Παραμυθι

(κατσε κατ' να 'σπω ενα παραμυθ'...).....(για να μην ξεχναμε την καταγωγη μας)

Μια φορα κι εναν καιρο τοτε που'χαμι πολλους παραδες στην τσεπ' κι ιχαμι κι αυθορμητσμο,φρντιζαμι καθι Σαββατοκυριακο να παμι εκδρομουλα.Ετσι γινκε κι εκειν'
την Παρασκευη.Μας απολ'καν απ'τ δουλεια και κατηφορισαμε για να νοικιασουμ'ενα καρο
για να παμι στο Παρισ'(κατοικουσαμε σε προυαστιο του Αμστερνταμ).

Πηραμε τ'αμαξ',μπηκαμι τρεις μαντραχαλεοι μεσα και ξεκινησαμι.Η πρωτ' στασ' γινκε μολις μερικα λεπτα μετα την αναχωρησ'.Ανοιγουμε το καπακ' τ'αυτοκινητ' κι ως γνησιοι Ελλνες φροντιζουμι να βγαλουμι την ντιζα του κοντερ για να μην μας χρειωσουν τα χιλιομετρα οι βλαχουευρωπαιοι.Φερνουμ εις περας τη δλεια π'αναλαβαμι και συνεχιζουμι το ταξιδ'.Εξω επικρατει ομιχλιη που μας θυμιζ' κλασικιες ασπρομαυρες ταινιες τρομου και κατα διαστηματα βρεχ' καρεκλουποδαρα και θυμουμαστι το θειο ΝΩΕ που'καμε τη μαλακια και 'χωσε μαζι με τ'αλλα ζωντανα και τη φαμιλιατ' και διαιωνιστηκι του πιο απανθρουπο ειδος,η αφεντια μας.

Ενι-γουειιι...η τσαρκα συνεχιζεται.Μικρη στασ' στου Βελγιο για να χλαπακιασουμι ζεστα κρουασαν και να πιουμε καφεδακ' για ν'ανοιξ' το ματ'.Κατοπι παμι φουλ ολοταχως για το Παρισ'.Φτανουμι στην πολιη του φουτος κι αντικριζουμι απου μακρια τουν πυργου του κυρ Αιφελ.Σι μιρικα λιεπτα τουν βλεπουμι φατσα καρτα κι νοιωθουμι οπους ο βλαχος που τηραει
για πρωτ' φουρα το μετρο τσ'Αθηνας.

Ψαχνουμι για παρκιν'.Για δευτερ' φουρα δειχνουμι την καταγωγη μας και ως πουνηροι Ελλιηναρες αποφευγουμι να δωσουμι το αντιτμο της σταθμευσης και παρκαρουμι παρανομα
παιζουντας τουν' κωλου μας.Για να μη μακρυγουρω,πινουμι του καφεδακ'μας στουν πυργο,βγαζουμι φουτογραφιες για να καμουμι το κομματ' πισου στο χουριο και παιρνουμι τουν πουλο αφου πρωτα οι δυο μου φιλοι ριξαν εναν τσακουμο επειδη οΒασιλς'δεν πηγε να παρκαρ' τ'αμαξ',οταν τραβηξι το μικροτερου σπιρτου στη σκουρτιτσα.

Αφηκαμε τουν πυργου πισου μας και πηγαμι προς ντισνειλαντ,ενω οι φιλοιμ' ησαν ψυχραμεν' κι ιγω εκαμα τουν κινεζο.Οδηγος ηταν ο Γιαννς' που'ταν ου μονος που'χε διπλωμα.Του'χαμι υποσκιεθει ομως οτι θα τουν ξεκουραζαμι...αδιαφουρωντας για τον κιντυνο που θα μπαιναμι.Καποια στιγμη ο Γιαννς' τσατισμενους παρκαρ' δεξια ,τραβαει το χειροφρενο και λεει στον Βασιλ'.''Κατεβα ρε ρεμαλ'να οδηγησεις''.Ο Βασιλς' κατεβαιν' και παιρν' τη θεσ'τ'οδηγου χουρις δευτερ' κουβεντα.Κλειν'την εξωπορτα τ'αυτοκινητ' και καν' του εξης θεικο που απου τοτε αναφερεται σ'ολς τους ταξιδιωτικους οδηγους:σκυβ' κατ' απ'το τιμον' και αναβ' τον αναφτηρατ'.Απορουμι και ρουταμε:
''Τι κανς' εκει ρε Βασιλ';''
κι αυτος απανταει:''Τηραω να δω που ειναι τα πενταλ''.
Ο Γιαννς' νευριαζ' και βγαιν' εκτος εαυτου καθως ησαν και προκατειλημενους με το Βασιλ'.Εγω πεθανα στα γελια.Επειτα απο ολιγοουρη συζητησ' ο Γιαννς' τον αφην' να οδηγησ' και γω σταματαω να γελαω μετα απο μια βδομαδα...