...συμφωνα με το πρωτοκολλο
...το φερετρο σκεπασμενο με την ελληνικη σημαια περναει μπροστα μου.Αλλος ενας συναδελφος χαθηκε(επεσε το θανατικο που λεει κι ο ποιητης...).Συμφωνα με το πρωτοκολλο πρεπει να χαιρετησω στρατιωτικα!Το ξερω οτι θα νοιωσω γελοιος...αλλα εχω χρεος να το κανω,οχι χρεος προς το 'σωμα' αλλα χρεος προς τον Θαναση.Σηκωνω κοφτα το δεξι μου χερι και χαιρεταω βουρκωμενος...Τι κι αν βουρκωσα χθες;Αφου αυριο θα τον εχω ξεχασει...(σημειωνω οτι παρ'ολιγο να μην παω στην κηδεια γιατι ηθελα να παω για μπανιο!).
5 Comments:
Ισως και να μην τον έχεις ξεχάσει αύριο..Μπορεί να φύγει πρός στιγμήν απο τη μνήμη, μένει όμως στην καρδιά
γαμω τις πατριδες τους, γαμω...
(κραταω τις υποσχεσεις μου, ετσι?)
...
Ίσως είναι κι αυτός ένας τρόπος άμυνας, το να τον ξεχάσεις!
Πατρίδα είναι ο Γιώργος, οι φίλοι, τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Post a Comment
<< Home