Το Μυστηριο...στον οικο του θεου

...Η Ελεν ανοιγει με προσοχη το παραθυροφυλλο για να μην τριξει.Κοιταζει δεξια,κοιταζει αριστερα,δεν βλεπει ψυχη.Περναει με προσοχη το ενα ποδι πανω απ'το περβαζι και υστερα τραβαει και τ'αλλο.Μεμιας βρισκεται στο εδαφος στο πισω μερος της μονοκατοικιας.Βαδιζει με προσοχη στο ψιλο χαλικι γιατι την δυσκολευουν τα ψηλα τακουνια της δουλειας.Στην προσπαθεια της να πηδηξει την εξωτερικη μανδρα,σχιζει το τιγρε φορεμα της.Το σκαει τρεχοντας και προσπαθει να κραταει την ισοροπια .Ειναι πολυ δυσκολο με τακουνι 10 εκατοστα!Σταματαει λιγο πιο κατω και κοιταζει πισω.Το μονο που μπορει να διακρινει ειναι το κοκκινο φαναρι στην εισοδο του μικρου επαρχιακου οικου ανοχης...Κανει μεταβολη και συνεχιζει να τρεχει.Αφηνει πισω τη μιζερη ζωη και ελπιζει για κατι καλυτερο.Τοσα χρονια ηταν δεσμια του προστατη της!Τοσα χρονια σχεδιαζε την αποδραση της!Ας ψαξει επιτελους για λιγη ευτυχια...

...Ειναι σχεδον ολα ετοιμα.Πληθος ειναι μαζεμενο εξω απ'την εκκλησια.Ολοι φορανε τα καλα τους και χαμογελανε.Περιμενουν το ζευγαρι.Το νυφικο αυτοκινητο φθανει,σταματαει λιγο πιο κατω,βγαινουν απο μεσα καί η νυφη καί ο γαμπρος.Θελανε να ξεφυγουν απ'τα καθιερωμενα γι αυτο ηρθαν μαζι.Βαδιζουν χερι-χερι πανω σ'ενα κοκκινο χαλι ενω το πληθος χειροκροταει ακαταπαυστα.Περνανε κατω απο λευκες κορδελες και μπαινουν στο εσωτερικο της εκκλησιας.Παντου πρασιναδα και ανθη.Θαρρεις οτι εισαι σε κηπο κι οχι μεσα σε ναο.Καποιοι κακοπροαιρετοι βρισκουν ευκαιρια να το σχολιασουν αρνητικα.Ας ειναι...Ο Γιωργος και η Αντζυ σταματανε στην προκαθορισμενη θεση.Διπλα τους παρατασονται οι πιο στενεις συγγενεις και πιο πισω βολευονται οι υπολοιποι καλεσμενοι.Η εκκλησια εχει ξεχειλισει!Το ''μυστηριο'' αρχιζει.Το ζευγαρι λαμπει απο ευτυχια.Αραγε τι να σκεφτονται αυτη τη στιγμη;Ο Γιωργος παρακολουθει τα λογια του ιερεα.Η Αντζυ εχει ενα μονιμο πλατυ χαμογελο που κρυβει τη μικρη στενοχωρια της...Ηθελε καιρο τωρα να μιλησει στο Γιωργο για την προηγουμενη ζωη της...για το ονομα που αλλαξε...ηθελε να του πει τοσα πολλα...αλλα παντα δισταζε...ισως καποια αλλη στιγμη...αλλα αν δεν το'κανε ως τωρα ισως ειναι καλυτερα να μην του μιλησει ποτε...πιθανον να μην την καταλαβει...ισως να της ριξει ευθυνες...δυσκολο να πιστεψει οτι δεν ηταν επιλογη της...
Ο ιερεας ψελνει μηχανικα και αφηρημενα.Φοβασαι μην πει λαθος ονοματα,φοβασαι μην ξεχαστει και πει τα ονοματα του προηγουμενου ζευγαριου που παντρεψε πριν μιση ωρα!Τι κατασταση κι αυτη...απ'την πισω πορτα βγαινει το ενα ζευγαρι,απ'την μπροστινη μπαινει το αλλο.Ας οψεται...Ο ιερεας συνεχιζει με επιβλητικο υφος.Ενω προφερει ''...και η δε γυνη να φοβειται τον ανδρα...'',ενας φιλος σκουνταει διακριτικα τον πατερα του γαμπρου και του δειχνει με το δακτυλο του προς το πατωμα...Η Αντζυ σηκωνει το ποδι και παταει με ναζι το Γιωργο.Ο πατερας του Γιωργου συνεφιαζει,παθαινει ενα μικρο αμοκ,σπρωχνει τους διπλανους,φωναζει σαν τρελος,βουταει ενα μαχαιρι που υπηρχε πανω στο τραπεζι διπλα στο μπουκαλι με το κρασι,επιτιθεται με μανια προς τη νυφη.Πριν προλαβει ο Γιωργος να την προστατεψει,της καταφερνει δυο μαχαιριες,της σκιζει το νυφικο και την τραυματιζει βαρια.Το κοκκινο αιμα της ποτιζει το καταλευκο νυφικο ενδυμα.Ο Γιωργος στην προσπαθεια του να προστατεψει την παρ'ολιγο συζυγο του,αρπαζει ενστικτωδως τον πατερα του,το πληθος τραβιεται προς τα πισω κι ο Γιωργος τραυματιζεται θανασιμα.Η Αντζυ εχει πεσει στο πατωμα,διπλα εχει πεσει ο Γιωργος,το πληθος απορει,ο πατερας του γαμπρου χτυπιεται σαν τρελος,φωναζει ,τρεχει και ανεβαινει στον αμβωνα,μπηγει το μαχαιρι στην καρδια του,το στριβει και δινει τελος στη ζωη του.Οι πιο ψυχραιμοι τρεχουν να προσφερουν τις πρωτες βοηθειες στη νυφη και στο γαμπρο που ασφυκτιουν αναμεσα στους στενους συγγενεις.Καποιος παιρνει τηλεφωνο την αστυνομια και ενα ασθενοφορο.Το ασθενοφορο φευγει γεματο.Το περιπολικο φευγει αδειο γιατι ο δραστης ειναι ηδη νεκρος...

Την επομενη το εσωτερικο της εκκλησιας γεμιζει και παλι.Πολλες χθεσινες γνωριμες φατσες δινουν το παρων.Λειπουν αρκετοι.Αναμεσα στους συγγενεις σκορπιζονται και μερικοι ασφαλιτες με πολιτικα.Προσπαθουν να εκμαιευσουν οτι μπορουν.Λειπουν βεβαια οι χθεσινοι πρωταγωνιστες,η νυφη κι ο γαμπρος,η Αντζυ κι ο Γιωργος.Ο Ανεστης ,ο πατερας του γαμπρου,στεκεται ανασκελα στο ξυλινο γυαλισμενο φερετρο.Φοραει το ιδιο κουστουμι που φοραγε κι εχθες!Καποιος το 'χει μανταρει στο σημειο της καρδιας.Η συζυγος του στεκεται καταβεβλημενη πιο διπλα σε μια ξυλινη καρεκλα.Φοραει κι αυτη τα χθεσινα ρουχα γιατι δεν προλαβε ν'αλλαξει!Το κλιμα ειναι βαρυ.Ο ιερεας ,οπως και χθες,ψελνει μηχανικα.Καποιος κυριος πλησιαζει τη συζυγο του νεκρου και της δειχνει διακριτικα ενα σημειωμα.Αυτη σαστιζει προς στιγμη,πεταγεται υστερα στον αερα,φωναζει σαν τρελη, τραβαει τα μαλλια της,σπρωχνει δεξια αριστερα,βουταει ενα κηροπηγιο ,επιτιθεται στον νεκρο συζυγο της και τον χτυπαει με μισος.Αυτος ανημπορος ν'αντιδρασει γιατι εχει δεμενα τα χερια.Δεν της δινει καμια σημασια.Οι ασφαλιτες αρπαζουν την συζυγο που ειναι σε εξαλλη κατασταση.Σε λιγη ωρα φθανει το ιδιο ασθενοφορο που ηρθε κι εχθες καθως και το ιδιο περιπολικο!Αυτη τη φορα το περιπολικο φευγει γεματο ενω το ασθενοφορο φευγει αδειο γιατι ο Ανεστης ειναι ηδη νεκρος!

Τριτη μερα.Στο εσωτερικο της εκκλησιας επικρατει απολυτη ησυχια.Η καθαριστρια στριβει το κλειδι στην πορτα και μπαινει για να συγυρισει.Τιποτα δεν θυμιζει τα γεγονοτα που συνεβησαν χθες και προχθες.Κι ομως...στο σημειο που καθονταν χθες η συζυγος του Ανεστη υπαρχει στο πατωμα ενα σημειωμα.Η καθαριστρια το σηκωνει και διαβαζει:''...λυπουμαστε πολυ ...ο Γιωργος Κωνσταντινου του Ανεστη και της Σοφιας υπεκυψε στα τραυματα του...τα θερμα μας συλλυπητηρια...''.Και δυο μετρα πιο διπλα,εκει που προχθες στεκοταν ο πατερας του γαμπρου,ειναι πεσμενη μια φωτογραφια.Η καθαριστρια τη σηκωνει και βλεπει την Αντζυ(ή καλυτερα την Ελεν)να ειναι γυμνη και να επιδιδεται σε αχαλινωτο σεξ με δυο ευσωμους αγνωστους κυριους...