ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ

Το πλοίο καβο έριξε και ξεκουράζεται σε βόρειο λιμάνι

τρέχουνε να καλλωπιστούν ολοι ανεξαιρέτως

μηχανικοί τρίβουν γερά στο δέρμα τους λαδίλα και ντουμάνι

μακριά απ’τα σπιτια τις γιορτές θα είμαστε και φέτος

-

Ήμουν αμούστακο παιδί πλησίαζα στα δεκαεννιά κοντά

στη τσέπη ένα σωρό λεφτά κι ανέλπιστα ονειρικά ταξίδια

με πλάνεψε ο ίμερος,μ’έριξε κατάχαμα στης λάσπης τα νερά

στη γλίτσα εκυλήστηκα αμάρτησα σε βρωμερά σανίδια

-

Θεέ συγχώρα με οιμέ για κεινη εκεί τη μέρα

Χριστούγεννα ήταν χιόνιζε εκεί στις κάτω χώρες

ούτε η θρησκεία τ’απότρεψε μα ούτε και η βέρα

μεσ’τη ‘βιτρίνα’ χώθηκα κι αγκάλιασα δυο καλλονές εταίρες

-

πέρασαν χρόνια κι άλλαξαν φεγγάρια ένα σωρό

όλοι θα λεγαν μ’άνεση τα λάθη με ωριμάσαν

τολμώ εκ βαθέων να πώ εγώ που σέρνω το χορό

τα μάτια βλέπουν πονηρά και λησμονώ εκείνα που περάσαν

-

σήμερα πάλι δείχνει το χαρτί εικοσπέντε είναι Δεκέμβρης,

δεν ταξιδευω πια,στη χωρα ημέρα γιορτινή της αγίας ορθοδοξίας

από συνήθεια παν στην εκκλησιά κι από συνήθεια παλιά θα μ’εβρεις

σε κάποιο οίκο ανοχής ανάσκελα , εν ώρα συνουσίας

-

(beerman)

<