Με μια ανάσα

Kαράβι ο έρωτας τους

γκαζάδικο με δύσκολο φορτίο

κι η ζωή τους ωκεανός

χτυπάν τα μανιασμένα κύματα

τσακίσαν και ρημάξαν το παλιό σκαρί,

ξενέρισε η προπέλα

κι ο καπετάνιος στέκεται στη γέφυρα,

μάταια κρατάει το τιμόνι

ανήμπορος να κουμαντάρει,

κατράμι ο ουρανός

σαν την καρδιά του,

έπιασε μπόρα

ο ουρανός βρέχει χαλίκια

κι αυτός κρατά ομπρέλα

το τεράστιο γράμμα που του’στειλες,

αυτό που τα εξηγούσε όλα.

λέξη προς λέξη

η ζωή πέρασε μπροστά του,

στέκει ακίνητος

τα χαλίκια γίνονται λόφος,

ένας λόφος που τον σκεπάζει,

συνεχίζει ν’αναλύει κάθε σου πρόταση

λέξη προς λέξη,

ασφυκτιά κάτω απ’τα χαλίκια,

πέρασε η μπόρα,

ήταν όμως αρκετή να μουσκέψει το γράμμα

έσβησε όλο λέξη προς λέξη,

κούφιασε ο λόφος όχι απ’τη βροχή

αλλά απ’τα δάκρυα που’χυσε,

-ευτυχώς-

μια μικρή τρύπα άνοιξε

κι απρόσμενα κατάφερε ν’ανασάνει

‘’θα γαληνέψει η θάλασσα’’

σκέφτεται ο θαλασσόλυκος…

---------------------------------------------------------------

---------------------------------------------------------------

σημ:το ποίημα αυτό ανήκει στη συλλογή ‘’με μια ανάσα’’

γιατί ξεκινώντας παίρνεις μια βαθιά ανάσα και φτανεις

στο τέρμα του πριν καλά καλά εκπνέυσεις…

σημ2:πρόκειται για το πρωτο ποιημα ανύπαρκτης φανταστικης συλλογής!Δεσμεύομαι όμως...