Αρχή και τέλος

-Καλημέρα σας

-Καλημέρα

-Ξέρω ότι σκέφτεστε πως είναι περίεργο σ΄αυτή τη ζούγκλα που ζούμε κάποιος σχεδόν άγνωστος να σας λέει καλημέρα…

-Μην είστε βέβαιος κύριε ψυχολόγε,εξάλλου μένουμε στην ίδια πολυκατοικία

-Πού πηγαίνετε αν μου επιτρέπετε

-Στο κομμωτήριο

-Χωρίς καμια διάθεση κολακείας επιτρέψτε μου να πω ότι δεν το χρειάζεστε καθόλου γιατί έχετε υπέροχα μαλλιά

-Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω εν μέρει…είναι θέμα επιβίωσης καθώς δουλέυω εκεί…

-Αν δεν έχετε αντίρηση μπορώ να σας συνοδέψω;

-Πιστέυετε ότι διατρέχω καποιο κίνδυνο;

-Σ’αυτές τις γειτονιές κυκλοφορούν πολλοι ενοχλητικοί τύποι…και μια όμορφη γυναίκα σαν εσάς…

-και πώς είστε βεβαιος ότι δεν μου αρέσουν οι ενοχλητικοί;

-πράγματι δεν το’χα σκεφτεί!

-Πρέπει να σας αφήσω

-Τι κρίμα,φθάσαμε;

-Δυστυχώς…

-Αλήθεια δεν μου είπατε τα’ονομά σας

-Ο πληθυντικός σας δεν μου άφησε περιθώριο

-Ω,συγνώμη εμένα με λένε Τονι

-Χάρηκα πολύ Τόνι καλή σου μέρα

-Εξακολουθείτε να μη μου λέτε τ’ονομά σας

-…αφού εξακολουθείς να μου μιλάς στον πληθυντικό

-Το θεωρείς αγένεια;

-Όχι ,αν σκεφτώ τη διαφορά ηλικίας μας

-Κοίταξε έχω την άποψη ότι η γυναίκα γίνεται περισσοτερο σέξι όταν περασει τα τριάντα…και μην μου πεις ότι στα τριαντα +είσαι δα τόσο μεγαλη…

-Δεν είπα ότι είμαι μεγάλη απλά είναι μεγάλη η διαφορά ηλικίας μας

-Θες να πεις ‘ότι ε’ιμαι μικρός;

-Κάθε άλλο,δείχνεις πολύ μεγαλύτερος απ΄ότι είσαι…απλά δεν μπορείς να φανταστείς τι ζητά μια γυναίκα της ηλικίας μου…

-Γιατί επιμένεις ότι η ηλικία συμβαδίζει με τις…υπάρχουν τόσοι ανώριμοι γέροι και τόσοι προσγειωμένοι νεαροί…

-Να υποθέσω ότι τοποθετείς τον εαυτό σου στην δεύτερη κατηγορία

-Κάθε άλλο,απλά ελπίζω στην πορεία να ωριμάσω για να μην καταλήξω ανώριμος γεροξεκούτης.

-Τελικά παραδέχεσαι ή όχι ότι εισαι αυτό που φοβόμουν;

-Δηλαδή;

-Ένας νεαρός που προσπαθεί να εντυπωσιάσει μια σαραντάρα γυναίκα

-Να ‘’προσεγγίσει’’ θα έλεγα

-Να πηδήξει θα’λεγα εγώ καθώς την προσέγγιση την έχεις πετύχει !Συμβαδίζουμε πλάι-πλάι τοση ώρα…

-Με παρεξήγησες,τελοσπάντων σ’αρέσουν τα στοιχήματα;

-Άλλο πάλι κι αυτό…για πες…

-Βάζεις στοίχημα ότι αν μου δωσεις την ευκαιρια τριών εξόδων,θα μ’έχεις ερωτευτεί;

Ας ξεκινήσουμε από απόψε…τι θα’λεγες να φάμε μαζί;

-Από αυτοπεποίθηση καλά πας αλλά είμαι σίγουρη πως δεν μπορείς να φανταστείς τις ανάγκες μου…και πιστεύεις ότι θα μου άρεσε ένα ρομαντικό δείπνο

-Είμαι έτοιμος να ακούσω τι πραγματικα επιθυμείς…

-Έλα στο διαμέρισμα μου το βράδυ να σου πω…καλή σου μέρα

(κλείνει την πόρτα του κομμωτηρίου)

-Τα’ονομά σου δεν μου’πες…

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

-Κλαις;

-Όχι

-Και τα δάκρυα;

-Έκλαιγα…τώρα δεν κλαίω

-Και γιατί παρακαλώ έκλαιγες;

-Η Ζωή με κάνει να κλαίω

-Και γιατί δεν της μιλάς της Ζωής;

-Αυτό κάνω αλλά δεν με καταλαβαίνει…

-Δεν μιλάει την ίδια γλώσσα;

-Δυστυχώς δεν μιλάει την ίδια γλώσσα …εγώ μιλάω τη γλώσσα της σιωπής…

-Και γιατί δεν μαθαίνεις τη γλώσσα της;

-Θα με μάθεις τη γλώσσα της ζωής

-Και πως θα σου μάθω…

-Αφού είσαι η ζωή μου…

(κάνανε έρωτα για τελευταία φορά, μηχανικά, τώρα κοιτάζουν το ταβάνι,μιλάνε κι οι δυο πλέον την ίδια γλώσσα,την γλώσσα της σιωπής,αποφέυγουν να αλληλοκοιταχτούν και αρκούνται να κοιτάζουν τις σκιές τους απ'το αμυδρο φως του πορτατίφ...)