Aξιοπρέπεια

Δέσμιος της αξιοπρέπειας

σφαλίζεις το στόμα σου

και δεν μπορείς να φτύσεις το δηλητήριο

που’χει στιβαχτεί στα πλεμόνια σου.

Σαπίζεις μέρα με τη μέρα,

παντού σκουλήκια που

τρώνε τα σπλάχνα σου.

Έυχεσαι ν’ανέβουν να καταβροχθίσουν

τον εγκέφαλο αλλά εκείνα σαν μαριονέτες

ενός άσπλαχνου δημιουργού,

μόλις φτάνουν στα όρια του οισοφάγου

κάνουν μεταβολή.

Υποφέρεις αλλά ελπίζεις

πώς σαν δεν θα’χει απομείνει τίποτα

μέσα σου,μονάχα απόλυτο κενό,έ,τότε,

αν θέλουν να επιβιώσουν

αναγκαστικά θ’ανέβουν ν’αδειάσουν

το κρανίο σου και θα σε λυτρώσουν!