗ...
posted by nicola 2/08/2006 05:02:00 PM 1 comments


Monday, February 06, 2006
BLACK LIST
Eψες εκει που αραχνα στον καναπε, (ρημα: αραζω,παρατατικος:αραχνα,δηλ.ειχα πιασει αραχνες απ'την παρατεταμενη ξαπλα)ειδα στην τηλεοραση εναν μαυρο τραγουδιστη με κορμι φετες(η λεξη φετα εκ της ιταλικης fetta εχει πολλες μεταφορικες ενοιες στη γλωσσα μας με ποιο χαρακτηριστικη αυτη που χρησιμοποιειται στην αυτοκινηση:'μπηκε στη στροφη φετες και βγηκε τριμματα').Ως μαυρος τραγουδουσε υπεροχα.Δεν ζηλεψα τη φωνη του,ουτε το κορμι του,ουτε το πουλι του.Ζηλεψα ομως τα ολολευκα δοντια του που κανανε αντιθεση με το μαυρο χρωμα του και δειχναν ακομα πιο υπεροχα.Η αληθεια ειναι οτι ποτε δεν ειχα καλη οδοντοστοιχεια,αλλα οι γιατροι παντα με διαβεβαιωναν οτι ειχα παρα πολυ καλη παστα δοντιων(με παραμυθιαζαν βασικα γι αυτο κι εγω το μονο που σκεφτομουν οταν ακουγα τη λεξη 'παστα' ,ηταν οι υπεροχες σοκολατινες...) .Ως παιδι περασα δυσκολες ωρες στους οδοντογιατρους.Η χειροτερη εμπειρια μου ηταν οταν καποια φορα ειχα αφορητους πονους και χτυπιομουν στο γρασιδι διπλα στη σταση του λεοφωρειου,λιγο μετα την επισκεψη σ'ενα χασαπη...Γενικα απο τοτε δεν θυμαμαι να πηγα ποτε με χαρα στους οδοντογιατρους.Η μοναδικη φορα που μπηκα χαρουμενος σε οδοντοατρειο,ηταν την παραμονη του γαμου μου.Ειχα δωσει ραντεβου μετην αγαπημενη μου για να παμε μαζι να κανουμε 'καθαριμο'.Ημουν τοσο χαρουμενος (λογω του γαμου μου)γι αυτο και περασα απο ενα μπουγατσοπωλειο και αυθορμητα πηρα τρεις μπουγατσες με ζαχαρη και κανελα,μια για μενα,μια για την αγαπημενη μου και μια για την οδοντογιατρο(ειναι απιστευτο ,αλλατης πηρα και μπουγατσα!!)Οταν καθησα στην καρεκλα του ιατρειου φανταστηκα οτι θα μου πει να ελαττωσω τα γλυκα και τις μπουγατσες...αλλα αυτη δεν σκεφτηκε να μου πει ουτε ευχαριστω,σιγα μη νοιαζονταν για τα δοντια μου...Εκτοτε απαντες οδοντογιατροι στην black list!!1



Sunday, February 05, 2006

Ο ηχος του θανατου(προχθες βραδυ 3-2-2006)

Ντριννννννν...το τηλεφωνο χτυπησε.Δεν ηταν ο συνηθισμενος ηχος,ακουγοταν πιο αργος,πιο πενθιμος.Ηταν ο ηχος του θανατου.Η Α. το σηκωσε.Δεν αργησα να καταλαβω απο τα μισολογα,οτι προκειται για καποιο δυσαρεστο συμβαν.Τελειωσε η συνομιλια,ακουμπησε το ακουστικο στη θεση του και μου ειπε ψιθυριστα:''Μαλλον τα δυο παιδια του Π.Γ. σκοτωθηκαν σε τροχαιο''.Δεν ηταν διασταυρωμενο.Δεν ενοιωσα κανενα συναισθημα.Ειναι αυτες οι στιγμες που σε πιανουν απροετοιμαστο και δεν νοιωθεις απολυτως τιποτα.Υστερα απο μερικα λεπτα αμηχανιας,αρχισα να σκεφτομαι τον Π.Γ.

Ηταν οικογενειακος φιλος και υπηρξε ενας απ'τους καλυτερους ανθρωπους που ειχα γνωρισει.Ηταν ευγενικος,διακριτικος,χαμηλων τονων,και θα μπορουσα να αραδιασω ολα τα θετικα που μπορεις να προσδωσεις σ'εναν ανθρωπο.Τα 'βαλα αμεσως με το θεο.Αλλη μια φορα ο υψιστος εκανε λαθος...Αρχισα να φανταζομαι τις πιθανες σκηνες που διαδραματιζονται στο σπιτι του Π.Γ. παραμονη της νεκρωσιμης ακολουθιας.Η φαντασια μου καλπαζε,γιατι η οικογενεια μου ειχε βιωσει το ιδιο γεγονος πριν εφτα χρονια,οταν σκοτωθηκε ο αδερφος μου σε τροχαιο....Θα'ναι ολοι μαζεμενοι στο σπιτι διπλα στα νεκροκρεβατα...δεν μπορεις καν να φανταστεις δυο φερετρα διπλα-διπλα με δυο αδερφια μεσα...Η νυχτα θα'ναι ατελειωτη!Ανα ρωτιεμαι αν τα αψυχα κορμια των παιδιων βρισκονται σπιτι...Μακαρι οχι...Μακαρι να τ'αφησαν στο νοσοκομειο για αποψε...Το ξερω ειναι αυθαιρετο,αλλα νομιζω οτι χωρις την παρουσια τους ο πονος ειναι μικροτερος.

Ο Π.Γ. κι η γυναικα του θα'χουν τρελαθει!Η λεξη 'τρελαθει' ειναι ατοπη.Καμια λεξη δεν μπορει...Ο γιος 24 χρονων κι η κορη 19...Δεν θυμαμαι αν εχουν τριτο παιδι!Οχι πως εχει σημασια...Αμφιβαλλω αν ο πατερας μου πηγε να παρηγορησει το φιλο του...Τι να του πει;Δεν θα μπορει να αρθρωσει λεξη.Θα στεκεται τρια μετρα απεναντι του και δεν θα μπορει να τον πλησιασει,γιατι τα ποδια του θα αρνουνται να περπατησουν...Το μυαλο θα δινει εντολη και τα ποδια θα αρνουνται...Δεν μπορω να σκεφτω λεξεις ή φρασεις που να μπορουν να απαλυνουν τον πονο των γονεων,που μεσα σε μια νυχτα χασαν δυο παιδια μαζι!Ισως μια αγκαλια...Κι αυτη θα μοιαζει ψευτικη...Ο πατερας μου,μεσες ακρες, θα πει στον φιλο του:

-''σε καταλαβαινω,ηπια κι εγω απ'αυτο το πικρο ποτηρι''

Ο Π.Γ. ειμαι σχεδον βεβαιος δεν θα απαντησει.Ισως ομως να σκεφτει:
-''...εμενα σκοτωθηκαν δυο παιδια μαζι,οχι ενα...''

Τετοιες ωρες δεν εχουμε δικαιωμα να τον κρινουμε για καμια σκεψη του.Μακαρι να περασει η σημερινη νυχτα κι η αυριανη μερα μεσα σε κλασματα δευτερολεπτου.Μα τι λεω;Ηλιθια σκεψη.Δεν σβηνει ο πονος με μια απλη επιταχυνση των δεικτων του ρολογιου.Μονα χα αν γινουν ολα οπως πριν...Μακαρι να γυριζε ο χρονος δυο μερες πριν και να μην συνεβαινε τιποτα απ'ολα αυτα.Αν θελεις θεε να δειξεις την παρουσια σου,καν'το τωρα.Κανε ενα αληθινο θαυμα!Δωσε ζωη στα αδικοχαμενα παιδια!Δωσε ζωη στον πατερα τους!Δωσε ζωη στη μανα τους!Δεν πηρες μοναχα τα παιδια τους,πηρες κι αυτους μαζι...

Η Α.μου εξηγει ο,τι της ειπαν:''Ο Π.Γ.ειχε επιστρεψει πριν δυο μερες απο Αθηνα και ειχε αγορασει ΔΩΡΟ(θεε μου!!!)στα παιδια του ,το μοιραιο αυτοκινητο της επομενης νυχτας.-''θεε μου!!!θα το'χει ο ανθρωπος κριμα σ'ολη του τη ζωη οτι σκοτωσε τα παιδια του,με τα ιδια του τα χερια!!Ακομα κι η γυναικα του δεν ξερω αν τον συγχωρεσει ποτε...''Βυθισμενος στις σκεψεις μου ξεχασα τ'αλλα τρια παιδια που επεβαιναν στο αυτοκινητο.Το ενα χαροπαλευει και τ'αλλα ειναι τραυματισμενα.Τι να σκεφτονται οι γονεις τους;Ηταν οι τυχεροι...Θα σκεφτονται στιγμιαια κι ας μην το θελουν:''ευτυχως δεν σκοτωθηκαν τα δικα μας...''

Αφηνω τις σκεψεις μου στην ακρη και παιρνω τηλεφωνο στο πατρικο μου:
-''Παρακαλω;''
-''Ελα μανα,εγω ειμαι...''
-''Τι κανετε,καλα ειστε;''
-''Καλα,εμαθες για τον Π.Γ;''
-''Τι πραγμα;''
-''Αυτο...κι αυτο...''
-''Οχι,αποκλειεται,λαθος σας ειπαν,ο Π.Γ.ηταν πριν μια ωρα μαζι μας.Αλλος θα'ταν''
-''Σιγουρα;''
-''Ε,ναι σου λεω,σιγουρα.Αφου σου εξηγω ημαστε μαζι πριν μια ωρα...Καποιος αλλος ηταν.''
-''Ευτυχως...''
Κλεινω το τηλεφωνο κι ειμαι χαρουμενος που δεν σκοτωθηκαν τα παιδια του Π.Γ...ειμαι χαρουμενος που σκοτωθηκαν τα παιδια καποιου αλλου!!!!!(ετσι ειναι...η καρδια μας εχει δυο μετρα και δυο σταθμα...ας ειμαστε καλα εμεις κι οι φιλοι μας...και δεν μας νοιαζει για τους αλλους...ΤΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ!!!)


posted by nicola 2/05/2006 02:35:00 PM 6 comments (ki ομως ειναι αληθεια οσα τηλεφωνηματα φανταστικα κι αν επινοησω...)



Friday, February 03, 2006

Μεταφυσικα!!

Aν και δεν πιστευω στη μεταθανατο ζωη,κατά βαθος ελπιζω να κανω λαθος…Επλασα λοιπον στο μυαλο μου μια εικονα του παραδεισου.Δεν φανταζομαι βεβαιως ότι θα παω στην κολαση!!!Ας προσπαθησω να αποτυπωσω στο χαρτι το τοπιο.Ένα ποταμι μαυρης μπυρας καταληγει στη θαλασσα,η οποια δεν αποτελειται από θαλασσινο νερο ,αλλα εξ’ολοκληρου από μαυρη μπυρα και η θερμοκρασια της είναι χαμηλη.Δικαιως θα ονομαζονταν ‘’μαυρη θαλασσα’’.Τα κυματα της μπυροθαλασσας είναι πολύ αφρισμενα…Εγω καθομαι στην παραλια σε μια σεζλονγκ,και εχω διπλα μου ένα ποτηρι που το γεμιζω συνεχεια από τη θαλασσα.Πισω μου στο βαθος υπαρχει το γνωστο δασος του παραδεισου,με μια μονο ιδιαιτεροτητα.Τα δενδρα δεν εχουν κανονικους καρπους,αλλα γεματα μπουκαλια μπυρας…Νομιζω πως δεν χρειαζεται να επεκταθω περισσοτερο.Σημειωνω μοναχα το εξης:μερα παρα μερα ερχεται και μου κανει παρεα ο θεος και πλακωνωμαστε στις μπυρες.

Όλα καλα ως εδώ…επειδη όμως βαθια μεσα μου υπαρχει η μαθηματικη σκεψη,καλο είναι να αναφερθω και στη δευτερη περιπτωση της κολασεως,μη τυχον και παει τιποτα στραβα.Εχω βεβαια ένα μικρο μεσο(ο πατερας μου είναι κληρικος)αλλα ποτε δεν ξερεις γιατι στις μερες που ζουμε τους παπαδες δεν τους εχουν και σε μεγαλη εκτιμηση…Η Κολαση αποκλεινει ελαχιστα από αυτά που τα βιβλια γραφουν.Εχει πραγματι καμινια,λαβα και αφορητη ζεστη.Ο καλος θεουλης όμως,που δεν είναι τιμωρος φροντισε να μας φερθει με επιεικεια.και τοποθετησε μια απεραντη μπυραρια στην κολαση,για να ξεδιψα το ποιμνιο του…Ολοι οι κολασμενοι είναι αιωνιως μεθυσμενοι,εχουν παθει τυφλωση από το αλκοολ,γι αυτό και κανουν αναφορες για το απολυτο σκοταδι της κολασεως.Τα υπολοιπα που διαβαζουμε στα θρησκευτικα βιβλια νομιζω ότι είναι προιοντα νοσηρης φαντασιας…
posted by nicola 2/03/2006 03:03:00 PM 0 comments


Tuesday, January 31, 2006

Λιγη σαφηνεια δεν βλαπτει

Ως κοινωνικα οντα που ειμαστε,αποζηταμε νεες γνωριμιες και καινουριες φιλιες.Πολλες φορες συμβαινει, στις πρωτες επαφες με καποιους,να δεχεσαι την ερωτηση:-''Απο που εισαι;''Κατα την γνωμη μου δεν υπαρχει πιο αοριστη ερωτηση και καλουμε να μαντεψω τι ακριβως θελει να μαθει ο συνομιλητης μου.Μηπως ρωταει που μενω;Μηπως που εμενα το μεγαλυτερο διαστημα της ζωης μου;Μηπως ρωταει ποια ειναι η καταγωγη του πατερα μου;Και αν ο πατερας μου αλλαξε δυο-τρεις πολεις;Μηπως ρωταει που γεννηθηκε ο πατερας μου;Μηπως που εζησε;Αοριστη μεν η ερωτηση,αλλα 99 στους 100 θα απαντησουν αμεσως χωρις να αναρωτηθουν...Κι επειδη δεν τυγχανει να ειμαι ο εκατοστος,απαντω συνηθως και εγω αυθορμητα τελειως:
-''Ειμαι απ'τα Γιαννενα'',
και προφανως εννοω οτι οι γονεις του πατερα μου γεννηθηκαν εκει,περασαν ολη τους τη ζωη στα Γιαννενα,ο ιδιος ο πατερας μου εξακολουθει να ζει στα Γιαννενα.Επισης και εγω εζησα το μεγαλυτερο μερος της ζωης μου στα Γιαννενα.Ισως υποσυνειδητα να υπαρχουν αυτα τα δεδομενα και γι αυτο να απαντω αυθορμητα σε μια αοριστη ερωτηση.Αναρωτιεμαι ομως τι θα απαντησω σε 15,20 ή30 χρονια απο τωρα που θα γερνει η πλαστιγγα ,οχι προς την πλευρα των Ιωαννινων...Μου φαινεται λογικο να δωσω ως απαντηση το ονομα της πολης που μενω τωρα,αλλα δεν σκοπευω να το πραξω,γιατι αγαπησα τοσο πολυ την πολη μου και δεν σκεφτομαι να την προδωσω...Μαλιστα ισως να αποκρυψω απ'τα παιδια μου ''τα περι σαφηνειας'' και θα τους κανω και μερικη πλυση εγκεφαλου να λενε οτι ειναι απο Γιαννενα μερια!!1
posted by nicola 1/31/2006 07:56:00 PM 5 comments


Monday, January 30, 2006

Egypt

Tο πλοιο απεπλευσε για Αιγυπτο.Αλλο ενα εππαγγελματικο ταξιδι και θα προσπαθησω να το εκμεταλλεθτω και να συλλεξω εικονες και ηχους απο αγνωρους τοπους.Μηνας Ιουνιος,ο ηλιος ψηλα στον ουρανο κι η θαλασσα λαδι.Ανυπομονω να περασουν δυο μερες και να δεσουμε στην Αλεξανδρεια.Το ταξιδι κυλαει ηρεμα και σαν ξημερωνει Τεταρτη,αντικρυζουμε απο μακρια το λιμανι με την περιβοητη βιβλιοθηκη.Εχουμε αφησει προ πολλου πισω μας τα καταγαλανα νερα της μεσογειου και ξαφνιαζομαστε με το περιεργο γκρι-πρασινο χρωμα της θαλασσας.Λυσαμε την απορια μας την επομενη ,οταν χωθηκαμε στα στενα σοκακια της πολης και αντικρυσαμε βρωμα και δυσωδια.Μικρα παζαρια παντου,υπαιθρια κρεοπωλεια με τους παγκους γεματους,οι μυγες να κολλανε πανω στα κρεατα,η θερμοκρασια κοντα στους 40,συνηθισμενοι οι ντοπιοι να τσαλαβουτανε αμεριμνοι πανω σε αιματα και τα νερα,αγοραζουν τα μολυσμενα -κατα τη γνωμη μου-κρεατα
.-''Μα ειναι δυνατον να ακμασε ποτε αυτη η πολη;''

Την επομενη κανονισαμε εκδρομη με πουλμαν,πού αλλου,στις πυραμιδες.Η ζεστη ηταν αφορητη,η ξεναγος απαραδεκτη και το λεωφορειο δεν ειχε κλιματισμο(απιστευτο κι ομως πραγματικο!).Ευτυχως ειχα προνοησει κι ειχα παρει μαζι μου ενα κρυσταλωμενο μπουκαλι νερο που δεν κρατησε πολυ ωρα γιατι εδινα και στους φιλους μου που'χαν κορακιασει!-''Ποσο θα'θελα να'χα ενα παγωμενο ποτηρι μπυρας εκεινες τις στιγμες!''Δεν αργησαμε να διαπιστωσουμε οτι επιτηδες το air condition εν δουλευε γιατι ο οδηγος με την ξεναγο ειχαν ενα ψυγειακι διπλα τους και πουλουσαν αναψυκτικα.
-''...ποσο εφευρητικος ειναι ο ανθρωπος για το χρημα!!''
Εγινα εξω φρενων.Ευτυχως φθασαμε στις πυραμιδες και καλμαρισα οταν τις αντικρυσα.Κατεβαινουμε απ'το πουλμαν και πεφτουν πανω μας μιλιουνια οι μικροπωλητες!Αγοραζω ενα τουρμπανι(αυτο που φοραν οι αραβες με τις κελεμπιες,δεν θυμαμαι την ακριβη ονομασια)μετα απο σκληρα παζαρια κι ειμαι απολυτα ικανοποιημενος με την τιμη που πετυχα.Λυπηθηκα μαλιστα τον καημενο τον νεαρο που μου το πουλησε τοσο φθηνα.''...Αμοιρε ταξιδιωτη...'' Λιγο αργοτερα πηρα το μαθημα μου,οταν αντι για το τουρμπνι βρηκα ενα ξεσκονοπανο!!Κατευθυνθηκαμε λιγο πιο κατω για να παρουμε καμηλες να παμε στα αξιοθεατα.Οι καμηλες ηταν λιγοτερες κι εγω εμεινα αμανατι να περιμενω ακριβως οπως στεκεσαι με ανυπομονησια στην πιατσα με τα ταξι!

Ερχεται ενας 'καμηλιερης ταριφας',γονατιζει το ζωντανο και μπαινω πανω.Δεν ειχα ξαναδει καμηλα απο κοντα.Την κοιταξα καταματα και εκανα μια αλλοκοτη παρομοιωση.Η καμηλα ειχε το βλεμμα της αγελαδας...Ξεκιναω τη βολτα αλλα οι φιλοι μου γκαζωναν τις καμηλες τους κι ειχαν απομακρυνθει.Η δικια μου ,μου θυμισε τα nissan bluebird ταξι του 80' που πανε πιο αργα κι απο τα λεωφορεια.Οδηγουσα το ζωντανο με ασφαλεια και ανεπνεα την μυρωδια της καμηλοτριχας.Ημουν στενοχωρημενος γιατι ειχα μεινει πιο πισω και οι φιλοι μου βγαζαν φωτογραφιες μεταξυ τους.-''Τι πειστηρια θα'φερνα στην Ελλαδα για να κανω φιγουρα;''Φθανω στις πυραμιδες και παρκαρω την καμηλα.Ο Αιγυπτιος μου ζηταει παραπανω χρηματα.Του δειχνω το καμηλομετρο!Μου λεει οτι οταν παιρνεις καμηλα απο αρχαιολογικο χωρο δινεις κατιτι παραπανω.Συνυπολογιζει και το μικρο μου σακιδιο γιατι οι αποσκευες πηγαινουν εξτρα!Προσθετει κι ενα μικρο tip!Του δινω τα χρηματα γιατι δεν μπορουσα να βγαλω ακρη.Φοβηδηκα επισης μην δωσει εντολη στην καμηλα να με φτυσει...Απομακρυνομαι και στρεφω το κεφαλι μου αριστερα.Αντικρυζω την πυραμιδα του Χεοπα.Μου φανηκε πιο μικρη απ'οτι την περιμενα.Εξισου μικρη μου φανηκε κι η Σφιγγα!-''Δε βαριεσαι...μικρος και ασημος ειμαι κι εγω.Τουλαχιστον οι πυραμιδες ειναι διασημες...''Περιφερομαι στους γυρω χωρους,βγαζω φωτοπειστηρια και αγοραζω σουβενιρ με προσοχη μην ξαναπεσω σε απατεωνες.Αντιλαμβανομαι τελικως την σημασια του Αιγυπτιακου πολιτισμου,πιστευω ομως ως Ελληναααρας στην ανωτερωτητα του Ελληνικου...Ομολογω ομως οτι δεν εχω παει ποτε στην Ακροπολη αλλα δεν εχει σημασια αφου την γραφω με κεφαλαιο 'αλφα'!Πινω εξαλλου καφε στο Θησειο και την βλεπω απο μακρια!!!Αρκει που πηγα στις πυραμιδες ...κι εχω και πειστηρια!Πολιταξιδεμενος...Παντως εχω δρομολογησει να παω και στους δικους μας αρχαιολογικους χωρους.Ακουσα οτι θα δωσουν εισητηρια δωρεαν στην επομενη Ολυμπιαδα μας,το 2105.Θα σπευσω να τα προμηθευτω εγκαιρως...διοτι''...οπου μπεχω τρεχω...'' (μπεχω=τζαμπα).
posted by nicola 1/30/2006 07:11:00 PM 3 comments


Friday, January 27, 2006

Hταν εκεινη τη νυχτια,μεσανυχτα και κατι...

Ηταν καλοκαιρι του 98.Ηταν το πρωτο μου αυτοκινητο.Ηταν η πρωτη γυναικα που ερωτευτηκα πραγματικα.Ηταν σχεση εξ αποστασεως κι επειδη ηθελα να διαρκεσει,ξεκινησα τα πρωτα μου οδικα ταξιδια.Δυο μερες Αθηνα,δυο μερες Γιαννενα.Πεντε μερες Αθηνα,τρεις μερες Γιαννενα και παλι πισω στην πρωτευουσα για δουλεια.Αμετρητες ωρες στο τιμονι,αξεχαστες ωρες με την Αλεξανδρα.Το σπιτι μου στην Αθηνα δεν μ'εβλεπε,το κρεβατι μου με ποθουσε,η Αλεξανδρα με περιμενε...Ανιση μαχη.Τελικα κερδισε ο ερωτας παλευοντας στην πιο δυσκολη μαχη, που'γινε σωμα με σωμα.
Το δικο μου σωμα παλευε να αντεξει τα ξενυχτια και την κουραση απ'τα απανωτα ταξιδια.Εδειχνε αρχικα να τα καταφερνει.Καποια μερα ομως λυγισε,τα ματια κλεισαν,το αυτοκινητο αλλαξε πορεια(εγω ειχα ηδη αλλαξει πορεια στη ζωη μου...),ηταν λιγο μετα τα μεσανυχτα,ηταν μολις μια ωρα μακρια απ'την αγαπημενη μου,κι ηταν το πρωτο μου τρακαρισμα!!!

''Σφοδρη πλαγιομετωπικη συγκρουση'',οπως θα'λεγε κι ο αστυνομικος συντακτης.''Λευκο αυτοκινητο μαρκας Νισαν εκτραπηκε απ'την πορεια του,περασε στο αντιθετο ρευμακαι συγκρουστηκε με την νταλικα που οδηγουσε ο ταδε...Στο λευκο αυτοκινητο επεβαινε ο 21χρονος Νιcola Beerman και διπλα του καθοταν...ενας αγιος!(μεγαλη η χαρη του!)''.Τα δυο οχηματα παλεψαν μεταξυ τους!Ανιση μαχη και παλι...Ο Δαβιδ δεν αντεξε.Ο Γολιαθ τον εκανε σχεδον θρυψαλλα.Εγω σοκαρισμενος,αλλα ευτυχως αλωβητος,βγηκα απ'το αυτοκινητο κι εψαχνα τον οδηγο της νταλικας.Αυτος εψαχνε εμενα...αναμεσα στα συντριμια!!!Του χτυπησα την πλατη και του ειπα:
-''Ει,φιλαρακο,εμενα ψαχνεις;''
Εκανε το σταυρο του.Παραλιγο να τον κανω κι εγω,αλλα δεν ηταν ωρα για προσευχες.Καλεσα οδικη βοηθεια κι αυτος καλεσε την τροχαια.Γνωριστηκαμε ολοι μεταξυ μας,ανταλαξαμε τηλεφωνα,καναμε ενα μικρο διαλογο,παραδεχτηκα οτι εφταιγα και δεχτηκα να του κανω δηλωση...γιατι ειχε παθει η νταλικα του ζημια!!!Ειχε τρυπησει το λαστιχο κι ειχε στραβωσει η ζαντα του!!!Η δικη μου ζημια ηταν λιγο μεγαλυτερη...Το παληκαρι της εξπρες εφτασε αγουροξυπνημενο και μου ειπε:
-''Τι την ηθελες την οδικη βοηθεια βραδιατικα;Εσυ χρειαζεσαι παλιατζη!!!''

Προσπερασα τα λογια του και ζητησα να με μεταφερει στα Γιαννενα.Μου προτεινε(επεμενε μαλιστα)να παμε στην Αρτα που'ταν πιο κοντα.Ξεχασα τους καλους μουτροπους και του τα'ψαλλα κανονικα.Μολις ακουσε τα τροπαρια,με θρησκευτικη ευλαβεια,δεχτηκε να με ρυμουλκησει ως τα Γιαννενα,με το αζημιωτο βεβαια(φαντα-στειτε να επροκειτο για δωρεαν οδικη βοηθεια,ακομα εκει θα ημαστε).Μια ωρα αργοτερα το αυτοκινητο βρισκοταν εξω απο ενα συνεργειο κι εγω χτυπαγα τοκουδουνι εξω απ'την πορτα της αγαπημενης μου.Μου ανοιξε και με πηρε στην αγκαλιατης ολη την υπολοιπη νυχτα.Ξεχαστηκα για μερικες ωρες και σαν ξυπνησα και πηγα ναριξω λιγο νερο στο προσωπο μου,ακουστε τι συνεβη:Εβρεξα τα μαλλια μου,κι οπως τιναξα το κεφαλι,πεσαν θρυψαλλα του παρμπριζ που'χαν παραμεινει απ'το βραδυνο τρακαρισμα , τραυματιστηκα στο ματι και πηγα στο νοσοκομειο!!Αν ειναι δυνατον!!Σκεφτηκα ποσο γκαντεμης ειμαι αλλαανκαλεσα αμεσως μολις συνειδητοποιησα οτι το βραδυ την ειχαγλιτωσει απ'του χαρου τα δοντια!

Ηταν η πρωτη φορα που γλιτωνα απ'τον μαυροντυμενο κυριο με το δρεπανι... και ηταν η πρωτη φορα που εμενα εξι μηνες χωρις αυτοκινητο γιατι... οι δοσεις τρεχαν οπως ετρεχα κι εγω στην εθνικη και' δεν ειχα μια' στην τσεπη. Ευτυχως ειχα την αγαπημενη μου που μου συμπαρασταθηκε στις δυσκολες αυτες στιγμες και...τσονταρε και κανενα ψιλο για να βγαζω το μηνα!!Το χρημα της μειωσε τις χιλιομετρικες αποστασεις και μας εφερε πιο κοντα...
posted by nicola 1/27/2006 06:29:00 PM 5 comments


Thursday, January 26, 2006
''O καλος σαμαρειτης''

.Το καλοριφερ δυσκολευεται να σηκωσει την θερμοκρασια πανω απο 19 βαθμους στο σαλονι και μολις διαβασα ενα ποστ για τους αστεγους και κρυωσα ακομα περισσοτερο!!Ειμαι κι εγω βλεπεις απο αυτους που νομιζουν οτι ενδιαφερονται για τους αστεγους,τους φτωχους,τους ανθρωπους με προβληματα πασης φυσεως(ενδιαφερον απο αποσταση...και εκ του ασφαλους...)Βγαζω και λογους καπου -καπου και επιπληττω και κανεναν που δεν δινει τον οβολο του προς βοηθεια!!

Μολις διαβασα το κειμενακι σκεφτηκα να σας γραψω το συμβαν που μου'τυχε χθες,αλλα δισταζω να το βγαλω σε κοινη θεα.Ηταν ένα τυχαιο περιστατικο που μπορεσα να δωσω μια μικρη βοηθεια σε εναν ταλαιπωρημενο ανθρωπο.Αν το'βγαλω οn line θα νομιζετε οτι θελω να αυτοπροβληθω…Εχετε αδικο, αυτό που πραγματικα επιδιωκω δεν περιοριζεται στα επιγεια και καθ’ημας…Θελω να σας εχω μαρτυρες κατά την κριση του υψιστου(μην τυχον και το ξεχασει με τις πολλες σκοτουρες που τον βασανιζουν μες στην αιωνιοτητα του!) θα επιλεξω προσεκτικα τις εκφρασεις μου γιατι μπορει κι ο παντοκρατωρ να χρησιμοποιει ιντερνετ και να με διαβαζει….

ΣΥΜΒΑΝ:προχθες επεστρεφα σπιτι και ημουν μεσα στο αυτοκινητο,ενω το φερυ μποουτ πλησιαζε την προβλητα.Ενας ηλικιωμενος χτυπαγε τα τζαμια των μπροστινων αυτοκινητων και κατι ρωταγε.Υπεθεσα οτι ηθελε οικονομικη βοηθεια.Ειχα αποφασισει να μην του δωσω γιατι τους εχω βαρεθει...Οταν μου χτυπησε το τζαμι ανοιξα το ηλεκτρικο παραθυρο(τι να σκεφτηκε αραγε μπροστα σε τοση χλιδη;)και με ρωτησε:-Μηπως πας προς τα σεληνια;-'μπειτε μεσα να σας παω',απαντησα στιγμιαια και μου αρεσε που του μιλησα στον πληθυντικο,ενω καποιοι αλλοι τον περιφρονησαν και δεν του ανοιξαν καν το παραθυρο...-Σ'ευχαριστω παιδι μου ,ο θεος να σ'εχει καλα,να σου δινει κτλ. κτλ.Ενοιωσα αβολα γιατι μου λεγε ποσο καλο παιδι ειμαι,το'βλεπε και στα ματια μου μαλιστα...Δεν σου κρυβω οτι μου αρεσαν τα λογια του και ειχα ενα ηλιθιο υφος αυταρεσκειας!!Μου ειπε διαφορα παραπονα για τη ζωη,οτι πηγαινε σπιτι με τα ποδια γιατι δεν μπορουσς να πληρωσει το εισητηριο του λεοφωρειου,το ιδιο εκανε κι η γυναικατου.Μου'πε οτι δεν επαιρνε συνταξη γιατι δεν ειχε δωσει τις δοσεις του ΤΕΒΕ.

Ηταν 65 χρονων και ισως σε 4 χρονια να του βγαζε ο ΟΑΕΔ μια συνταξη(πληρωνωντας του καποιες δοσεις για την ελαχιστη,αν καταλαβα καλα).Μου ειπε:''με υποχρεωσε το ΙΚΑ να κανω εξετα σεις και μου ειπαν οτι αν δεν ειμαι καλα στην υγεια μου,ισως παρω αναπηρικη συνταξη λιγο νωριτερα.Μακαρι!!''Το ξανασκεφτηκε λιγο και ειπε:''φαντασου,παρακαλαω να'μαι αρρωστος για να δω μια ασπρη μερα,ξερω γω....''Σε ολα αυτα προσπαθησα να τον καθυσηχασω,του'πα οτι ξερω απο ΤΕΒΕ γιατι κι ο πεθερος μου δεν το πληρωνει συνεχεια,του ειπα να κανει υπομονη 4 χρονια,του'πα οτι υπαρχουν ατυχιες στη ζωη ,του ειπα οτι προεχει η υγεια,του ειπα ενα σωρο μαλακιες για να τον κανω να αισθανθει καλυτερα...καποια στιγμη με ρωτησε πού μενω.Δεν μπορουσα να του πω ψεμματα και του ειπα οτι μενω 6χιλιομετρα προς την αντιθετη κατευθυνση.

Αρχισε να μου λεει ξανα ποσο καλο παιδι ειμαι.Του ειπα οτι δεν ηταν κοπος για μενα και οταν μου ανεφερε για τη γυναικα του -οτι ανεβαινε με τα ποδια και αυτη για το σπιτι τους-προθυμοποιηθηκα να παμε απο το δρομο που πιθανως να τη βρισκαμε... Μου ‘πε επισης ο γερακος μεταξυ αλλων:''τρωμε συνεχεια οσπρια και κανενα μακαρονακι,που λεφτα για τιποτ'αλλο!!Αραια και που το Σαββατο παιρνω κανενα μπαρμπουνακι και τρωμε με την κυρα,αμα εχω μαζεψει κανενα μικροποσο απο κανα φιλο πηγαινω και παιρνω καμια πανσετα!!...συνηθως ομως οσπρια.Δεν λεω τρωμε υγιεινα...''Εγω ο ηλιθιος για να τον καθυσηχασω του'πα οτι αποφευγω τα πολα κρεατα γιατι εχω υψηλη χοληστερινη...Καποια στιγμη αφου με ευχαριστουσε συνεχεια και εγω του εξηγουσα οτι δεν ηταν κοπος να παρεκλινω λιγακι και να τον παω σπιτι του,μου ειπε:
''εισαι πολυ καλο παιδι,φαινεται αμεσως αυτο...να κανεις παντα καλες πραξεις,αλλα να προσεχεις,να μη βαζεις αγνωστους στο αυτοκινητο,υπαρχουν πολλοι κινδυνοι,η κοινωνια εχει χαλασει...''
Αυτη η τελευταια φραση μου φανηκε και αστεια και τραγικη μαζι...Μεσα στ'αλλα δεν αντεξα να δαμασω την περιεργεια μου και τον ρωτησα διακριτικα αν ειχε παιδια.Μου εκανε κι αυτος διακριτικα ορισμενα παραπονα και κατεληξε οτι εχει 4 παιδια σε ΜΥΤΙΛΙΝΗ,ΚΩ,ΚΤΛ.(μακρια παντως).ΤΟΝ αφησα σ'ενα σπιτακι στο βουνο(ο θεος να το κανει σπιτι…)και γνωρισα επι τροχαδην και τη γυναικα του.Με καλεσε (μαζι με τη γυναικα μου)για κανενα κρασακι οποτε μπορεσω αλλα μου ειπε οτι πινει φθηνο και οχι τοσο καλο κρασι !Τους αποχαιρετησα και δεν ηξερα τι να απαντησω στην προσκληση τους,ηξερα οτι ειναι δυσκολο να παω επισκεψη αλλα αφησα να εννοηθει οτι θα προσπαθησω...(θα'θελα παντως να παω για να τους δωσω μια μικρη χαρα )
Περασα ενα τεταρτο μαζι του και ειχα αναμικτα συναισθηματα,γι αυτον,για την κοινωνια,για τα παιδια του,για μενα...ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ Τ'ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ!!!
posted by nicola 1/26/2006 08:21:00 PM 4 comments



Wednesday, January 25, 2006
Eπιθυμια

...οταν ερθει το πληρωμα του χρονου,οταν εξαντλησω και τα τελευταια αποθεματα'καυσιμου ζωης',οταν παγωσουν ταχειλη μου και ειναι ανεφικτονα αρθρωσω εστω και μια λεξη,οταν εκπνευσω και το τελευταιο απειροελαχιστο mbarδιοξειδιου του ανθρακα,οταν παγωσει ολοκληρο το κορμι μου,οταν δεν θα μπορω να απολαυσω ενα παγωμενο ποτηριμαυρης μπυρας,θελω γνωστοι και φιλοι να μεριμνησετε για την τελευταιαεπιθυμια μου.θελω να με καψετε και στην τελετη αποτεφρωσηςνα κανετε γλεντι τρικουβερτο με μαυρες μπυρες...(να πιειτε μοναχα 'μαυρες' για να με πενθησετε).Να συλλεξετε τη σταχτη μου και να τη διαλυσετε μεσα σεμαυρη μπυρα,να εμφιαλωσετε το διαλυμμα σ'ενα μπουκαλικαι να το τοποθετησετε σε μια κασα...απο μπυρες,και να με θαψετε βαθια μεσα στη γη,και να φυτεψετε απο πανω ενα λυκισκο,που θα τον ποτιζετε με μαυρη μπυρα...
posted by nicola 1/25/2006 02:19:00 PM 0 comments


Sunday, January 22, 2006
Οι συνάδελφοι

Συνάδελφος μετριου αναστηματος, γκριζομάλλης, σοβαρος και προσεγμενα ντυμενος, ετων περιπου σαραντα, βαδιζει στο χωρο εργασιας πρωτες πρωινες ωρες κρατωντας ενα χαρτοφυλακα στο δεξι χερι.Εγω ξερω τι καραγκιοζης ειναι αλλα η αληθεια ειναι οτι το υφος του δειχνει ενα κυρος.Ρε πουστη μου σκεφτομαι δεν θα αντεξω και καμια μερα θα τον πλακωσω στις κλωτσιες ή θα του την στησω σε καμια γωνια και θα του πεταξω κλουβια αυγα.Ο καλος (η μηπως κακος ) δαιμων της εκδικησης μου δεινει μια μερα ικανοποιηση και χαρα.

Ο εν λογω κυριος ενω κατευθυνετε στον εσωτερικο διαδρομο με αγερωχο υφος, σκονταφτει ξαφνικα, πεφτει κατω, ανοιγει ο χαρτοφυλακας και μου λυνεται και εμενα η απορια για το περιεχομενο του, καθως γνωριζα οτι το αντικειμενο εργασιας του δεν εχει να κανει με δουλεια γραφειου....Τσακ λοιπον και πεταγονται δυο σωβρακα μινερβα, τιραντε λευκα φανελακια και ενα ζευγαρι εμπριμε καλτσες....Εγινε ξεφτιλα ο καργιολης και το ευχαριστηθηκα!!!

Συνειρμικα θυμηθηκα και ενα δευτερο περιστατικο που μου συνεβει σε μια οδικη εκδρομη που εκανα στην Γερμανια με αλλους δυο συναδελφους.Πηγαινουμε σε ενα μαγαζι με αφορολογητα ειδη και αρχιζουν οι φιλοι μου να βαζουν στο καλαθι οτι μαλακια μπορειτε να φανταστειτε (δυο και τρεις φορες το καθε ειδος)Οταν φυγαμε το στεισον βαγκον ειχε φτασει μεχρι τα μπουνια.Στο ταμειο του μαγαζιου, μπκηκαμε στην σειρα (εγω τριτος) και η κοπελα επαθε σοκ οταν ειδε τις στοιβες.Εγινε πολεμος ρε παιδια, μας ρωτησεΚανει τον λογαριασμο και πληρωνουν οι φιλοι μου εκαστως 1500 $.Ερχεται η σειρα μου και η ταμειας με ρωταει: "Εσεις κυριε;"Και εγω που τα ειχα παρει στο κρανιο γιατι ειμασταν 4 ωρες στο μαγαζι πεταω πανω στον παγκο ενα σετ με τρια πολυχρωμα σωβρακα για να τους την σπασω.Ακομα τα εχω για ενθυμιο και ας ηταν XXXL!!! (δεν ειχα βρει μικροτερο μεγεθος, μαλλον σε εκεινη την περιοχη ειχαν μεγαλα παπαρια)
posted by nicola 1/22/2006 08:56:00 PM 2 comments



Αυστηρα...προσωπικο

Εχω πανω απο δεκα μερες να κανω ερωτα και δεν σας κρυβω οτι φοβαμαι μην περασει ακομα μεγαλυτερο διαστημα...Ανακουφιζομαι οταν σκεφτομαι οτι στο παρελθον αντεξα 18 χρονια χωρις να κανω ερωτα.Βεβαια δεν ηταν ερωτας η πρωτη φορα που πηγα στις πουτανες.Ουτε η δευτερη ,ουτε η τριτη...Συλλογιζομαι οτι δεν ηταν καν σεξουαλικη εμπειρια.Μαλλον επροκειτο για ψυχολογικη υποστηριξη και αναπτερωση ηθικου καθως ως εφηβος ηθελα να επισπευσω την ''πρωτη φορα'' γιατι ενοιωθα αμηχανα και υποδιαιστερα σε συζητησεις με 'εμπειρους' φιλους.

Φερνω στο μυαλο μου εικονες στα βαθια γεραματα που ισως να μην μπορω να κανω ερωτα.Η αληθεια ειναι οτι ειμαι αισιοδοξος.Μαλιστα εχω ακουσει συζητησεις σεξολογων που ισχυριζονται οτι ακομα και στα βαθια γεραματα μπορεις να το κανεις ,εστω, μια φορα το μηνα.Με βολευει αυτη η εκδοχη αν και θα'θελα το διαστημα της ανακωχης...να'ταν πιο μικρο.Μολις με πιασαν τα γελια γιατι με φανταστηκα σαψαλο(σαψαλο=ερειπιο),να εχω ψιλοτρεμουλο λογω ηλικιας,να ''διεισδυω''και το τρεμουλιασμα μου να προσφερει μεγαλυτερη ηδονη στη συντροφο μου.
Το μωρο μου δεν (δεν μπορω ευκολα να την φανταστω γριουλα) με κοιταζει στα ματια μετα τον πολλαπλο οργασμο και μου λεει τρεμωντας:-''70 χρονια περιμενα αυτη τη στιγμη...''Αντε ,σας αφηνω ,γιατι εχω ραντεβου με τη σεξολογο μου.Δεν μου φταναν τα προβληματα τα ψυχολογικα,τα υπαρξιακα και τα οικονομικα...τωρα απεκτησα και σεξουαλικα!!!
posted by nicola 1/21/2006 06:09:00 PM 3 comments

posts septemper εως january

Η αρχη ενος χρονικου

Ημουν σε απελπιστικη κατασταση.Οι μπυρες μου'χαν τελειωσει.Ειχα χωθει αναμεσα στα αδεια τελαρα που ειχα στο υπογειο και εψαχνα μηπως βρω καποιο ξαχασμενο σφραγισμενο μπουκαλι.Υπηρχε χαμηλος φωτισμος και ημουν απροσεχτος.Ξαφνικα παταω πανω σε μια κενη μποτιλια ,κανω μερικες πιρουετες στον αερα και σωριαζομαι φαρδυς-πλατυς στο πατωμα.Μισοζαλισμενος παιρνω το μπυρομπουκαλο,το κραταω απο το λαιμο του και το περιεργαζομαι με τα δαχτυλα.

Ενα συννεφο καπνου εμφανιζεται και ακουω μια φωνη:-''Καλησπερα αφεντη μου,ειμαι το τζινι της μπυρας και περιμενω να εκτελεσω τις πρωτες τρεις αυθορμητες ευχες σου''.Δεν ξεχωριζα τη φιγουρα που ειχε το τζινι και μου φανηκε περιεργο,γιατι ειχα στο μυαλο μου τις κλασικες ιστοριες των παραμυθιων που'χα ακουσει.Χωρις να διστασω εκανα την πρωτη μου ευχη:
''Θα'θελα τωρα αμεσως ενα 2λιτρο ποτηρι μαυρης μπυρας''
Αμεσως εκτελεστηκε η επιθυμια μου.Αρπαξα το ποτηρι και την ειπια μονομιας για να ξεδιψασω.
-''Τι αλλο θα επιθυμουσατε κυριε;''
-''Θελω να μην αφησεις να αδειαζει ποτε αυτο το ποτηρι''.
Πραγματι εκτοτε οση μπυρα και να καταναλωσω,το ποτηρι μου ειναι ξεχειλισμενο.
-''Και η τριτη επιθυμια σας;''
-''...Θελω να εχω εμπνευση και να γραφω ιστοριες για μπυρες...''Ηταν η πρωτη φορα που μου περασε απ'το μυαλο και ξεκινησα να γραφω.Stories of a beerman λοιπον και ειλικρινα δεν εχω παραπονο...Οφειλω λοιπον ενα μεγαλο ευχαριστω στη μουσα μου...(για να ακριβολογουμε...στο τζινι μου).
posted by nicola 1/19/2006 08:40:00 PM 0 comments



Tuesday, January 17, 2006
Αναμεσα σε τεσσερεις τοιχους

Καθομαι ξαπλωμενος στο κρεβατι μου μετο βλεμμα καρφωμενο στην αναμμμενηγυμνη λαμπα.Το δαπεδο και τα επιπλαειναι σκονισμενα και εχω την τηλεορασηστο αγαπημενο μου καναλι.Το φυτο διπλαστο μπουφε εχει μαραθει γιατι δεν του'χωριξει νερο.Το τηλεφωνο χτυπαει τακτικατις τελευταιες μερες αλλα δεν το'χω σηκωσειουτε μια φορα.Εχω ξεχασει τον ηχο τουκουδουνιου της πορτας γιατι δεν εχει μπεικανεις στον κοπο να με επισκεφτει.Δεν εχειγινει καν αντιληπτη η απουσια μου.Ειμαι ηδη πεντε μερες νεκρος...κι η μυρωδιατης σηψης του κορμιου μου αρχιζει να μεαηδιαζει.
posted by nicola 1/17/2006 09:45:00 PM 1 comments


Sunday, January 15, 2006
Οταν κοιτας απο ψηλα...

Ξερετε γιατι το χωριο μου που εζησα 18 χρονια το γουσταρω περισσοτερο απ'την πολη που ζω τωρα;Γιατι αν καθησεις σε ενα υψος πανω απο τα σπιτια να βγαλεις μια αεροφωτογραφια,αμεσως θα'ρθουν στο μυαλο σου αναμνησεις...Θα σκεφτεις:αυτο ειναι το σπιτι του ταδε,αυτο του ταδε κτλ. και γενικα θα'χεις να θυμηθεις κατι για ολα τα σπιτια που θα βλεπεις απο ψηλα.
Στην πολη που ζω τωρα ,δεν μπορει να συμβει κατι τετοιο γιατι βλεπεις κατοψη μοναχα απεραντο μπετον,κεραιες και δεν ειναι δυνατον να ξεχωρισεις την ιδιοκτησια κανενος.Θα δυσκολευτεις μαλιστα να εντοπισεις την ιδια σου την γειτονια και το σπιτι σου.Το διαμερισμα σου μαλλον θα πρεπει να το φανταστεις γιατι θα'ναι φυλακισμενο αναμεσα σ'αλλα διαμερισματα.Τυχεροι γι αλλη μια φορα οσοι εχουν ρετιρε καθως θα το εντοπισουν πιο ευκολα!!!!Ας γυρισω λοιπον στο χωριο μου...

Καθομαι στον προνομιουχο θρονο μου,καποια μετρα πανω απο τα σπιτια και νοιωθω σαν μικρος θεος που εχω στην εποπτεια μου μερικες εκατονταδες ανθρωπους.Να 'το!Να'το!Αυτο ειναι το σπιτι μου.Το αναγνωρισα αμεσως γιατι δεν εχει αυλη.Τι ειρωνεια!!Να ζει κανεις στο χωριο και να περιοριζεται σε τεσσερεις τοιχους και μερικα μπαλκονια.Και να!Κολλητα διπλα το σπιτι της Αλεκας με το μπαλκονι που προεξεχει στο δρομο.Βλεπεις ο πατερας της ηταν προεδρος και επιτρεποταν ορισμενες ατασθαλιες...Κι η Αλεκα-συμπαθητικη κι εμφανισιμη κυρια-θυμαμαι που χτυπησε την πορτα κι εκανε παρατηρηση στον πατερα μου:
''Γιαννη καν'τε σε παρακαλω ησυχια γιατι...ενα μεσημερι μας εμεινε μοναχα να το κανουμε με τον ανδρα μου...''
Κοκκαλο εγω.Ημουν και 9 χρονων παιδακι τοτε.Ρε καλα εκανε η γιαγια μου και της τα'χωνε:
''Την πουτανα...εδω που μαζευτηκε στη γειτονια,μας μαγαρισε τα σπιτια και τους ανδρες μας.Της εχω ραμματα εγω για τη γουνα της...μου τα'παν,καθε καλοκαιρι κανει γυμνισμο...''

Απεναντι απ'τα σπιτια μας ,το σπιτι της Γιωργιας.Να'τη η γειτονισσα.Κραταει μια ψαθινη σκουπα και ξεσκονιζει το χωματοδρομο!!!15 χρονια τωρα το ιδιο βιολι.Μαλλον της σαλεψε.Οταν ριξανε ασφαλτο στο δρομο ,το πηρε κατακαρδα.Μετα συνηλθε και αρχιζε να καθαριζει τις λασπες...οταν εβρεχε!!!Τη γειτονια συμπληρωνει η μονοκατοικια του θεμιστοκλη.Εκει γνωρισα πρωτη φορα το θανατο...Ημητερα του θεμη (τη θυμαμαι ακομα κιας ημουν μπομπιρας,περισσοτερο θυμαμαι την καλωσυνη της)σκοτωθηκε σε τροχαιο.Ο πατερας μου μας εστειλε εκδρομη αρον-αρον για να μην δουνε τα παιδικα ματακια μας τισ σκηνες της κηδειας(23ετη μετα και κυλησε ενα δακρυ στα ματια μου).

Η αεροξεναγηση συνεχιζεται και πιο κατω στη γωνια του τετραγωνου διακρινω την οικια του Γιωργου Μ. Υπηρξε κι αυτος θυμα...οχι τροχαιου,αλλα θυμα κουτσομπολιου.Εκανε το λαθος να ερωτευτει και να παντρευτει μια Ρωσιδα καμπαρετζου!Ακουσε τα εξ αμαξης...Στριβουμε στη γωνια δεξια και στο επομενο στενο αριστερα(για την ακριβεια εγω απο ψηλα κανω απλα μια διαγωνια μετατοπιση).Να'το ,να'το!!Βλεπω το σπιτι του Μπαμπη.Ημουν τοσο μικρος που με δυσκολια θυμαμαι...Ο Μπαμπης αυτοκτονησε με κυνηγετικη καραμπινα λιγο εξω απ'το χωριο.Το ακουγα τοτε και προσπαθουσα να φανταστω πως μπορουσε καποιος να αυτοκτονησει...

Κατηφοριζω και βλεπω αριστερα ενα χαμοσπιτο ετοιμο να πεσει.Εκει ζουσε ενα ηλικιωμενο ζευγαρι κι εμεις ως παιδια,μας αρεσε να πεταμε ταβραδια πετρες στην τσιγκινη στεγη τους ,για να τους τρομαζουμε.Ειλικρινα το μετανοιωσα.Αν μπορουν,ας με συγχωρεσουν ...Στην απεναντι πλευρα λιγο πιο μεσα απ'το δρομο,το σπιτι του φιλου μου του θοδωρη.Εκει μαζευομαστε και βλεπαμε τσοντουλες γιατι ηταν ο μονος που'χε βιντεο.Ξαφνικα ο πατερας του θοδωρη μπαινει μεσα και τρεχουμε σαν τα ποντικια να πιασουμε το τηλεκοντρολ για ν'αλλαξουμε καναλι.Το βαζουμε σ'εναν αγωνα ποδοσφαιρου...Ο πατερας του ρωταει:
-''ποσο ειναι το ματς;''
-''Ε.............''

50 μετρα πιο κατω συνανταμε το κομμωτηριο του Κωστακη.Και τι δεν ειπωθηκε για τον Κωστα.Το χωριο στην αρχη προβληματιστηκε...Τον παιρνει ή τον δινει;Τελικα αρκουσε οτι ηταν gay.Του βγαλανε το παρατσουκλι και τον ειπαν 'Καριολαιν'.Προσωπικα δεν με αφορουσαν οι επιλογες του.Εκανα πλακα με την ολη κατασταση.Δεν με πειραζε που 'εβαζε κρεας',δεν με πειραζε που ντυνοταν γυναικα.Ενα πραγμα μονο με πειραξε που δεν θα του το συγχωρεσω ποτε.Παντρευτηκε τον πρωτο μου παιδικο ερωτα κι ο κολλητος μου μου'κανε καζουρα.
Το χωριο εξεπλαγειν κι εγω ακομα περισσοτερο οταν ακουσα οτι η γυναικα του ηταν εγκυος!!!Ολοι ειπαν οτι το παιδι ηταν του αδερφου του.Εγω δεν το πιστεψα αλλα δεν αντεχα να πιστευω οτι ο πουστης πηδαγε τον πρωτο μου ερωτα.Συνελεξα στοιχεια,διασταυρωσα πληροφοριες και ελυσα το αινιγμα:απεναντι απ'το σπιτι του demi ανδρα ηταν το εκκλησακι των Αγιων Αποστολων.Για δευτερη φορα στην ιστορια ο αγγλος εξ ουρανων εκανε το θαυμα του,εδωσε τον κρινο κτλ.Παντως το εν λογω εκκλησακι ειχε δωσει κι αλλες φορες τροφη για συζητηση.Ηταν τοτε που ειδαν φαντασματα να τριγυρνουν το βραδυ.Εγινε σουσουρο στο χωριο κι ολοι κλειστηκαν στα σπιτια τους.Εγω ευτυχως ειχα φυγει για Αθηνα.Το μυστηριο δεν λυθηκε ποτε,ξεχαστηκε τελικα...Εμαθα συμπτωματικα οτι ηταν κατι γνωστοι που επαιρναν τα σεντονια τους καθε βραδυ και κανανε χαβαλε!!

Αιωρουμαι πανω απ'τη γειτονια αυτη και καρφωνω τα ματια μου στο μπακαλικο του Σταυρου.Φοβερος τυπος,εξυπνο εμπορικο μυαλο.Μπακαλικο απ'τα λιγα.Και οταν ερχοταν οι γιορτες,το μπακαλικο ηταν βιτρινα κιαπο μεσα απλωνε τις τσοχες!!Ο κυρ-Σταυρος εκανε περιουσια...Μη φανταστειτε απο τα ζαρζαβατικα ή τα τυχερα παιχνιδια.Εκανε ολοκληρη περιουσια γιατι πουλουσε τζουφια κικια στα παιδακια(ξερετε,αυτες τις πλαστικες σφαιρες που εχουν τα παιδακια στις αποκριες).Αγοραζαμε κικια,τα βαζαμε στο πιστολι,παταγαμε την σκανδαλη αλλα τιποτα!Τζιφος η προσπαθεια γιατι ο αλητης ο μπακαλογατος μας εξαπατουσε...
Πισω απ'το μπακαλικο-καζινο βρισκοταν το νηπιαγωγειο που φοιτησα.ΑΧ!τι μου θυμισε! 30 τετραγωνικα μετρα προαυλιο και σαν ειμαστε παιδια νομιζαμε οτι ηταν το γηπεδο Μαρακανα.Παιζαμε ποδοσφαιρο και η μπαλα επεφτε στο διπλανο κηπο μιας γριουλας.Ειχα αναλαβει τις επικυνδυνες αποστολες γιατι η σκατογρια κρατουσε μπαστουνι και ποναγε...αχ!αχ!Φευγουμε κι απο αυτη τη γειτονια και αρχιζει η κατηφορα για την πλατεια του χωριου.Πεταω λιγακι πιο χαμηλα γιατι αρχισε να σουρουπωνει και κανει κρυο.Βλεπω μπροστα μου το περιπτερο του ''Καραμανλη''.Ετσι τον λεγαμε γιατι εμοιαζε του 'γερου'.Ο τυπος αυτος ειχε παρα-συλλαβει την ετυμολογικη εννοια της λεξης ''περιπτερον''και εκτος απ'τους κιονες που το στηριζαν ειχε βαλει εξωτερικα και μια επιπλεον σιδερενια κολωνα.Εν τω μεταξυ,δεν τον εβρισκες -μαθηματικα ποτε-στο περιπτερο.Επρεπε να χτυπησεις το κερμα σου με υπομονη στην μεταλλικη κολωνα και να περιμενεις κανα τεταρτο ωσοτου σε ακουσει απ'το σπιτι του 30 μετρα μακρια.Ε,λοιπον αυτος δεν ειχε την τυχη του Σταυρου του μπακαλη...Ο 'Καραμανλης' εμεινε για παντα στην αφανεια και συναμα ατιμασε το ενδοξο παρατσουκλι που κουβαλουσε!

Κι ενω η αεροξεναγηση φθανει στο τερμα πεφτει το ματι μου μερικες εκατονταδες μετρα πιο κατω,σ'ενα χερσο χωραφι.Εκει καποτε υπηρχε ενα σπιτακι 20 τετραγωνικα,φτιαγμενο απο σανιδες κι εβγαινε απ'τη στεγη του ο 'κοκορας' της σομπας που παντα καπνιζε.Μεσα μενανε δυο γεροντακια,ο μπαρμπα-Θανασης κι η κυρα...(δεν μπορω να θυμηθω το ονομα της) και δεν ειχαν στην κυριολεξια ναφανε.Κατω το σπιτακι ειχε αντι για τσιμεντο,χωμα και χαλικια.Φυσικο επακολουθο,καποια μερα ο κοκορας της σομπας σταματησε να καπνιζει μια για παντα...Περυσι τυχαια συναντησα-ηλικιωμενη πια-την κορη του μπαρμπαθαναση.Με μεγαλη εκπληξη με ρωτησε:-''Καλα ,ειναι δυνατον να θυμασαι τους γονεις μου;Περασαν πανω απο εικοσι χρονια,πρεπει να'σουν πολυ μικρος τοτε...''-''πραγματι ημουν νηπιο τοτε.Πώς ειναι δυνατον να μη θυμαμαι ομως κατω απο τις αθλιες συνθηκες που ζουσαν.Οι εικονες αυτες ζωγραφιστηκαν με ανεξιτηλο μαρκαδορο για παντα μες στη μνημη μου.Θυμαμαι πολυ καλα οτι η γιαγια μου τους πηγαινε καθε μερα ενα πιατο φαγητο για ναμπορεσουν να επιβιωσουν...Θυμαμαι πολυ καλα το χωματενιο πατωμα,την υγρασια και τα γεροντακια τυλιγμενα σε μια κουβερτα να βηχουν απ'τον καπνο που εβγαινε απο την παλια σομπα...Τα θυμαμαι ολα πολυ καλα...ομως εσας τα παιδια τους δεν σας θυμαμαι πουθενα!!!Που εισαστε οταν οι γονεις αργοπεθαιναν;Ρωταγα και τοτε για σας(και το θυμαμαι πολυ καλα)και ολοι μου κουνουσαν με απορια το κεφαλι...''
posted by nicola 1/15/2006 05:58:00 PM 1 comments


Saturday, January 14, 2006
TA ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Ηταν Οκτωβρης του77'.Ηταν η πρωτη φορα που επισκεφτηκα τον Πειραια.Ηταν τοτε που σπασαν τα νερα της μανας μου,γεννηθηκα και ταυτοχρονα πλημμυρισε και το λιμανι.Οσοι το ζησαμε ,μας εχει στιγματισει.Θυμαμαι χαρακτηριστικα,η γιαγια μου δεν αφησε το κουτι με τα γλυκα για να κρατηθει ,την παρεσυρε το ρεμα και παραλιγο να επελθει το μοιραιο.Ατιμη φτωχεια!Γινεσαι θυσια για ενα κουτι παστες.Ατυχος ο παππους...κι η γιαγια τη γλιτωσε φθηνα!Μετα τις πλυμμηρες ο πατερας μου δρομολογησε να φυγουμε για επαρχια για μια καλυτερη ποιοτητα ζωης.Μειναμε αλλο ενα χρονο στον Περαια. Ενας χρονος ομως για ενα βρεφος σαν εμενα ,ηταν αρκετος για να διαμορφωσω το μαγκικο χαρακτηρα μου...

Φυγαμε για Γιαννενα αλλα δεν ξεχασα ποτε οτι ημουνα γεννημα Πειραιωτης!Γι αυτο και επεστρεψα 18 χρονια μετα.Και για να μην διαψευσω τον αοιδο που ελεγε ''χρονια μες την Τρουμπα μαγκιτης κι αλανιαρης...'',αρχισα να τριγυρναω στα περιχωρα του λιμανιου με κατι φιλους χασικληδες.Κομπολοι στο χερι,καφεδακι σε ζορικα στεκια και ρεμπταδικα το βραδυ!Αβγαλτος εγω απειχα απ'τα χασισια ,αλλα η παρουσια μου στο νταλαβερι μ'εκανε εξπερ στη θεωρια.Θυμαμαι ενα βραδυ σ'εναν τεκε ,δεν βλεπαμε τον διπλανο μας απ'τον καπνο!!!Σηκωνομαι να παω τουαλετα,ανοιγω την πορτα που'γραφε wc και μενω κοκκαλο.Βλεπω φατσα-καρτα μπροστα μου υπαιθρο,πρασιναδα,δενδρα...
''Νικολα'', λεω μεσα μου,'' σε πιασαν τα ντουμανια''.Κλεινω την πορτα,στεκομαι ενα λεπτο και την ξανανοιγω.Τα ματακια μου αντικρυζουν το ιδιο τοπιο.Γυριζω στο τραπεζι και το λεω στα παιδια.Αυτοι σκανε στα γελια και μου εξηγουν οτι η τουαλετα ειναι εξωτερικη!!!Η ''αρχοντορεμπετικη'' ζωη συνεχιζεται...
Ενα βραδυ τα παιδια ξεμενουν απο 'μαυρο'.Ειμαστε μεσα σ'ενα παιδικο αμαξακι πεντε μαντραχαλαιοι και παμε σε μια πλατεια να συναντησουμε την ''ακρη''(ετσι λεγανε τον ντηλερ και στην αρχη υπεθεσα οτι ηταν επιθετο ιταλικο!).Δανειζω στο ενα φιλαρακι 25000δρχ.και βαζουν κι οι υπολοιποι εκαστως απο πεντε ταληρα!Κανω προχειρους υπολογισμους και βρισκω οτι με τοσο χρημα θα αγορασουμε ενα τσουβαλι φουντα!''Ρε πουστη μου,τη γαμησαμε.Που θα το βαλουμε;Δε χωραει στο κωλοαμαξο!!!

Αφιξη στην πλατεια,προσεκτικες κινησεις,αγωνια,αλλα δυστυχως η'ακρη' δεν ηρθε.''θα τον τσιμπησαν οι μπατσοι'' σκεφτομαι.Φευγουμε κι οι φιλοι μου εχουν τα μουτρα κατεβασμενα.Ευτυχως ο Μιχαλακης ειχε ενα κομματι(για ενα μοναχα τσιγαριλικι)για ξεχαρμανιασμα.Παρκαρουμε σε μια ακρη ενος ερημικου δρομου και αρχιζει ο Μike α το στριβει...Η γκαντεμια συνεχιζεται και να'σου ενα περιπολικο απ'το πουθενα.Μας κοζαρουν,μας παιρνουν γραμμη και μας αναβοσβηνουν τα φωτα.Ο οδηγος μας πανικοβαλλεται ,αναβει το καρο,σανιδωνει το γκαζι και την κανουμε τσιου!!!Οι μπατσοι μας καταδιωκουν νομιζωντας πως πιασανε λαβρακι...

Ο Μιχαλιος ο μαλακακος πεταει το αλουμινοχαρτο με το μαυρο στο δρομο.Οι μπατσοι -γατονια ως ειναι-το μαζευουν απ'το δρομο και συνεχιζουν να μας καταδιωκουν.Μας στριμωχνουν σ'ενα στενο,βγαζουν περιστροφα,μας σημαδευουν και μας κολλανε στοντοιχο.Δεν το πιστευω τι συμβαινει...Τι μαγκες Πειραιωτες και μαλακιες!Τρωμε κατι μαπες που'νε ολες δικες μας.Μολις βγαζουμε τσιμουδια,τρωμε κατι κλωτσηδια!!!Κι ολα αυτα για ενα τσιγαρο μαυρο...Μας κανουν σωματικη ερευνα.Εγω μολις εχω επιστρεψει απο εξωτερικο και εχω στο πορτοφολι εναν ολοκληρο μισθο και συναλλαγμα!Το βλεπει ο πολιτσμαν και λεει στους αλλους:
''Αυτος εδω ειναι φορτωμενος''.
Μου απευθυνεται:''Μιλα ρε καθικι,εσυ το φερνεις απο εξωτερικο;''
Προσπαθω να του εξηγησω...τρωω ομως κατι σφαλιαρες και βγαζω το σκασμο.Μας ξεψαχνιζουν εμας και το αυτοκινητο,δεν βρισκουν τιποτα(''παλι καλα ,γιατι δεν ημουν πλεον σιγουρος για το ποιον των αλλων φιλων μου'').Μας φορανε χειροπεδες (πρωτη φορα στη ζωη μου,χαιρομαι για την εμπειρια...) και μας οδηγουν στο τμημα για εξακριβωση στοιχειων.Μας κρατανε τεσσερεις-πεντε ωρες ως τα ξημερωματα και αφου ο Mike αναλαμβανει την ευθυνη για το μοναδικο τσιγαρο που βρηκαν(τον πιστεψαν γιατι ειχε κανει ψυχιατρειο κι ειχε φακελο).

Μεταξυ αλλων ο αξιωματικος υπηρεσιας λεει:''κριμα ρε παιδια δεν αξιζει τον κοπο να καθεστε στο αυτοφωρο για ενα τσιγαρο σκαρτης αλβανικης φουντας''.Εμπλουτιζω τις γνωσεις μου και μαθαινω οτι η φουντα εξ Αλβανιας ειναι κακης ποιοτητας...Τελικα μας αφηνουν και φευγουμε.''Ουφ!!ευτυχως αδερφε δεν ειχαμε βρει την' ακρη' γιατι δεν καθαριζαμε ουτε με 5 χρονια.Και να φανταστεις δεν ειχα κανει στη ζωη μου ουτε μια τζουρα μαυρο!''Και ως παιδια του Πειραια δεν πτοουμαστε απ'το αυτοφωρο και συνεχιζουμε σε αφτερ κλαμπ για ποτακι.Να ζησουν οι μαγκες του Περαία!!!!!
posted by nicola 1/14/2006 07:22:00 PM 0 comments


Thursday, January 12, 2006
Ενα φιλαρακι,πολλες μπυρες κι ενα αμαξι

Καποια μερα του Φεβρουαριου,μερικα χρονια πριν.Ολιγοημερη αδεια απ'τη δουλεια για να ξελαμπικαρω και αναχωρω για την πολη που αγαπησα και που δε φροντισε να μου το ανταποδωσει.Θα μου πειτε...αγαπα χωρις να προσδοκεις και δεν θα απογοητευτεις(σοφος ο κυριος που το ειπε αλλα δεν εχει εφαρμογη στον πραγματικο μας κοσμο).Φθανω με το κτελ στον προορισμο μου και στα πρωτα εκατο μετρα συναντω ενα ''τελειωμενο ''φιλαρακι.Αδικος ο χαρακτηρισμος και βεβαια δεν τον υιοθετω γι αυτο τον φυλακισα...Ο Γιωργος μολις ειχε τελειωσει την αποτοξινωση και οι συγχωριανοι παρερμηνευσαν και του προσθεσαν την ταμπελα.Εγω εβλεπα μπροστα μου εναν ατυχο νεο που ισως ηταν και καλυτερος απο την αφεντια μου.Μιλησαμε επι τροχαδην και κλεισαμε ραντεβου στο καφε του χωριου κατα τις 9 το βραδυ

....ετοιμαζομαι και πηγαινω στο σημειο συναντησης.Ο Γιωργος αφαντος.Περιμενω αρκετη ωρα και βρισκω την ευκαιρια να συζητησω με γνωστους απ'τα παλια.Τελικα ρωταω ενα παληκαρι και μου εξηγει που μπορει να βρω τον Γιωγο.Δεν εχασε βεβαια την ευκαιρια να τον κακοχαρακτηρισει και να υποθεσει οτι ηταν 'φτιαγμενος' γι αυτο και με ξεχασε.Δεν του δινω σημασια και φευγω.Πραγματι πετυχαινω το φιλο μου στο κουτουκι που με στειλανε.Μου απολογειται για το στησιμο,αραζω στην παρεα και πλακωνομαστε στις μπυρες.Οι ωρες περνανε κι οι μπυρες εχουν την τιμιτικη τους.Κατα τα ξημερωματα βγαινουμε τρικλιζοντας απ'το μαγαζακι.Ας σημειωσω οτι ο γιωργος θα'φευγε το μεσημερι για τη θητεια του.

Γελαμε και παραπαταμε στο πεζοδρομιο.Ο Γιωργος με ρωταει:
-Που εχεις Nick το αυτοκινητο;(τρωω ενα κολλημα)
-Δεν θυμαμαι Γιωργο
-Πλακα μου κανεις βεβαια
-Οχι ρε φιλε,πραγματικα δεν θυμαμαι...
-Ε,τοτε Nick ας ψαξουμε(παιρνουμε σβαρνα τα τετραγωνα τρικλιζοντας και εχουμε πεθανει στα γελια)
-Ρε συ Nick προσπαθησε να θυμηθεις
-Τι να θυμηθω ρε G eorge αφου εχουμε καει απ'τις μπυρες...
-και τι θα κανουμε ρε κολλητε;
-Εχω τη λυση George.θα παρουμε ταξι και αυριο που θα ξενερωσω,θα θυμηθω και θα'ρθω να το παρω.
-ΟΚ
Mε δυσκολια μας παιρνει ενας ταριφας στην κατασταση που ημαστε και γυρναμε σπιτι.Ξυπναω το μεσημερι ενω ο Γιωργος ειχε φυγει για να παρουσιαστει φανταρος.Θυμαμαι τα βραδυνα και τοτε για πρωτη φορα συνειδητοποιω οτι δεν ειχα μαζι μου αυτοκινητο.Γελαω μονος μου και υποσχομαι για νιοστη φορα να μην ξαναπιω πολλες μπυρες γιατι με χαλανε...Τελικα αποφασιζω να κανω εναν ειλικρινη συμβιβασμο.Αποφασιζω και κοβω τις ξανθιες μπυρες και εκτοτε πινω μονο μαυρες.
posted by nicola 1/12/2006 12:52:00 AM 3 comments


Wednesday, January 11, 2006
O ΣΥΝΘΕΤΗΣ

Ο συνθετης καθεται μοναχος στο σαρακωφαγωμενο γραφειο του στη μεση του δωματιου και κοιταζει το πενταγραμμο που ειναι ανοιγμενο στην πρωτη σελιδα.Κανει φιλοτιμες προσπαθειες να συνθεσει ...Παει εναμιση χρονος απο την τελευταια φορα που εγραψε κατι.Νοιωθει απογοητευμενος με τον ιδιο του τον εαυτο.Ξερει πολυ καλα πως πρεπει να εμπνευστει κατι γιατι πλεον προκειται για την επιβιωση του...Η ωρα περναει,ειναι συναισθηματικα φορτισμενος κι αυτο απο μονο του αποτελει ενα επιπλεον εμποδιο.

Στο δωματιο επικρατει απολυτη ησυχια.Ξαφνικα γουρλωνει τα ματια και αρπαζει την πενα του...Γραφει την πρωτη νοτα πανω στο πενταγραμμο.Ο κουκος πεταγεται απο το ρολοι που κρεμεται στον τοιχο και σημαινει η ωρα πεντε ξημερωματα.Το πουλι καταφερε να τον διακοψει και χαθηκε αλλη μια ευκαιρια να ξεφυγει απ'τον καλλιτεχνικο ληθαργο.Ο συνθετης συνειδητοποιησε οτι υπεστει την τελευταια ηττα της καριερας του,σηκωθηκε,τραβηξε την καρεκλα απ'το γραφειο,εκανε μεταβολη και αποχωρησε απο το χωρο εργασιας εχοντας 'ψηλα το κεφαλι'.Το πενταγραμμο εμεινε ανοιχτο κι η νοτα ηταν μοναχη...

Περασαν μερικες μερες και συσσωρευτηκε σκονη σ'ολο το δωματιο.Με δυσκολια διεκρινες πλεον τη νοτα πανω στο πενταγραμμο.Ξαφνικα...κατι μαγικο συνεβη κι η σκονη αρχιζε να αιωρειται.Δεν ηταν αερακι.Ηταν η ιδια η νοτα που βαρεθηκε να περιμενει...Τεντωθηκε λιγο,πατησε γεραστα δυο της ποδια και καθαρισε τον περιβαλλοντα χωρο απο τα σωματιδια σκονης γιατιδεν μπορουσε ν'ανασανει.Αμεσως απλωσε το χερακι της, πηρε ενα ψαλιδι πανω απ'το γραφειο κι εκοψε την πρωτη πανω γραμμη του πενταγραμμου.Χωρις να το πολυσκεφτειεφτιαξε μια ομορφη θηλεια,την περασε στο λαιμο της κι εβαλε τελος στη μοναξια της...
posted by nicola 1/11/2006 06:05:00 PM 0 comments

Tuesday, January 10, 2006
ΣΕΙΣΜΟΣ 2

Ας αναφερω κιεγω κατι για να κανω το κομματι μου βρε αδερφε!!!Χθες ειχε μια εκπομπη και ουτε λιγο ουτε πολυ εκανε ανασκοπηση των σεισμων των τελευταιων 30 ετων.Ολοι δε οι σεισμοι ηταν κατιτι παραπανω απο τα7ριχτερ και ισοπεδοτικοι.Αυθορμητα ο καθενας θα μπορουσε να κανει συγκριση με τα 6,9 τα δικα μας και να υποθεσει ειτε οτι εχουμε 'γαματους'εργολαβους,μηχανικους κτλ. ειτε οτι απο στιγμη σε στιγμη πρεπει να περιμενουμε να μεινουμε αστεγοι.Για να μη μακρυγορω λεγω το εξης και το θετω υπο συζητηση γιατι δεν ειμαι και βεβαιος οτι ισχυει:διαβασα καπου οτι οι σεισμοι που γινονται στην Ιαπωνια λ.χ.ειναι διαφορετικης ποιοτητας παρ'οτι ειναι του ιδιου μεγεθους(7-8ριχτερ),γι αυτο και ειναι ικανοι να ισοπεδωσουν κτιρια που σαφως ειναι πολυ μεγαλυτερης αντισεισμικοτητας.Αυτο βεβαια δεν το'χω ακουσει σε καμια τηλεοπτικη εκπομπη , με προβληματιζει,μερικες φορες με εξοργιζει και γι αυτο γενικα δεν παρακολουθω την ''τηλεοραση των εντυπωσεων''...
posted by nicola 1/10/2006 11:37:00 AM 1 comments


Sunday, January 08, 2006
H Eλλαδα του χθες...και του σημερα

Καθομαι και κοιταζω δυο καδρα κρεμασμενα στον τοιχο.Το ενα αποικονιζει την απονομη του χρυσου μεταλλιου του Κεντερη στους ολυμπιακους και το διπλανο καδρο αποικονιζει μια απονομη 20 χρονια πριν......ηταν 15αυγουστος.Στην πετρινη πλατεια του χωριου ειχαν εορταστικες εκδηλωσεις.Θα γινοταν και ορισμενα αγωνισματα για την αναδειξη των πιο ικανων...Η μερα προχωρουσε.Η ωρα ηταν 6 το απογευμα και ολα ηταν ετοιμα για τον τελευταιο και σημαντικοτερο αγωνα.Η προσελευση του κοσμου ηταν μεγαλη.Υπηρχαν πεντε συμμετοχες.Ο πατερας μου ηθελε να συμμετασχει αλλα...Τρεχει στο καφενειο και φωναζει εναν γερακο.
-''Μπαρμπα θωμα θελω τη βοηθεια σου''
-''Τι θελεις Γιαννακη;''
-''Θελω να μου χαρισεις τη γαιδουρα σου για να τρεξω στον αγωνα...''
-''Ευχαριστως,αλλα νομιζω οτι δεν εχεις καμια τυχη γιατι ειναι γρια''
-''Δεν πειραζει,σημασια εχει η συμμετοχη''
-''Οπως αγαπας...''
Ο πατερας μου πηγαινει λιγο πιο κατω στο χωραφι του μπαρμπαθωμα ,λυνει το ζωντανο και το φερνει στην πλατεια.Προλαβαινει τελευταια στιγμη να δηλωσει συμμετοχη.Ολα ειναι ετοιμα για την κουρσα.Η διαδρομη ειναι ως το νεκροταφειο του χωριου(περιπου1km)και επιστροφη παλι στην πλατεια.Δινεται η εκκινηση κι οι αναβατες ξεκινουν...Το πληθος εχει σκασει στα γελια.Υστερα επο ενα λεπτο οι αθλητες χανονται στο βαθος.Ο προεδρος ετοιμαζει την κορδελα του τερματισμου.Περνανε μερικα λεπτα και βλεπουμε ενα συννεφο σκονης να πλησιαζει.Η αγωνια ειναι ζωγραφισμενη στα προσωπα ολων και κυριως στις παιδικες φατσουλες μας.

Το συννεφο σκονης ξεδιαλυνει και αρχιζουμε να διακρινουμε τους αθλητες με τα αφηνιασμενα τετραποδα.Μπροστα οδηγει την κουρσα ο 'Κωτσο-καρδαρας' και μισο γαιδαρο πισω...η εκπληξη του αγωνα...ο πατερας μου με τη γρια-γαιδουρα του μπαρμπα-θωμα.Ηκαρδια μας χτυπαει πιο δυνατα και πιο γρηγορα...Λιγα μετρα πριν τον τερματισμο κι ενω ο πατερας μου ειναι δευτερος, κανει μια αποτομη χειρονομια στο διπλανο γαιδαρο,το ζωο τρομαζει,σταματαει προς στιγμη ,η γαιδουρα του μπαρμπα-θωμα κοβει το νημα του τερματισμου κι ο ιδιος ο μπαρμπα-θωμας νοιωθει περηφανος...
Πανηγυριζουμε(η οικογενεια μου,θειοι και ξαδερφια που'χαν ερθει απο Γερμανια για να παρακολουθησουν τους αγωνες...)Γινεται η απονομη(ενω ο Κωτσο-καρδαρας διαμαρτυρεται για την χειρονομια που του στερησε τη νικη).Ενα χρυσο μεταλλιο κρεμεται στο λαιμο του πατερα μου,ενα χρυσο μεταλλιο κρεμεται στα αυτια της γαιδαρας και καμια δεκαρια συγγενεις αγκαλιαζουμε και τον πατερα μου και το ζωντανο.Ο θειος απ'τη Γερμανια(ο μονος που'χει φωτογραφικη μηχανη)παταει το κουμπακι , αποθανατιζει την απονομη και μας φυλακιζει σ'ενα κομματι χαρτι αγκαλιασμενους μαζι με το γαιδαρο και τα μεταλλια...που τελικα εγινε καδρο.20 χρονια μετα βαζω και την απονομη του Κεντερη διπλα και νοιωθω περηφανος Ελλην οταν κοιταζω τις φωτογραφιες...Αχ Ελλαδιτσα...μας χαρισες απιστευτες στιγμες!!!Ενα μηνα μετα-για να τιμησει το ζωντανο- η γιαγια μου αγορασε τη γαιδουρα του μπαρμπα-θωμα(και ας σημειωθει οτι ο γερος εκμεταλλευτηκε το γεγονος και η τιμη ηταν υψηλη).
posted by nicola 1/08/2006 03:40:00 PM 2 comments


ΣΕΙΣΜΟΣ
6,4 ριχτερ με επικεντρο αναμεσα απο Κυθηρα και Κρητη και αμεσως τραβηξα μπαλαντεζα και βγηκα με το λαπτοπ σε μια αλανα εξω απ'το σπιτι.
posted by nicola 1/08/2006 02:11:00 PM 3 comments


Saturday, January 07, 2006
TO ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Παγκοσμιο συνεδριο για την καταπολεμηση της φτωχειας.Και τι ειρωνια!!Διαλεχτηκε ο πιο χλιδατος χωρος για να φιλοξενησει τους συμμετεχοντες.Φετος για πρωτη φορα δεν θα μαζευτουν διασημοι,πλουσιοι και στιλατοι τυποι.Φετος συμμετεχουν ασημοι,φτωχοι ,εξαθλιωμενοι απ'ολο τον κοσμο...Ενας ευρωπαιος ρακοσυλλεκτης με σκισμενα ρουχα.Ενας αδυνατος κινεζος με το τριγωνικο καπελακι του.Ενας πρησμενος αφρικανος.Αξυριστοι φτωχοι μεξικανοι.Ινδιανοι με παραδοσιακες στολες.Γυμνοστηθες αφρικανοπουλες με τα αρρωστα παιδακια στην αγκαλια τους.Φτωχοι ινδοι φορωντας τα τουρμπανια τους.Ινδονησιοι αστεγοι μετα το τελευταιο τσουναμι.Ορφανα παιδια αδικοσκοτωμενων Ιρακινων...

Χιλιαδες φτωχοι μαζεμενοι στην αιθουσα.Δεν θα βγει κανενας λογος αφου δεν ειχαν την πολυτελεια να μαθουν την κοινη Αγγλικη γλωσσα.Επικρατει σιωπη στην αιθουσα.Κοιτιουνται ολοι μεταξυ τους εξερευνητικα.Καθενας βλεπει στους αλλους τον ιδιο του τον εαυτο.Εχουν ολοι κατι κοινο.Δεν εχουν τιποτα...Εχουν ομως τη δυναμη να αντισταθουν στον πειρασμο και να μην αγγιξουν τα πλουσια εδεσματα που καποιο αρρωστο μυαλο δυτικου φροντισε να μπουν στα τραπεζια.Υστερα απο μια ωρα απολυτης σιωπης, αναβουν τα φλας για να βγουν οι φωτογραφιες,που θα ταξιδεψουν και θα πουληθουν σ'ολο τον κοσμο για οικονομικη ενισχυση.Μετα απο μερικες μερες οι φωτογραφιες(επεξεργασμενες για να σοκαρουν περισσοτερο)φτανουν σε ολα τα σημεια της γης.Χιλιαδες συμπολιτες μας τις κρατανε στα χερια τους και νοιωθουν ευεργετες...που εδωσαν 5 ευρω.Το ιδιο νοιωθω και γω .Τι ηλιθιος που ειμαι!!!!
posted by nicola 1/07/2006 01:37:00 PM 1 comments


Οι φανατικοι αυτοονομαστηκαν εκμοντερνιστες...με τις ευλογιες μας
Θεοφανεια.Το εθιμο προσταζει και φετος οι πιστοι να αγωνιστουν ποιος θα παρει το σταυρο.Οιερεας βγαινει στο προαυλιο και δινει το σταυρο στο νεαρο Αλβανο.Αυτος αρχιζει να τρεχει...20 πιστοι τον καταδιωκουν.Ολοι κρατανε απο ενα μαχαιρι στα χερια τους.Ενας πηδαει πανω στον αλλοδαπο ,τον τραυματιζει και τον ριχνει κατω.Ολοι γινονται ενα μπουλουκι.Αλληλομαχαιρωνονται.Αιματα παντου...Τελικα ο πιο ικανος πιστος καταφερνει και σκοτωνει ολους τους αλλους,παιρνει το σταυρο ,τον φιλαει και τον επιστρεφει στον ιερεα.Το πληθος τον χριστιανων χειροκροτει.Οι καμπανες χτυπουν χαρμοσυνα.Ολοι ειναι χαρουμενοι εκτος απ' τη μητερα του νεαρου αλλοδαπου.Αυτη στεκεται σε μια γωνια και κλαιει ασταματητα.Μαζι της κλαιει κι ο θεος που δεν πιστευει στα ματια του...
posted by nicola 1/07/2006 11:08:00 AM 0 comments


Tuesday, January 03, 2006
Bρεθηκαν...σε αδιεξοδο
Αδιεξοδος δρομος.Κανει παγωνια κι ο αερας φυσα αλυπητα.Ενας αστεγος κουλουριασμενος στον εαυτο του εχει ξυλιασεικαι τα λιγοστα σαπια δοντια του χτυπανε μεταξυ τους.Προσπαθει να προφυλαχθει απ'το κρυο αναμεσα σε μερικαπαλιοσιδερα.Στην εισοδο του στενου δρομου μπαινουν δυοαδεσποτα πεινασμενα σκυλια.Ριχνουν μια ματια στον απρο-στατευτο αντρα,κοιταζονται κι ο ενας σκυλος απευθυνεταιστον αλλο:
''ΓΑΒ ΓΑΒ'' (μεταφραση:''Ω ραιο γευμα ανακαλυψαμε'')
''ΓΑΒ ΓΑΒ ΓΑΒ''(μετφρση:''Δεν τον λυπασαι;Κοιτα πως μας κοιταζει'')
''ΓΑΒ ΓΑΒ'' (μεταφραση:''Μα τι λες τωρα,εχουμε 5 μερες να βαλουμε κατι στο στομα'')
''ΓΑΒ ΓΑΒ ΓΑΒ''(μτφραση:''Τι σημασια εχει;Δεν εχεις καθολου αισθηματα;Φαντασου να'μαστε στη θεση του'' )
ΓΑΒ ΓΑΒ ΓΑΒ ''(μτφραση:''Εχεις δικιο,ας ψαξουμε αλλου για φαγητο...'')
(εν τω μεταξυ... ο αντρας με δυσκολια σκεφτεται:''Μονο να γαβγιζουν ξερουν τα παλιοσκυλα.Αν μπορουσα να σηκωθω,θα τα τεμαχιζα και θα απολαμβανα εναν ωραιο μεζε...'')
Τα σκυλια απομακρυνονται απ'το σημειο.Ο αερας παυει,επικρατει ησυχια και απολυτο σκοταδι.Ενας ανδρας(επισης αστεγος)μπαινει στον αδιεξοδο δρομο και κατευθυνεται προς το σημειο του ανημπορου αποδυναμωμενου μεσηλικα.Σκυβει κοντα του,καθαριζει απο γυρω του τις παλιολαμαρινες,τον κοιταζει καταματα,παιρνει ενα σιδεροδοκο και χωρις κανενα δισταγμο τον σκοτωνει εν ψυχρω.Το αρρωστο μυαλο του σκεφτεται:''Μερες σχεδιαζα να σε βρω ακαλυπτο και να σε καθαρισω.Κανει παγωνια και θα σε διατηρησω τουλαχιστον ενα μηνα.Τετοιο κρεας ουτε στο καλυτερο εστιατοριο δεν θα'βρισκα...''
posted by nicola 1/03/2006 06:51:00 PM 4 comments


ΤΑ ΑΛΟΓΑ
Υπαρχουν ασπρα αλογα...Υπαρχουν μαυρα αλογα...Υπαρχουν αλογα ''κουρσας''...Υπαρχουν αλογα τσιρκου...Υπαρχουν αλογα που οργωνουν μια ζωη...Υπαρχουν τραυματισμενα αλογα ...που τα πυροβολουν...Επιλεξτε τι αλογο θα'στε σ'αυτη την παρ-αλογη ζωη...
posted by nicola 1/03/2006 06:42:00 PM 3 comments


Sunday, December 25, 2005
Εφηβος...ετων 6
(Κι ενω κοντευουμε να τριανταρησουμε,καθομαστε αναπαυτικα στον καναπε και συζηταμε)-Αυριο μωρο μου ειναι η μερα που λενε τα καλαντα;(αστειευομενος απαντω)
-Αυριο ειναι,αγορασες τριγωνακι για να πας να τα πεις;(δεν ηξερα που θα οδηγουσε αυτο το αυθορμητο αστειο)
-Εγω αγορασα,εσυ;(μικρη παυση πριν την απαντηση)
-...δεν εχω τριγωνακι.Και ξερεις τι θυμηθηκα μολις τωρα;Οταν ημαστε μικροι ο πατερας μου μας εφτιαξε σιδερενια τριγωνα...(ηταν πολυ ομορφα γιατι ο dad ηταν σιδηρουργος)
-Βγαζανε ηχο;(απαντω με ενα ξερο 'ναι' αλλα βυθιζομαι στις σκεψεις...)
(σκεψη)
''Νομιζεις οτι ενα παιδακι ενδιαφερεται για την ποιοτητα του ηχου που βγαζει το τριγωνακι του;Νομιζεις οτι νοιαζεται αν ειναι κατασκευασμενο απο χαλυβα,ασημι,χρυσο;Το μονο που το απασχολει ειναι οτι το τριγωνακι του ειναι διαφορετικο...και οταν συνανταει αλλα παιδακια αυτο ειναι εμφανες.Η σκεψη αυτη το στεναχωρει και δεν θελει να παει να πει τα καλαντα...Μπορει να'ναι παιδακι και να μην καταλαβαινει πολλα,αλλα ειναι ικανο να αντιληφθει οτι ο πατερας του,του'φτιαξε σιδερενιο τριγωνο γιατι δεν ειχε την οικονομικη δυνατοτητα να του αγορασει(μαλιστα τρια τριγωνα γιατι ειχε και δυο αδερφια).Σαν παιδακι που ειναι ...στεναχωριεται πρωτον γιατι εχει σιδερενιο τριγωνο και δευτερον γιατι ο πατερας του θα'ναι χαλια ψυχολογικα που δεν μπορει να τους προσφερει κατι τοσο απλο.Το καταλαβε ποσο χαλια ηταν ,απ'τη ματια του,οταν τους εδωσε τα τριγωνα...Σκεφτεται οτι πρεπει να παει να πει τα καλαντα για ενα μοναχα λογο,για να μην στεναχωρηθουν και τα αδερφακια του('ας ειναι τουλαχιστον καποιος χαρουμενος αυτες τις γιορτινες μερες').Εξαλλου θα μπορεσει να μαζεψει ενα μικρο ποσο και θα βοηθησει την οικογενεια του...Επιλεγει να 'τιμησει τις παραδοσεις',πνιγει τον πονο του και μεγαλωνει αποτομα...μεσα σε μερικα λεπτα παιδικης περισυλλογης''(παιδια μεγαλωνουν σε μερικα λεπτα κι εγω ξαναγινομαι παιδι στον ιδιο ακριβως χρονο...ατιμο μυαλο πως παιζεις με τα συναισθηματα...)
posted by nicola 12/25/2005 01:22:00 AM 5 comments


Wednesday, December 21, 2005
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ
- Μπαμπά θέλω να στειλω γραμμα στον Αγιο Βασιλη...
- Δεν υπαρχει παιδι μου Αϊ Βασιλης... εσυ εισαι μεγαλος ανδρας, αυτα ειναι για τα παιδακια που δεν καταλαβαινουν...
- Ενταξει μπαμπα εχεις δικιο παω να παιξω ποδοσφαιρο με τα αλλα παιδακια που ειναι αληθινα

Ο μπαμπας Πητερ φευγει ανακουφισμενος παιρνει το αυτοκινητο και φθανει στο γραφειο του καθυστερημενος. Ο διευθυντης τον επιπλητει αλλα του εξηγει το συμβαν με τον μικρο και αυτος τον καταλαβαινει απολυτα γιατι ειναι και αυτος πατερας.Ο Πητερ βγαζει μια κολλα χαρτι απο το συρταρι του γραφειου του, παιρνει την πενα του και αρχιζει να γραφει:
"Αγαπημενε μου Αϊ Βασιλη,μολις και μετα βιας καταφερα να ξεγελασω το μικρο μου γιο.Δεν φανταζεσαι ποσα ψεμματα επινοησα για να τον πεισωοτι δεν υπαρχεις.Ακολουθω χρονια αυτη την τακτικη γιατιαλλιως θα σου ζητουσε δωρα και θα'μουν αναγκασμενος νατου τα αγορασω εγω...και οπως ξερεις τα οικονομικα μαςειναι χαλια.Ας μην σε κουραζω ομως με τα οικογενειακα μουκαι ασ μπω στο θεμα.Φετος θα'θαλα να μεσολαβησεις ναπαρω μια μικρη αυξηση και θα'θελα να μου φερεις και εναhome theater για να βλεπω τα dvd σου με τις περιπετειεςσου απο τη μακρινη Λαπωνια.Δεν πειραζει που περυσικαθυστερησες και δεν μου'φερες αυτα που σου ζητησα.Ειμαι ανδρας και καταλαβαινω την κατασταση.

Πολλες Ευχες
Υποδιευθυντης Πιτερ Καρυ

Ο Πιτερ κλεινει το γραμμα,γραφει απ'εξω τις διευθυνσεις και το δινει στη γραμματεα να το ταχυδρομησει................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................(λιγες μερες αργοτερα)Παραμονη Πρωτοχρονιας.Ο Πιτερ φευγει με τη συζυγο του απο το σπιτι για να πανε για τα τελευταια ψωνια.Ο μικρος γιος τους αρπαζει την ευκαιρια,παιρνει μια κολλα χαρτι και αρχιζει το γραμμα του:Αγαπητε Πιτερσυγγνωμη που και φετος δεν θα μπορεσω να σου φερω ταδωρα που ζητησες,εχω ομως πολυ φορτωμενο προγραμμα,οι ταρανδοι ειναι πολυ εξαντλημενοι και δυστυχως δεν θαμπορεσω να περασω απο τα μερη σου.Τα λεμε του χρονου...Ευτυχισμενο το νεο ετοςο Αγιος ΒασιληςΟ μικρος κλεινει το γραμμα και σκεφτεται:''τι κριμα που ο μπαμπας νομιζει ακομα οτι υπαρχει ο Αι Βασιλης.Δεν πειραζει ομως,θα συνεχισω να του απανταω για να νοιωθει ευτυχισμενος.Αρκετα περναει με τα οικονομικα προβληματα ,ας μην τον επιβαρυνουμε περισσοτερο...''
posted by nicola 12/21/2005 02:25:00 PM 2 comments


Wednesday, December 14, 2005
ΜΠΟΥΜΕΡΑΝΓΚ
...εχουμε φτασει στα μισα του Δεκεμβρη και προετοιμαζομαστε για τις γιορτες .Οχι ολοι βεβαια γιατι καποιοι αυτες τις μερες εχουν φορτο εργασιας και καποιοι αλλοι δουλευουν ωσοτου το 2005 αφησει και την τελευταια του πνοη...Η αφεντια μου ανηκει στην κατηγορια των ''τυχερων'' καθως την επομενη εβδομαδα παιρνω αδεια,θα μεταβω στα ομορφα ,στολισμενα Ιωαννινα,θα επιστρεψω δυο μερες μετα τα χριστουγεννα και θα αναχωρησω εκ νεου για την 'πολη των ασημουργων',ωστε να αποχαιρετησω μαζι με γονεις και φιλους το δυσκολο ετος που μας περασε.Κατα την παραμονη μου στο χωριο(μ'αρεσει να το ονομαζω ετσι κι ας εχει 2500 κατοικους)θα κανω βολτες στα στενα δρομακια του,θα ανακατευτω με τους συντοπιτες μου ,θα ανταλλαξουμε αποψεις και δεν θα παραλειψω να δω τους παιδικους μου φιλους.

Τις μερες αυτες το χωριο θα ασφυκτια καθως θα το επισκευτουν κι αλλοι ''μεταναστες εσωτερικου''(εμεις οι Αθηναιοι ειμαστε αυτοι)και θα'μαστε δακτυλοδεικτουμενοι απο τους ντοπιους.Αυτο το τελευταιο θα 'θελα να το αναλυσω καπως:οι χωριανοι μας βλεπουν αυτες τις μερες να'μαστε 'εξω καρδια',να μαστε ομορφα ντυμενοι με τα μοντελακια που φεραμε απ'την πρωτευουσα,να αφηνουμε tips,να μιλαμε πιο εκλεπτυσμενα και γενικως να αναδιδουμε εναν αλλον αερα... αγνωστο γι αυτους .Τολμω να πω ως ανδρας(και μ'αρεσει η ιδεα!) οτι θα'μαι η γλυκια φαντασιωση στα δεκαοχταχρονα κοριτσακια που τα'φησα παιδια και πλεον γινηκαν γυναικες...Συμπληρωνω επισης οτι δεν θα γνωριζω καμια πιτσιρικα και θα με γνωριζουν ολες!!(φακελωμενος φουλ).Ολη ομως αυτη η ομορφη ιστορια ερχεται σαν μπουμερανγκ και με χτυπαει στο σβερκο... και μοιαζει με την απαλη καρπαζια του κολλητου μου...περιστοιχισμενη με τα εξης λογια:''ασε ρε Νικολακη τα παραμυθια,αφου ξερουμε πολυ καλα οτι ειμαστε στην πιεση ολο το χρονο ,για να το παιζουμε 'μουρη' κατα τις γιορτες ,στους ανθρωπους που δεν μας γνωριζουν...''''Ποσο δικιο εχεις ...''
posted by nicola 12/14/2005 02:27:00 PM 2 comments


Sunday, December 11, 2005
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΕΤΤΑΡΥΘΜΙΣΗ
Πανε περιπου 20 χρονια που η Εκκλησια αντιμετωπισε προβλημα στα μικρα χωρια της επαρχιας καθως δεν ειχε επαρκη αριθμο κληρικων για να τα επανδρωσει.Ειχε φτασει μαλιστα στο σημειο να πεθαινουν οι γριουλες και οι συγχωριανοι αντι να τους θαβουν, να αναγκαζονται ...να τους καινε(ε,ρε γλεντια!!).Το ιερατειο λοιπον συνεδριασε και αποφασισε με συνοπτικες διαδικασιες να ''εκπαιδευσει'' ταχυρρυθμα χιλιαδες συμπολιτες μας χωρις να θεσει κριτηρια επιλογης και χωρις να εξετασει το παρελθον τους(για πρωτη και τελευταια φορα η Εκκλησια σταθηκε γεναιοδωρη...).

Δυο εξ αυτων ηταν κι ο πατερας μου κι ενας οικογενειακος φιλος που εσπευσαν αμεσως να ανταποκριθουν στο θειο καλεσμα...Τα μαθηματα ξεκινησαν και η αποφοιτηση θα γινοταν επειτα απο εξι μηνες.Ολα πηγαιναν κατ'ευχην ωσοτου ανακαλυφθηκε οτι ο φιλος του πατερα μου ηταν μπλεγμενος με τους Ιαχωβαδες και 'ενα ψιλο' με τη μαυρη μαγεια.Τοτε τον καλεσε ο Δεσποτης και του ειπε χαρακτηριστικα:''Αρον τον πουλο σου και περιπατει...''.Ο ατυχος νεος απελπισμενος μεταναστευσε στην Αθηνα και προσπαθησε να φτιαξει τη ζωη του.Αλλαξε πολλα επαγγελματα οπως περιπτερας,ανθοπωλης,βιντεο-κλαμπατζης κ.α. Παντα ομως εκρυβε μεσα στα σπλαχνα του την επιθυμια να γινει ιερεας.Αφου περιπλανηθηκε ως συγχρονος Οδυσσεας δεκατεσσερα συναπτα ετη,επεστρεψε στην επαρχια και μετα απο συζητησεις που ειχαμε ,μαθαμε οτι ειχε βαλει λυτους και δεμενους και προσπαθουσε να γινει παπας με πλαγια μεσα...Η Εκκλησια (που συγχωρει το ποιμνιο της!) δεν ξεχασε ποτε το παρελθον του και του αντισταθηκε σθεναρα,ωσοτου ο φιλος μας 'βρηκε την ακρη' και καταφερε να ντυθει στα μαυρα...Αναθερμαναμε οικογενειακως τις σχεσεις μας και προσωπικα διαπιστωσα οτι ο Παπα-Φωτης μετανοιωσε για το παρελθον του και βαδιζει πλεον το δρομο του θεου.Σε μια επισκεψη του μια μερα πραγματικα θαυμασα την απλοτητα των παπαδων σε σχεση με την σταση των ανωτερων εκκλησιαστικων αρχοντων.Ο παπα-Φωτης απευθυνεται στον πατερα μου και του λεει:
''πατερ Ιωαννη,θα σου φερω μια τσοντουλα που κρατησα απ'το videoclub ...σκετη καβλα!!!'' (αμ δε που αλλαξε ο παπαΦωτης...)
...Η ζωη ομως συνεχιζεται...κι ο παπαΦωτης μετατιθεται δυσμενως καθε εξι μηνες καθως ερχεται σε συγκρουση με τη μητροπολη.Καταληγει εν τελει σ'ενα απομακρυσμενο ορεινο χωριο και κυρρητει ''το λογο του θεου'' στους λυκους και τις αρκουδες.Του φερθηκε σκληρα η μοιρα (κι ο δεσποτης μαζι) αλλα ο παπα-Φωτης δεν πτοειται και οπου βρεθει κι οπου σταθει ριχνει κατι 'καντηλια' στους φραγκοφονιαδες...(ετσι ονομαζει δεσποτη,πρωτοσυγγελο κτλ.) και συνεχιζει αμετανοητος.Αφου περναει λιγος καιρος επικρατει ηρεμια ,ο παπαΦωτης κυρρητει προς ολες τις κατευθυνσεις και ''παιρνει η μπαλα ''και το μικρο του γιο το Θανασακη,που του κανει πλυση εγκεφαλου για τα θετικα της ιεροσυνης που στο κλειστο χωρο των κληρικων ονομαζονται ''τυχερα''(δηλ.εσοδα απο γαμους,βαφτισια,κηδειες,μνημοσυνα κτλ.)

Ξυπναει...κι ο Θανασακης και αποφασιζει να φορεσει το ρασο.Υπαρχει ομως ενα μικρο προβλημα.Για να γινεις ιερεας πρεπει να εισαι παντρεμενος και που μυαλο ο θανασακης για γαμο;Το γνωριζει αυτο ο παπαΦωτης και ξεκινα περιοδεια οπως ο αποστολος Παυλος για να βρει νυφη στο μικρο.Απελπισμενος καποια στιγμη απευθυνεται στον junior αι του λεει:ρε ''θαναψη'' βαλε και συ κανενα χερακι.Στηστην εξω απο κανενα λυκειο ή κανενα κομμωτηριο και κοιτα να ριξεις κανα γκομενακι.Ολα απο μενα τα περιμενεις;Τελικα μετα απο επιπονες προσπαθειες (και μηχανορραφιες) βρισκεται η μελλουσα συζηγος του ''Θαναψη''.Ολα ειναι ετοιμα για το γαμο και ο παπαΦωτης περιμενει αγκαζε με την παπαδια και τον υιο του εξω απο την εκκλησια.Πιο διπλα επιτιμος καλεσμενος ο Δεσποτης.Το μερτσεντικο με τη νυφη πλησιαζει και αντι να σταματησει κανει μια βολτα(συμφωνα με το εθιμο)γυρω απ'την πλατεια.Ο παπαΦωτης στριβεται... Η νυφη για να τη σπασει στο γαμπρο(συμφωνα παντα με το εθιμο)κανει και δευτερη βολτα.

Ο παπαΦωτης νευριαζει και οΔεσποτης (για να του τη σπασει προφανως) ,μετα απο την τριτη πλεον βολτα(το εθιμο οριζει δυστυχως μονο αριθμο στις βολτες) ,εξηγει οτι αργησε το μυστηριο και πρεπει να αποχωρησει.Ο παπαΦωτης βγαινει εκτος εαυτου...Ηνυφη ερχεται...κι ο παπαΦωτης φευγει με ελαφρα πηδηματακια...Ο γαμος γινεται χωρις αυτον κι ο παπα-ηρωας μας εξαφανιζεται για τρεις μερες.Τα συμπεθερια μετα απο αυτο ερχονται σε ρηξη.Ο θαναψης πραγματοποιει το ονειρο του...και γινεται παπας....κι ως γνησιος απογονος του παπαΦωτη -που εχει εμφυτη τη μαλακια-επειτα απο ενα χρονο χωριζει...
posted by nicola 12/11/2005 11:49:00 AM 3 comments

Thursday, December 08, 2005
Χριστουγιεννιατικος ψευτικος πινακας...
Οδος Ερμου.Μηνας Δεκεμβριος.Χιλιαδες ανθρωποι,εκατονταδες αι-βασιληδες.Χαρουμενες φατσουλες μικρων παιδιων.Σκεφτικες φατσουλες ''μεγαλων παιδιων''(λογω οικονομικων).Επιτηδειοι φωτογραφοι και μικροπωλητες.Ταλαιπωρημενα κορμια ελισονται για να περασουν.Ομορφα λυπημενα πονι βαζουν τη δικη τους πινελια...Γλυκες μελωδιες προσπαθουν να πνιξουν το βουητο.Ενα παιδακι πλησιαζει τον Αι-Βασιλη και ρωταει:
-''Αγιε μου Βασιλη πως λεγεται το χωριο σου ,για να σου στειλω γραμμα;''
-Αγιοι Σαραντα παιδι μου
-...και το ελκηθρο σου που ειναι;
-το αφησα στην Κακαβια και ηρθα με τα ποδια

Ο μπαμπας του μικρου δεν επεμβαινει γιατι δεν μπορει να του πει πως ολα ειναι ενα ψεμα.Δεν μπορει να του εξηγησει πως ο αλλοδαπος κανει τον καραγκιοζη για ενα μεροκαματο και δεν μπορει να του εξομολογηθει...οτι κι αυτος κανει τον καραγκιοζη παρ'οτι η οικογενεια βρισκεται σε αθλια οικονομικη κατασταση...(και σαν προνοητικος γονεας εχει ετοιμασει καμια δεκαρια απαντησεις σε περιπτωση που ο μικρος δελεαστει απ'τους μικροπωλητες και μαλιστα νοιωθει γι αυτο τοσο γελοιος!!!)
posted by nicola 12/08/2005 10:48:00 PM 0 comments

Monday, December 05, 2005
Να 'χαμε να λεγαμε...
Βρισκομαστε κεντρο Αθήνας.Οδος Σοφοκλεους.ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ:σου προκαλει δεοςΛιγο πιο κατω η ΒΑΡΒΑΚΕΙΟΣ ΑΓΟΡΑ:σου προκαλει αηδιαΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ:εμποριο χρηματοςΒΑΡΒΑΚΕΙΟΣ:εμποριο κρεατος...και στο απεναντι πεζοδρομιο:τραγικη ειρωνεια η εικονα αλλοδαπων γυναικων που πουλανε το κορμι τους και ζουνε στην εξαθλιωση.Εμποριο θα μου πειτε και σε αυτη την περιπτωση και μαλιστα εμποριο λευκης σαρκος...Τι σημασια εχει το ειδος που εμπορευονται;Στη συγχρονη κοινωνια που ζουμε σημασια εχει να ανθιζει το εμποριο και να υπαρχει κερδος ....και αν περπατησεις στα διπλανα τετραγωνα θα βρεθεις σε ομορφες πλατειες που σε λιγες μερες θα στολιστουν εν οψει εορτων...(και με αφορμη ερωτησης μιας φιλης μου αν η σημερινη κοινωνια ειναι διεστραμενη,της απαντω:Αν δεν ειναι η σημερινη κοινωνια διεστραμενη,τοτε ποια ειναι;Κι αν δεν μπορουμε να το διακρινουμε τοτε εμεις τι ειμαστε;ΜΑΛΛΟΝ ΤΥΦΛΟΙ ή ΑΦΕΛΕΙΣ ή ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ...
posted by nicola 12/05/2005 10:31:00 AM 1 comments


Tuesday, November 29, 2005
Κριτικη θεατρικης παραστασης
(Με αφορμη αλλο post γραφω κι εγω τις σκεψεις μου)''Ψεμα στο ψεμα'' ειναι μια θεατρικη παρασταση που παιζεταιστο θεατρο ΜΟΥΣΟΥΡΗ και θα'ταν μεγαλο ψεμα να πω οτιδεν μου αρεσε.Η επιλογη της ταινιας δεν εγινε απο μενα αλλα εδωσα το βροντεροπαρον καθως πιστευω οτι πρεπει να ακολουθεις καποιες φορεςτους φιλους σου σε χωρους διασκεδασης που μπορει να μην ειναι και της αρεσκειας σου.Δεν ειναι δυνατον να ταυτιζονται παντα οι αποψεις κι εξαλου πρεπεινα'μαστε ανοιχτοι σε'' καινουριους δρομους''....προκειται μου'χαν πει για κωμωδια.Ομολογω οτι ημουν προβληματισμενοςγιατι αναρωτιωμουν αν το χιουμορ του σεναριου και του σκηνοθετη ταυτιζοταν με τοδικο μου.Καθησαμε στο μικρο θεατρακι και η παρασταση ξεκινησε.

Πρωταγωνιστες οι Πετρος Φιλιππιδης,Παυλος Χαικαλης ,Ηλιας Λογοθετης.Το εργο κρατησε δυο ωρες περιπου κι εγω σταματησα να γελαω δυο μερες αργοτερα(υπερβολες αλλα δεν μπορειτε να φανταστειτε ποσο γελιο επεσε και μαλιστα απο εναν ανθρωπο σαν εμενα που τις περισσοτερς φορες μπορεις να μου αποσπασεις μοναχα ενα μηδιαμα).Η πιο ευχαριστη εκπληξη ηταν οτι σε μεγαλο μερος το εργο ξεφευγε απ'το ειδος της κωμωδιας και εμοιαζε τραγικη ειρωνεια,μαυρη κωμωδια ισως και τα γεγονοτα του σεναριου ηταν τοσο τραγικα ,που ευαισθητοι χαρακτηρες δικαιολογημενα θα δακρυζαν.Το τραγικο και το κωμικο εναλλασονταν χωρις να αφηνουν το θεατη να πεσει ψυχολογικα,αλλα ουτε και να γελαει αδιακοπα χωρις να προληματιζεται...

Κατα τη γνωμη μου διεκρινα τραγικους χαρακτηρες κυριως,οι οποιοι ξεγυμνωναν τον εαυτο τους και εβλεπες οτι κρυβανε συναισθηματα περιεργα,που προερχονταν ειτε απο τραυματικες εμπειριες του παρελθοντος ειτε απο βιωματα του παροντος που δεν μπορουν να αποδεχθουν(σε ατομικο επιπεδο,στο οικογενειακο περιβαλλον,στο κοινωνικο γιγνεσθαι).Αδικειται βεβαιως η παρασταση οταν αναφερεται οτι ειναι κωμωδια.Ή μαλλον δεν ειναι πληρης ο τιτλος.Ισως ομως τεχνιαιντως να'ταν κι αυτο αλλο ενα ψεμα...Δεν με πειραξε η σκηνη του στριπτηζ που προφανως ηταν εμπνευσμενη απο την ταινια ''Ανδρες με τα ολα τους''(το αναφερω αυτο με καθε επιφυλαξη)και αποτελουσε πταισμα κατα τη γνωμη μου γιατι εξυπνα τοποθετηθηκε στο κλεισιμο της παραστασης και εφερε το επιθυμητο αποτελεσμα στο σκηνοθετη(δηλαδη αφθονο γελιο και happy happy end).Δεν θα πω περισσοτερα,σας προτεινω να πατε να την απολαυσετε και επιγραμματικα αναφερω το στορι:δυο αγγλοι αστυνομικοι δυσκολευονται να αναγγειλουν το θανατο μιας νεαρης στην οικογενεια της,παραμονη Χριστουγεννων...
posted by nicola 11/29/2005 07:06:00 PM 4 comments


Monday, November 21, 2005
θανατικη ποινη
(με αφορμη εικονες εκτελεσεως στην tv)...Δυο ανεκφραστοι συνοδοι τον καθισαν στην αψυχη ηλεκτρικη καρεκλα.Το βλεμμα του περιπλανηθηκε στο αμφιθεατρο.Παρευρισκονταν εκατο περιπου ατομα.Αυτος δεν ειδε μοναχα εκατο...Εβλεπε απεναντι του δισσεκατομυρια προσωπα,εβλεπε ολη την ανθρωποτητα αδιστακτη για το στιγμιαιο λαθος του.Εβλεπε στην εκφραση τους την αδυναμια να αντιδρασουν στον παραλογο νομο της θανατικης ποινης .Αναμεσα στους θεατες διεκρινε τον ιδιο του τον εαυτο- ανημπορο κι αυτον- παρ'οτι πλεον ηταν μεταμελημενος.Ο συγχρονος δημιος ,περηφανος για την μοντερνα αμφιεση του-απαλλαγμενη απ'την κουκουλα του παρελθοντος-πατησε το διακοπτη και εδωσε ζωη στην ακουνητη ηλεκτρικη καρεκλα.Ηταν η ψυχη του μελλοθανατου που μεταπηδησε πανω σ'αυτην...Αιωνες τωρα οι ψυχες των θανατοποινητων την κρατουσαν ζωντανη.
posted by nicola 11/21/2005 04:37:00 PM 3 comments


Saturday, November 19, 2005
Kαταναλωτισμος ανουσιος
Εχω ανοιξει τον υπολογιστη και ''ξεφυλλιζω τις σελιδες.Η ματια μου πεφτει στον απεναντι τοιχο που εχω τοποθετησει την μαυρη μου κιθαρα.Χαμογελαω γιατι σκεφτηκα οτι ασχοληθηκα μαζι της μοναχα τον πρωτο μηνα που την αγορασα.Ειχα ξυπνησει ενα πρωι και βασανιζα το μυαλο μου με τι ν'ασχοληθω στον ελευθερο χρονο μου.Με αποφασιστικοτητα μπηκα σ'ενα μαγαζι μουσικων οργανων κι οταν αντικρυσα την μαυρη ακουστικη fender απευθυνθηκα στην υπαλληλο και στα επομενα 10 λεπτα εγινε δικη μου.Παρηγγειλα επισης ενα βιβλιο που τελικα αποδειχθηκε οτι ηταν για κλασικη κιθαρα.Ημουν βλεπετε τοσο ασχετοοοος!!!Την επομενη αγορασα ενα αλλο.Αρχισα να γραντζουναω τις χορδες για να μαθω τα πρωτα ακορντα(ετσι μου'χαν πει,γιατι λεει ,ημουν μεγαλος για ωδεια).Ματαια ομως...Μετα τον πρωτο μηνα βαρεθηκα και την παρατησα.Τωρα η κιθαρα μου αποτελει ενα ομορφο ντεκορ στο σαλονι.Ας ειναι...

Τον προηγουμενο χρονο παλι σε στιγμες ανησυχιας ειχα αγορασει δυο ρακετες του τενις.Πηρα δυο γιατι επεισα και την αρραβωνιαστικια μου να με ακολουθησει.Γραφτηκαμε με χαρα σ'ενα δημοτικο τενις-κλαμπ που ειχε τοτε συνρομη 1000δρχ.(τι σας θυμησα τωρα...ομορφες εποχες που η δραχμη ειχε τον πρωτο λογο...)Τελικα επαιξα τενις μετρημενες φορες(μονοψηφιος αριθμος)και αποθηκευσα υστερα τις ρακετες στην ντουλαπα.Λετε να τις κανω κι αυτες ντεκορ;

Τριτη και τελευταια μαλακισμενη αγορα,καπου ενδιαμεσα στις δυο προηγουμενες.Εχω ενα φιλαρακι που ειναι πολυ ...fitness.Eβαλε στην πριζα το ψηστηρι του και επειτα εμενα και μ'εβαλε κι αγορασα ενα πολυοργανο γυμναστικης.Πανω που αρχισα να χτιζω το κορμι μου,με χτυπαει ο'' εγκελαδος της σπαριλας''και αφηνω την οικοδομη στη μεση.Εκτοτε ανακατασκευαζω το σωμα μου με μπυρο-ινες.Το ασχημο ειναι οτι το ατιμο το μηχανημα πιανει αρκετο χωρο και δεν μπορω να το αποθηκευσω πουθενα.Λετε να το πουλησω ;Παντως επειδη ''ουδεν κακον αμιγες καλου''(αν εγραπσα τωρα κανενα μαργαριταρι θα με σκοτωσει οΦΙΛΙΑΣ),υπαρχει ενα θετικο σ'ολη αυτη την υποθεση.Οταν πρωτομπαινει καποιος σπιτι μου νομιζει οτι εχει απεναντι του εναν sportsman καλλιτεχνη και ετσι κανω το κομματι μου και κερδιζω τις εντυπωσεις.Πολυ φιγουρα...
posted by nicola 11/19/2005 02:20:00 PM 0 comments


Friday, November 18, 2005
17 ΝΟΕΜΒΡΗ
Σημερα ημουν αραχτος.Γυρισα απ'τη δουλεια κατα τις 13:00 ,εφαγα,ξεκουραστηκα,διαβασα,εφτιαξα ενα cd(CONFUSED II) ,πηγαμε σ'ενα φιλικο ζευγαρι και ηπιαμε ουζακι βλεπωντας ταινια και επιστρεψαμε σπιτι πριν λιγο.Νοιωθω τυχερος που μπορεσα και αδιαφορησα για τη σημερινη επετειο.Εννοω βεβαια οτι δεν καθησα στην τηλεοραση να δω ...τα ιδια και τα ιδια .Σεβομαι τους αγωνες και τους ανθρωπους που παλεψαν για κατι καλυτερο και αδιαφορω γι αυτους που οικοιοποιηθηκαν τα τοτε συμβαντα για δικος τους οφελος.Δεν θα πω περισσοτερα.Η ωρα ειναι μεσανυχτα και κατι.Αυριο δεν δουλευω και γι αυτο χαλαρωνω στον υπολογιστη χωρις το αγχος της πρωινης εγερσης.Θα ''τσιμπησω'' λιγο τη θεμοκρασια του καλοριφερ και θα ''χουχουλιασω'' κατω απ'τα σκεπασματα.Εχω βεβαια κατι ψιλοδουλιτσες αυριο στον Πειραια αλλα ποιος νοιαζεται;Θα φυγω απο το σπιτι μετα τις 10 ,αφου πρωτα απολαυσω το καφεδακι μου, που σε καθημερινη βαση μου λειπει, γιατι τον πινω στη δουλεια.θα βολταρω και στις βιτρινες της Ερμου(χωρις να αγορασω τιποτα λογω οικονομικης δυσχερειας)και σχεδιαζω να παω θεατρο στην απογευματινη παρασταση(18:00)ωστε να χω ελευθερο το βραδυ .Καληνυχτα σε ολους...
posted by nicola 11/18/2005 12:59:00 AM 0 comments


Friday, November 11, 2005
ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Ανθρωπος=αυτος που δεν κοιταζει το εδαφος (διορθωστε με αν κανω λαθος την ετυμολογια),αν+θρωσκω(αρχ.)...και συνεχιζω αν δεν πεφτω πολυ εξω:Οσο απιαστη ειναι η εννοια του θεου,αλλο τοσο απιαστη κι αυτη του ανθρωπου.Γιατι οι περισσοτεροι ''ανθρωποι''(παντα σε εισαγωγικα επρεπε να βρισκεται η λεξη) ολη τους τη ζωη εχουν σκυμμενο το κεφαλι και φοβουνται να το σηκωσουν ,να δουν καταματα τον εαυτο τους και να παλεψουν για λιγη ανθρωπια(με τη μεταφορικη εννοια).Κι οσοι μπορεσουν τελικα να το σηκωσουν λιγο,ξεχνανε να το στρεψουν δεξια ή αριστερα και γινονται ανθρωποι με παρωπιδες.
posted by nicola 11/11/2005 03:55:00 PM 3 comments


Wednesday, November 09, 2005
Mετα τα μεσανυχτα
Νυχτερινη βαρδια.Ειμαι επικεφαλης σ'ενα ποστο κι εχω τρεις βοηθους για να ανταπεξελθω στα καθηκοντα που μας εχουν αναθεσει.Ειμαστε σ'ενα ''μικρο εργοστασιο''(αφηστε με να δωσω αυτη την ονομασια)και δεν δουλευει σχεδον κανενα μηχανημα.Σε λειτουργια βρισκονται μονο ανεμιστηρες και εξαεριστηρες για να ανανεωνεται ο αερας στο χωρο που εργαζομαστε.Αν δεν εκτελουσαμε νυχτερινη βαρδια,δεν θα χρειαζονταν αερισμος.Αν δεν δουλευε ο αερισμος δεν θα ειμαστε απαραιτητοι εμεις(φαυλος κυκλος).Απορω λοιπον γιατι δουλευουμε νυχτιατικα και μαλιστα τεσσερα ατομα.

Ειναι απλο θα μου πειτε:δουλευουμε για να παιρνουμε ''τρεις και εξηντα'',να δινουμε τις ''τρεις''για μαλακιες και τις ''μηδεν εξηντα ''για τον επιουσιο.Αφου δεν εχω τιποτα ουσιαστικο να κανω ,θα σας περιγραψω ενα τυπικο πρωινο στην εργασια μου:Πιανω δουλεια κατα τις 07:00 .Το πρωτο πραγμα που κανω ειναι να δω τους τιτλους των εφημεριδων που παρουσιαζονται στις πρωινες εκπομπες.Παραλληλα πινω κι ενα καφεδακι για ν'ανοιξει το ματι.Κατα τις 08;00 μαζευομαστε στοχωρο εργασιας με τρεις αλλους συναδελφους που ειμαστε μαζι και για καμια ωριτσα τα λεμε(ξερετε,πρωτες πρωινες μαλακιες και κανενα αξιοσημειωτο συμβαν της προηγουμενης μερας).Περι ωρας 09:οο με 09:30 αναρωτιομαστε τι ψιλοδουλιτσες συντηρησης να κανουμε.Συνηθως υπαρχουν καναδυο εργασιες να γινουν,ειμαστε 4 ατομα,αρα απο 1/2 δουλεια ο καθενας.Επειδη ειναι δυσκολο να τεμαχισεις την εργασια στη μεση,αποφασισαμε να δουλευουν οι μισοι(εναλλαξ,Δευτερα εγω ,Τριτη εσυ κτλ.)

Κοντευει 10;00 κι επειδη στο ποστο μας υπαρχει υπαρχει αυστηρος προγραμματισμος,εχουμε ορισει στις δεκα η ωρα το πρωτο διαλειμμα για καφε,κολατσιο κτλ.Το break κραταει μια ωριτσα γιατι εχουμε απαντες στο μυαλο μας την επιγραφη που εχουμε αναρτησει κοντα μας:''Μην επειγηστε γιατι το αγχος σκοτωνει''.11:00 Ξεκιναμε να δουλευουμε πυρετωδως(οι μισοι απο μας).Εγω ειμαι στους αλλους μισους γιατι εχω εντεκα χρονια στη δουλεια και καταλαβαινετε ως παλιος...Εμεις οι ''παλιοι''συζηταμε για τον κινηματογραφο,το θεατρο,για βιβλια(πολλη κουλτουρα)και ενιοτε για κανενα ροζ σκανδαλο επωνυμων ή για καμια γνωστη μας που ''το παει το γραμμα'',''το πνιγει το κουνελι'' κτλ.Επιχειρηματολογια φουλ και πολοι διαξιφισμοι(ειδικα για τα ροζ θεματα)

Η ωρα πλησιαζει 12;30 .Τερμα οι συζητησεις .Θα παω να παρω τηλεφωνο το μωρο μου να του μιλησω.Το τηλ.κραταει ενα μισαωρο γιατι εκτος απο εργατικος ,ειμαι και λιγακι καψουρης.Ευτυχως χρησιμοποιω τηλ. της δουλειας γιατι ο μισθος δεν θα μου'φτανε για το λογαριασμο.
Ωρα 13:00 .Ετοιμαζω τον τριτο και τελευταιο καφε(τους εχω περιορισει προσφατα γιατι εχω ενοχλησεις στο στομαχι μου) τον οποιο απολαμβανω μεχρι τις 13:30 .Ωρα να μαζευουμε τα εργαλεια ,να πλυθουμε και να ετοιμαζομαστε να φυγουμε.Μην σας φαινεται περιεργο,παντα αφηνουμε μερικα εργαλεια κοντα μας για μπλοφα και μουντζουρωνουμε λιγακι και τα χερια ,μην τυχον μπει κανενας προισταμενος...Το χειροτερο σεναριο δεν ειναι ο προισταμενος,αλλα να με παρει ο υπνος στην καρεκλα και να χυθει ο καφες πανω μου.Ε,τοτε η ατομικη καθαριοτητα ξεκινα καμια ωρα πιο πριν και αναγκαστικα οι δουλειες μενουν πισω ...

Η δεικτες με δυσολια δειξαν 14:30 και την ''κανουμε'' για το σπιτι.Αλλο ενα κουραστικο οχταωρο τελειωσε.Πανω κατω αυτη ειναι η δουλεια μου εκτος απο μερικες νυχτερινες βαρδιες που σκοτωνω την ωρα μου διαβαζοντας κανενα βιβλιο.Καπου καπου πηγαινω και κανενα ταξιδακι εκτος εδρας στα οποια ομως δεν εχω πολυ ελευθερο χρονο(ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΜΙΛΑΩ ΚΑΙ ΜΗ ΓΕΛΑΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ).Εντεκα χρονια σ'αυτη τη δουλεια,κατω απο αυτες τις συνθηκες.Και η ειρωνεια ξερετε ποια ειναι;ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΔΟΥΛΕΙΑ.Δεν αντεχω αλλο.Δεν με εκφραζει πλεον αυτη η δουλεια.Πως να με εκφρασει με τετοια μονοτονια ;Τι κι αν παιρνω 1200 ευρω ξεκουραστα;Δεν εχουν καμια αξια γιατι δεν μπορουν να γεμισουν το κενο που νοιωθω.Δεν μπορουν να με κανουν να νοιωσω καλυτερα.Δεν μπορω πλεον να μπαινω στη λογικη οτι υπαρχει τοση ανεργια γυρω μου,δε βαριεσαι καλη ειναι η δουλεια που'χω κτλ...Ετσι μου'ρχεται να τα παρατησω ολα και να ξεκινησω απ'το μηδεν.Θελει δυναμη ομως και εγω δεν την εχω.Εχω και παγια εξοδα καθε μηνα (δανειο κτλ.)και με περιοριζουν.και ξερω βεβαια οτι δεν ειμαι ο μονος που νοιωθει ετσι.
Οι περισσοτεροι κανουν επαγγελματα που δεν γουσταρουν και ζουνε ζωη ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΣΤΗΚΑΝ ΠΟΤΕ.Κλεινονται στον εαυτο τους και υπομενουν τα δεινα της ζωης(της κοινωνιας που εμεις φτιαξαμε ...).Και μαθανε..............Και μαθαμε να λεμε ''δοξα σοι ο θεος''.Αι Σιχτιρ!!!!!!
posted by nicola 11/09/2005 06:20:00 PM 0 comments


Saturday, November 05, 2005
Εξομολογηση
Ας ξεκινησω λεγοντας πως δεν εχω εξομολογηθει ποτε στην ζωη μου. Εφτασα στο παραπεντε δυο φορες αλλα μου την εσπασε η φατσα που ειχαν οι παπαδες και το απεφυγα.Ας συνεχισω λεγοντας πως θεωρω οτι το ιντερνετ παιζει και ενα ρολο εξομολογητη καθως μπορεις να πεις ανωνυμα διαφορα πραγματα για τον εαυτο σου.Δίνω και ιδεα για επιτηδειους παπαδες χακερς που θα ανοιξουν σελιδα εξομολογησης on line και μπορουν να τα κονομησουν.Βεβαια δεν μπορει να εισαι σιγουρος, λογω χακερς, μηπως υπαρξουν διαρροες.Μηπως εισαι σιγουρος με τους παπαδες;Ξερετε ποσες ρασοφορες κατινες κυκλοφορουν;Ας αφησουμε ομως τον προλογο και ας περασουμε στο κυριως θεμα.Θελω να σας εξομολογηθω τις Δεκα Αμαρτιες μου.
1.Οταν ημουν πιτσιρικας πηγαινα στις κηδειες κα ικραταγα τα εξαπτερυγα γιατι ο παπας μας εδινε χαρτζιλικι,
2.Πηγαιναμε μικροι και διαβαζαμε τσοντες σε μια καβαντζα πισω απο το ιερο της εκκλησιας και παιζαμε εικοσιενα και θαναση,
3.Δεν πηγαινα Μεγαλη Εβδομαδα στην εκκλησια γιατι εβλεπα ταινιες με τον Ξανθοπουλο που μου αρεσαν,
4.Οταν πηγαινα καμια φορα την Μεγαλη Εβδομαδα, πηγαινα μονο και μονο γιατι ερχοταν κατι πιτσιρικες Αθηναιες και γινοταν παιχνιδι
5.Πολλες φορες κατα την Θεια Λειτουργια εβλεπα κανενα ξεκωλο που εσκαγε μυτη και σκεφτομουν μεσα στον Οικο του Θεου να την παιρνω στα τεσσερα,
6.Εχω σκεφτει για πολλους παπαδες οτι ειναι φαλτσοι, χοντροι και αντιαισθητικοι,
7.Αυνανιζομουν οταν εβλεπα τσοντες με καλογριες
8.Ειχα κανει προταση στον παπα της ενοριας να βαλει στην εκκλησια video wall σε σημεια που δεν υπηρχε οπτικη επαφη, φωτορυθμικα και dolby digital ηχο,
9.Εχω σε dvd την τριλογια τσοντας "Ο παπα-Πρεβεζης"
10.Ο πατερας μου ειναι ιερεας και εγω γραφω μαλακιες στο ιντερνετ για τους παπαδες.

Θα θελα, λοιπον, να ρωτησω αν ειαμι αμαρτωλος.Μακαρι να εχει blog και κανενας παπας μηπως και μου δωσει αφεση αμαρτιων.Περιμενω και τις δικες σας εξομολογησεις για μια ομαδικη αφεση αμαρτιων...
posted by nicola 11/05/2005 05:10:00 PM 2 comments


Wednesday, November 02, 2005
Αλλαγη χρονιας...για γελια και για κλαματα
Ειμαι κι εγω ενας επιβατης ενός πλοιου που θα καταπλευσει περι ωρας09:00 στο λιμανι της Κερκυρας..Όλα δειχνουν τυπικη χειμωνιατικη μερα με δυνατους ανεμους και πολύ κρυο.Θα μπορουσες να πεις ότι ειμαι τυχερος καθως εχω μπροστα μου πεντε μερες αδειας για να περασω τις γιορτες μαζι με την οικογενεια μου στα Ιωαννινα.Τα γεγονοτα θα σε διαψευσουν και θα νοιωσεις παραξενα συναισθηματα μετα την αφηγηση της μικρης περιπετειας του ηρωα μας.Δεν μπορω να μην χαρακτηρισω ηρωα ,έναν ανθρωπο που ενοιωσε όπως κι ο πολυμηχανος Οδυσσεας κατά την επιστροφη του από την Τροια.

Το σιδερενιο αψυχο και θαλασσοδαρμενο καραβι πλησιαζει προς την προβλητα.Τα κυματα το χτυπουν μανιασμενα.Ο ηρωας μαζι με καμια τριανταπενταρια ακομα συνεπιβατες είναι παρατεταγμενοι στο αριστερο καταστρωμα,ετοιμοι να πηδησουν στη στερια για να μην χασουν πολυτιμο χρονο.Εκτος απ’τον ηρωα μας ολοι οι αλλοι εχουν προορισμο την Αθηνα.Εχουν κανονισει να πεταξουν με την βραδυνη πτηση των 22:30 ώστε να προλαβουν να σφικταγκαλιασουν τους δικους τους πριν σβησουν τα φωτα και αρχισει η αντιστροφη μετρηση.Αναμεσα τους θα συναντησεις διαφορους χαρακτηρες και παρουσιαστικα.Αδιαφοροι,ενθουσιωδης,αγχωμενοι,γελαστοι,λυπημενοι,ομορφα ντυμενοι,κακογουστοι.Ολοι όμως στριμωγμενοι-με χαρτοφυλακες ή μικρα σακιδια-να περιμενουν ποτε θα δεσει ο καβος.Η πρωτη προσπαθεια του πλοιου να προσεγγισει τον ντοκο είναι αναποτελεσματικη.Προσω αριστερα λοιπον…

Το πλοιο διαγραφει μια κυκλικη πορει και εκτελει μια δευτερη αποπειρα ,πιο μελετημενη.Ματαια όμως ,ο θεος Αιολος τα’χει παρει στο κρανιο και δεν γνωριζουμε την αιτια.Δυο τρεις βολτες ακομα και η ωρα πλησιαζει 12:00.Ας μιλησω σε πρωτο προσωπο και ας ενσαρκωσω τον ηρωα μας για περισσοτερη αμεσοτητα..’’Ειμαι απογοητευμενος αλλα κανω υπομονη όταν μας ανακοινωνουν ότι θα ριξουμε αγκυρα λιγακι πιο ανοιχτα και θα ερθει βαρκα να μας παρει.Πιο διπλα στεκεται ενας ψηλος,μελαχροινος ,κατσαρομαλης τυπος με αναψοκοκκινισμενο προσωπο.Δεν αργω να καταλαβω από κατι μισολογα, πως τον περιμενει γυναικα και παιδια και ολη αυτή η κατασταση του εχει προκαλεσει αφορητο αγχος.Προσπαθω να τον καθυσηχασω,ματαια όμως.Ένα ξυλινο καικι(λαντζα) στα δεξια του πλοιου μας αναπτερωνει το ηθικο.Ο καπετανιος παλευει με το τιμονι και το καικι παλευει με τα κυματα.Ανιση μαχη…Ο γενειοφορος θαλασσολυκος δεν ρισκαρει περισσοτερο γιατι βλεπει ότι από στιγμη σε στιγμη ότι μπορει να τσακιστει πανω στο πλοιο μας και το ομορφο σκαρι του να γινει ένα ματσο σανιδες.Εξαλλου αυτόν τον περιμενει μια ζεστη γωνια κι ισως μια θερμη αγκαλια.Δεν μας ακουει που τον εκλιπαρρουμε να γυρισει πισω…Το ρολοι δειχνει 14:30 .Ηκαταιγιδα συνεχιζεται,ο ουρανος είναι καταμαυρος κι ο Αιολος ξεχαστηκε στο γιορτινο τραπεζι με συντροφια δυο ομορφες θεικες παρουσιες.Στεκομαι ορθιος σε μια μεταλλικη μπαρα και αναρωτιεμαι αν θα προλαβω το φερυ Κερκυρα-Ηγουμενιτσα.Ακομα κι αν καταφερω να πιασω στερια πρεπει αναγκαστικα να μπω και σ’άλλο πλοιο για να φτασω σπιτι μου.(με πιανει απελπισια).Μονη σκεψη ανακουφισης ,η χαρα που θαδωσω στους δικους μου καθως η αδεια μου αποτελει εκπληξη.

Περνανε δυο ωρες περισυλλογης ενώ καποιοι ‘’ατυχοι’’-με γερα στομαχια προφανως-σπευδουν να φανε μεσημεριανο.Εγω ουτε που να το σκεφτω.Μαθαινω ότι εχουν ειδοποιησει ρυμουλκο για να ερθει να μας παρει.Αλλαζω αποτομα εκφραση και κοιταζω το ρολοι.Ωρα 17:30 .Αβεβαιο αν θα προλαβω το τελευταιο φερυ μποουτ.Ελπιζω… Ενώ περιμενουμε από στιγμη σε στιγμη το ρυμουλκο, μια τραγικη συμπτωση λαμβανει χωρα.Το ρυμουλκο που κατευθυνονταν προς εμας αλλαξε πορεια για να μεταβει σ’ένα ναυαγιο.‘’Ατιμοι θεοι!σταματηστε να μπεκροπινετε και ριχτε μια ματια και σε μας!!!’’Αφοτου ο ωροδεικτης αγγιξε το τεταρτο τεταρτημοριο(ωρα21:02)εσβησα και την τελευταια ελπιδα να φτασω εγκαιρως στον προορισμο μου.Δεν χωρα αμφιβολια ότι θα δω τους δικους μου…’το επομενο ετος’ καθως το τελευταιο φερυ εχει αποπλευσει.

Περι ωρας 21:45 το πολυποθητο μεσο φτανει και κολλαει στη λαμαρινα της δεξιας πλευρας.Πηδαμε μεσα προσεκτικα μην τυχον γλυστρισουμε και μας συμβει τιποτα χειροτερο.Δυο συνεπιβατες παιρνουν τηλεφωνο και ζητανε καμια δεκαρια ταξι να παραταχθουν στην προβλητα για να τους πανε στο αεροδρομιο.Επικοινωνουν και με τον αερολιμενα να τους ειδοποιησουν ότι ισως καθυστερησουν 10-15 λεπτα κι ότι προκειται για 35 ατομα που ταξιδευουν με την πτηση των 22:30 .Τα πραγματα πηγαινουν κατ’ευχην για ολους εκτος από εμενα που θα μεινω αναγκαστικα Κερκυρα ωσοτου ξημερωσει.Μεθυσμενοι καθως είναι οι θεοι ,αποφασιζουν ένα τελευταιο παιχνιδι μαζι μας.Σε τηλεφωνικη συνδιαλεξη μετα την αποβιβαση μας στη στερια, η υπαλληλος ενημερωνει ότι δυστυχως η πτηση αναβληθηκε λογω κακοκαιριας.’’Αμοιρε ανθρωπε!!’’So…Καμια 35αρια περιεργοι ταξιδιωτες, σε απολυτο ξενερωμα,περιφερονται στο λιμανι ωσπου καποιος πεταει την φαεινη ιδεα:’’θα παρουμε το πλοιο της γραμμης Ιταλια-Πατρα κατά τις 01:00 ώστε ξημερωματα να παμε με λεοφωρειο στην Αθηνα.’’.’’Ωραια αλλαγη χρονιας και ωραιο οδοιπορικο’’ σκεφτομαι.Νοιωθω απελπισμενοςαλλα ξαφνικα μου’ρχεται η ιδεα να βγαλω εισητηριο για Πατρα και να κατεβω στη σταση που θα κανει στην Ηγουμενιτσα.. ‘’Ποσο θολωμενος ημουν και δεν το’χα σκεφτει νωριτερα;’’Πηγαινω μαζι με τους αλλους στο γκισε του πρακτορειου και περιμενω στη σειρα..Ποιος θα το μαντευε ότι η υπαλληλος θα μου αρνηθει να μου δωσει εισητηριο γιατι το πλοιο αποβιβαζει μοναχα στην Ηγουμενιτσα ;Στην αρχη ερχομαι σε λογομαχια,αργοτερα όμως αποφασιζωοτι δεν αξιζει να τορισκαρω ,γιατι με την γκαντεμια που με δερνει μπορει να βρεθω ξαφνικα στην Πατρα χωρις να το καταλαβω.Ωρα 23:05 (31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ) Απομακρυνομαι απ’το πρακτορειο και σκεφτομαι ποια κατευθυνση να ακολουθησω.Ολοι οι δρομοι οδηγουν…στη μοναξια.Η κινηση στο λιμανι είναι περιορισμενη και ομολογουμενως εμεις οι απροσμενοι επισκεπτες της τελευταιας στιγμης ,δωσαμε λιγη ζωντανια. Ας παρω ένα ταξι να παω στην ‘’παλια πολη’’ στο κεντρο.

Ας παρω ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΑΞΙ ΠΟΥ που υπαρχει στην πιατσα. Ισως σε λιγο να εξαφανιστει κι αυτος.Μπαινω αποφασιστικα –λες κι ειχα συγκεκριμενο προορισμο-και με μεταφερει στο κεντρο.Κατεβαινω στην πλατεια και διαπιστωνω ότι δεν υπαρχει ψυχη.Μοναχα τα γιορτινα λαμπιονια αναβοσβηνουν,ο αερας σφυριζει,εγω βαριανασαινω κιο ταξιτζης παρκαρει στην πιατσα..Εισχωρω στα στενακια της παλιας πολης μηπως και βρω κανενα μαγαζι ανοιχτο.Παιρνω τηλεφωνο σπιτι ,μιλαω με τους δικους μου,ανταλλασουμε ευχες επι τροχαδην για να μην με πιασουν τα ζουμια και αποφευγω να τους πω για την αδεια μου γιατι δεν γνωριζω τι καταληξη θα εχει.Ηωρα πλησιαζει μεσανυχτα κιεγω αποκαμωμενος επιστρεφω στην πλατεια και κατευθυνομαι προς τον ταξιτζη που πριν λιγο μ’εφερε εκει.Όταν του ζηταω να με παει εκ νεου στο λιμανι με κοιταζει περιεργα.Δεν ειμαι σε θεση να του εξηγησω…Με αφηνει στο ‘’εμπορικο’’,περπαταω λιγακι μοναχος.Ευχομαι να με λυπηθουν οι θεοι και να βρω κατι ανοιχτο.Αναπαντεχα πετυχαινω να δουλευει ένα φαστφουνταδικο.Αραγε οι θεοι λογικευτηκαν ή μηπως τελικα δεν επεμβαινουν στα εγκοσμια και όλα ητανπροιον της πληγωμενης φαντασιας μου;Ορμαω στον εσωτερικο χωρο και δινω παραγγελια ένα club sandwich και μια μπυρα..Καθομαι και βλεπω απεναντι τεσσερα αμερικανακια-προφανως ναυτες πολεμικου πλοιου-να καταβροχθιζουν ασταματητα.Ερχεται το φαγητο μου και ενώ εχω δαγκωσει το sandwich τα φωτα σβηνουν…Υστερα από μισο λεπτο ο χωρος φωτιζεται ξανα και εγω ειμαι ξαφνιασμενος με την μπουκια στο στομα.

A HAPPY NEW YEAR στριγγλιζουν οι Αμερικανοι και τα ποτηρια υψωνονται προς το μερος μου.Ανταποδιδω προσθετοντας αρκετα κοσμητικα επιθετα για να ξεσπασω.Συνεχιζω με δυο-τρεις μπυρες,ξεπερναω καπως τα ψυχολογικα μου και αρχιζω να σχεδιαζω τις πρωτες ωρες του νεου ετους.Φευγω κατά τις 00:30 για τα που σιγα σιγα ανοιγουν.Ολη η νυχτα κυλαει γυρνωντας από μαγαζι σε μαγαζι και καταναλωνω ένα βαρελι μπυρας.!!!Σ’ένα μπαρακι μαλιστα με πεταξαν εξω.Δεν θυμαμαι βεβαια τον λογο.Κατά τις εφτα το πρωι μια καθαριστρια με σκουνταει και σηκωνω βαρυ το κεφαλι μου απ’τον παγκο του μπαρ.Κοιταζω το ρολοι και διαπιστωνω ότι ηδη εχω χασει το πρωτο φερυ-μποουτ.Παιρνω ταξι και παω στα φερυ.Πανω στη ζαλαδα μου απ’την βραδυνη κραιπαλη ξεχναω να βγαλω εισητηριο αλλα δεν ασχολειται κανεις μαζι μου.(μερα που’ναι τι περιμενεις;).

Ταβλιαζομαι σ’έναν καναπε και ξυπναω δυο ωρες αργοτερα στην Ηγουμενιτσα. Παιρνω ταξι και του ζηταω να με παει στα ΚΤΕΛΙωαννινων.Με ρωταει αν εχει δρομολογιο τοσο νωρις λογω της ημερας.Δεν το’χα σκεφτει.Για να μην ταλαιπωρηθω ,τον ρωταω ποσο κοστιζει να με παει Ιωαννινα.Ξαφνιαζεται και του παιρνει λιγο χρονο να υπολογισει.Η τιμη που μου δινει είναι γελοια μπροστα στα χρηματα που ειπια σε ξυδια ολο το βραδυ.Αναχωρουμε για Ιωαννινα…Στη μιση διαδρομη κοιμαμαι και στην άλλη μιση διηγουμαι την περιπετεια μου.Να σας συμβουλεψω βεβαια να μην κανετε ποτε μεθυσμενοι την διαδρομη Ηγουμενιτσα-Γιαννενα γιατι οι στροφες είναι απειρες.Οταξιτζης με αφηνει εξω απ’την πορτα του σπιτιου μου και μετα το πλουσιο tip που του δινω μου ευχεται εγκαρδια ‘’καλη χρονια’’.Τον κοιταζω για μερικα δευτερολεπτα με απλανες βλεμμα… Συνερχομαι και του λεω ‘’επισης και καλη σου μερα’’.
posted by nicola 11/02/2005 01:05:00 AM 1 comments


Tuesday, November 01, 2005
Eπι τροχαδην
...Θα ειμαι συντομος γιατι βιαζομαι,εχω ραντεβου στον καρδιολογο μου.Εχω υπερχοληστερεναιμια τυπου ΙΙΒ και μετα το αρθρο που διαβασαγια κυκλοφορια αντρικου αντισυλυπτικου χαπιου σπευδω ταχεως ναρωτησω για τυχον παρενεργειες σε συνδυασμο με την χρονιαθεραπευτικη αγωγη που ακολουθω...Εφυγααααααααα!!!
posted by nicola 11/01/2005 01:42:00 PM 0 comments


Sunday, October 30, 2005
Φιλοσοφικες εξαρσεις
Εδω και δυο χρονια εχουμε ανοιξει το δικο μας σπιτικο.Παντρεμενοι,ευτυχισμενοι και πετυχημενοι(παπαρια πετυχημενοι...τελοςπαντων).Καποιοι συνομιληκοι φιλοι μας εχουν κανει ενα βημα πιο μπροστα και αποκτησαν και παιδακια.Σε συναντησεις που εχουμε μαζι τους τα ατιμα τα παλιοπαιδα μας σπανε τα νευρα με τις γκρινιες τους.Μερικες φορες που ειναι ησυχα τα θαυμαζουμε και λεμε αναστεναζοντας:
''Τι ωραια που θα'ταν να'χαμε κι εμεις ενα παιδακι''.

Συνηθως ομως που ειμαστε ψυχραιμοι και νηφαλιοι αντιλαμβανομαστε οτι εμεις δεν ειμαστε για μωρα,πανες και δεσμευσεις.Φανταζομαστε οτι αυτη η κατασταση ειναι πολυ μακρινη και την τοποθετουμε καμια δεκαρια χρονια αργοτερα(''Ε,οχι και δεκα''μου λεει το μωρο μου,''θα μπορω να κανω παιδια στα 38'').
-Δε βαριεσαι,της αποκρινομαι,θα υιοθετησουμε ενα ή θα κλωνοποιησουμε κι ετσι δεν θα κουραστουμε κι ολας
.-Ετσι δεν θα παρω και κιλα,μου απανταει.Η συζητηση κινειται σ'αυτο το πλαισιο και ριχνουμε κατι γελια...Καποιες στιγμες ξεπερναμε τα ''διαδικαστικα'' προβληματα αποκτησης ενος παιδιου και φανταζομαστε τον εαυτο μας σαν γονεις.Αμετρητες ερωτησεις ριχνουν αγκυρα μεσα στο κεφαλι μας:
''Πως θα τα βγαλουμε περα με τα παιδια'';
''Πως θα τους μιλαμε'';
''Πως θα τους συμπεριφερομαστε'';
''Θα τα επιπληττουμε;Θα τα χτυπαμε;(Ε,οχι δα)''
''Πρεπει να ειμαστε παραδειγμα προς μιμηση;''
''Θα 'μαστε σωστοι γονεις;''
''Ποια πραγματα θα τους απαγορευουμε και ως ποια ηλικια;''
''Πρεπει να τα ωθησουμε σε αθλητικες δραστηριοτητες,ωδεια κτλ.;''''Ως ποιο σημειο θα φτασει η ελευθερια τους;''
''Ποσες επιθυμιες τους θα πραγματοποιουμε και ποιες;''
''Τι θα τους πουμε για τη θρησκεια;Θα τα αφησουμε να επιλεξουν μονα τους;''
''...σε ποια ηλικια θα παω τον γιο μου στις πουτανες;(πλακα κανω αν και πιστευω οτι ειναι σοβαρο θεμα,αν σκεφτει κανεις ποσοι πατεραδες μπαινουν σ'αυτη τη λογικη και τι συνεπειες μπορει να εχει για το παιδι)''
''Αν ο γιος μας γινει gay ή η κορη μας πουτανα ως ποιο σημειο θα επεμβουμε;(αλλο ενα διαχρονικο θεμα που οι περισσοτεροι το παιρνουμε στο χαβαλε κι οταν συμβαινει ενεργουμε με τον χειροτερο τροπο)''...

Παιδια(οχι τα δικα μου...)δωστε καμια ιδεα,προτεινετε και κανενα βιβλιο γιατι θα μας παρει απο κατω...
posted by nicola 10/30/2005 11:49:00 AM 11 comments


Saturday, October 29, 2005
Μερα κατανυξης
...Ημαστε καποτε αμετανοητοι εργενηδες χωρις δεσμευσεις και βεβαιως κυλαγε η ζωη μας χωρις να πολυσκεφτομαστε τι κανουμε.Ημαστε λοιπον τρια φιλαρακια στο εξωτερικο και το ημερολογιο εδειχνε 25 Δεκεμβριου,ημερα Χριστουγεννων.Αποφασιζουμε να παμε σε μια ελληνικη ταβερνα στο Alkmaar.Ξερω οτι στους περισσοτερους δε λεει τιποτα αυτη η τοποθεσια,ομως οσοι παιζουν στοιχημα σιγουρα γνωριζουν που βρισκεται γιατι μπορει να εχουν παει πολλες φορες...στον'' κουβα''.

Στην διαδρομη για την ταβερνα περναμε εξω απο ενα μικρο μπορντελο και τα κοριτσια μας κοιταζουν με λαγνο βλεμμα.Κοιταζομαστε μεταξυ μας και ο Γιαννης με σοβαρο υφος μας λεει:
''Σας παρακαλω πολυ...σημερα ειναι Χριστουγεννα καιηρθαμε εδω για να φαμε.Μην σας μπαινουν ιδεες γιατιη μερα ειναι ιερη.''
Παρα τις πρωτες αντιρησεις μας και γνωριζοντας οτι ειναι θρησκοληπτος,δεν επιμενουμε για να μην του χαλασουμε τη διαθεση.Αυτος βεβαια συνεχιζει και μας κανει μια μικρη διαλεξη για τη σημασια εκεινης της μερας για την ορθοδοξια,εμεις τον ακουμε τοσο προσηλωμενοι που παραλιγο να κανουμε το σταυρο μας.Τελικα φτανουμε στην ταβερνα και μεσα σε κατανυκτικη ατμοσφαιρα απολαμβανουμε ελληνικοτατες συνταγες,ελληνικοτατο ουζο και σπαστα ελληνικα απο αλλοδαπες σερβιτορες.
Μετα απο περιπου δυο ωρες αφηνουμε πισω την ταβερνα και μισοζαλισμενοι απ'τα ουζα παιρνουμε το δρομο της επιστροφης.Πλησιαζοντας στο ''αμαρτωλο στενο'' ο Γιαννης ξαναπαιρνει παλι το λογο και με σοβαρο υφος λες και βρισκεται πανω στον αμβωνα μας απευθηνεται:
''Τι Χριστουγεννα και μαλακιες...παμε να ξεκαβ.....με''(Αχ ρε Γιαννακη !μας κολασανε τα ουζα.Δεν πιναμε μπυρες που ειμαστε και συνηθισμενοι!)
posted by nicola 10/29/2005 05:42:00 PM 1 comments


Friday, October 28, 2005
Παιχνιδια
Δεν ξερω πως συνεβη αλλα σημερα θυμηθηκα τρια παιχνιδια που παιζαμε οταν ημαστε μικροι.

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΝΟ1:Ηπλατεια του χωριου μου ειχε εναν πετρινο περιγυρο πλατους 40-50 εκατοστων και η επιφανεια του τοιχου ηταν λεια τσιμεντενια.Θεταμε λοιπον μια αφετηρια και παιρναμε απο μια μαρμαρινη πλακα περιπου 10 cm2.αθενας με τη σειρα του εσπρωχνε διαδοχικα τρεις φορες την πλακα του ωστε να την μετακινησει καποια μετρα πανω στον τοιχο χωρις αυτη να πεσει στο εδαφος.στοχος μας ηταν ποιος θα τερματισει πρωτος στην αφετηρια.Οποιος εριχνε την πλακα κατω απο τον τοιχο επεστρεφε στην αρχη.

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΝΟ2:Λεγοταν Γκαου-Μπιου.Ολοι η παρεα καθοταν στο γρασιδι ακουμπωντας στους αγκωνες.Ενας που εβγαινε με κληρο ηταν ορθιος και κρατουσε μια μπαλα.Μ'αυτη προσπαθουσε να πετυχει τους αλλους απ'τη μεση και πανω.Αυτοι στηριγμενοι στους αγκωνες εδιωχναν την μπαλα με τα ποδια οσο πιο μακρια μπορουσαν καθε φορα που ο ορθιος τους σημαδευε.Εει που κατεληγε η μπαλα ηταν η νεα θεση απ'την οποια ο''τιμωρημενος''ορθιος παικτης θα εριχνε.

ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΝΟ3:Το μνημειο πεσοντων της πλατειας του χωριου αποτελουνταν απο κυβους και ''στερεα παραλληλογραμμα''(δεν θυμαμαι την ακριβη λεξη)τοποθετημενα το ενα πανω στο αλλο.Φανταζομαι οτι τα περισσοτερα μνημεια εχουν παρομοιο σχημα.Στην αριστερη πλευρα ειχε μια μαρμαρινη δοκο παχους 30 cm.Κατεβαινοντας προοδευτικα μεγαλωνε,ωσοτου φθαναμε στη βαση που τα στερεα ειχαν το μεγιστο εμβαδο.Ηαφετηρια ηταν στην κορυφη της μαρμαρινης δοκου και σχηματιζονταν μια διαδρομη κατεβαινοντας κυκλικα(οπως η διαδρομη ενος ελατηριου).Η διαδρομη αυτη ηταν το περιθωριο που εμενε εκει που ενα στερεο παταγε πανω στο αλλο(βαλτε λιγο φαντασια...μηπως το παιζατε ρε γαμωτο αυτο το παιχνιδι;).Οταν λεω κατεβαιναμε εννοω οτι ειχαμε στα χερια μας ενα καπακι αναψυκτικου και το σπρωχναμε στις εξοχες(περιθωριο στερεων)ωστε να μετακινηται χωρις να πεφτει απ'το μνημειο.Εαν επεφτε πηγαινες στην αφετηρια.Αυτο βεβαια συνεβαινε εκατονταδες φορες.Δεν μας ενοχλουσε γιατι σαν παιδια ειχαμε απεριοριστο ελευθερο χρονο για παιχνιδι.Φανταστειτε οτι η διαδρομη τις περισσοτερες φορες ειχε πλατος 8-10cm και επρεπε σε καποια σημεια να πεσει το καπακι απο υψος ενα μετρο και να σταθει σε πλατος λιγων cm2.Νικητης ηταν οποιος τερματιζε πρωτος στην βαση του μνημειου.Αν θελετε γραψτε σχολια για παραξενα παιχνιδια που παιζατε ωστε να συγκεντρωσουμε τι παιζοταν σε καθε τοπο.Ειμαι σιγουρος οτι θα υπαρχουν εκατονταδες.Αυτα που περιεγραψα παιζοταν Ιωαννινα.
posted by nicola 10/28/2005 01:16:00 PM 3 comments


Wednesday, October 26, 2005
ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΟ ΤΑΞΙΔΙ
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ.Εχουμε κλεισει ηδη δυο μηνες στην Ολλανδια.Σκεφτομαστε τον λαμπερο ηλιο της πατριδας και αναπωλουμε τα φραπογαλα που πιναμε στο θησειο.Τελευταια επαφη που ειχαμε με Ελλαδα ηταν τα ζουμερα σουβλακια που εφερε ‘’λαθραια’’και αεροπορικως(ναι παρακαλω) ενας συναδελφος..Χωρις να εχουμε καμια ιδεα,οι προισταμενοι μας ενημερωνουν ότι μπορουμε να παρουμε μια βδομαδα αδεια και να κατεβουμε Ελλαδα.Η αδεια αρχιζει απ’την ωρα που μας το ανακοινωσαν.Αρπαζω το ποδηλατο μου (Ολλανδια βλεπεται)και φευγω απ΄το διαμερισμα να παω να βγαλω εισητηρια.Διακοσια μετρα πιο κατω ,’’με χαλαει’’μια κινητη γεφυρα που σηκωνεται και με καθυστερει.

Η ωρα είναι αργαμισυ το απογευμα και φοβαμαι ότι δεν θα προλαβω να βγαλω tickets και θα χασω –τουλαχιστον-μια μερα αδειας.Η μηχανικη γεφυρα ξαναπεφτει κι εγω τρεχω πανικοβλητος..Το ποδηλατο εχει σηκωσει θερμοκρασιες.Εγω ειμαι μουσκεμα απ΄τον αερα και ο γαμημενος αερας της επιπεδης ‘’κατω χωρας’’ με χτυπαει αλυπητα..Προλαβαινω το πρακτορειο ανοιχτο και κλεινω εισητηρια.Επιστρεφω χαρουμενος πισω και για δευτερη φορα μεσα σε μια ωρα η γεφυρα είναι στον αερα..Περιττο να σας πω ότι δυο μηνες τωρα δεν την ειχα δει να σηκωνεται.Αδιαφορω και υστερα από ένα εικοσαλεπτο βρισκομαι στο ζεστο μου κρεβατι.Ενας συναδελφος με ειδοποιει ότι εμαθε πως μπορουμε να λειψουμε για δυο βδομαδες.Επιβεβαιωνω αμεσως την πληροφορια μεσω τηλεφωνου ,ξαναπαιρνω το ποδηλατο μου και τρεχω σαν το Βεγγο μπας και προλαβω να αλλαξω ημερομηνια επιστροφης.Για τριτη φορα η παλιογεφυρα στεκει ορθανοιχτη και με κοιταζει ειρωνικα.

Νιωθω πολύ γκαντεμης αλλα κανω υπομονη.Τελικα αλλαζω την επιστροφη αφου βεβαια πληρωσα την σχετικη επιβαρυνση(35 ευρω παρακαλω…).Επιστρεφω προς το σπιτι με μια εκφραση χαρας ζωγραφισμενη στο προσωπο μου.Στο δρομο αναρωτιεμαι σε τι θεση θα βρω την ατιμη την γεφυρα..Δεν θα το πιστεψετε αλλα και παλι ηταν ψηλα…Δανειζομαι ένα σακο από ένα συναδελφο και τον ετοιμαζω γιατι πρεπει να σηκωθω χαραματα.Βαζω ελαχιστα ρουχα και παιρνω μαζι μου μοναχα ένα δερματινο ακριβο καουμποικο καπελο που ειχα αγορασει.Το φοραω την επομενη το πρωι και καποιοι φιλοι που θα ταξιδευαν κι αυτοι με την ιδια πτηση,με δουλευουν…ψιλο γαζι.Φτανουμε με την ψυχη στο στομα στο αεροδρομιο,γιατι λιγο ελειψε να μην αντιληφθουμε μια ανακοινωση στο σιδηροδρομικο σταθμο,που μας ενημερωνε ότι πρεπει να αλλαξουμε γραμμη.Γαμησε τα σκεφτομαι…Τελικα επιβιβαζομαστε στο αεροπλανο και η πτηση Αμστερνταμ-Θεσσαλονικη αναχωρει.Ακομα και μεσα στο αεροπλανο φοραω το καπελο μου,ολοι με κοιταζουν περιεργα(ή τελοσπαντων ετσι μου φανηκε),ενώ οι συναδελφοι μου με χλευαζουν.

Η πτηση εχει διαρκεια 4 ωρες κι εμεις για να μην πληξουμε πλακωνομαστε στις ΜΠΥΡΕΣ.Πώς περασε το ταξιδι ,ουτε που το καταλαβαμε.Παντως θυμαμαι ειχαμε ριξει πολύ γελιο με μια ομαδα προσκοπων που ταξιδευε μαζι μας.Στη Θεσσαλονικη ειχα κανονισει με το συναδελφο το Βαγγελη που θα τον περιμεναν τα αδερφια του,να με πεταξουν ως το ΚΤΕΛ για να φυγω για Ιωαννινα.Κατεβαινουμε λιγακι ζαλισμενοι απ’τις μπυρες και περιμενουμε τις αποσκευες μας.Ο κυλιομενος διαδρομος αδειαζει σιγα-σιγα ,οΒαγγελης παιρνει την βαλιτσα του κι εγω δεν μπορω με τιποτα να εντοπισω το σακο μου.Ο Βαγγελης μου δειχνει έναν μαυρο σακο που μοιαζει με τον δικο μου.
’’ Μπα! του λεω δεν είναι αυτος’’.
Ο διαδρομος αδειαζει τελειως και μενει μονο ο σακος που μου ειχε υποδειξει ο φιλος μου.Εγω του εξηγω πως ο σακος που ειχα δανειστει δεν ειχε καμια φιρμα επανω,αρα δεν είναι αυτος…Τα αδερφια του με κοιταζουν ερωτηματικα (φοραω και το καουμποικο καπελο)και κανουν κατι νευματα στο Βαγγελη ,του στυλ
‘’Καλα τι καμμενος τυπος είναι αυτος ο φιλος σου;’’ .

Ο μαυρος σακος φερνει τουλαχιστον τεσσερεις-πεντε βολτες μοναχος του.Η αιθουσα εχει αδειασει τελειως και τα αδερφια του vangel εχουν ψιλονευριασει.Τελικα αποφασιζω να ανοιξω τον αγνωστο σακο και διαπιστωνω ότι ηταν ο δικος μου και απλα δεν θυμομουν καλα ,γιατι τον ειχα δανειστει.Δεν εχω πια καμια αμφιβολια , γιατι διακρινω τρια σωβρακα που ειχα αγορασει απ’την Γερμανια(την ιστορια αυτή την αφηνω για άλλη φορα…).Φευγουμε λοιπον για το ΚΤΕΛ Ι ωαννινων,φτανουμε εκει…και περιμενα πεντε-εξι ωρες’’Γαμω τις συγκοινωνιες μου’’,σκεφτομαι.’’Να ερχομαι από Ολλανδια σε πεντε ωρες και για να παω Γιαννενα να θελω δεκαπεντε.’’Anyway,την αλλα μερα το πρωι επιτελους εφτασα σπιτι μου.Ο ταξιτζης με ειδε με το καουμποικο καπελο,με περασε για Αμερικανακι και μου ζητησε τα τριπλασια χρηματα.Ακουσε βεβαια τα πινελικια του και δεν του αφησα ουτε cent παραπανω…
posted by nicola 10/26/2005 07:36:00 PM 3 comments


Tuesday, October 25, 2005
Απάντηση
Το ποστ αυτο εχει αφορμη μια αντιπαραθεση που υπηρξε μετα απο ενα σχολιο και ενα ποστ που εγραψα, για να εκθεσω και εγω την αποψη μου.Ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη.Ο ένας φιλος μιλησε για τους "επιστημονες" που δεν πανε σε αλλες πολεις εκτος Αθηνας ή Θεσσαλονικης για δουλεια.Και η φιλη ανεφερε τους αλλοδαπους και τις σκληρες δουλειες που κανουν χωρις να επιλεγουν και που οι "επιστημονες" τις απορριπτουν.Κατα την γνωμη μου δεν πρεπει να γινετε συγκριση αναμεσα στους αλλοδαπους που ηρθαν εδω στην Ελλαδα να δουλεψουν οπουδηποτε και σε εμας που απλως προσπαθουμε να επιλεξουμε μια εργασια.Εχω την αποψη πως ως την στιγμη που η δουλεια ειναι θεμα επιβιωσης (οπως των αλλοδαπων) δεν ειναι δυνατον να επιλεγουμε οποιαδηποτε δουλεια χωρις να κοιταζουμε τις εκαστοτε συνθηκες.Γι'αυτο και δεν θα αφηνα ευκολα το σπιτι μου, την οικογενεια μου, τους φιλους μου και να παω να ξεκινησω απο το μηδεν (πχ σε ενα νησι).Βεβαια αν καποιος αποφασισει να τα αφησει ολα και να μεταβει σε εναν αλλο τοπο για να εργαστει, αυτο ειναι καθ'ολα σεβαστο.Εξαλου και εγω το εκανα ηδη μια φορα, πικραθηκα, στεναχωρεθηκα, αλλα δεν σας κρυβω πως προσπαθω να φυγω για δευτερη φορα...Απορω πως δεν εγινε κατανοητη αυτη η αποψη και γιατι εγινα αποδεκτης διαφορων χαρακτηρισμων απο ανθρωπους που δεν με γνωριζουν.Η αποψη μου ειναι πως οι ανθρωποι πρεπει να ανταλλασουν γνωμες face to face και να μην ειναι κρυμμενοι πισω απο ενα blog. Παντως επειδη για ολους μας το blog καλυπτει καποιες αναγκες, θα συνεχισω να γραφω και να ειμαι ανοιχτος σε ολες τις συζητησεις και πρωτος εγω να ειμαι ευγενικος, διακριτικος και σαφης.Εντωμεταξυ, σκεφτομαι το εξης: αν ειχα αργησει 10 λεπτα περισσοτερο να μπω στο σπιτι δεν θα ειχα προλαβει να διαβασω τα "βιαστικα" σχολια που μου κανατε καθως λιγο μετα καποια απο αυτα σβηστηκαν.Αυτη η σκεψη μου προκαλει γελιο γιατι για αυτα τα 10 μοιραια λεπτα θα μπορουσε να με πιασει υστερια και να επιτιθεμαι προς ολες τις κατευθυνσεις.Επισις θα αποτελουσε τραγικη ειρωνια να παρεξηγηθειτε μεταξυ σας και εγω να μην εχω παρει γραμμη...Δεν θα ηταν βεβαια η πρωτη φορα που ανθρωποι ψυχραινονται μεταξυ τους για ασημαντους λογους...Προσεχως ιστοριες για μπυρες και ταξιδια.
posted by nicola 10/25/2005 05:44:00 PM 2 comments


Monday, October 24, 2005
αποψη
Παιρνοντας αφορμη απο ενα αλλο ποστ θα'θελα να αναφερθω στο θεμα ''επιλογη εργασιας''.Αρχικα τουλαχιστον,στην προ-εφηβικη εποχη(ισως λιγο νωριτερα),προσανατολιζεσαι για την δουλεια που θα ακολουθησεις.Τα κριτηρια εχουν αμεση σχεση μ'αυτο που σε εκφραζει εκεινη την δεδομενη στιγμη.Αλιμονο αν δεχτουμε οτι οι επιλογες δεν ειναι δικες μας κι οτι δεν ανταποκρινονται στις προσδοκιες και τα θελω μας.Ακομα κι οταν επιλεγεται η μελλοντικη εργασια με κριτηριο τις οικονομικες αποδοχες,αυτο πρεπει να γινεται αβιαστα.Μια επιλογη αυτου του ειδους ισως να σημαινει οτι το χρημα μας εκφραζει περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλο.Τοτε λοιπον ας ειναι.Δεν θελω βεβαια να επεκταθω στο μειζον θεμα ''παιδεια'' και στο ποσο σημαντικο ρολο παιζει ωστε να αναδειξει τις ιδιαιτεροτητες και τις ικανοτητες ενος παιδιου ωστε νατο βοηθησει στις επιλογες του.

Εξισου σημαντικο ειναι να υπαρχουν διαθεσιμες θεσεις εργασιας σε ολους τους κλαδους και οχι κορεσμος σε συγκεκριμενα επαγγελματα.Αυτο ειναι αποτελεσμα και του εκπαιδευτικου συστηματος αλλα και του κρατους που πρεπει να φροντιζει να βρισκει τους μηχανισμους εκεινους που οδηγουν σε δημιουργια νεων θεσεων εργασιας.Ας ανατρεξουμε σε αλλα ''μοντελα'' κρατων για να αντιληφθουμε πως οδηγουμαστε σε χαμηλα ποσοστα ανεργιας μεσα απ'το συνδυασμο οργανωμενου κρατους-καλης παιδειας.Προβληματα βεβαιως υπαρχουν κι εκει...Ας αφησουμε ολα αυτα στους ειδικους...Επανερχομαι λιγο μετα την εφηβεια που ηδη εχουμε βαλει τα θεμελια για το επαγγελμα που θα ακολουθησουμε.Ανεξαρτητα αν περασουμε την πορτα του πανεπιστημιου ειτε οχι,οι περισσοτεροι αντιλαμβανομαστε αργα η γρηγορα οτι τα πραγματα δεν ειναι οπως τα υπολογιζαμε και ο κοσμος μας δεν ειναι αγγελικα πλασμενος.Δυσκολιες υπαρχουν σεολα τα επιπεδα ,ακομα και κατω απο ιδανικες συνθηκες.Επειδη ηζωη ειναι ενα δυναμικο συστημα,μπορει αυτο που μας εκφραζει στην εφηβεια να μην μας καλυπτει υστερα απο μερικα χρονια.

Πολλες φορες βρισκομαστε σε αδιεξοδο ειτε γιατι ειμαστε ανεργοι ειτε γιατι δεν μπορουμε να αλλαξουμε τη δουλεια που κανουμε.Αδιεξοδο υπαρχει μονο στο μυαλο μας.Εμεις καλουμαστε απλα να κανουμε στροφη στη ζωη μας.Πολλες φορες υπαρχουν συνθηκες που εχουμε δημιουργησει στην πορεια μας και καλουμαστε να τις αφησουμε πισω.Δυστυχως δεν ειμαστε ετοιμοι παντα να πληρωσουμε το τιμημα.Αθροιστικα οι επιλογες που κανουμε προσδιοριζουν αυτο που τελικα ειμαστε...Ενας φιλος αναρωτιεται γιατι δεν μενουμε στην επαρχια και στιβαζομαστε στις πολεις.Διερωταται γιατι δεν φευγουμε απ'τις πολεις να παμε στα νησια που υπαρχουν κενες θεσεις εργασιας.Προβληματιζεται γιατι ολοι οι αλλοδαποι βρισκουν δουλεια σχετικα ευκολα.Απαντω λοιπον και λεγω:''Οι αλλοδαποι θελωντας να επιβιωσουν παρατησαν πατριδα και οικογενεια,περπατησαν ασταματητα για πολλες ηνερες-πολλες φορες ξυπολυτοι-φθασαν στον προρισμο τους και συναντησαν εκει ανθρωπους που τους ποδοπατησαν και τους κακομεταχειριστηκαν,ζησαν στην εξαθλιωση.Μολις μπορεσαν να σταθουν στα ποδια τους και να κερδισουν το δικαιωμα να τους βλεπουμε ως ισους,βρεθηκες εσυ φιλε ,να μας πεις οτι περνανε πολυ καλα και ας σπευσουμε να τους μιμηθουμε.

ΟΧΙ ΦΙΛΕ!!ΔΙΑΦΩΝΩ καθετως.Προτιμω να παλεψω να αλλαξω τον κοσμο και τους θεσμους του κρατους και να επιδιωξω καλυτερη ποιοτητα ζωης,παρα να αλλαξω αυτο που πιστευω και με εκφραζει και ν α υιοθετησω τις δικες σου αποψεις...''
posted by nicola 10/24/2005 09:02:00 PM 4 comments


Monday, October 17, 2005
...το ΒΙΒΛΙΟ
…Η πρωτη λεξη που μου ερχεται στο μυαλο είναι η λεξη ‘’μανια’’.Μπορω βεβαια να την αντικαταστησω με καποια άλλη για να μετριασω την αρνητικη αισθηση που μου προκαλει ,αλλα δεν εχει καμια σημασια..Τα τελευταια χρονια λοιπον,προοδευτικα ,διαβαζω ολο και περισσοτερα βιβλια..Τα πρωτα βηματα με οδηγησε να τα κανω η αγαπημενη μου και φοβαμαι μηπως ηταν λαθος της,γιατι πρεπει να εξομολογηθω πως αν συνεχιστει να αυξανεται ο μηνιαιος αριθμος βιβλιων που διαβαζω,θα καταληξω(στα βαθια γεραματα),να εχω αφιερωσει περισσοτερο χρονο στα βιβλια απ’ότι στην συζηγο μου.

Ενας άλλος προβληματισμος –που πηγαζει απ’το παραπανω θεμα-με κανει να αναρωτιεμαι ποιοα είναι η βαθυτερη αναγκη που με οδηγει στην αναγνωση λογοτεχνικων κειμενων,και βεβαια αν γινεται ορθα..Μηπως πρεπει να διαβαζω μικροτερο αριθμο βιβλιων και να τα αναλυω περισσοτερο;Ομολογω ότι οι πιο πολλες πληροφοριες χανονται-υστερα από μερικες μερες-αφου τελειωσω ένα βιβλιο και το τοποθετησω στο ραφι.Θελω όμως να πιστευω (ας μην είναι πλανη)ότι στο υποσυνειδητο μου,μενουν σκεψεις,εικονες και συναισθηματα που ισως να ηταν δυσκολο να τα βιωσω σε πραγματικες συνθηκες,καθως η ζωη μου είναι πεπερασμενη και παρα την πεποιθηση ότι θα ζησω πολλα χρονια.Μολις μου ηρθε στο μυαλο ενας ηρωας που ειχε καταδικαστει σε θανατο.Μεσα από την περιγραφη του συγγραφεα,καταφεραν να ενεργοποιηθουν νευρωνες στον εγκεφαλο μου,και εγιναν εκεινες οι χημικες διεργασιες που μου επετρεψαν να ζησω στιγμιαια μια εικονικη πραγματικοτητα.,στην οποια πηρα τη θεση του μελλοθανατου.Σ’ένα άλλο διηγημα αναγνωρισα στη περιγραφη καποιων ,χαρακτηριστικα δικα μου και ηταν όλα αρνητικα….και ετσι φανερωθηκα …στον ιδιο μου τον εαυτο(αν είναι δυνατον).

Τελος,δεν θα ξεχασω τα λογια μιας γυναικας(σε βιβλιο τα βρηκα κι αυτά):’’…ποσα ταξιδια εκανα…χωρις να βγω απ’τα ορια του μικρου χωριου μου…δεν ειχα βλεπετε την οικονομικη δυνατοτητα!!!’’(αναφεροταν βεβαια σε μαγικα ταξιδια μεσα από βιβλια).Ας μην υποτιμαμε λοιπον τη δυναμη του βιβλιου και ας αναζητησουμε μεσα από αυτά να ανακαλυψουμε καινουριους κοσμους,νεες ιδεες,αλλα και τον ιδιο μας τον εαυτο.Ακομα και από το’’ χειροτερο’’ βιβλιο κατι μπορουμε να εκμαιευσουμε…
posted by nicola 10/17/2005 09:45:00 PM 0 comments


Saturday, October 15, 2005
προσωπικο και καταθλιπτικο
Σημερα δεν θα μιλησω για μπυρες και παρομοιες ιστοριες,θα γινω λιγακι καταθληπτικος.Ειχα μερες που ηθελα να γραψω γι αυτο το θεμα αλλα δισταζα. ...θυμηθηκα τις στιγμες που βιωσα πριν 7 χρονια οταν ''εχασα'' τον αδερφο μου.Ηλεξη ''εχασα'' δεν μπορει να αποτυπωσει τα συναισθηματα που ενοιωσα.Μερικες ημερες μετα το τροχαιο με πιασαν τα κλαμματα γιατι αντιληφθηκα οτι μετα απο χρονια,θα δυσκολευομαι να θυμηθω το προσωπο του Χρηστου και θα προστρεχω σε φωτογραφιες.Αυτη η σκεψη με εκανε κομματια ,και τοτε και τωρα.Την ημερα του τροχαιου βρισκομουν εκτος Αττικης .
Καποιος ''σκληρος''προισταμενος ανελαβε να μου το πει.Με αναζητησε,με πλησιασε και μου ειπε ψυχρα:
''Μας πηραν τηλαφωνο και μας ειπαν οτι σκοτωθηκε ο αδερφος σου''.
Εγω με σοβαρο,ψυχρο,ηλιθιο-δεν ξερω πως να το χαρακτηρισω-υφος,ρωτησα:
''Εχετε διασταυρωσει την πληροφορια;''
Κιαυτος απαντησε:
''Ναι ,ειναι σιγουρο.Φυγε απ'τη δουλεια μια βδομαδα κι οτι χρειαστεις...''

Μετα το πρωτο ξαφνιασμα-σοκ που με καθηλωσε,ετρεξα πανικοβλητος να παρω τηλεφωνο.Τρεχωντας πριν περασουν 30-40 sec απο την ανακοινωση,τρανταχτηκε το κορμι μου,το στομαχι μου,το μυαλο μου...
''Ναι, αλλα ποιος απο τους δυο σκοτωθηκε;''
Κι αμεσως μετα τα'βαλα με τον εαυτο μου και γονατισα που μπορεσα να σκεφτω ποιος ηταν.Λες και ειχε σημασια...Το γαμημενο το μυαλο ,για μερικα λεπτα(ωσπου να τηλεφωνησω),μου επαιξε ενα νοσηρο παιχνιδι:προσπαθουσε να μου υποδειξει ποιος απο τους δυο ηθελα να ειναι ζωντανος.Δεν ειχα τα κοτσια βεβαια να παρω τους γονεις μου.Ποιος θα τα'χε;Πηρα λοιπον ενα ξαδερφο κι εμαθα...Ξεκινησα αεροπορικως για Ιωαννινα.
Αισθανθηκα γελοιος οταν με πλησιασε ο συγκυβερνητης ,μου εδειξε μια φωτογραφια και μου ειπε οτι ειχε χασει τον αδερφο του πριν μερικα χρονια.
Ποιος μπασταρδος σκεφτηκε να του το πει για να με παρηγορησει;Βεβαια ,δεν πιστεψα την ιστορια του συγκυβερνητη.θεωρησα οτι ηταν πλαστη(παρ'ολο τον πονο μου σκεφτηκα λογικα και βασει πιθανοτητων...θα'ταν φοβερη συμπτωση...δεν παν να γαμηθουν ολοι τους ...ας βγαλουν το σκασμο...ηλιθιοι και φιλευσπλαχνοι...)
Οι ημερες που ακολουθησαν ηταν...Οι επαφες που ειχα με ανθρωπους δεν με βοηθησαν και πολυ.ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΝΑ ΜΕ ΝΟΙΩΣΕΙΣ.ΜΕ ΕΚΛΕΙΣΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΣ,ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ...Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.Εγω ημουν στον κοσμο μου.Πως να μην ειμαι;Μετα βιας αναγνωριζα το αλοιωμενο(ντρεπομαι να πω ''στραπατσαρισμενο'') προσωπο του Χρηστου.Η μανα μου εφυγε για λιγο απ'το ''νεκροκρεβατο''.Ηγιαγια της φωναξε:''κατσε μωρη?διπλα στο παιδι σου...''Ακομα ακουω τη φωνη της μανας μου να της λεει:''Δεν ειναι το παιδι μου αυτο ...δεν βλεπεις πως ειναι;'' ''Αχ ρε μανα,ειχες δικιο ,δεν μπορει ο αδερφος μου να ειναι'' ενας σωρος παγωμενο κρεας και σπασμενα κοκαλα''.Δεν σε καταλαβε τοτε η γιαγια...θα'χε περασει τοσα κι αυτη,πολεμο,κακουχιες,θανατους...επαθε ανοσια βλεπεις.Εγω ,ενα θανατο γευτηκα,και καταφερα να γινω σκληρος...Γι αυτο και μπορω σημερα και τα γραφω ολα αυτα...Δεν θα γινω ποτε ομως ...Δεν θα πω ποτε ψευτικα λογια,σαν τις ψευτικες ατακες που μου λεγαν οταν σκοτωθηκε οαδερφος μου.

Προσπαθουσα χρονια να ερμηνευσω τη συμπεριφορα αυτων που ειναι...απ'εξω.Πριν λιγο καιρο διαβασα την εξης φραση και καταλαβα... ''Ο θανατος ενος ανθρωπου για ολο τον κοσμο ειναι ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ,για την οικογενεια του ομως ειναι ΤΡΑΓΩΔΙΑ''.
posted by nicola 10/15/2005 02:28:00 PM 0 comments


Sunday, October 09, 2005
Λιγο GRASS ρε παιδια
Τα τελευταια χρονια που αρχισα να μεγαλωνω,επαψα να ενδιαφερομαι για την ποσοτητα και επικεντρωνομαι στην ποιοτητα.Μιλαω για ποιοτητα ζωης...Ειμαι τυχερος γιατι ζω λιγο εξω απ'το κεντρο της πρωτευουσας και δεν ερχομαι σε επαφη με το χαλι που επικρατει εκει.Παρ'ολα τα πλεονεκτηματα που εχω,ξυπναω το πρωι,βγαινω απ'το σπιτι και το πρωτο πραγμα που αντιλαμβανομαι οτι μου λειπει ειναι το ''πρασινο'' και η μυρωδια εκεινη που αναδιδεται απο λουλουδια,δενδρα...κι απ'το βρεγμενο χωμα.Αυτο το ερεθισμα που νιωθεις στη ρινικη σου κοιλοτητα μετα απο βροχη,που δεν ειναι τιποτα αλλο παρα η οσμη του υγρου χωματος,το εχω πεθυμησει τοσο πολυ !!!

Μονο οσοι μενουν στην επαρχια εχουν την τυχη να το απολαμβανουν ακομα.Οι περισσοτεροι αστοι Ελληνες εχουν σιγουρα απωλεσει- λογω ατροφιας -το κομματι εκεινο του εγκεφαλου που ενεργοποιηται σε παρομοιες περιστασεις.Πρεπει λοιπον ολοι μας να ευαισθητοποιηθουμε ωστε να ξυπνησουμε αυτους που κραταν την τυχη μας στα χερια τους.Λιγο γρασιδι ρε παιδιαααα...και κανενα δενδρυλιο.Πολλα ζηταμε?Πρεπει καποιοι να παρουν αποφασεις να φυτεψουν...να φτιαξουν παρκα κτλ.Ας υπογραψουν τουλαχιστον κανενα νομοσχεδιο ,να μας υποχρεωνει να φυτευουμε εξω απ'τα σπιτια μας.ΕΛΕΟΣ!!!Δεν μπορω αλλο τσιμεντο.Το πιο τρελο μου ονειρο, ειναι λεει,να ξυπνησω ενα πρωι και να παω στη δουλεια (15km μακρια)διασχιζοντας τον ποδηλατοδρομο που ειναι πνιγμενος απο αμετρητα δενδρα που τον περιβαλλουν.Στη διαδρομη,λεει,δεν θα συναντησω αυτοκινητα,μοναχα ποδηλατες και πεζους.Επισης φανταζομαι οτι θα κανω στασεις στους διαμορφωμενους υπαιθριους παιδοτοπους για να παρατηρησω εκατονταδες νηπια να παιζουν ανεμελα...Ας αφησουμε τις ονειροπωλησεις κι ας πιασουμε δουλεια...Κι ας κανουμε καμια νυξη στους δημαρχους,παραδημαρχους,καθαριστριες δημαρχειου κτλ. μηπως και δουμε καμια ''πρασινη'' μερα...
posted by nicola 10/09/2005 09:34:00 PM 2 comments

Friday, October 07, 2005
Καλημερα...
posted by nicola 10/07/2005 06:06:00 AM 0 comments

Tuesday, October 04, 2005
ΣΥΜΒΟΥΛΗ
Ονειρευτειτε...Πλαστε ομως και εναλλακτικα ονειραγια να μην βρεθειτε σε αδιεξοδο.Ποτε ομως μην αφαιρειτε απ'τα αρχικα σας ονειρατους ανθρωπους που αγαπατε...Απλα προσθεστε κι αλλους.
posted by nicola 10/04/2005 06:36:00 PM 0 comments

Monday, October 03, 2005
ΦΕΥΓΑΤΟ...ΤΖΙΝ
Οπως ολοι οι ανθρωποι που θελουν να ξεχασουν οτι μεγαλωσαν,ετσι κι εγω,καταφευγω σε μερικα τρυκ για να ξεγελασω τον εαυτο μου οτι ακομα ειμαι εφηβος.αγορασα λοιπον ενα τζιν μπουφανακι και το φοραω καθημερινα.Ηπλακα ειναι οτι αυτο αντιλαμβανεται την ηλικια μου και επειδη νομιζει πως δεν του ταιριαζω,προσπαθει συνεχεια να το σκασει...Ηπρωτη αποπειρα εγινε περυσι στην Βουλγαρια.Σαν ''ωριμοι''ανδρες ειπαμε να παμε σε ενα στριπτητζαδικο ναπιουμε καμια μπυρα...Λιγο οι μπυρες ,λιγο η θολουρα απ'το θεαμα που παρακολουθησαμε,εφυγα απ'το μαγαζι και το τζιν το ξεχασα.Ετυχως γυρισα μετα απο μια ωρα και μου το ειχαν κρατησει(ποιοσ σας ειπε λοιπον οτι σε τετοια μερη δεν υπαρχουν καλες κοπελες?).

Το δευτερο περιστατικο συνεβη στα Ιωαννινα οταν το ξεχασα σε δοκιμαστηριο ,σε καποιο μαγαζι ρουχων.Γυρισα πισω και δεν το βρηκα πουθενα.Μετα απο τρεις μερες διαπιστωσα ,για καλη μου τυχη,οτι ειχα κανει λαθος εκτιμηση και δεν το ειχα παρει στο ταξιδι.
Μετα απο ενα μηνα ξαναταξιδευω για Ιωαννινα και το παραταω σε μια καφετερια(παλι ειχαμε πιει μπυρες).Ητυχη μου χαμογελασε για τριτη φορα.Επεστρεψα στο καφε και το πηρα.

Η τελευταια φορα ελαβε χωρα σ'ενα νησι.Το αφησα σ'ενα τελειωμενο μπαρακι και οταν πηγα μετα απο δυο ημερες,το ειδα κρεμασμενο σε μια καρεκλα του μπαρ...να πινει μπυρες με μια γκαρσονα.Παντως μου φαινεται περιεργο που με αποφευγει,γιατι εχουμε τα ιδια γουστα(μας αρεσουν οι μαυρες μπυρες και οι ωραιες γυναικες).Λετε να μη γουσταρει τα ταξιδια που κανω?Μηπως του'χω φερθει ασχημα σε κανενα μεθυσι και δεν το θυμαμαι?
posted by nicola 10/03/2005 05:30:00 PM 1 comments


Φωνη απ'το υπερπεραν...
ΔΕΥΤΕΡΑ 08 05 ''Ωχ!Ξεκιναει παλι μια δυσκολη εβδομαδα...''
ΤΡΙΤΗ 09 10 ''παλι σπαριλες σημερα...''
ΤΕΤΑΡΤΗ 10 30 ''θα μας τα πρηξουν στη δουλεια.Αντε να περασουν οι μερες να'ρθει το σαββατοκυριακο''.
ΠΕΜΠΤΗ 22 00 ''ας μη βγουμε αποψε,εχουμε και δουλεια αυριο το πρωι...''
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 09 00 ''Υπομονη φιλε,λιγες ωρες μεινανε...''
ΣΑΒΒΑΤΟ 13 00 ''Λεω να τα αναβαλουμε εξοδους και εκδρομες,δεν υπαρχει φραγκο...''''Αστο γι αλλη βδομαδα''.
ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.........................................................................................................................................

ΤΡΙΤΗ πρωι . ''Αλλη μια βαριεστημενη μερα...'
ΤΕΤΑΡΤΗ . ''κομμενοι οι καφεδες και τα περιτα εξοδα,ας κλειστουμε σπιτι...Βαριεμαιαλλα...''
ΣΑΒΒΑΤΟ . ''Ασ'την εκδρομη για τον αλλο μηνα...............................................................................................................................................................
.................................................................................................ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΜΗΝΑΣ....................................................................................................................................................................................................................................ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ''Ευτυχως τελειωσε κι αυτη η βαρετη εβδομαδα...Ηεκδρομηπαλι αναβαλλεται,δυσκολη οικονομικη περιοδος,χαλια ψυχολογια...''..................................................................

...................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΤΟΣ...........................................................................................................................................
ΤΕΤΑΡΤΗ ''ολο τα ιδια και τα ιδια.Δεν αλλαζει τιποτα σ'αυτη τη δουλεια,δεν αλλαζειτιποτα σ'αυτη τη ζωη...''
ΠΕΜΠΤΗ ''Ρε πουστη μου ,εχω κλειστει στο σπιτι.Τι περιμενεις?Αμα δουλευειςασταματητα...Ενα σαββατο μενει κι αυτο εισαι κουρασμενος και δεν εχειςμια...''
ΚΥΡΙΑΚΗ ''πως περασε κι αυτο το τριημερο !Δεν καταλαβαμε τιποτα,χαμενος χρονος...''
ΜΕΤΑ 10ΧΡΟΝΙΑ...................................................................................................................................................ΣΑΒΒΑΤΟ ''Που να τραβιεσαι εκδρομες με γυναικα και παιδια...δεν με καταλαβαινει κιαυτη...Εχω τοσα προβληματα με τη δουλεια,εχουμε κι εξοδα για τα φροντι-στηρια των παιδιων,ορεξη που την εχουν ολοι τους...''..........................................
..............................................................................................................ΜΕΤΑ ΑΠΟ 26 ΧΡΟΝΙΑ...........................................................................................................................................................
ΚΥΡΙΑΚΗ 13 00 ''Ρε πως περασε ετσι η ζωη...''

ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΕΡΠΕΡΑΝ... ''ΠΕΡΑΣΕ ΦΙΛΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΖΗΣΕΣ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑΤΙΜΙΑ ΖΩΗ ΗΣΟΥΝ ΜΙΖΕΡΟΣ ΚΑΙ ΞΕΝΕΡΩΤΟΣ.''
posted by nicola 10/03/2005 04:45:00 PM 3 comments


Wednesday, September 28, 2005
Ο...χρονος(t)
Κοιταξτε δεν προκειται να σας μιλησω για το χωρο,το χρονο,τη σχετικοτητα,πολυδιαστατο συμπαν και τετοιες μαλακιες της φυσικης…Ενταξει δε λεω,κι εγω ειμαι παιδι του big bang…ετων 13 δις περιπου.Δε θυμαμαι ακριβως την ηλικια μου γιατι τα τελευταια εξι δισεκατομυριαΧρονια δεν σβηνω κερακια γιατι διαπιστωσα ότι χρειαζονται τοσα πολλα,και οι τουρτες μου στοιχιζουν ακριβες!!!
Η αληθεια για τη φυσικη είναι ότι αν γνωριζεις και λιγα Μαθηματικα,οι ‘’εντεκα διαστασεις’’σου φαινονται πιο πειστικες απ’ότι οι ιστοριες της Βιβλου λογου χαριν.(ξερω ότι οι θρησκοληπτοι εχουν αγανακτησει τωρα).ας μιλησουμε όμως για χρονια τωρινα…Μολις πριν μερικα ετη ο ΕΡΙΧ ΣΟΕΡΜΑΝ εγραψε ένα βιβλιο για τον Παπαλαγκι(δεν προκειται για την θεωρια των υπερχορδων,πεσατε εξω,ο Σοερμαν δεν είναι μαθηματικος αλλα ιεραποστολος…και εδώ προσπαθω να μετριασω την πικρα των απανταχου θεοσεβουμενων).

Λοιπον ,ο εν λογω συγγραφεας πηγε μια αποστολη σ’ένα νησι ιθαγενων για να γνωρισει τον πολιτισμο τους.Εκτος των αλλων καταφερε να πεισει τον αρχηγο της φυλης να τον ακολουθησει στον δυτικο μας κοσμο για να τον ξεναγησει.Αφου ο ανθρωπος γυρισε πισω στο νησι του μετα το πολιτισμικο σοκ που ειχε υποστει,κανεις δεν περιμενε την αντιδραση του.Χρησιμοποιωντας απλη παιδικη γλωσσα(και μερικες φορες αφελεις διατυπωσεις)εκανε κυρηγμα στους συντοπιτες του να μην υιοθετησουν την αναπτυξη μας γιατι ζουν καλυτερα στο… πρωτογονο νησι τους.Σε καποια ομιλια του αναφερθηκε και στον…χρονο και σας τα παραθετω πανω κατω. ‘’ενώ οχρονος είναι παντα ιδιος απ’την ανατολη ως τη δυση του ηλιου,για τον Παπαλαγκι δεν είναι ποτε αρκετος και συνεχεια παραπονιεται ότι εχει ελλειψη χρονου.Αντι να αφησει τον χρονο στην ησυχια του ,τον κομματιαζει,τον διαβαζει σε κατι μεταλλικες πλακες,τον μετραει,και τελικα οριζει την ζωη του συμφωνα μ’αυτονχωρις να αφηνει το ενστικτο και τη διαθεση του να τον οδηγησουν.

Επισης ο Παπαλαγκι ξερει παντα ποσες ανατολες και δυσεις του ηλιου περασαν απ’όταν ηρθε στον κοσμο.Αυτό μαλιστα το γιορταζει με λουλουδια και φαγοποτι.Αυτό το μετρημα του χρονου είναι επικυνδυνο γιατι ο πολιτισμενος ανθρωπος εμαθε ποσα φεγγαρια διαρκει η ζωη του και τον ακους συνεχεια να λεει’Τωρα οπου να’ναι θα πεθανω’.Ετσι δεν μπορει να χαρει την υπολοιπη ζωη του και πεθαινει πραγματικα…’’Ας τα σκεφτουμε τα λογια του φυλαρχουΤΟΥΙΑΒΙΙ απ’το νησιΤΙΑΒΕ και αν θελετε να γνωρισετε εκτενεστερα την αποψη του για τον πολιτισμο μας σας προτεινω το βιβλιο…θα εκπλαγειτε !!!!!
posted by nicola 9/28/2005 03:11:00 PM 2 comments

Tuesday, September 27, 2005
Ανέλπιστη χαρά
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκφραση του προσώπου ενός παιδιού που ζητιάνευε στην Ρουμανία, όταν του πήγαμε μια πίτσα για να φάει.Ξαφνιαστηκε γιατι παντα του ριχνανε κερματα στο τενεκεδακι του.Το λυπημενο του προσωπακι αλλαξε εκφραση ενστικτωδως και εδειξε τετοια χαρα και ευγνωμοσυνη λες και του χαρισαμε ολο τον κοσμο.Οταν απομακρυνθηκαμε εικοσι μετρα πιο κατω εβαλα τα κλαματα.Ακομα και τωρα που το γραφω η αναμνηση του μου φερνει δακρυα.ΑΔΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ στ' αληθεια.
posted by nicola 9/27/2005 11:12:00 PM 0 comments


Η Νεραιδα
Καποτε γνωρισα μια νεραιδα και ξερετε τι μου ειπε?''Καλε μου ,δεν υπαρχουν νεραιδες''....και απο τοτε σταματησα να κανω ονειρα.
posted by nicola 9/27/2005 06:58:00 PM 1 comments

ΤΟ μπιφτεκι…
Ηρεμο ανοιξιατικο απογευμα σε ένα αβολο διαμερισμα,χωρις καλη διαθεση…
-Ρε συ ξαδερφε τι θα φαμε αποψε?
-Να σου πω την αληθεια δεν εχω ορεξη να μαγειρεψουμε.
-Ξερεις κανενα ψητοπωλειο να κανει delivery?
-Ρε συ αφου ξερεις ,εδώ στην περιοχη είναι όλα τελειωμενα.
-Για σκεψου…
-Υπαρχει ένα λιγο πιο πανω, αλλα δεν εχω παει τα τελευταια δυο χρονια.
-Ξαδερφε μη ξενερωσουμε πιο πολύ…
-Ας το ρισκαρουμε

Οι δυο νεοι κατηφοριζουν για το μαγαζακι που είναι δυο-τρια τετραγωνα πιο κατω.Πλησιαζωντας ακουν δυνατη μουσικη να ερχεται από καπου(ειδος μουσικης’σκυλορεμπετικα’)
-Ρε μαλακα,δεν πιστευω να είναι από το μαγαζι που με πας.
-Ε…δε νομιζω,ψητοπωλειο είναι
Οσο πλησιαζουν το μαγαζι τα ντεσιμπελ αυξανονται και ταλικα διαπιστωνουν ότι προκειτα
ι από το εν λογω ταβερνακι.Φτανουν.Το περιβαλλον σχεδον αθλιο ,με πλαστικες και σιδερενιες καρεκλες,και οι μοναδικοι πελατες είναι τρεις απαραδακτοι αλλοδαποι που καθονται εξω.
-Ας καθησουμε μεσα, τι λες?
-Εισαι σιγουρος ότι θελεις να καθησουμε?
-Ρε συ,μην το παιζουμε και γιαπηδες.Παμε να τσιμπησουμε κατι στο ποδι και φευγουμε.
Καθονται σε μια γωνια ώστε να εχουν οπτικη επαφη με ολο το μαγαζι,μην τυχον γινει και κανενας τσαμπουκας.Δεν ξερεις,μεθυσμενοι Αλβανοι είναι αυτοι…Προς εκπληξη ο σερβιτορος ερχεται μιση ωρα αργοτερα ,λες και εισαι σε κυριλε εστιατοριο.
-Καλησπερα,τι θα παρετε?
-Μια μπριζολα,ένα μπιφτεκι,μια χωριατικη,ένα σαγανακι και δυο πρασινες μπυρες

Υστερα από λιγο ερχονται καναδυο παρεες,ένα ζευγαρι ηλικιωμενων και καμια δεκαπενταρια ατομα(δυο-τρεις οικογενειες για να γιορτασουν απ’ότι καταλαβαμε την ονομαστικη γιορτη καποιου)
-Ξαδερφε το μαγαζι πρεπει να’ναι καλο,ειδες που γεμισε?
-Θα δειξει…σταματα γιατι ερχονται τα φαγητα.
-Συγγνωμη κυριε,αλλα θα παριμενετε λιγακι για το μπιφτεκι σας…

Η μουσικη που παιζει το στερεοφωνικο του μαγαζιου είναι για την ωρα ‘λαικορεμπετικα’.Περναει καμια ωρα περιπου,τα μαχαιροπιρουνα εχουν παρει φωτια,η μουσικη είναι στη διαπασων,οι μπυρες και τα κρασια πανε κι ερχονται,το γλεντι αναβει…το μπιφτεκι μου δεν ηρθε ακομα.Ηπαρεα που γιορταζει δινει παραγγελια.Οεορταζομενος σηκωνεται να χωρεψει ζεμπεκια.Οι συγγενεις χτυπανε παλαμακια και σκανε μυτη και καναδυο σαμπανιες(αφρωδης οινος για την ακριβεια).Ημουσικη εναλλασεται από ρεμπετικο σε σκυλαδικο και πεφτουν και μερικα νησιωτικα.Ολοι εχουν κανει κεφαλι και οι αλβανοι είναι τυφλα .Τα γεροντια στο διπλανο τραπεζι εχουν ξεφυγει,οι αλλοδαποι χορευουν ατσουμπαλα,το μπιφτεκι δεν εχει ερθει ακομα…Το τραγουδι που ξεκινα να παιζει είναι βαρυ κι ασηκωτο ζειμπεκικο.Το ένα το γκαρσονι μερακλωνει,σηκωνεται να χορεψει και το άλλο το γκαρσονι του χτυπαει παλαμακια…
.-Ωχ!τη γαμησαμε,παει το μπιφτεκι…
Αφου με τη σειρα του χορεψε και ο άλλος σερβιτορος,μπαινει στα πλατω ένα τσιφτεντελι.Ο θειος παρακινει τη ζαλισμενη πιτσιρικα και αυτή ανεβαινει στο τραπεζι και λικνιζεται με παθος.Ολοι τα βλεμματα καρφωνονται πανω της κι οι θειοι ανοιγουν καμια δεκαρια σαμπανιες.Το γλεντι συνεχιζεται…και το μπιφτεκι που ποτε δεν ηρθε το εχουμε ξεχασει τελειως.Νεοι ,μεσηλικες,παπουδες,γιαγιαδες,αλβανοι,γκαρσονια,θειοι,ξαδερφια,ανηψιες,ολοι είναι μεθυσμενοι.Όταν μπαινει το Macarena ο παπους κι η γιαγια δεν αντεχουν άλλο,σηκωνονται και χορευουν με δικες τους πρωτοτυπες φιγουρες.Το γλεντι κραταει ως τις πρωτες πρωινες ωρες…που τελειωσαν κι οι σαμπανιες(τουλαχιστον 80).ΤΕΛΙΚΑ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ …ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ…
posted by nicola 9/27/2005 06:28:00 PM 0 comments


Καποιος ονειρευεται...
Ενα δακρυ απο τη φυση του μοναχικοΗ μοιρα εχει προκαθορισει την πορεια της υπαρξης του.θα σταξει απο το ματι,θα κυλησεικαι θα πεσει τελικα κατω να το πιει η μανα γη.Ισως βεβαια καποιο χερι να το σκουπισει και να του κοψειτο νημα της ζωης,πριν επιτελεσει το εργο του.Κανενα δακρυ δεν μπορει να ξεφυγει απο το πεπρωμενο του...Ομως ενα δακρυ ονειρευεται...Βλεπει δυο κορμια σφικταγκαλιασμενα,τα προσωπα να ακουμπανε μαγουλο με μαγουλο,τα ματια να κλαινε.Δακρυα πεφτουν στο χωμα.Ειναι το μοναδικο που καταφερνει να σμιξει στο δρομομε ενα αλλο δακρυ που ξεκινησε απο το απεναντι προσωπο.Γινονται ενα...και πορευονται μαζι μεχρι το τελος της ζωης τους.Τα ονειρα ομως δεν διαρκουν για παντα.Ηδη βρισκεται πανω απο το πηγουνι στο αρισερο ζυγωματικο και κυλαει.Θα καταφερι αραγε να πραγματοποιησει το ονειρο τουγια να μη νοιωθει μοναξια?Δεν το γνωριζει αλλα ελπιζει,οπως ελπιζουν...και τα ματια που κλαινε και το γεννησαν.
posted by nicola 9/27/2005 12:01:00 AM 1 comments


Monday, September 26, 2005
Ο ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ...
Θα σας διηγηθω ένα αληθινο συμβαν που μπορειτε να το δειτε ειτε ως μια κωμικη ιστορια ειτε ως ένα τραγικο περιστατικο.Ας ξεκινησουμε όμως…
ΡΩΣΙΑ 1998.Επαγγελματικο ταξιδι(πολλη δουλεια και αυτή τη χρονια!!!)Δυο γνωστοι για να ΄΄διασκεδασουν και βεβαια για να κανουν τοκομματι τους όταν ερθουν Ελλαδα πηγαινουν σε ένα οικο ανοχης(χθες εφτιαξα το blog και φοβαμαι να γραψω μπουρδελο).Από τη διηγηση τους αλλα και από προσωπικη εμπειρια απότις ανατολικες χωρες οι συνθηκες που επικρατουσανστο σπιτι εκεινο… σπιτι ηταν τελικα, μην σας φαινεται παραξενο,συνηθιζεται σε αυτές της περιοχες οι κοπελεςνα δινουν το κορμι τους στο ιδιο τους το σπιτι,αφου διωξουν …το μπαμπα,τη μαμα…και το σκυλο.Ακομη και τα σκυλια σε αυτά τα μερη’’ ταραζονταιψυχικα’’με αυτά που βλεπουν…Εχω ακουσει και ιστορια με αναπηρη γιαγια πουδεν μπορουσαν να τη μετακινησουν.Δεν ξερω τι σκεφτεστε αυτή τη στιγμη,η ιστοριαπαντως είναι πραγματικη.Τελος παντων…οι συνθηκεςστο σπιτι ηταν αθλιες.Για κακη τους τυχη υπηρχεμονο ένα δωματιο και αυτοι δεν ειχαν χρονονα περιμενουν στη σειρα.Μετα από γρηγορη συσκεψη σε σπαστα ρωσοαγγλικα(και λιγα ποντιακα)αποφασιστηκε ότι θα χωρισουντο δωματιο με μια κουρτινα(μαλλον το ειχαν ξανακανειοι οικοδεσποτες γιατι δεν μπορω να φανταστω πωςβρεθηκε ξαφνικα κουρτινα και σιδηροδρομος).

Το δωματιο ετοιμαστηκε και οι δυο φιλοι μετατο πρωτο κομπλαρισμα,συνεχισαν να διασκεδαζουν…Ο Γιωργος κι ενώ βρισκοταν σε’’ ενταση’’βλεπει ξαφνικαδιπλα στο κρεβατι έναν μπομπιρα να ανοιγει το χερακι τουκαι να του ζηταει χρηματα.Αυτος ΞΑΦΝΙΑΣΜΕΝΟΣμε δυσκολια απλωνεται ως το κομοδινο,βγαζει από το παντελονι τουμερικα ψιλα και του τα δινει.Ο μπομπιρας μαλλον δεν μενειευχαριστημενος(ισως δασκαλεμενος)και συνεχιζει να εχει απλωμενο το χερι του.Ο Γιωργος δεν πτοειται και συνεχιζει το θεαρεστο εργο του.Ομπομπιρας αρχιζει να τον ενοχλει.Ο Κωστας μισο μετρο πιο περα,πισω όμως από την κουρτινα ,δεν καταλαβαινει τιποτα.Ο Γιωργος δινει κι αλλα κερματα στο μικρο.Το παιδακι επιμενει…Ο Γιωργος αρχιζει να το βριζει‘’φυγε γαμω το κερατο μου,βρε ουστ ρε μουλικο’’Ο μικρος ταραξιας ακλονητος.Ο Γιωργος δεν εχει αλλα ψιλα.Τονηπιο δεν απομακρυνεται.Κι ο Γιωργος αγανακτισμενος φωναζειΧωρις να σταματαει να ‘’σπρωχνει’’
‘ΡΕ ΚΑΡΓΙΟΛΗ ΚΩΣΤΑ δωσε κι εσυ κανα φραγκο να ησυχασουμεαπό το μπασταρδο’

Ο Κωστας μενει απορημενος με το βιτσιο του Γιωργου καθως δενεχει αντιληφθει το συμβαν…ΚΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑΤΙΔΕΝ ΕΔΕΙΡΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΤΟ ΔΙΗΓΗΘΗΚΕ.
posted by nicola 9/26/2005 03:44:00 AM 0 comments


Saturday, September 24, 2005
Παλιο ...στορι
Ολλανδια δεκεμβριος 1997.Μενουμε σε ενα πανεμορφο προαστιο (οπως και ολη η ολλανδια) μια ωρα μακρια απο το Αμστερνταμ.Tο ταξιδι ηταν επαγγελματικο και διερκεσε εξι μηνες.Για να καταλαβετε τον επαγγελματισμο μας σας αναφερω οτι αναγκαστηκαν δυο-τρεις φιλοι μου να παρουν μερος σε μια χορωδια ωστε να τραγουδησουν το happy birthday σε μια κυρια(γρια 65 χρονων) που ηταν συνδεσμος της εταιρειας μας.Ο φιλος μου ο ''προεδρος' 'πηρε μερος στη χορωδια χωρις να ξερει στα αγγλικα ουτε αυτο καν το πασιγνωστο τραγουδακι των γενεθλιων (ο επαγγελματισμος του τον οδηγησε σε σημειο απλα να ανοιγοκλεινει τα χειλη του για να μην δειξει στους προισταμενους του οτι δεν επιθυμουσε να συμμετασχει).31 Δεκεμβριου 1997.

Ολοι γιορταζουν εκτος απο εμας που λειπουμε απο τη πατριδα μας καιτα σπιτια μας.Νοιωθουμε τοση μοναξια που δεν μπορουν να μας παρηγορησουν ουτε οι κοπελες στις βιτρινες του Αμστερνταμ.Για να ξεχαστουμε εχω απο το πρωι γεμισει μια λεκανη με παγο και εβαλα μεσα καμια πενηνταρια μπυρες να δροσιστουνε...(για τις μπυρες το εκανα οχι για μας).Εδω δικαιολογειται για πρωτη φορα και ο τιτλος στο blog μου.Εκεινη λοιπον τη βραδια δεν καταλαβαμε πως αλλαξε η χρονια.Περιττο να σας πω οτι αντι να βγουμε να διασκεδασουμε ,πεσαμε και κοιμηθηκαμε γιατι ημαστε κομματια (για την ακριβεια 'θρυψαλα').Μονον ο 'προεδρος ηταν καλα και ηθελε να βγει.Δεν βγηκε ομως γιατι δεν ηξερε αγγλικα ωστε να συννενοηθει... με τις "γυναικες" που τον αγαπουσαν (οπως χαρακτηριστηκα ελεγε)Θα μου πειτε βεβαια,αν πηγαινε στις βιτρινες θα του ζητουσαν και το προφισιενσι?anyway...

Την αλλη μερα ξυπνησα με φοβερο πονοκεφαλο.Αυτο που μου συνεβει μπορει να το εχετε ακουσει θεωρητικα αλλα δεν θα το πιστεψετε.Εκει που στεκομουν ορθιος, ξαφνικα αρχισαν να θολωνουν τα ματια μου και το φως να χανεται ωσπου ηρθε το απολυτο σκοταδι.Επαθα προσωρινη τυφλωση απο το αλκοολ.Τελικα η οραση μου επανηλθε μετα απο ενα λεπτο περιπου.Απο εκεινη τη στιγμη υποσχεθηκα στον εαυτο μου να περιορισω τις μπυρες.Το καταφερα τελικα...μετα ομως απο πολλα ετη.Τωρα θυμαμαι τα περασμενα,γελαω ...και γραφω και καμια ιστορια.Τον'' προεδρο''εχω πολλα χρονια να τον δω.Εμαθα οτι εκανε εντατικα μαθηματα αγγλικων ...για να ειναι ευελικτος στα επαγγελματικα του ταξιδια.Καταφερε τελικα και εμαθε... και το'' happy birthday'' και το''old macdonald had a farm''...
posted by nicola 9/24/2005 03:02:00 PM 0 comments


Πίνακας Ζωγραφικής
Ένα καβαλέτο μονάχα μ' ένα πεντάγραμμομόνο μια νότα πάνω του.Ένας μαέστρος χωρίς ορχήστραμια καρέκλα στη σκηνή χωρίς οργανοπαίχτη.Μονάχο βιολοντσέλο χωρίς μουσικόλίγο πιο δίπλα πάνω στο αμφιθέατρο.Ένας μονάχα θεατής που ανυπομονεί να ακούσει...τη μελωδία της μοναξιάς.posted by nicola 9/24/2005 12:11:00 PM 4 comments