Name:
Location: Athens, Greece

οταν δεν πίνω μπύρες εκπαιδεύω σκυλιά...

Monday, June 26, 2006

Σαν δυο σταγονες νερο....

(αντι προλογου: ''...ο θανατος ειναι αναποφευκτος,αλλα εχουν σημασια οι συνθηκες κατω απ'τις οποιες πεθαινεις...'')


23 Ιουνιου 2006.Μονοκατοικια.Οι εξωτερικοι σοφαδες εχουν πεσει κι η αυλοπορτα ανοιγει δυκολα απ'τα χορταρια που'χουν φυτρωσει.Τα ξυλινα παραθυροφυλλα κρεμονται μισοσπασμενα και τριζουν με το πρωτο αερακι που θα πιασει.Στο εσωτερικο του σπιτιου υπαρχει υγρασια και οι τοιχοι εχουν ξεφλουδισει.Μια γριουλα καθεται στον καναπε της κουζινας και κοιταζει ενα αλμπουμ με παλιες ασπρομαυρες κιτρινισμενες φωτογραφιες.Για πολλη ωρα το βλεμμα της ειναι καρφωμενο σε δυο διπλανες φωτογραφιες.Η μια δειχνει ενα ζευγαρι νεονυμφων στην πορτα της εκκλησιας με τα προσωπα τους να λαμπουν απο ευτυχια.Η αλλη απεικονιζει το ιδιο ζευγαρι να κρατανε στα χερια τους δυο μωρακια.Το ενα χαμογελαει και το αλλο ειναι συνοφρυομενο.Οι γονεις τους χαμογελανε στο φακο.Η γριουλα αρχιζει να φερνει στο μυαλο της τον γαμο των παιδιων της.Αρχιζει να ξεφυλλιζει το αλμπουμ και ψαχνει τις σχετικες φωτογραφιες.Ματαια ομως γιατι οι γαμοι των παιδιων της ειναι προιον της καλπαζουσας φαντασιας της...Ξαφνικα βουταει τρια κουτια με χαπια και καταπινει το περιεχομενο τους.Μεσα σε λιγα λεπτα το αψυχο κορμι της στεκεται πεσμενο πανω στο αλμπουμ...

23 Οκτωβριου 1994 ωρα 09:30.Η αιθουσα του δικαστηριου ειναι καταμεστη.Δυο αστυνομικοι οδηγουν τον κατηγορουμενο στην αιθουσα.Μολις γινεται αντιληπτος απ'το πληθος ακουγονται αποδοκιμασιες:''φονια...φονια...'' Ο κατηγορουμενος με σκυφτο το κεφαλι πλησιαζει και καθεται στο εδωλιο.Σηκωνει προς στιγμη τα ματια του και κοιταζει κατευθειαν προς μια κυρια που καθεται στην πρωτη σειρα.Ειναι η μονη που δεν φωναξε κατα την εισοδο του.Μοναχα δακρυσε.Ειναι η μανα του.Ξερει πως ο γιος της ειναι ενοχος αλλα το καθηκον της μανας την προσταζει να παρει το μερος του.Η οχλοβοη συνεχιζεται.Η πορτα πισω απ'τις εδρες ανοιγει κι οι δικαστες μπαινουν στην αιθουσα.Μεμιας γινεται ησυχια.Η συνεδριαση αρχιζει.Ενας -ενας παρελαυνουν ολοι οι μαρτυρες κατηγοριας.Ολα ειναι εις βαρος του κατηγορουμενου!Η ζυγαρια γερνει προς τη μερια με το βαριδι ''ενοχος''.Ο προεδρος ζηταει να προσελθει ο τελευταιος μαρτυρας,μοναδικος μαρτυρας υπερασπισης.Ειναι η κυρια της πρωτης σειρας.Ειναι η μανα του.Προσπαθει να αλλαξει τη ροη της δικης.Σχεδον ικετευει.Ξερει ομως πολυ καλα οτι το δικαστηριο στηριζεται σε στοιχεια και δεν δικαζει βασει συναισθηματισμων.Αφου τελειωνουν οι μαρτυρες ,οι δικαστες αποχωρουν απ'την ιδια πορτα που μπηκαν και επιστρεφουν επειτα απο 15 λεπτα.Αποφασιζουν ομοφωνα οτι ο κατηγορουμενος ειναι ΕΝΟΧΟΣ.Οριζουν θανατικη ποινη...Η μανα δεν τα καταφερε...Λυγιζει και κλαιει απαρηγορητη.Δεν εχει ουτε τη δυναμη να φωναξει.Μοναχα κλαιει σιωπηλη και ψιθυριζει:''...ποσο τυχερος ησουν Μανωλη...''.

18 Ιουλιου 1983. Ο Μανωλης με τους δυο γιους του καθονται στο σαλονι και παρακολουθουν τηλεοραση.Ξαφνικα ο Μανωλης κανει ενα νοημα,βαζει το χερι στο στηθος του και λιποθυμαει.Επειτα απο μιση ωρα ο γιατρος επιβεβαιωνει το θανατο του απο καρδιακη προσβολη...Την επομενη στη νεκρωσιμο τελετη ολοι σιγοψιθυριζουν:''...αχ ρε Μανωλη ποσο ατυχος εισαι...τωρα που ορθοποδησες,τωρα που μεγαλωσαν τα παιδια σου...δεν προλαβες να τα χαρεις...κι αυτη η γυναικα σου...μακαρι να της δωσουν κουραγιο τα δυο παληκαρια σας...ποσο ατυχος εισαι ρε Μανωλη...''(κι ομως....ο Μανωλης ειναι ο πιο τυχερος απ'ολους...)

16 Ιουνιου 1973 .Διπλα στην πλατεια του συνοικισμου,πενηντα μετρα απ'το δημοτικο σχολειο,μια παρεα ισαμε δωδεκα παιδια παιζουν ποδοσφαιρο σε μια χωματινη αλανα.Ειναι καταμεσημερο,ο ηλιος καιει και αφηνει σημαδια στα παιδικα κορμια,αλλοτε μερικες κοκκινιλες κι αλλοτε ενα μικρο βε(v) στο στερνο.Κι οι δωδεκα τρεχουν ακαταπαυστα πανω-κατω και σηκωνεται ενα μικρο συννεφο σκονης που κολλαει πανω στα ιδρωμενα παιδικα κορμια ενω ακουγονται λεπτες φωνες απ'ολες τις κατευθυνσεις.Ξαφνικα μετα απο ενα σκληρο μαρκαρισμα,ενα παιδακι σωριαζεται στο εδαφος και ματωνει στο γονατο και στον αγκωνα.Γινεται μια μικρη συρραξη!Ολα τα παιδια αλληλοσπρωχνονται και διαπληκτιζονται εντονα.Ενα παιδακι χτυπαει 'γροθια' ενα αλλο.Αυτο βαζει τα κλαματα.Ο αδερφος του τρεχει να το υπερασπισει.Γινεται το ελα να δεις...Ενας μικρος πηγαινει σ'ενα διπλανο σπιτι και φωναζει βοηθεια.Μια μανα βγαινει τρεχοντας απ'την κουζινα και κατευθυνεται στην αλανα.Αρπαζει τους δυο γιους της απ'το χερι και προσπαθει να ηρεμησει τ'αλλα παιδια.Η παρεξηγηση λυνεται.Η μανα κατευθυνεται με τα παιδια της στο σπιτι.Τα δυο αδερφια ειναι χαρουμενα που βοηθησε ο ενας τον αλλο και δεχονται και μια μικρη επιβραβευση απ'τον πατερα τους:''...ετσι να'στε ενωμενοι κι αγαπημενοι...''

13 Σεπτεμβριου 1969 .Δικτατορια.Απαγορευεται η κυκλοφορια μετα τις οχτω το βραδυ.Οποιος βρεθει εξω χωρις τη σχετικη αδεια συλλαμβανεται.Πιθανον να συλληφθει ακομα κι αν εχει αδεια...Ετσι ειναι τα στρατιωτικα καθεστωτα!Ο Μανωλης βγαινει κλεφτα απ'το σπιτι του.Κοιταζει το ρολοι.Αν κι ειναι 21:30 δεν μπορει να κανει πισω.Μολις τον ειδοποιησαν απ'το νοσοκομειο.Η γυναικα του ειναι στο μαιευτηριο κι απο στιγμη σε στιγμη θα γεννησει.Γλιστραει με προσοχη τα στενα και με τον παραμικρο θορυβο που ακουει τον πιανει ταχυπαλμια.Αν συλληφθει θα μεινει στο κρατητηριο ολο το βραδυ και θα'ναι κακοτυχια!Τα καταφερνει ομως και υστερα απο μιση ωρα ,να'τος περναει την εισοδο του νοσοκομειου.Τωρα καθεται στον προθαλαμο του μαιευτηριου.Παλι με τον παραμικρο θορυβο ανεβαινουν οι σφυγμοι του,για διαφορετικο λογο αυτη τη φορα.Η ωρα περναει.Ανοιγει η πορτα και τον πλησιαζει μια νοσοκομα:''...Κυριε Πολυλακη(πολυ-lucky) ειστε πολυ τυχερος
...μολις αποκτησατε δυο ομορφα διδυμα αγορακια.Ειναι υγιεστατα και μοιαζουν σαν δυο σταγονες νερο...''

20 Νοεμβριου 1992 .18:30 το απογευμα.Εχει πεσει σκοταδι και ψιλοβρεχει.Ο Κωστας με γρηγορο βημα κατευθυνεται σπιτι του.Δεν εχει ομπρελα,τα ρουχα του εχουν μουσκεψει και αρχιζει να τρεμει.Ενα τετραγωνο πριν το σπιτι του περναει εξω απο ενα σιδεραδικο και ακουει εναν μεταλικο θορυβο.Τί ποιο φυσιολογικο απο ενα μεταλικο θορυβο εξω απο ενα σιδεραδικο!Δεν δινει ιδιαιτερη σημασια.Προχωραει αμεριμνος.Στο επομενο στενο μολις πενηντα μετρα απ'το σπιτι του ,πεταγεται μπροστα του ενας ανδρας:
-Εσυ εισαι ρε Γιωργο;Με τρομαξες...
-Ειχες δικιο που τρομαξες...
Ο Κωστας βλεπει τον Γιωργο να κραταει εναν λοστο στο δεξι του χερι...Ο Γιωργος σηκωνει αποτομα το χερι του...φαινεται να δισταζει προς στιγμη μπροστα στη θεα του ειδωλου του...αλλα συνεχιζει την αποτροπαια πραξη του.Χτυπαει με μισος τον αδερφο του στο κεφαλι κι αυτος σωριαζεται κατω αιμοφερτος.Λιγο πριν ξεψυχισει ακουγεται να ψελλιζει:
-...θυμασαι τοτε που'παιρνα το μερος σου στην αλανα;...ποσο πολυ μοιαζαμε...
-...κι ομωσ αδελφουλη μου δεν μοιαζουμε...κι ας ειμαστε διδυμοι...

10 Comments:

Blogger Giramondo said...

Πολύ δυνατό!!!

Και πολύ ενδιαφέρον το ότι μένει το ερώτημα "γιατί"...όπως μας μένει και σε διάφορες ανάλογες περιπτώσεις.

φιλιά

6/26/2006 10:51:00 AM  
Blogger Кроткая said...

κομπος στο λαιμο. Οχι για την ιστορια, αλλά για το πώς...

6/26/2006 02:11:00 PM  
Blogger €lisavet said...

Τραγική φιγούρα η μητέρα, Κάιν και Άβελ τ'αδέρφια. Άραγε η φυλακή άλλαξε τόσο τον Γιώργο; Η μοναξιά κι οι κακουχίες τον έκαναν τόσο σκληρό; Ή ήταν κάτι άλλο, πριν τη φυλακή;

Μου άρεσε πολύ η αντίστροφη διήγηση (σχήμα πρωθύστερο;) Αυτό που δε μ'αρέσει είναι το word verification!

6/27/2006 02:35:00 AM  
Blogger An-Lu said...

Ανατριχιαστικό...ο τρόπος αφήγησης συγκλονιστικός....το "γιατί" παραμένει.....

6/27/2006 04:26:00 AM  
Blogger Νicola Beerman said...

...κοιταξτε γυρω σας και ψαξτε το γιατι,αν δεν το βρειτε γυρω σας ψαξτε μεσα σας...

6/27/2006 04:55:00 AM  
Blogger Σταυρούλα said...

Ανατρίχιασα... Μόνο οι ίδιοι ίσως ξέρουν το γιατί!

6/27/2006 06:09:00 AM  
Blogger UrbanTulip said...

Εξαιρετικό! Μ άρεσε παρα πολύ η σειρά των επεισοδίων. Η αρχή δένει με το τέλος και τα ενδιάμεσο ενώνονται μεταξύ τους με ωραίο τρόπό. Μου θύμισε κάπως το 5Χ2 του Οζόν ( αν και έκείνος πήγαινε πίσω με ακριβή χρονολογική σειρά).
Το "γιατί"...δεν υπάρχουν ποτέ δυο όμοιες σταγόνες νερό. Και είναι πολλές φορές παράξενη η σχέση δυο αδελφιων..

6/27/2006 02:47:00 PM  
Blogger Marina said...

Χριστέ μου! Με διέλυσες. Οχι να σκοτώνονται δύο αδέλφια..καϋμένη μάνα. Και ο λόγςο που έγινε το φονικό?

6/29/2006 02:46:00 AM  
Blogger Idάκι said...

Ανατρίχιασα γερά... Προσπαθούσα να καταλάβω πώς σκοτώθηκε ο δεύτερος γιος...δεν το είχα φανταστεί πως ο φονιάς ήταν ο καταδικασμένος...

Τυχερέ Μανώλη, πράγματι.

Προσπαθώ να σκεφτώ πώς θα αντιδρούσα εγώ, κ δεν μπορώ. Ίσως φταίει που δεν είμαι μάνα. Αλλά πάντα ήθελα δίδυμα αγόρια και φρίκαρα με τούτη την ιστορία τώρα, πώς θα μπορούσα να είμαι με το μέρος αυτού που σκότωσε το άλλο;

Κι όμως θα ήμουν νομίζω...

Άκρως προβληματιστικό, με άγγιξε πολύ, και το γιατί του φονικού θα παραμείνει αναπάντητο...

6/30/2006 08:18:00 AM  
Anonymous Anonymous said...

ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΛΕΞΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΝΟΙΩΣΑ

11/20/2007 05:46:00 AM  

Post a Comment

<< Home

<>