ΑΠΟΣΤΑΞΗ...ΖΩΗΣ!!!!!

Eιναι αδικο να λενε ότι οι προηγουμενες γενιες παλευαν πρωτιστως να επιβιωσουν οι ιδιοι.Η αληθεια είναι ότι αγωνιζονταν να δημιουργησουν τις προυποθεσεις για μια καλυτερη ζωη στα παιδια τους.Ακομα κι όταν τα’χαν δωσει όλα,προσπαθουσαν να προσφερουν και το κατι παραπανω.Κριμα που τα παιδια δεν το καταλαβαν ,κανανε υπολογισμους και βρηκαν ότι οι γονεις επρεπε να τους δωσουν κι αλλα.Μεινανε να μετρανε τα σπιτια ,τα οικοπεδα ,τα μετρητα…Ποτε δεν μετρησαν την πραγματικη περιουσια που’χαν στα χερια τους,ποτε δεν καταλαβαν ότι χρωστανε στους γονεις τους ένα μεγαλο ευχαριστω για την φροντιδα και την αγαπη που τους εδειξαν,’ και για όλα αυτά τα ομορφα που τους ενεπνευσαν…

Εγω απ’τη μερια μου υπηρξα διπλα τυχερος γιατι εκτος απ’τα αυλα ,πηρα κι αλλα…Βρεθηκα λοιπον ξαφνικα στα 28μου να ‘χω στην κατοχη μου ένα αμπελι κι ένα διαμερισμα να το νοικιαζω.Για το διαμερισμα δεν εχω να πω και πολλα,μου δινει ένα ενοικιο (μικρο βεβαια,γι αυτό και κατηγορω τους δικους μου που δεν το’χαν παρει σε πιο in περιοχη!!!).

Το αμπελι δεν μου δινει δυστυχως κανενα εισοδημα αλλα καταφερνει να γινεται αιτια για να μαζευομαστε μια φορα το χρονο ,συγγενεις και φιλοι .Και είναι μεγαλη υποθεση στη σημερινη κοινωνια να βλεπεις τους φιλους σου εστω μια φορα το χρονο…Αφου εχουμε ξεζουμισει τα σταφυλλια και εχουμε παρει το μουστο,κραταμε τα υπολοιπα σταφυλια για την πασιγνωστη παραδοσιακη αποσταξη που θα μας δωσει το τσιπουρο.Οριζουμε την ημερομηνια της αποσταξης,νοικιαζουμε τα καζανια,λουλαδες κτλ.(σημειωνω ότι στα μερη μου αυτά ανηκουν στην εκκλησια και εχει το μονοπωλειο…),παιρνουμε μπριζολες,παιδακια και λουκανικα.
Αναβουμε φωτια με ξυλα!!!(τελευταια δυστυχως παει κι αυτό να εκλειψει καθως εχουν πολλοι εκμοντερνιστει και χρησιμοποιουν υγραεριο).Προσωπικα αμα παραβρεθω στην ‘’ιεροτελεστια’’της αποσταξης και δω μπουκαλα με γκαζι ,ξενερωνω…Ξαναεπαναλαμβανω λοιπον:Αναβουμε φωτια με ξυλα!!!Φτιαχνουμε πηλο από σταχτη και νερο για τη στεγανοποιηση των καζανιων στις ενωσεις(με το λουλα κτλ.).Γεμιζουμε το πρωτο καζανι ,το βαζουμε στη φωτια και περιμενουμε υπομονετικα πινοντας απ’το περσινο τσιπουρο.Ετοιμαζουμε και τα κρεατικα για να τα ριξουμε στη φωτια.

Ολοι οι φιλοι μαζεμενοι(τη μοναδικη φορα όπως ειπαμε…)και κανουμε καζουρα ο ενας στον άλλο.Τα ματια δακρυζουν από τα γελια,αλλα κυριως δακρυζουν από την καπνια της φωτιας!Αυτη η καπνια η ατιμη μας εριξε στο γκαζι…και στο ξενερωμα συναμα!!Καποια στιγμη η συζητηση διακοπτεται απ’τον ηχο της πρωτης σταγονας που πεφτει στην τσιγκινη κατσαρολα.Ακολουθουν κι άλλες σταγονες,κι άλλες…Είναι το λεγομενο πρωτοράκι(πρωτη ρακή).Ειναι και το πιο δυνατο!Ολοι θελουμε να πιουμε από αυτό για να μυηθουμε…Για να μην μακρυγορω,το βραδυ συνεχιζεται και η κατσαρολα δεν προλαβαινει να γεμισει γιατι καταβροχθιζουμε το περιεχομενο.Τα καζανια αλλαζουν και το φαγοποτι συνεχιζεται.Ολη η αποσταξη μπορει να κρατησει μεχρι και τρια βραδια,αναλογα με τη σοδεια του κάθε αμπελουργου.Μετα τις πρωτες ωρες ολοι οι φιλοι ειμαστε μεθυσμενοι και ο χαβαλες δινει και παιρνει…Τοσο πιωμενοι ώστε με δυσκολια καταφερνουμε να στεγανοποιουμε τα καζανια με τον πηλο!!!

Μολις θυμηθηκα περιστατικο πριν μερικα ετη.Ημαστε μαζεμενοι(μεθυσμενοι καλυτερα…) γυρω απ’τη φωτια και λεμε ανεκδοτα ενώ εχουμε ετοιμασει τις μπριζολες και τις εχουμε βαλει πιο διπλα σ’ένα ταψακι.Ξαφνικα γυρναμε και βλεπουμε το σκυλι μας να’χει πεσει με τα μουτρα μεσα στο ταψακι και να’χει βαρυστομαχιασει!Ευτυχως ο Στεφανος είναι χασαπης και δεν μειναμε τελικα νηστικοι!

Ευτυχως υπαρχει το αμπελι και μαζευομαστε.Εχω σκεφτει πολλες φορες ότι στο μελλον αν επιστρεψω στα Γιαννενα ,ισως χτισω μονοκατοικια στο αμπελι.Τρεμω αυτη την ωρα γιατι θα ερθει το τελος των συναντησεων με τους φιλους μου…