Oνειρο?

Ένας συνειρμός με οδηγησε δέκα χρόνια πριν,όταν πάτησα -πρώτη φορά-το πόδι μου στο Άμστερνταμ.Ένας φίλος μου είχε ήδη εκεί ένα μήνα και με περίμενε.Σαν ρώτησα να μου πει τις πρώτες εντυπώσεις για τον τόπο που θα διαμέναμε τους επόμενους μήνες εκείνος μού απάντησε:’’ξέχνα τα βουνά,τέρμα οι ουρές στις δημόσιες υπηρεσίες,πήγαινε ν’αγοράσεις ποδήλατο…εδώ όλος ο κόσμος κυκλοφορεί με ποδήλατο…’’Αρχικά δεν μπορούσα να αντιληφθώ τι σήμαινε αυτή η φραση,χρειάστηκε τρεις μέρες για να πιάσω το νόημα.Την τέταρτη μέρα πήγα κι αγόρασα ένα μεταχειρισμένο ποδήλατο.Το καβάλησα μονάχα έξι μέρες γιατί την έβδομη μου το κλέψαν.Αυτή η βδομάδα ήταν αρκετή για να αποτυπωθεί στον ιστό του εγκεφάλου μου μια εικόνα,μια αίσθηση,κάτι περίεργο που έμελλε να μ’ακολουθεί για πάντα.Οι μέρες κυλήσαν,ο ακούραστος χρόνος έκανε το καθήκον του,χάθηκε ο παράδεισος , γύρισα Ελλάδα.Μαζί μου κουβάλησα και τ’όνειρο ενός ποδηλατόδρομου στο τόπο μας.Δειλά δειλά άρχισα να το εκμυστηρεύομαι στις παρέες που καθόμουνα.Δεν με παίρναν στα σοβαρά.Τα χρόνια περνούσαν,συνέχιζα να λέω το ίδιο παραμύθι στους φίλους μου,κατάντησα γραφικός.Κάποιοι μου κολλήσαν το προσωνύμιο ‘’ο ποδηλατάκιας’’.

Σήμερα ,δέκα χρόνια μετά,καθώς το πρόβλημα του κυκλοφοριακού άρχισε ν’αγγίζει και το νησί μας,με αποκορύφωμα στα σαββατοκύριακα του καλοκαιριού,οι νίξεις που κάνω για ποδηλατοδρομο είναι καθημερινές.Η αντιμετώπιση των συμπολιτών μου ακόμη η ίδια.Προχτές που ήμουν σ’ένα ποδηλατάδικο,αφού τον ζάλισα τον άνθρωπο με τ’όνειρο μου,αγανακτισμένος ο μάστορας γύρισε και μου ‘πε:

‘’…κοίτα να δεις αδερφέ,εγώ ποδήλατα θέλω να πουλήσω…αυτά όμως δεν γίνονται…’’.

Κι όμως γινονται,σκεφτόμουν εγώ.Το νησί μας είναι όλο κι όλο τρεις δρόμοι και τα χιλιόμετρα μετρημένα.Ας φτιάξουμε για αρχή μια πρότυπη διαδρομή και δεν είναι ανάγκη να’ναι πλακόστρωτη όπως στην Ολλανδια.Αρκεί για αρχή μια τσιμεντονησίδα και βάψιμο της ασφαλτου για να ξεχωρίζει.Και δυο τρια φανάρια…Και μπορεί να χρειαστουν μήνες ή και χρονια για ν’αγοράσουμε ποδήλατο και καποιοι από εμάς δεν θα τ’αγορασουν καθόλου γιατι είμαστε καποιας ηλικίας κι εκτος απ’τα προβλήματα υγείας είμαστε κι αγυριστα κεφαλια!Αλλά θα’χουμε αυξήσει τις πιθανοτητες τα παιδιά μας να υιοθετήσουν μια άλλη φιλοσοφία ζωης κι ίσως να καταφέρουν να διώξουν το μικρόβιο που κόλλησε η γενιά μας,αυτό το μικρόβιο που μας κάνει να παίρνουμε το αυτοκίνητο για να πάμε στο περίπτερο της γειτονιάς.

Μοιάζουν με απατηλό όνειρο όλες αυτές οι προσδοκίες…Μοιάζουν με όνειρο γιατι εχουμε μάθει ν’απαιτουμε μοναχα έναν ασφαλτοδρομένο δρομο λίγο πριν τις εκλογές.Οι ρωμαίοι διναν άρτο και θεαματα για να κουμαντάρουν τα πλήθη.Οι πολιτικοί μας δεν μας δινουν ουτε καν αυτό τον άρτο,Μας δινουν ψίχουλα κι εμείς τρεχουμε σαν τα πρόβατα και ρίχνουμε την ψήφο μας.

Kαι θα’θελα με την ευκαιρία αυτή να ρωτήσω τον συγκοινωνιολόγο του νησιού μας(πήρα τηλέφωνο στο δημαρχείο και μου΄παν ότι υπάρχει συγκοινωνιολόγος!!) πότε σκέφτεται να πάρει μέτρα (αν σκέφτεται…) και τι είδους μέτρα θα λάβει.Αναρωτιέμαι –δικαίως νομίζω-ποιος είναι ο ρόλος του και φοβάμαι μήπως κατέχει απλά τον τίτλο…

Και πείτε μου Κύριε Συγκοινωνιολόγε και Κύριε Δήμαρχε αν έπεσε στην αντίληψή σας το πρόβλημα που δημιουργείται στις παραλλήλους της Σαλαμίνος και της Ιπποκράτους στις οποιες παρκάρουν αυτοκίνητα και στις δυο πλευρές(καθώς δεν υπάρχει σχετίκή σήμανση)με αποτέλεσμα να γίνονται επικίνδυνοι ελιγμοί,αδικαιολόγητα μποτιλιαρίσματα και οπισθοδρομήσεις(κυριολεκτικά και μεταφορικά…).Πολλές φορές μάλιστα αναγκαζόμαστε να κάνουμε όπισθεν στην Λ.Σαλαμίνος αφου δεν μπορούμε να στρίψουμε σε στενό(τα οποία είναι διπλής κατεύθυνσης χωρίς να μπορούν να φιλοξενήσουν δυο αυτοκίνητα)και λόγω του προαναφερθέντος προβληματος στάθμευσης.Μήπως θα’πρεπε Κυριοι καποια στιγμή να μονοδρομηθούν μερικοί οδοί;Λέω μηπως… Και μην μου απαντησετε κύριε Δημαρχε ότι υπάρχουν άλλες προτεραιότητες(π.χ. αποχετευτικό) γιατί δεν το ανεχόμαστε άλλο αυτό το παραμύθι.

Επειδή όμως ξέφυγα απ’το θέμα μου,ας επανέλθω κι ας περιγράψω το όνειρό μου:

…το φέρυ μπόουτ αδειάζει καμιά διακοσαριά ποδηλάτες στα Παλούκια κι αυτοί ξεχύνονται στην Λ.Σαλαμίνος ακολουθώντας τον πλατύ ποδηλατοδρομο,προστατευμένοι απ’την σκιά που δημιουργείται από τα δένδρα που εχουν φυτευτεί σ’όλο το μηκος της λεωφόρου.Τα αυτοκίνητα κινουνται στην μοναδικη λωρίδα που διατίθεται γι αυτά και σταματούν για να δώσουν προτεραιότητα στους πεζούς που ξεχειλίζουν στα πεζοδρόμια.Διάσπαρτα στο κέντρο,ανά τακτά διαστήματα, υπάρχουν μετταλικά στηριγματα στάθμευσης για να ασφαλίζονται εκεί τα ποδηλατα.Σ’ολο το νησί υπάρχουν σταθμοί απ’τους οποίους μπορεί κανείς να δανειστεί ένα δημοτικό ποδήλατο αν κατέχει την μηνιαία καρτα.Οι μισοί ποδηλάτες στρίβουν για την Λ.Αιαντείου που οδηγεί στις πολυπόθητες πλαζ κι οι υπόλοιποι συνεχίζουν κατά μήκος της παραλίας για να πάνε είτε στην αγορά είτε στα γραφικά στενοσόκακα.Στις ψαροταβέρνες κοντά στην μαρίνα οι επισκέπτες απολαμβάνουν το φρέσκο ψαράκι ενώ χαζεύουν τον κυματισμό που δημιουργείται από μερικά ψαροκάικα που επιστρέφουν.Έξω απ’τις ταβέρνες,στις προβλεπόμενες θέσεις,οι αναβάτες έχουν παρκάρει διαφόρων τύπων,σχημάτων και χρωμάτων ποδήλατα τα οποία κλέβουν την παράσταση καθώς σπανίως θα δεις αυτοκίνητο,όχι γιατί δεν υπάρχουν ,αλλά γιατί όλα είναι παρκαρισμένα στα παρκινγκ που φτιάχτηκαν μακριά απ’την πλακόστρωτη παραλία…

Και επανέρχομαι σ’εσάς κύριε Δήμαρχε και σας τονίζω ότι δεν είμαι αδαής και γνωρίζω ότι η πραγματοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος εκτός από οικονομικό έχει και πολιτικό κόστος γιατί θα βρει αντιμέτωπους αφ’ενός μεν καποιους πολίτες που νομίζουν ότι ζουν σαραντα χρόνια πριν αφ’ετέρου δε καποια συμφέροντα πού δε θα’θελαν σε καμιά περίπτωση το αυτοκίνητο ν’αντικατασταθεί απ’το ποδηλατο.Ομως,αν θέλετε να πάει μπροστά αυτός ο τόπος κι αν πραγματικά θελετε να εξασφαλίσετε καλύτερη ποιότητα ζωής για τα παιδια μας, θα σας συμβούλευα να πέρετε κάποια ρίσκα και που ξέρετε,ίσως αυτό το ρίσκο να αποτελέσει το ‘’εισητήριο’’ για την επόμενη τετραετία και γιατί όχι,και για την υστεροφημία σας.Εκτός βέβαια κι αν είστε ικανοποιημένος απ’το ψέυτικο χειροκρότημα που σας αποδίδουν όταν παρευρίσκεστε στις λιγοστές πολιτιστικές εκδηλώσεις του νησιού μας(χειροκρότημα που συνήθως ξεκινά απ’τον αντιδήμαρχο και δειλά-δειλά μεταφέρεται…).Τελευταία μαλιστα διακρίνω και μια δυσκολία στους λόγους που πάντα φροντίζετε να βγάζετε στις διαφορες εκδηλωσεις.Μήπως αυτή η δυσκολία οφείλεται στις τύψεις που νοιώθετε γι αυτά που κάνετε ως δημαρχος(ή γι αυτά που ΔΕΝ κάνετε…);Πάντως κατά την ταπεινή μου άποψη έχετε πολύ δρόμο για να κερδίσετε το πηγαίο χειροκρότημα των πολιτών του νησιού.Μακάρι αυτός ο δρόμος να’ναι ο ποδηλατόδρομος που ονειρεύομαι και μακάρι να σας συναντώ μπροστά μου σε κάθε πεταλιά,να σας συναντώ στον πεζόδρομο,να σας συναντώ κάτω απ΄τους φανοστάτες των ασφαλτοδρομένων(βάσει προδιαγραφών) δρόμων,να σας συναντώ δίπλα στον κάδο απορριμάτων,στον κάδο ανακύκλωσης (γυαλιου,χαρτιου κτλ.),να σας συναντω ακόμα και στον κάδο ακαθαρσιών κατοικίδιων ζώων.

Όλα αυτά που προανέφερα κύριε δήμαρχε δεν είναι όνειρο.Ολα αυτά είναι ΟΡΑΜΑ!Δυστυχώς όμως σχεδόν ολοι οι δημαρχοι που περάσατε απ’αυτόν τον τόπο,το μόνο όραμα που’χατε ηταν λίγη πίσσα στους δρόμους και το αποχετευτικό.Στις μέρες που ζούμε αυτά δεν είνει όραμα.Αυτα είναι αυτονόητα.