Καπου στην επαρχια...

Το κοκκινο ημιφορτηγο τρεκλιζε ,ποτε δεξια ποτε αριστερα,πανω στις λακουβες του χωματινου κακοτραχαλου δρομου.Τωρα το χειμωνα οι βροχες μεγαλωσαν τις τρυπες,τα νερα τις καλυπταν κι ο οδηγος δεν μπορουσε να διακρινει ποια πορεια πρεπει να παρει με αποτελεσμα το οχημα να μπαλατζαρει επικυνδυνα.Ο δρομος ηταν στενος και πολλες φορες το φορτηγακι γλιστραγε στις λασπωμενες οχθες με κινδυνο να ντελαπαρει στο χαντακι.Ο συνοδηγος, μανα του Νικολα,εβγαζε έναν αναστεναγμο ανακουφισης κάθε φορα που γλιτωναν.Ο Νικολας,μοναχα 11 χρονων,δεν εφτανε τα πενταλ και προσπαθουσε να δει αναμεσα απ’τις ακτινες του τιμονιου.Απ’εξω δεν μπορουσες να διακρινεις οδηγο και το οχημα εμοιαζε ακυβερνητο.Αυτες τις παγωμενες μερες του γεναρη ο μικρος Νικολας αναγκαζονταν να σταματαει περιοδικα και κατεβαινε να καθαρισει το παρμπριζ απ’τον παγο γιατι το καλοριφερ δεν λειτουργουσε.Χρησιμοποιουσε ένα στουπι για να μην ξυλιαζουν τα χερακια του και στην θηκη της πορτας του ειχε κι ένα μπουκαλακι με χλιαρο νερο για για να ριχνει στο τζαμι για να μη κοπιαζει.Πανε δυο χρονια τωρα που ο Νικολας ξεκινησε να κανει το σωφερ της μητερας του.Αφορμη ηταν οι συχνες απουσιες του πατερα του για δουλειες.Τι κριμα που’ταν ο μεγαλυτερος γιος της οικογενειας…κι ετσι ανγκαστηκε να επωμιστει αυτό βαρος που δεν ταιριαζε καθολου στην ηλικια του.Πολλοι χωριανοι σχολιαζαν αρνητικα το γεγονος ότι οδηγουσε ενας εντεκαχρονος αλλα ο Νικολας αδιαφορουσε γιατι δεν ηθελε ν’αφησει την μανα του να πηγαινει στο κτημα με τα ποδια.Ηξερε πολύ καλα ότι κατι τετοιο θα επειδεινωνε το προβλημα που’χε με τους κιρσους της και δεν το χωρουσε ο νους του να προσπαθησει ν’αποφυγει την αγγαρεια.

Το φορτηγο σταματησε στα δεξια,σ’ένα σημειο διχως λασπες ,και μανα και γιος πηδηξαν μεμιας καταγης.Ο Νικολας πηρε απ’την καροτσα το δοχειο για το γαλα κι εν τω μεταξυ η μανα του προσπαθουσε ν’ανοιξει την συρομενη σιδερενια πορτα που’χε κολλησει στις λασπες.Ο γιος ''εβαλε ένα χερακι'' κι επειτα κατευθυνθηκαν προς το αχουρι.Απο μεσα ακουγονταν τα βελασματα των προβατων και μπλεκονταν με το γαυγισμα των σκυλιων και τα κακαρισματα απ’τις κοτες.Ο Νικολας αφησε το δοχειο σε μια γωνια και πηγε ν’ανοιξει τις κοτες για να βγουν να βοσκησουν.Αυτη η εργασια ηταν δικη του ευθυνη.Οι δουλειες ειχαν χωριστει από καιρο και εκτελουνταν μηχανικα και με θρησκευτικη ευλαβεια για να κερδιζουν χρονο.Η μητερα του σηκωσε ένα τσιμεντολιθο,πηρε το κρυμμενο κλειδι κι ανοιξε τη σκουριασμενη πορτα.Περασε στο εσωτερικο κι ο Νικολας ακολουθησε σκυμμενος καθως η κοπρια ειχε συυσσωρευθει κι ειχε μειωσει το υψος του κασωματος.Η μποχα βρηκε διεξοδο κι εκσφενδονιστηκε προς τα εξω περνωντας απ’τα ρουθουνια του Νικολα και κανοντας τον να κανει μια γκριματσα σιχασιας.Με γρηγορες κινησεις η μητερα του καθισε σ’ένα στενο περασμα και στερεωσε προσεκτικα το καρδαρι στο εδαφος.Ο ορθιος τσιμεντολιθος που χρησιμοποιουσε για σκαμνακι δεν την βολευε καθολου γιατι ηταν πολύ στενος για τα παραπανισια κιλα της.Ο Νικολας αρχισε να στριμωχνει τα προβατα κι αυτά περνουσαν αναγκαστικα απ’τη μητερα του καθως δεν υπηρχε άλλη εξοδος διαφυγης.Αυτη τα’αρπαζε απ’το πισινο τους ποδαρι,τα ακινητοποιουσε και ζουλαγε τα μασταρια τους με μαεστρια ωσοτου παρει και την τελευταια σταγονα γαλακτος.Πολλες προβατινες ησαν αγριες και τιναζαν τα πισω ποδια προσπαθωντας να αποφυγουν τη διαδικασια.Δεν ηταν λιγες φορες που ξεφευγαν.Μερικες φορες γκρεμιζαν τη μανα του Νικολα η οποια σωριαζονταν κατω με τα γονατα χωμενα στην κοπρια .Ανημπορη αρχιζε τις βλαστημιες σηκωνοταν και ξαναπαιρνε θεση!Ο Νικολας τη λυποταν αλλα δεν μπορουσε να την απαλλαξει διοτι δεν γνωριζε την τεχνη του αρμεγματος.Συνειδητα ειχε επιλεξει να μην προσπαθει να μαθει ν’αρμεγει γιατι ηξερε τι τον περιμενει.Αυτη όμως η επιλογη τον εκανε να νοιωθει τυψεις τωρα που’βλεπε την μανα του καταγης να παλευει να σηκωθει. Καποιες ατιθασες προβατινες τις πλησιαζε οΝικολας,τις βουταγε απ’το λαιμο και τις ακινητοποιουσε για να τις αρμεξουν.Παντως παρα τις δυσκολιες που συναντουσαν μανα και γιος,δεν εχαναν το χιουμορ τους,σκαρωναν διαφορα αστεια μεταξυ τους και μεσα απ’την διακωμωδηση των καταστασεων καταφερναν ν’ανταπεξελθουν στις δυσκολιες της βουκολικης ζωης.Τα περισσοτερα ζωντανα ειχαν ονομα που συνηθως φανερωνε τα εξωτερικα χαρακτηριστικα τους.Σιουτα,Λάια,Ομορφουλα,.Σκλαρικω,Μπελω,Κωλοκουρεμενη,Μαυροτσουκαλη ηταν μερικα συνηθισμενα ονοματα που τα διναν κι αλλοι κτηνοτροφοι κι ηταν τοσο συνηθισμενα όπως τα δικα μας ‘’Γιωργος’’,’’Γιαννης’’ και ‘’Μαρια’’.

Καποιες προβατινες ξεχωριζαν για την ευφυια τους.Αυτες ο Νικολας τις αφηνε χωρις να τις σπρωχνει κι από μονες τους πηγαιναν στη μητερα του και στεκονταν μπροστα της για να τις αρμεξει!!

Καθ’ολη τη διαρκεια που ο γιος χτυπουσε με την αγκλιτσα(μηχανικα)τα ζωντανα για να προχωρησουν προς τη μανα του,ειχε την ευκαιρια να ονειροπωλει για το μελλον του.Σαν τελειωνε το αρμεγμα τελειωναν κι οι ονειροπωλησεις του .Η μανα του κουρασμενη και πιασμενη απ’τον τσιμεντολιθο,σηκωνονταν και στραγγιζε το γαλα στο μεγαλο ανοξειδωτο δοχειο.Κρατουσε μοναχα τεσσερεις κουπες για να ριξει στα δυο ημιαιμα κυνηγοσκυλα που’χαν κι επειτα επλενε το καρδαρι και το τοποθετουσε στη θεση του.Ο Νικολας στερεωνε το δοχειομε το γαλα στην καροτσα κι αφου η μανα του εβαζε χορταρι στο παχνι,ξανατραβαγε τη συρομενη πορτα,εβαζε λουκετο,επιβιβαζονταν στο κοκκινο ημιφορτηγο και παιρνανε το δρομο του γυρισμου.Κατα την επιστροφη καναν σταση στο ‘’μπατζαριο’’(σταθμος συλλογης γαλακτος),ζυγιζαν το γαλα,το σημειωναν σε μια καρτελα,το ριχναν στον αναδευτηρα κι επεστρεφαν σπιτι χαρουμενοι ή απογοητευμενοι ,αναλογα με την ημερησια ποσοτητα…Μανα και γιος πλενονταν επι ωρα για να φυγει η προβατιλα που’χε ποτισει το σωμα τους και στη συνεχεια η καλοκαγαθη νοικοκυρα αναλαμβανε καθηκοντα στην κουζινα ενώ ο Νικολας ετοιμαζε το πρωινο του.Το πρωινο ηταν παντοτε το ιδιο για όλα τα μελη της οικογενειας,ακομα και για τα δυο σκυλια: μια μεγαλη γαβαθα με τρεις φετες ψωμι κομμενες σε μπουκιες, μουσκεμενες σε βρασμενο γαλα και λιγο αλατι. Ο Νικολας το καταβροχθιζε με βουλιμια.,επαιρνε τα βιβλια του και ξεκινουσε για το σχολειο με περισεια περηφανια ζωγραφισμενη στο προσωπο του καθως γνωριζε ποσο προσφερε στην οικογενεια του…