Εσυ ...

... ανεβαινες το κλιμακοστασιο και παραπατουσες εδω κι εκει γιατι υπηρχαν εξογκωματα απο μπετο στα σκαλοπατια -πολυ αργοτερα τοποθετηθηκε μαρμαρο-εγινε τοσο μετα που νομιζεις πως ακομα και σημερα θα σκονταψεις πριν το πλατυσκαλο, μα σαν μεγαλωσες κι αφου ειχες δουλεψει στο γιαπι με τον πατερα σου, αντιληφθηκες οτι στο συγκεκριμενο σημειο το σκαλοπατι ειχε μεγαλυτερο υψος γι αυτο και κατεβαινες –εφηβος πια-πηδωντας τα δυο δυο.

...ανοιγες την σιδερενια πορτα προσεκτικα γιατι ετριζε κι ισως ξυπνουσες τους δικους σου που’ταν κουρασμενοι απ’τον καματο στα καπνα.Στεναχωριοσουν οταν συνεβαινε και κριμα που δεν γνωριζες τοτε –στα πρωιμα χρονια-οτι θα μπορουσες με λιγο λαδακι να διορθωσεις το προβλημα.Εσυ σπανια κοιμοσσουν τα μεσημερια γιατι μονο τοτε εκλεβες λιγο χρονο να παιξεις στην αλανα με τ’αλλα παιδακια καθως ησουν αναγκασμενος να δουλευεις στην οικογενειακη επιχειριση για να συνεισφερεις, οσο μπορουσες, γιατι- ας το πουμε κι αυτο- η οικογενεια ηταν σε αθλια οικονομικη κατασταση.Ποτε δεν μπορεσες να καταλαβεις αν ηταν τυχη- λογω ανεχειας-οτι σκληραγωγηθηκες ή μηπως ηταν τακτικη του πατερα σου για την διαπαιδαγωγηση σου.Ακομη και σημερα που’χεις διαβασει ενα σωρο παιδαγωγικα βιβλια και σου αρεσει να αυτοπροβαλλεσαι αναφερωντας το Λεο Μπουσκαλια,ακομη και σημερα δεν μπορεις να πεις με σιγουρια ποια ειναι εκεινη η ηλικια που μπορεις να βαλεις ενα παιδι να κανει τις βαριες χειρονακτικες εργασιες που εκανες οταν ησουν πιτσιρικας.Νοιωθεις ομως τυχερος που μεγαλωσες ετσι,αν μεγαλωσες δηλαδη γιατι ακομη κι αυτο το αμφισβητουν πολλοι φιλοι σου και σου λενε χαριτολογωντας οτι ‘’γκριζαραν τα μαλλια σου αλλα απομεινες παιδι’’.

...περναγες την πορτα κι απλωνονταν μπροστα σου ο στενος γκριζος διαδρομος των παλιων σπιτιων,γκριζος γιατι ηταν ακομη με την αμμο θαλασσης και ουτε που’χε περασει απ’το μυαλο του πατερα σου να φερει μαστορα να το βαψει και οπως σ’αλλες παρομοιες περιπτωσεις θ’απαντουσε -αν τον ρωταγες- οτι ‘’οι καιροι ειναι δυσκολοι και υπαρχουν αλλες προτεραιοτητες’’,αλλα ουτε κι εσενα το χωρουσε ο νους σου να ρωτησεις κατι τετοιο γιατι μπορει να ησουν μικρος αλλα ηξερες να αξιολογησεις τα γεγονοτα.Αριστερα σου ηταν μια διφυλλη συρομενη πορτα βαμμενη με λευκη λαδομπογια,λευκη γιατι το λευκο ειναι πιο φθηνο,περιεργο ομως που οι πορτες ηταν βαμμενες,ή μηπως δεν ηταν κι ειναι προιον της φαντασιας σου;Το σαλονι ηταν σχεδον παντα ερμητικα κλειστο κι αν η πορτα δεν ηταν πεσμενη και μπορουσε να κλειδωσει,τοτε σιγουρα θα’ταν και κλειδωμενη.Για να μην αδικησεις τους δικους σου,που ηταν βεβαια αυτοι που’χαν απαγορευσει την εισοδο,σκεφτεσαι οτι ακομη κι αν δεν υπηρχε η σχετικη απαγορευση,τον περισσοτερο καιρο δεν θα θελατε να μπειτε καθως κατα τους πεντε-τουλαχιστον- χειμερινους μηνες ,δεν ηταν δυνατη η παραμονη στο χωρο αυτο γιατι δεν υπηρχε κεντρικη θερμανση και το σαλονι ηταν μπουζι.

..το μονο δωματιο που ζεσταινονταν ηταν η κουζινα,απεναντι απ’το σαλονι,και εκει τη βγαζατε (ολη η οικογενεια)γυρω –γυρω απ’τη σομπα πετρελαιου που ειχε ‘’δωσει χρωμα’’ στους τοιχους απ’την καπνα που καταφερνε να διαφυγει.Ποσες φορες φανταστηκες τη σομπα σαν μια φυλακη και τον καπνο καταδικο που σχεδιαζει να δραπετευσει και ποσες φορες φανταστηκες διαφορες ιστοριες κοιτωντας τη φλογα στο λερωμενο τζαμακι της σομπας!Και δεν ηταν λιγες οι φορες που ακουμπησες και καηκες οταν κυνηγουσες τ’αδερφια σου γυρω απ’το μεταλλικο τραπεζι της κουζινας και η μανα σου σας μαλωνε-κι ηξερες οτι σας μαλωνε για να σας προστατεψει- γι αυτο επαψε να σε νοιαζει κι εσυ εκανες του κεφαλιου σου και κινδυνεψες πολλες φορες,οπως τοτε που’πεσες απο υψος και παραλιγο να σκοτωθεις,οπως τοτε που το’σκασες και χαθηκες γιατι δεν ηξερες το δρομο του γυρισμου...και σαν ερχονταν το καλοκαιρι πιστευες πως θα δοθει αρση της απαγορευσης αλλα δεν δινονταν,και ξαναρχονταν χειμωνας και ανοιξη και ξανα καλοκαιρι,αλλα τιποτα.Δεν εφταιγε το ψυχος αλλα η φτωχεια και δεν επιτρεπονταν η εισοδος για να μην φθαρουν οι καναπεδες-που ηταν δωρο κατα το γαμο των γονιων σου οπως και τα περισσοτερα αντικειμενα του σπιτιου-και ο πατερας σου ελεγε οτι ‘’το σαλονι ανοιγει στις γιορτες’’ αλλα δεν κανατε γιορτες γιατι δεν υπηρχαν χρηματα για τραπεζωματα.Κι εσυ στην κουζινα απομεινες να κοιτας τη φλογα της σομπας και γεμιζες τις ελευθερες ωρες σου.Κι οταν δεν ηταν κουρασμενος ο πατερας σου σ’επαιρνε στην πλατη και’κοβε βολτες μπουσουλωντας γυρω απ’το τραπεζι, στα χειροποιητα κιλιμια της γιαγιας και περναγε ξυστα απ’τη σομπα προσεχωντας να μη καει.

…και τωρα που αρχισες να τα ξεδιαλυνεις στο μυαλο σου θυμηθηκες οτι πιο παλια η σομπα ηταν στο υπνοδωματιο αλλα δεν εχει σημασια γιατι κι εκει πανω κατω τα ιδια συνεβαιναν...κι ομως οχι ...σου ηρθαν κι αλλες εικονες: ο πατερας σου μεθυσμενος με τη μανα σου να προσπαθει να τον συνεφερει και τρια κουρδιστα Formula1 να κοβουν βολτες στο ξυλινο πατωμα της κρεβατοκαμαρας.Ηταν τοτε που νομιζες ότι καλυτερεψαν τα οικονομικα αλλα επεσες εξω,ηταν τοτε που όλοι οι συνομιλικοι ειχαν βολους κι εσυ δεν ειχες,κι όταν μια φορα πηρες μερικους βολους τους εχασες γιατι ποτε δεν ειχες εξοικοιωθει με το παιχνιδι αυτό,κι όταν ξαναπηρες τους φυλαγες σαν τα ματια σου και δεν μετειχες στο παιχνιδι αλλα απλα κοιταγες.Και ακομη και σημερα δεν μπορεις να πεις πιο ηταν πιο οδυνηρο,να μην εχεις βολους ή να ‘χεις και να φοβασαι να παιξεις…Κι αρχισες να θυμασαι κι αλλα και δεν ξερεις αν θες να συνεχισεις να θυμασαι ή αν πρεπει να σταματησεις καπου εδώ,γιατι είναι αληθεια πως μερικες σκεψεις σε στεναχωρουν-όχι τα γεγονοτα καθαυτα-αλλα γιατι αναγκαζεσαι να κρινεις τη μανα σου,τον πατερα σου,τα’αδερφια σου και πολλες φορες εσενα τον ιδιο κι αυτό το τελευταιο δεν το θελεις καθολου γιατι πλεον εχεις χασει την παιδικη σου αθωωτητα,κι εγινες εγωιστης κι ας εχουν άλλη αποψη για σενα-εσυ ξερεις καλυτερα –και αληθεια είναι πως βασανιζεσαι,ή μηπως δεν βασανιζεσαι κι απλα τα γραφεις για να εξιλεωθεις…δεν θα μπορεις όμως ποτε να κοροιδεψεις τον ιδιο σου τον εαυτο γι αυτό καλυτερα ν’ανοιχτεις και να βγαλεις τα εσωψυχα σου γιατι δεν εχουν αδικο αυτοι που λενε ότι η πενα πανω στο χαρτι μοιαζει με σενα μπροστα στο θεο.

…σε βλεπω να παιζεις στην αλανα και διαπληκτιζεσαι για ασημαντο λογο κι ο φιλος σου ο Μπαμπης –που τον νομιζες φιλο-αρχισε να σε κοροιδευει που φορας δανεικα παλια ρουχα που σας εστειλε η θεια και δεν θα του’ριχνες γροθια αν επροκειτο μοναχα για σενα,γιατι εσυ ξερεις να αξιολογεις τις καταστασεις και ξερεις ότι η οικογενεια εχει οικονομικες δυσκολιες και ξερεις ότι το ποιον του ανθρωπου δεν εξαρταται απ’τα παλιορουχα που φοραει ουτε απ’τους βολους που εχει.Προκειται όμως για τα μικρα αδερφια σου που αουσαν τα λογια του Μπαμπη και σιγουρα πληγωθηκαν…γι αυτό τον πλακωσες στο ξυλο!Παρασυρθηκες όμως και μπερδεψες το τοτε με το τωρα γι αυτό και ισχυριζεσαι ότι δεν το’κανες για σενα ενώ η αληθεια είναι πως σου στοιχιζε παρα πολύ κι ακομα και σημερα θα’θελες να διηγηθεις στο φιλο σου το Μπαμπη τις σκεψεις σου και να τον βαλεις να σου ζητησει συγγνωμη.Και θα το’κανες αλλα φοβασαι μην θυμηθει αυτά που εσυ ξεστομιζες για να τον πληγωσεις...Και σκεφτεσαι να του πεις ότι ησαστε παιδια και δεν ειχατε συναισθηση αυτων που λεγατε αλλα ξερεις κι εσυ κι αυτος ότι κατά βαθος ειστε ενοχοι,γι αυτό κρατας τις σκεψεις σου καλα κλειδωμενες και χαμογελας πονηρα ελπιζωντας ότι ο φιλος σου τα’χει ξεχασει…