Xουν και Στηβ

O κ. Χουν περασε την πυλη ευθυτενης και καμαρωτος φορωντας το εντυπωσιακο μαυρο γυαλι ηλιου που του’δινε σοβαρο και αυταρχικο υφος.Κρατουσε μια ακριβη βαλιτσα που τον εγερνε αριστερα λογω βαρους.Λιγο παραδιπλα περπατουσε ενας συναδελφος του φανερα ενοχλημενος για την παρουσια του προισταμενου του και παρα τις προσπαθειες που κατεβαλλε,δεν μπορουσε να κρυψει τη δυσαρεσκεια.Μιλουσαν με προσποιητο χαμογελο-κι αν δεν ησουν παρατηρητικος-θα’λεγες πως ησαν φιλοι.Ο φρουρος αρκεστηκε στην στρατιωτικη αμφιεση του κ.Χουν ,θεωρησε σκοπιμο να μην ψαξει την βαλιτσα του για να μην μπει σε μπελαδες και παρελειψε να ζητησει ταυτοτητα απ’τον συνοδοιπορο του παρολο που φορουσε πολιτικη περιβολη.Το μονο που τον απασχολησε σαν ειδε τον κ. Χουν ηταν ο στρατιωτικος χαιρετισμος που θα του απενειμε!!!

‘’…ξεφραγο αμπελι καταντησαμε…’’σκεφτηκε ο Χουν σαν ειδε την ελλιπη εκτελεση καθηκοντων του φρουρου και εκμυστηρευτηκε τη σκεψη του στον κατωτερο ‘’φιλαρακο’’ που ακολουθουσε με μισο βημα καθυστερηση, για να αποφυγει τη συνομιλια που του ηταν ενοχλητικη καθως δεν παρουσιαζε κανενα ενδιαφερον.

‘’…δεν εχω κανενα κοινο μ’αυτόν κι ας εχουμε την ιδια ηλικια…η στρατιωτικη σχολη του κατεστρεψε την προσωπικοτητα…ειχε βεβαια και γονιδιακη προδιαθεση…τι τα θες…’’

Ο Στηβ μετα την επιπολαιη συγκριση που εκανε περασε σε πιο βαθιες σκεψεις και αναλογιστηκε ποιες διορθωσεις πρεπει να γινουν στο εκπαιδευτικο συστημα των στρατιωτικων σχολων.Χρονια τον απασχολουσε αυτό το ζητημα γιατι μπορει να μην ηταν ο τυπικος υπαξιωματικος,αλλα ηθελε να αναβαθμιστει ο στρατος οσο κανεις άλλος.Πολλες φορες ειχε σκεφτει να υποβαλλει αναφορα με τις προτασεις του,αλλα δισταζε αφ’ενός μεν γιατι δεν ηξερε πώς να την προωθησει στα υψηλα κλιμακια αφ’ετερου δε γιατι φοβοταν μην εχει επιπτωσεις στην καριερα του,που αληθεια είναι δεν ηταν και σπουδαια .

‘’…ξεφραγο αμπελι …’’ξαναπε ο Χουν και μετανοιωσε που το’πε γιατι φοβηθηκε μην ριξει το ηθικο του κατωτερου του.Δεν αργησε να υποπεσει και σε δευτερο φραστικο λαθος όταν ξεστομισε : ‘’…γι αυτό τις προαλλες οι Αλβανοι φθασαν ως το διοικητηριο και ζητουσαν δουλεια!!’’.

Με αργο βημα ο Χουν κι ο Στηβ,αφησαν πισω τους την γαλανολευκη να ανεμιζει στον ιστο της πυλης-κι ας μου επιτραπει το σχολιο-ο Χουν παρ’ότι ηταν πειθαρχημενος στρατιωτικος,δεν χαιρετησε τη σημαια όπως οριζουν οι διαταξεις.Ευτυχως δεν εγινε αντιληπτο από κανεναν ανωτερο του …να του χαλασει τα φυλλα ποιοτητας!!!Δεν προφτασαν να διασχισουν τα πρωτα 10 μετρα στο εσωτερικο του στρατοπεδου,ο Χουν αλλαξε τον φιλικο τονο της φωνης του,εκανε χρηση του βαθμου του και ζητησε απ’το Στηβ να του κουβαλησει τη βαλιτσα.Ο Στηβ ξαφνιαστηκε(δεν θα’πρεπε αν ηξερε με ποιον ειχε να κανει!),αλλα αντι να τον διαολοστειλει,σεβαστηκε την ιεραρχεια , εκτελεσε την εντολη του ανωτερου του και πλεον περπατουσε δυσκολα φορτωμενος μια βαλιτσα και δυο σακους δικους του.Ο ηλιος εστεκε στο ανωτερο σημειο του και η ζεστη ηταν αφορητη.Ο Χουν αναγκαστηκε λογω συνθηκων(για την ακριβεια λογω του βηματος του Στηβ) να κοψει ρυθμο και επιδοθηκε σ’έναν μονολογο αφου ο Στηβ δεν μπορουσε να αρθρωσει λεξη απ’το λαχανιασμα και τη δυσφορια που’νοιωθε.Η αναισθησια του Χουν ξεπερασε κάθε οριο όταν περασε από μπροστα τους μια στρατιωτικη φαλαγγα ανωτατων αξιωματικων.Εδωσε ‘’προσοχη’’,εστριψε αριστερα το κεφαλι του και χαιρετησε με υφος λες κι ηταν επικεφαλης ολοκληρου ταγματος!!!Αυτη η ολιγοωρη σταση ηταν βαλσαμο για τον Στηβ γι αυτό και δεν την κατεκρινε.Τελειωσε όμως γρηγορα,σηκωσε νωχελικα το φορτιο του και συνεχισαν την πορεια τους.

Ένα μπλε αστικο λεοφωρειο ηταν σταματημενο δεξια στη σταση.Ο Χουν προτεινε να συνεχισουν μ’αυτό.Παρα την αφορητη ζεστη και την αδυναμια που νοιωθε,ο Στηβ απαντησε αρνητικα και φροντισε να τεκμηριωσει την αποψη του:

‘’…δεν είναι δυνατον να’χουν βαλει τον ιδιωτικο φορεα να μας μεταφερει εντος στρατοπεδου,να πληρωνουμε αντιτιμο 1 ευρω για αποστασεις μερικων εκατονταδων μετρων ενώ τα υπηρεσιακα λεοφωρεια είναι σταθμευμενα κι οι φανταροι οδηγοι πινουν καφεδακι στο καψιμι!!Καταντησε μπουρδελο ο στρατος…’’

Η άποψή του βρηκε απολυτα συμφωνο τον Χουν και γι αυτό συνεχισαν με τα ποδια !

Προσπερασαν το διοικητηριο και διαπιστωσαν για πολλοστη φορα ότι ηταν το μονο σημειο του στρατοπεδου που’ταν καλλωπισμενο.Υπηρχε παντου γκαζον κι ομοιομορφα παρτερια με πολυχρωμα λουλουδια αφηναν να δραπετευσουν μεθυστικες ευωδιες που σου γαργαλουσαν την ρινικη κοιλοτητα.Ποιος να’ταν αραγε ο δημιουργος;Ενας υπαξιωματικος εκανε χρεη κηπουρου αλλα είναι αμφιβολο κατά ποσο είναι ικανος για κατι τετοιο.Δεξια του δρομου υπηρχαν μερικοι βραχοι που σχηματιζαν μια μικρη εσωχη που’μοιαζε με σπηλια και μπροστα βρισκοταν μια μικρη λιμνουλα που ανατροφοδοτουνταν με νερο που ερρεε και σχηματιζε έναν μικρο καταρρακτη στους βραχους,ενώ περιμετρικα ποωδης βλαστηση συμπληρωνε το ‘θεμα’.Αριστερα του δρομου δεσποζε ενας τεχνητος χωματινος λοφος που πανω του ηταν σκορπισμενοι σπασμενοι αμφορεις σε διαφορα μεγεθη και στους περισσοτερους ειχαν φυτρωσει μαργαριτες.

Η ομορφη πινελια του κηπουρου τερματιστηκε αποτομα όταν ο Χουν κι ο Στηβ εστριψαν στη γωνια μετα το διοικητηριο.Μπροστα τους εμφανιστηκαν τα γκρεμισμενα κτιρια προπολεμικης κατασκευης,οι αβαφοι σοφαδες κι ενας ‘’τεχνητος’’ λοφος σκουπιδιων διπλα στον καδο απορριματων που κανεις δεν φροντισε ν’αδιασει.Παρα την κουραση ο Στηβ επιταχυνε γιατι δεν αντεχε την μποχα .Σταδιακα η δυσωσμια εδινε τη θεση της στην τσικνα που’σπαγε την μυτη του Χουν καθως πλησιαζαν στο ψητοπωλειο που’χε ανεγερθει διπλα στο καψιμι .Ο Χουν κοντοσταθηκε και ρωτησε τον Στηβ αν θελει να φαει κατι.Ο Στηβ αρπαξε την ευκαιρια και εξεθεσε την αποψη του:

‘’…κανω εμπαργκο εδώ και τεσσερα χρονια(απ’όταν ανοιξε το ψητοπωλειο) γιατι δεν μπορω να δεχθω ότι καποιοι καλοθελητες εγκριναν να μπει ιδιωτης στο στρατοπεδο και ν’ανοιξει ψητοπωλειο…γνωριζετε πολύ καλα ότι το φαγητο του στρατοπεδου δεν το τρωνε ουτε τα σκυλια και αντι να φροντισουν για την ποιοτικη αναβαθμιση του,αυτοι δωσαν το μονοπωλιο σε καποιον και σχηματιζονται ουρες κάθε βραδυ…και μαλιστα για να μην χασουν κανενα πελατη εχουν και ντελιβερι για τις απομακρυσμενες σκοπιες!Αν θελανε κυριε Χουν μπορουσαν να αναθεσουν με πλειοδοτικο διαγωνισμο την παρασκευη του φαγητου και να καταργουσαν τα μαγειρια .Αρκει να σκεφτειται το κοστος των υλικων που μαγειρευονται και πετιουνται καθως και τους μισθους των μαγειρων… Βεβαια γνωριζετε πολύ καλα πως όλα γινονται για τη μιζα καποιων…’’

Ο Χουν κοιταξε σκεφτικος τον Στηβ , πηρε την αποφαση να κανει κι αυτος την μικρη του επανασταση και να μην φαει σουβλακι,ενοιωσε ζηλεια που ο κατωτερος του ειχε πιο ωριμη σκεψη και κατηγορησε τον εαυτο του που δεν ειχε σκεφτει τιποτα απ’όλα αυτά.Τελικα,κατεληξε ότι θα μπορουσε να οικοιοποιηθει τη σκεψη του Στηβ και να υποβαλλει αναλυτικη αναφορα για ν’ανεβει στα ματια των ανωτερων του!!!Ηταν αραγε εντιμο;Οι προβληματισμοι του τερματιστηκαν όταν μια νοστιμη νεοεισαχθεισα υπαξιωματικος περασε από μπροστα του. Ο Χουν γυρισε και την κοιταξε λιγωμενος.Δεν εφταιγε αυτος που ξενοκοιτουσε(γενικοτερα) κι ουτε βεβαια εφταιγε η σιχασια που νοιωθε όταν εβλεπε τη γυναικα του!Συμφωνα με μια θεωρια ,όταν μια γυναικα περναει μπροστα από έναν ανδρα τοτε αυτος στρεφει ασυνειδητα το κεφαλι του και την κοιταζει.Και αν σκεφτουμε ότι η κοπελιτσα που περασε ηταν μουναρος,ε τοτε ,η σταση του κ.Χουν ηταν απολυτα δικαιολογημενη!!!

(συνεχιζεται?)