Σπονδυλωτη ιστορια...

...Ειναι μια συνεφιασμενη μερα κι ο ηλιος ειναι σχεδον κρυμμενος.Τα συννεφα μετακινουνται απο ανατολικα προς δυτικα.Θαρρεις πως σημερα θα βρεξει.Οι οχθες του ποταμου ειναι καταπρασινες.Τα νερα κυλανε ηρεμα με κατευθυνση τη θαλασσα.Μερικα πουλια κολυμπανε και καποια αλλα κανουν χαμηλες πτησεις πανω απ'το ποταμι.Το νερο παρασυρει κλαδακια και μικρα φυλλα που ενοχλουν τους φτερωτους κολυμβητες.Λιγα μετρα απ'την ακροποταμια απλωνεται το δασος που δινει στεγη σε χιλιαδες ειδη ,φυτα και ζωα.Πενηντα μετρα πιο μεσα,αναμεσα σε δυο αιωνοβια δενδρα,ενα ζευγαρι ελαφια στεκονται αντικρυ και κοιταζονται με νοημα.Δεν αργουν να βρεθουν το ενα πανω στο αλλο.Ειναι περιοδος αναπαραγωγης.Αφου εκπληρωσουν το αρχεγονο ενστικτο βαδιζουν υπερηφανα διπλα διπλα στο μονοπατι και φθανουν στο ποταμι.Βαζουν τις μουσουδες τους στο νερο για να ξεδιψασουν...

...ειναι πρωτες πρωινες ωρες.O κυνηγος με πληρη εξαρτηση εχει ξεκινησει.Ο ηλιος καλα-καλα δεν εχει βγει και το φως ειναι λιγοστο.Τα κοτσυφια τιτιβιζουν και πετανε απο δενδρο σε δενδρο.Οι κουρουνες τραγουδανε το δικο τους ασχημο σκοπο.Κελαηδισματα απο διαφορα πουλια δημιουργουν μια μουσικη πανδαισια.Δυο κοτσυφια φερνουν σε επαφη τα ραμφη τους.Το κελαηδημα τους ειναι πιο γλυκο απ'τ'αλλα κοτσυφια γιατι-ας μου επιτραπει η εκφραση-ειναι ερωτευμενα.Καπου καπου ραμφιζουν τα φυλλα του δενδρου και ξεδιψανε με τις πρωινες δροσοσταλιδες...

...οι μπαλκονοπορτες ειναι σχεδον κλειστες.Φωτεινες δεσμες σχηματιζονται στους τοιχους απ'το λιγοστο φως που εισερχεται στο καθιστικο.Ακουγεται απαλη μουσικη απ'το στερεοφωνικο.Δυο γυμνα κορμια μπλεκονται πανω σ'εναν γκρι καναπε φινιρισμενο απο λεπτοδουλεμενο ξυλο οξιας.Τα χερια μπερδευονται,τα χειλη ενωνονται και τα ιδρωμενα κορμια σμιγουν.Η ερωτικη συνευρεση μοιαζει με αρχαια ιεροτελεστεια.Οι ανασες αναμιγνυονται με τη μελωδια του ραδιοφωνου και οι παλμοι της καρδιας ανεβαινουν.Σφιχταγκαλιασμενοι φθανουν στην κορυφωση και καταληγουν με δυο πνιχτους λυγμους.Υστερα γερνουν ανασκελα πιασμενοι χερι-χερι και διαγραφεται στα προσωπα τους μια ηρεμη εκφραση ανακουφισης.Η Τζουντ ανασηκωνεται,περνει απ'το γυαλινο τραπεζακι το ποτηρι με το παγωμενο νερο και το κατευθυνει προς τη στοματικη κοιλοτητα για να ξεδιψασει...

...Ενα λιονταρι που παραμονευει απο ωρα επιτιθεται ξαφνικα.Δεν προλαβαινουν να αντιδρασουν.Δεν εχουν καν ξεδιψασει!Τα δοντια του λιονταριου καρφωνονται στον ομορφο λαιμο της ελαφινας.Ματαια χτυπιεται για να ξεφυγει.Το αρσενικο το βαζει στα ποδια.Το ζεστο ελαφισιο αιμα σταζει στην οχθη του ποταμου και βαφει κοκκινες τις νερολαξευμενες πετρες .Ενας μικρος κυματισμος ξεπλενει το αιμα.Μπροστα στα ματια της ελαφινας περνανε οι ομορφες στιγμες που εζησε πριν λιγη ωρα και θυμαται τις ξενοιαστες βολτες στο αχανες δασος...

...Ο προσδιορισμενος υδροβιοτοπος που ζουνε, θεωρητικα, προστατευει τα πουλια και τα ζωα.Πρακτικα δεν ισχυει!Τα δυο μικρα κοτσυφια χαιρονται το παιχνιδι τους ωσοτου ο διαπιστευμενος κυνηγος παρει στα χερια του την αδεια για να εισελθει να κυνηγησει στο Δελτα.Παραμονευει τα δυο πουλια και την καταλληλη στιγμη παταει τη σκανδαλη.Τα σκαγια απλωνονται και κατευθυνονται κατα πανω τους.Το θυληκο ειναι πιο τυχερο απ'το αρσενικο.Ο κοτσυφας τραυματιζεται,χανει την ισορροπια του,πεφτει χτυπωντας απο κλαδι σε κλαδι και ακουγεται ο θορυβος απο το συρσιμο στα φυλλα.Στη γρηγορη διαδρομη ως το εδαφος προλαβαινει να σκεφτει τη μικρη φωλια τους,τους νεοσσους που περιμενουν με λαχταρα την τροφη τους,την κοτσυφινα που ευτυχως γλιτωσε.Ενα κυνηγητικο σκυλι σηκωνει με τα δοντια του το σκοτωμενο κοτσυφι απο το εδαφος,μια σταγονα αιμα πεφτει στο χωμα και καταπινεται αμεσως απ'τη διψασμενη γη...

...Ενω το νερο κατεβαινει στον οισοφαγο,οι σειρηνες αρχιζουν να ουρλιαζουν κι η Τζουντ τρομαγμενη παραλιγο να πνιγει.Πανε τρεις μερες τωρα που το Ισραηλ βομβαρδιζει το Λιβανο.Οι επισημες αιτιολογιες δεν γινονται ευκολα πιστευτες αλλα δεν εχει σημασια.Οι ντοπιοι δεν προλαβαινουν να σκεφτουν γιατι τρεχουν να σωθουν!Η Τζουντ και ο Τομ πεταγονται απ'το κρεβατι,καλυπτουν τη γυμνια τους μ'ενα προχειρο ενδυμα και τρεχουν προς την εξοδο για να οδηγηθουν στο καταφυγιο της γειτονιας.Εξω ψιλοβρεχει,πραγμα σπανιο για την περιοχη,και κατα διαστηματα πεφτουν πυραυλοι που σφυριζουν.Ενας πυραυλος σκαει κοντα στον Τομ και τη Τζουντ.Πεφτουν κι οι δυο αιμοφερτοι στην ασφαλτο χτυπημενοι απ'τα καυτα θραυσματα.Σφιχταγκαλιαζονται,αιμορραγουν,ολη η ζωη περναει μπροστα τους και τελικα πεθαινουν.Το ψιλοβροχο ξεπλενει την ασφαλτο απ'το αιμα τους...

σημειωση:animal vs animal

man vs animal

man vs man