Αλληγορία

Κάθεσαι στην αναπαυτική ηλεκτρονική πολυθρόνα που σου επιτρέπει να κινείσαι με άνεση,ακούραστα,σε οποιαδήποτε κατεύθυνση και μπροστά σου,σχεδόν ακουμπάς πάνω του,στο επιβλητικό σκούρο σκαλιστό μοναστηριακού τύπου τραπέζι.Πάνω στη καλολουστραρισμένη επιφάνεια στέκουν ακίνητα πικοιλόμορφα ανισομεγέθη εύθραυστα πορσελάνινα κομμάτια που ανυπομονούν να τα τοποθετήσεις στην προκαθορισμένη θέση τους ώστε να γινουν τελικά το ψεύτικο τοπίο που απεικονίζουν και ως κάδρο να αποτελέσουν την όμορφη πινελιά του παλιομοδίτικου καθιστικού σου.Χρόνια παλευεις να τελειώσεις αυτό το puzzle που δε μοιάζει με κανένα προηγούμενο.Σ’έχει δυσκολέψει αφάνταστα γι αυτό και νοιώθεις ευφορία κάθε φορα που ανακαλύπτεις ένα σωστό κομμάτι.Σήμερα έφτασε η στιγμή που ονειρευόσουν.Έχεις μπροστά σου τα δυο τελευταία κομμάτια που ακόμα κι αν απαρνηθείς να βάλεις κανείς δεν θα δυσκολευτεί να εντοπίσει τι κρύβεται πάνω στο κενό τους.Χαρούμενος τα πιάνεις στα χέρια σου,τα πετάς εναλλάξ στον αέρα και μοιάζεις με ζογκλέρ σε άδειο τσίρκο.Αδικαιολόγητα αποφασίζεις και τα εκσφενδονίσεις στον απέναντι τοίχο και πλέον κείτονται ως θρύψαλα στο μαρμάρινο πάτωμα.Πάντα σ’άρεσε να’σαι ιδιόρυθμος ακόμα και σ΄αυτές τις μικρές δημιουργίες σου.Ευχαριστημένος γλιστράς το έργο σου πάνω στο γυάλινο κάδρο που περίμενε υπομονετικά εδώ και τόσα χρόνια.Βιδώνεις το πίσω μέρος του κάδρου και φυλακίζεις το τοπίο μια για πάντα.Είναι αδύνατο να περάσει έστω κι ένα μόριο αέρα ανάμεσα στα δυο γυάλινα φύλλα.Έμψυχα κι άψυχα όντα ασφυκτιούν.Απτόητος εσύ βουτάς στα χέρια σου αλφάδι-κατσαβίδι, πιάνεις τις βάσεις,και τις τοποθετείς στον τοίχο.Σηκώνεις τον ψευτοπίνακα και σπέυδεις να τον κρεμάσεις.Κάνεις μονάχα μια λάθος κινηση,παραπατάς ,το κάδρο σου γλιστρά και πριν προλάβεις να συνειδητοποιήσεις τι έγινε,βλέπεις στο πάτωμα δυαλυμένο το έργο σου και τα κομμάτια θρυματισμένα.Κοιτάζεις μια τον τοίχο μια το πατωμα,μια τον τοιχο,μια το πάτωμα.Λυμένα γόνατα κι απόγνωση στο βλέμμα σου.Κι όμως δεν λυγίζεις.Παίρνεις μια βαθιά ανάσα,σκύβεις και μαζεύεις τα θρύψαλα με το φαράσι.Θρύψαλα,σκόνη και δάκρυα!Αδειάζεις όλο το συνοθύλευμα πάνω στο τραπέζι και προσπαθεις να ξεκινήσεις απ’το μηδέν έχοντας μπροστά σου μια πρόκληση καθως ο βαθμός δυσκολίας έχει αυξηθεί εκθετικά.Άραγε πόσο καιρό θα σου πάρει να ξαναφτιάξεις το παζλ;