Ανασταση

Oι καμπανες τον τελευταιο μηνα ακουγονταν συχνοτερα.Καποιοι ησαν χαρουμενοι ενώ καποιοι αλλοι ενοχλουνταν γιατι μεναν ακριβως διπλα στην εκκλησιά.Ο παπα-Γιαννης αν κι εμενε αρκετα μακρια απ’τον οικο του θεου,ηταν φανερα ενοχλημενος αυτές τις μερες,παραμονες του Πασχα ,γιατι ειχε φορτο εργασιας. Ολο το χρονο πηγαινε να λειτουργησει μια φορα τη βδομαδα κι αυτό το μηνα ηταν αναγκασμενος να δινει το παρων καθημερινα..Εν ολιγοις δεν τον εβλεπε το σπιτι.Σημερα σαν γυρισε απ’το κτημα του,εβγαλε από πανω του τα βρωμικα παλιόρουχα κι αναψε το θερμοσιφωνα να κανει ένα ζεστο μπανακι για να μη ζεχνει το βραδυ που θα βγαλει Ανασταση.

Στο κτημα του διατηρουσε καμια σαρανταρια προβατακια,μια αγελαδα και δεκα-δωδεκα κοτουλες.Βλεπετε ειχε τεσσερα στοματα να θρεψει κι ο μισθος δεν εφθανε.Τα τυχερα από γαμους και βαφτισια ηταν ελαχιστα καθως η ενορια του ηταν ένα κουτσοχωρι από τριαντα-σαραντα νοματεους.Παλι καλα που πεθαινε καμια γριουλα κι εβγαζε τις βενζινες της μετακινησης αφου το χωριο απειχε πενηντα χιλιομετρα απ’το σπιτι του.Δεν ηταν λιγες φορες που παλευε με τη συνειδηση του.Απλωνε διστακτικα το χερι του κι επαιρνε τον οβολο απ’την γριουλα που τον καλεσε να μνημονευσει τον συγχωρεμενο τον αντρα της.Δεν το χωραγε η ψυχη του αλλα τ’απλωνε…Δεν ηταν ο μονος παπας της επαρχιας που προσπαθουσε να επιβιωσει.Τουλαχιστον δεν εβγαζε τιμοκαταλογο όπως οι αλητοτραγοπαπες των πολεων.Αυτη η σκεψη τον ανακουφιζε!

…βγηκε απ’το μπανιο με την μπουρνουζοπετσετα και σταζαν ακομη νερα απ’τα μακρια γενια του.Πηγε στην κρεβατοκαμαρα και φορεσε το τριμμενο ξεθωριασμενο ρασο που εδώ και τρια χρονια ανεβαλλε ν’αντικαταστησει λογω οικονομικων δυσκολιων.Αν κι ηταν ακομη οχτω η ωρα,ξεκινησε γιατι επρεπε να φθασει νωρις αφου ειχε να βγαλει δυο Αναστασεις!Η μητροπολη του’χε φορτωσει τα τελευταια χρονια και το διπλανο χωριο λογω ελλειψης κληρικων.Πεντε χρονια παλευε ο παπα-Γιαννης να πεισει τους γειτονευοντες να κανουν ανασταση εναλλαξ ,μια στο ένα χωριο μια στ’άλλο,ματαια όμως.Η μοιρολατρια δινει και παιρνει σ’αυτά τα κουτσοχωρια και το’χαν σε κακο να μην βγει ανασταση στην εκκλησιά τους.

…’’Χριστος Ανεστη εκ νεκρων…’’αρχισε να ψαλλει ο ιερεας και πριν καλα-καλα τελειωσει αρχισε η οχλοβοη και τα αλληλοαγκαλιασματα.Ο παπα-Γιαννης εκανε μια παυση,αγριοκοιταξε το ποιμνιο και συνεχισε:…’’Θανατω Θανατον πατησας…’’ ενώ ο κοσμος συνεχισε το χαβα του.Μια κυρια στο βαθος παραλιγο να λαμπαδιασει το περμαναντ της.Στο τσακ την εσωσε ο καντηλαναφτης κι υστερα γυρισε και κρυφογελασε στον επιτροπο ειτε γιατι το συμβαν ηταν αστειο ειτε γιατι ειχε προηγηθει καποιο πονηρο υπονοουμενο λογω της προκλητικης αμφιεσης της κυριας!Ο κοσμος όπως συνηθως μετα το ‘Χριστος Ανεστη’ αρχισε ν’αραιωνει.Μερικοι πιτσιρικαδες συνεχισαν να πετανε κροτιδες και χασκογελουσαν με την τρομαρα που παιρναν οι γιαγιαδες.Ο παπα-Γιαννης αρχισε να πηδαει σελιδες κι εψελνε ακαταλαβιστικα γιατι η ωρα ηδη ηταν εντεκα κι επρεπε να τα μαζευει σιγα-σιγα για να παει να βγαλει ανασταση στην κανονικη ενορια του,την κανονικη ωρα!Μετα από ένα νοημα του ψαλτη ο ιερεας αυθαιρετα εβαλε τελεια στη μεση μιας προτασης κι η λειτουργια διακοπηκε καπως αποτομα.Ο παπα-Γιαννης κρυφτηκε στο ιερο,εβγαλε το πετραχειλι του κι αρχισε να φτιαχνει το βαλιτσακι του.Ανταλλασοντας ευχες κατευθυνθηκε προς την εξοδο του ΑΙ-Νικολα και μπηκε στο διπλοκαμπινο αγροτικο αυτοκινητο.Ωσοτου ερθει ο ψαλτης εβαλε ραδιοφωνο.Του ξεφυγε ένα ποινελικι καθως ηταν Μεγαλο Σαββατο κι ολοι οι σταθμοι παιζαν κλασσικη μουσικη.Αμεσως το μετανοιωσε και ζητησε συγχωρεση απ’το θεο.Ο ιερεας κοιταξε προς στιγμη τον ουρανο,δεν πηρε απαντηση αλλα δεν φανηκε να πολυσκοτιστηκε!Ο ψαλτης εφθασε , με δυσκολια ανεβασε τα πατσοκοιλια του στην καμπινα και ξεκινησαν για την διπλανη ενορια.

Εκει τα πραγματα ηταν καλυτερα κι η προσελευση του κοσμου ηταν μεγαλυτερη.Ειχαν ερθει πολλοι Αθηναιοι για το Πασχα κι αληθεια είναι ότι η παρουσια τους,το ομορφο ντυσιμο τους εναρμονισμενο με την τελευταια λεξη της μοδας,η προσεγμενη ομιλια τους,εκτος από ζωντανια διναν κι ομορφια στο χωριο.Παντου μυριζε πρωτευουσα κι οι ντοπιοι νοιωθαν μειονεκτικα.Παντως η εκκλησια ασφυκτιουσε καθως ολοι οι χωριανοι,μικροι και μεγαλοι,σπευσαν να θαυμασουν τα προκλητικα συνολακια που που φορουσαν οι αερατες Αθηναιες.Παρα το ακαταλληλο της ωρας και του χωρου,η φαντασια του παπα-Γιαννη καλπαζε.Ο δεξιος ψαλτης ξεγυμνωνε με τα ματια του-πανω απ’τα μισα γυαλια του-κυριες και δεσποινιδες.Ο αριστερος ηταν πιο διακριτικος.Η λειτουργια κυλησε ομαλα ,ψαλθηκε σχεδον απ’ολους το ‘Χριστος Ανεστη’,ο κοσμος αρχισε ν’αποχωρει,τα ψηλοτακουνα ακουγονταν στο πλακοστρωτο προαυλιο της εκκλησιας κι απομεινε ο παπας με τους δυο ψαλτες,ολομοναχοι,να τελειωσουν το μεταμεσονυχτιο μερος.Τα’πανδεν τα’παν όλα, ενας θεος ξερει…Κατά τις 02:30 εξουθενωμενοι σβησαν τους πολυελαιους και κλειδωσαν τον ναο.Ο παπα-Γιαννης στην επιστροφη αφησε τον ψαλτη σπιτι του κι αντι να παει για το δικο του εκανε μια μικρη παρακαμψη και περαση απ’το κτημα του.Κατεβηκε απ’το ‘αγροτικο’,εβαλε τις ακρες του ρασου μες στις τσεπες για να μη σερνεται στις κοπριες,μπηκε στην αποθηκη κι αρπαξε το αρνι απ’το τσιγκελι που το’χε κρεμασει αποβραδις για να στραγγισει.Σαν το φορτωσε στην καροτσα ηταν απροσεχτος και λερωσε το ρασο με αιμα αλλα δεν τον ενοιαξε καθολου γιατι στο μυαλο του ειχε το πρωινο φαγοποτι που θ’ακολουθουσε…