Name:
Location: Athens, Greece

οταν δεν πίνω μπύρες εκπαιδεύω σκυλιά...

Thursday, January 18, 2007

Xουν και Στηβ(3)

Η αυλαια επεσε κι οι ηθοποιοι αποσυρθηκαν στα καμαρινια τους για το καθιερωμενο διαλειμμα.Οι θεατες σηκωθηκαν για να ξεμουδιασουν.Ο Στηβ απομεινε σκεφτικος και κοιτουσε τη σκηνη.Στο μικρο διαλειμμα ανεβασε με τη φαντασια του το δικο του εργο.Πρωταγωνιστης ο ιδιος κι οι αναμνησεις του παρελθοντος.Η παρασταση δικαια ονομαστηκε ‘’η αυλαια της ζωης’’Οι ηθοποιοι αρχισαν να κινουνται στο σανιδι του μυαλου του:

… ξεπλυνε τις τσιμπλες με δυο σταγονες νερο,εβαλε το ισχυρο τζελ μαλλιων κι αφου διαπιστωσε για πολλοστη φορα ποσο ωραιος είναι,φορεσε τη σχολικη τσαντα και κατηφορησε την 25η Μαρτιου.Δυο τετραγωνα πιο κατω μπηκε σε μια αυλη μιας μονοκατοικιας,προχωρησε έναν στενο διαδρομο με τριανταφυλλιες,ηταν απροσεκτος και γδαρθηκε απ’τα φυτα ,εσπρωξε τελικα την πισω πορτα του σπιτιου του πιο εγκαρδιου φιλου του.Παει πολύ καιρος που’μπαινε σαν να’ταν ιδιοκτητης.Ειχε βαρεθει να χτυπησει;Δεν ειχε τροπους; Όχι,απλα αυτή η οικογενεια τον αγαπουσε σαν παιδι της.Προχωρησε στην κουζινα αγνοωντας την μαυροφορεμενη κοντη γριουλα(‘’βαβω’’ τη φωναζε ο φιλος του) που καθονταν καμπουριασμενη στο παλιο μπαουλοντιβανο .Με ιδιωματικη προφορα προσπαθησε να του πιασει κουβεντα αλλα αυτος την αγνοησε διακριτικα!Περασε αναμεσα απ’τις πλεχτες καρεκλες,ανοιξε τη λακαρισμενη λευκη πορτα και εισχωρησε στον κλασσικο διαδρομο που επεβαλλε η αρχιτεκτονικη της εποχης εκεινης.Εριξε μια κλεφτη ματια στο σαλονι γιατι του φαινοταν μυστηριο που ανοιγε σπανια(εως καθολου) και κατευθυνθηκε στο παιδικο δωματιο νυχοπατωντας για να μην ξυπνησει τους γονεις του φιλου του.Πιθανον να’χαν φυγει για τον αγροτικο γολγοθα τους αλλα για καλο και κακο πηρε τα απαραιτητα μετρα ελεχιστοποιησης θορυβου.

Χτυπησε την ερμητικα κλειστη αριστερη πορτα και περιμενε απαντηση.Ματαια όμως!Αναγκαστηκε να μπει διστακτικα γιατι στο ιδιο δωματιο κοιμοταν κι η αδερφη του φιλου του.Πλησιασε στο προσκεφαλο και κοντοσταθηκε.Αφου βεβαιωθηκε ότι ηταν στο σωστο κρεβατι,εσκυψε,όχι πολύ γιατι γνωριζε οτι η πρωινη αναπνοη είναι δυσαρεστη,τον σκουντησε λεγοντας ψιθυριστα ‘’ξυπνα ρε κατεστραμενε’’...Μαλλον δεν χρησιμοποιουσε τοτε αυτή την εκφραση αλλα δεν θυμαται τα ακριβη λογια.Μετα από επιμονες προσπαθειες ο φιλος του παραμερισε την βελεντζα, αφησε το ζεστο στρωμα κι αρχισε να ετοιμαζεται.Αυτος κατευθυνθηκε στην κουζινα κι επιασε κουβεντα με την ‘βαβω’ που εδώ και πολλα χρονια τον ρωτουσε ακριβως τις ιδιες ερωτησεις.Καποια στιγμη σκεφτηκε να της δωσει διαφορετικες απαντησεις για να την δοκιμασει!’’Δε βαριεσαι,γριουλα είναι…ποιος ξερει πως θα καταντησουμε εμεις…’’ σκεφτηκε και τελικα απαντησε με ειλικρινεια .Ο κολλητος του ετοιμαστηκε στην τριχα(όπως παντα) ,αποχαιρετησαν ευγενικα τη γιαγια και εφυγαν χαμογελαστοι για το αυστηρο σχολειο που αληθεια είναι πως του οφειλουν πολλα…

Οι θεατες επεστρεψαν στις θεσεις τους ,τα φωτα εσβησαν κι ο Στηβ παρακολουθουσε ασαλευτος τους ηθοποιους που κινουνταν ασταματητα σ’ολο το εμβαδον της σανιδενιας σκηνης.Προσπαθουσε να’χει στο οπτικο πεδιο ολη τη σκηνη γιατι φοβοταν μη χασει καποια λεπτομερεια.Ενοιωθε ότι το στρατηγικο σχεδιο του σκηνοθετη θα του αποκαλυπτε ανα πασα στιγμη το νοημα της παραστασης-ισως και το νοημα της ζωης-γι αυτό ηταν σε εγρηγορση.Καποια στιγμη δεν αντεξε και του’τρεξαν δακρυα.Η συντροφος του το διαισθανθηκε,γυρισε προς το μερος του και τον ρωτησε: ‘’…κλαις κι εσυ;’’ Της απαντησε ‘’ναι’’ με σιγανη φωνη λες κι ηταν ντροπη που’κλαιγε.Δεν της ειπε όμως την αληθινη αιτια:ενοιωθε δεσμιος της μοιρας κι αντιλαμβανονταν ότι δεν θα καταφερνε ν’αποδρασει απ’την πρωτευουσα γιατι στην επαρχια θα’ταν αδυνατο να γνωρισει τις συγκινησεις της τεχνης καθως οι επιλογες ηταν ελαχιστες ή ανυπαρκτες!Κι η επιλογη να μεινει στην τσιμεντενια ζουγκλα θα του στερουσε για παντα το γλυκο τσουξιμο απ’το γδαρσιμο των τριανταφυλλιων των φιλων του!!

Tα δακρυα του θολωσαν τα ματια , δεν μπορει πλεον να παρακολουθησει την παρασταση και κινδυνευει να μην αντιληφθει το νοημα της ζωης...

0 Comments:

Post a Comment

<< Home

<>