Οδος Ναυαρίνου 18
ενα παραθυρο ανοιχτο
γριλιες αραιομενες
κουρτινα πυκνουφαντη
φιλτρο διπλο του νεφους
βλεμμα χαμενο
παρεα η ησυχια
και λιγες σκορπιες σκεψεις
Καπου μακρια περναει κοσμος,
εισβαλλει αναπαντεχα
το βουητο του δρομου,
διαλυει τις σκεψεις,
η ησυχια δραπετευει φοβισμενη.
Παλι απόλυτα μονος.
γριλιες αραιομενες
κουρτινα πυκνουφαντη
φιλτρο διπλο του νεφους
βλεμμα χαμενο
παρεα η ησυχια
και λιγες σκορπιες σκεψεις
Καπου μακρια περναει κοσμος,
εισβαλλει αναπαντεχα
το βουητο του δρομου,
διαλυει τις σκεψεις,
η ησυχια δραπετευει φοβισμενη.
Παλι απόλυτα μονος.
posted by Νicola Beerman | 5/13/2008 12:54:00 AM
2 Comments:
κοίτα πάλι τι έκανες!
έγραψες ναυαρίνου, εγώ δεν πρόσεξα τη λέξη οδό που τη συνόδευε και το μυαλό μου (σ.σ. αυτό που μου έχει απομείνει δηλαδή) πήγε στη πλατεία ναυαρίνου στη θεσσαλονικούλα..
νομίζω οτι θα έδινα πολλά αυτή τη στιγμή για να βρισκόμουν εκεί!
και όμως.. είμαι αρκετά χιλιόμετρα μακιρά της..
προς το παρόν!
φιλιά
να εισαι καλα ευχομαι!
Post a Comment
<< Home