Νοσταλγικο
Ειμαστε θυμαμαι παιδαρελια
τρεχαμε γελωντας στην οδο Ζωης
τσουλαγαμε τα σκουριασμενα τα βαρελια
και ριχναμε τις μπιλιες καταγης
φωναζαν οι μαναδες στα μπαλκονια
γιατι ειχε νυχτωσει για καλα
αλλα οι μπομπιρες με τα κοντα τα παντελονια
αδιαφορουσανε και τρεχανε τρελα.
Τα χρονια κυλησαν και πανε
γινηκαν αντρες τα παιδια της γειτονιας
το πρασινο εγινε μπετον μεσ'τις αλανες
πεθανανε κι αυτες οι δολιες μανες.
Αλλαξαν οι συνηθειες,αλλαξαν οι καιροι
χαλασε η γειτονια που παιζαμε μικροι
τρεχουν πλεον οι γονεις μες στην οδο Ζωης
και στεκουν λυπημενα τα παιδια
φυλακισμενα στα μπαλκονια ολημερις.
Τσουλησε η ζωη και σκονταψε,
οπως σκονταφτανε οι μπιλιες στα χαλικια
ολακερος ο κοσμος κρατα στα χερια δεκανικια
και περπατα νωχελικα
νοσταλγωντας τα πρωιμα τα χρονια τα παιδικα.
(Βeerman)
τρεχαμε γελωντας στην οδο Ζωης
τσουλαγαμε τα σκουριασμενα τα βαρελια
και ριχναμε τις μπιλιες καταγης
φωναζαν οι μαναδες στα μπαλκονια
γιατι ειχε νυχτωσει για καλα
αλλα οι μπομπιρες με τα κοντα τα παντελονια
αδιαφορουσανε και τρεχανε τρελα.
Τα χρονια κυλησαν και πανε
γινηκαν αντρες τα παιδια της γειτονιας
το πρασινο εγινε μπετον μεσ'τις αλανες
πεθανανε κι αυτες οι δολιες μανες.
Αλλαξαν οι συνηθειες,αλλαξαν οι καιροι
χαλασε η γειτονια που παιζαμε μικροι
τρεχουν πλεον οι γονεις μες στην οδο Ζωης
και στεκουν λυπημενα τα παιδια
φυλακισμενα στα μπαλκονια ολημερις.
Τσουλησε η ζωη και σκονταψε,
οπως σκονταφτανε οι μπιλιες στα χαλικια
ολακερος ο κοσμος κρατα στα χερια δεκανικια
και περπατα νωχελικα
νοσταλγωντας τα πρωιμα τα χρονια τα παιδικα.
(Βeerman)
posted by Νicola Beerman | 7/15/2007 07:40:00 AM
3 Comments:
Πικρό εκτός από νοσταλγικό.
Η ζωή σκόνταψε ή εμείς?
Νομίζω είναι το πρώτο σου ποίημα έτσι δεν είναι; Πολύ καλή προσπάθεια!~στο επόμενο~
...σιγουρα δεν ειναι το πρωτο,με μια προχειρη ματια εντοπισα αλλα δυο περυσι τον Μαιο και τον Ιουλιο.Κι εχω και καποια απ'τα πρωιμα μου χρονια τα οποια βεβαιως ειναι πολυ ανωριμα γι αυτο και ποτε δεν θα τολμουσα να τα εκθεσω σε κοινη θεα...
Post a Comment
<< Home