Ενα στα γρηγορα...

Ηταν χαραματα πρωι και πηγαινα για τη δουλεια με το καρο μου,οταν ξαφνικα ακουσα μια γλυκια φωνη να ξεπηδαει απ'το ηχειο του αυτοκινητου και να αναφερει το αδιεξοδο των ασφαλιστικων ταμειων.Για πρωτη φορα αφησα το μυαλο μου να φανταστει το αυριο.Για πρωτη φορα συνειδητοποιησα οτι η μονιμη δουλεια που εχω απ'τα 18μου δεν μου εξασφαλιζει ουτε συνταξη,αλλα ουτε και γρηγορη απεξαρτηση απο εργοδοτη...Για πρωτη φορα ενοιωσα πως πρεπει να βρω τροπο να εξασφαλισω μηνιαιο εισοδημα μετα απο καποια ηλικια.Για πολλοστη φορα σκεφτηκα να επενδυσω σε καμια δικια μου δουλιτσα μπας και τα κονομησω και αποταμιευσω για το μελλον.Για πρωτη φορα σκεφτηκα σοβαρα την ιδιωτικη ασφαλιση... Προφανως δεν ειμαι ο μονος που σκεφτηκε ολα αυτα.Και κανω και μια ερωτηση για να κλεισω:''ειναι τυχαιο που τον τελευταιο μηνα σκανε σιγα σιγα διαφημιστικα σποτ στην τηλεοραση για ιδιωτικα συνταξιοδοτικα προγραμματα;''
Και απαντω:''δεν ειναι,εχουν πιασει οι διαφημιστες τον παλμο του κοσμακη ,την ανασφαλεια του και δυστυχως εχουν ατυπο συνεργατη την αδυναμια του κρατους για κοινωνικη προνοια...''