Stories of a Beerman

Name:
Location: Athens, Greece

οταν δεν πίνω μπύρες εκπαιδεύω σκυλιά...

Monday, July 31, 2006

''Εν πλω'' (ή οι πρωτες μερες στη δουλεια)



Tο πλοιο ηταν αγκυροβολημενο μισο μιλι απ’το λιμανι.Ενα γκρι υπηρεσιακο πλεουμενο μας μετεφερε,ειμαστε εξι νοματεοι και ξεκινουσαμε την επαγγελματικη μας σταδιδρομια,ένα ταξιδι στο αγνωστο.Μια ξυλινη σκαλα κρεμονταν απ’το αριστερο κυριο καταστρωμα κι επρεπε να την ανεβουμε κουβαλωντας το τεραστιο σακ βουαγιαζ μας.Ηταν η πρωτη δυσκολια της μετεπειτα επιπονης συνεχειας.Αρπαξαμε ενας-ενας τα χοντρα σκοινια και αναρριχηθηκαμε υποβοηθουμενοι απ’τον επομενο στη σειρα.Ακουγονταν ιαχες απ’το κυριο καταστρωμα κι αν θυμαμαι καλα φωναζαν:’’ηηηηηρθαν!ηηηηηρθαν!’’.Ενας συναδελφος με αυστηρο υφος μας περιμενε,μας παρελαβε,ξεκινησε πρωτος και ακολουθησαμε.Μπηκαμε στο εσωτερικο του πλοιου αφου ανοιξαμε με δυσκολια μια σιδερενια πορτα που ασφαλιζονταν από οχτω μεντεσεδες.

Ο εσωτερικος διαδρομος ηταν στενος και ο σακος δεν χωρουσε στο πλαι γι αυτό και τον σερναμε με δυσκολια πισω μας.Δεξια,αριστερα και πανω απ’τα κεφαλια μας υπηρχαν σιδερενια δικτυα διαφορων χρωματισμων και διαμετρων.Ειχαν όλα κατι κοινο,σκονη παχους ενός εκατοστου!Οταν τα ακουμουσες η ατμοσφαιρα γινοταν αποπνικτικη.Οι πιο ψηλοι από εμας σκυβαν για να μην τραυματιστουν.Καθε λιγα μετρα επρεπε να πηδησουμε το εμποδιο των εσωτερικων πορτων που ηταν παρομοιες με την εξωτερικη,ευτυχως όμως διαπλατα ανοιγμενες.Το υψος μου με βοηθησε να περπαταω σχεδον ανεμελος.Με δυσκολια προσπερασαμε καποιον που συναντησαμε γιατι δυο ατομα δεν χωρουσαν διπλα-διπλα στον διαδρομο.Κατα τη διαδρομη,πριν φτασουμε στο γραφειο που μας περιμεναν,συναντησαμε κεκλιμενες ή καθετες σκαλες που αλλοτε κατεβαιναν κι αλλοτε ανεβαιναν.Σ’αυτές που κατεβαιναν υπηρχε πηχτο μαυρο σκοταδι και αναδυονταν περιεργες οσμες.Αυτες που ανεβαιναν ηταν πιο ελπιδοφορες!Ευτυχως δεν χρειαστηκε να αλλαξουμε επιπεδο γιατι θα ηταν δυσκολο με το βαρος που κουβαλουσαμε.Καποια στιγμη περασαμε μπροστα από μια καθετη καταπακτη που εβγαζε καυτο αερα και προσπερασαμε γρηγορα.Ημαστε αμιλητοι και προβληματισμενοι γιατι οι πρωτες ενδειξεις για τις συνθηκες εργασιας δεν ηταν κι οι καλυτερες.

Σπασαμε τη σιωπη μας όταν μας ρωτησαν τα στοιχεια μας στο γραφειο που οδηγηθηκαμε.Ενας συναδελφος κατι πηγε να πει χαριτολογωντας κι ο υπευθυνος του γραφειου τον κοιταξε με βλοσυρο υφος και του ειπε κοφτα:’’θα απαντας σ’ότι σε ρωτανε ,εγινα κατανοητος;ουτε περισσοτερα ουτε λιγοτερα’’.’’Μαλιστα’’ ειπε αυτος κι απ’το μυαλο ολων μας περασε η σκεψη ότι ηρθαμε στην κολαση.Η παρομοιωση δεν ηταν καθολου αυθαιρετη γιατι πηγαζε απ’το γεγονος ότι η ατμοσφαιρα ηταν αποπνικτικη λογω της υψηλης θερμοκρασιας που επικρατουσε στο εσωτερικο του πλοιου.Ο αυστηρος κυριος του γραφειου που εφερε το βαθμο του ανθυπασπιστη,εδωσε εντολη σ’έναν κατωτερο του να μας οδηγησει στα δωματια μας.Αυτος πεταχτηκε απ’την καρεκλα,ειπε ‘μαλιστα’ και μας οδηγησε δυστυχως,σε μια απ’τις κεκλιμενες μαυρες σκαλες που θα μπορουσες να τις πεις,γιατι όχι, ‘’μαυρες τρυπες ’’.

Κατεβηκαμε ένα επιπεδο πιο κατω κι ο οδηγος μας φροντισε να πατησει ένα διακοπτη για να φωτιστει ο χωρος.Καποιες μπερδεμενες φωνες ακουστηκαν σε αγριο τονο:’’Γαμω το Χριστο μου,ποιος μαλακας αναψε τα φωτα;Κλεισ’το μη σου γαμησω…’’Ο συνοδος μας το’κλεισε αμεσως και ανοιξε ένα πιο διακριτικο χρωματος κοκκινου.Με μια γρηγορη ματια διακριναμε καμια δεκαπενταρια τριαδες από κουκετες,καλτσες πεταμενες στο δαπεδο,έναν καδο απορριματων που’χε ξεχειλησει και μια απαισια μυρωδια ποδαριλας και ιδρωτιλας μας εσπασε το ρουθουνι.’’εδώ θα κοιμηθειτε μαζι με αλλους 58…’’μας ειπε οσυνοδος και γελασε ειρωνικα.Αρκετα χρονια μετα εμαθα ότι η φιλοσοφια των Αμερικανων κατά την κατασκευη των πολεμικων τους πλοιων διαφερει κατά πολύ από αυτή των Ευρωπαιων.Οι πρωτοι νοιαζονται μοναχα για το επιχειρησιακο κομματι και αδιαφορουν για τις ενδιαιτησεις και τις συνθηκες διαβιωσης του πληρωματος.Ευκολα μπορει να φανταστει κανεις γιατι συμβαινει αυτό ,αν αναλογιστει ότι οι Αμερικανοι στελνουν τα πλοια τους να πολεμησουν σ’ολο τον κοσμο για να αποκαταστησουν …την παγκοσμια ειρηνη!Απο την άλλη πλευρα οι Ευρωπαιοι φροντιζουν να κατασκευαζουν πιο βιωσιμα πολεμικα πλοια γιατι τα περισσοτερα ταξιδια τους είναι ‘τυπου κρουαζιερας’,εκτος κι αν δεχτουν πιεσεις να συνδραμουν στις ειρηνευτικες αποστολες των Αμερικανων.

Ο οδηγος μας, ειτε γιατι ηταν συνηθισμενος ειτε γιατι ειχε προβλημα με το διαφραγμα του,εδειξε να μην τον ενοχλει η μυρωδια του θαλαμου.Αφου μας εδωσε τις πρωτες οδηγιες,αποχωρησε,μας αφησε να τακτοποιηθουμε και μας εδωσε ραντεβου για αργοτερα.Κατα περιεργο τροπο τα κρεβατια που μας εδειξε ηταν όλα τα κατω-κατω απ’τις τριαδες.Χαρηκαμε βεβαιως γιατι θα’ταν πιο ευκολο να τα στρωνουμε αλλα παραξενευτηκαμε γιατι ειθισται στο στρατο οι νεοι να περνουν τα πανω κρεβατια.Μετα από τρεις μερες αναθεωρησαμε καθως μια δεξαμενη πετρελαιου ξεχειλησε και όλα τα κατω κρεβατια πλημμυρισαν και καταστραφηκαν σχεδον όλα τα ρουχα που’χαμε στους αποθηκευτικους τους χωρους.’’Ετσι εξηγουνται τα προνομια…αμοιροι νεοεπιβιβασθεντες…’’Ενας απεσταλμενος μας ειδοποιησε ότι θα’ρθει βαρκα να μας παρει και χαριστικα μπορουμε αποψε να διανυκτερευσουμε σπιτι μας,λογω του επικειμενου ταξιδιου,αλλα αυριο πρεπει να επιστρεψουμε νωρις το πρωι,προετοιμασμενοι με σωβρακοφανελες και αλλαξιες για εφταημερο εν πλω.Αν και δεν ξεραμε τι εστι ταξιδι εν πλω,η ανακοινωση μας γεμισε χαρα γιατι θα αποχωρουσαμε απ’το σιδερενιο μπουντρουμι,εστω για αποψε.

Την επομενη χαραματα επιβιβασθηκαμε ξανα στο πολεμικο πλοιο .Τα μεγαφωνα φωναξαν και εγινε μια ‘’κληση απαντων’’όπως αποκαλειται.Το πληρωμα μαζευτηκε για να παρουμε παρουσιες και στη συνεχεια πηγαμε στα ποστα εργασιας μας.Δυστυχως το ποστο μου ηταν το υπογειο που’βγαζε ‘φωτια και λαβα’,και όπως αργοτερα εμαθα,ηταν το λεβητοστασιο του πλωραιου συγκροτηματος.Κατεβηκα γρηγορα την καθετη σκαλα που οδηγουσε δυο επιπεδα κατω απ’τον εσωτερικο κυριο διαδρομο.Ημουν βιαστικος,όχι από χαρα,αλλα γιατι καιγανε οι χειρολαβες τις σκαλας και δεν μπορουσες να τις πιασεις.Το λεβητοστασιο ειχε γυρω στους 35 βαθμους κελσιου εκτος από καποια μεμονωμενα σημεια που δροσιζονταν από αεραγωγους.Η υποδοχη που μου εγινε ηταν ένα τυπικο καλωσορισμα που συνοδευονταν από μερικα ειρωνικα σχολια.Ενας επικελευστης,ανωτερος μου φυσικα,με ρωτησε το ονοματεπωνυμο και μερικα αλλα τυπικα που δεν θυμαμαι .Σαν με ειδε λιγο μαζεμενο,πηρε υφος και μου ειπε ‘’θα σου κανω ένα τεστ για να βγαλω ορισμενα συμπερασματα’’ και στη συνεχεια με ρωτησε ποσο κανει 7 επι 6.Εγω νομιζα ότι μου κανει πλακα και του απαντησα με σοβαρο υφος ότι 7 επι 6 κανει 36.Με κοιταξε περιφρονητικα και ειπε:’’Παλι αχρηστα κορμια μας στειλανε’’ , κουνησε και το κεφαλι καπως και συνεχισε:’’…καημενε που να καταλαβεις;το γυμνασιο το’χεις βγαλει;’’

‘’Εχω τελειωσει το λυκειο αλλα δεν καταλαβαινω τι σχεση εχει…’’

‘’αν εχει σχεση!εγω που με βλεπεις εχω βγαλει τη Σιβιντανιδειο Σχολη.Ξερεις τι εστι Σιβιντανιδειος;’’

Θυμαμαι το ειπε με τετοιο στομφο λες κι ειχε βγαλει το Χαρβαρντ.Ημουνα ρακος ψυχολογικα γιατι ο τυπος με αντιμετωπιζε λες κι ημουν σκουπιδι.Σκεφτομουν ότι δεν είναι δυνατον να’χω προισταμενο αυτόν τον ηλιθιο.Βεβαιως κι ειχα κάθε δικαιωμα να σκεφτω ότι ηταν ηλιθιος κι ας μην τον ηξερα.Πώς να χαρακτηρισω έναν ανθρωπο που δεν με ξερει,θεωρει δεν ξερω και γω τι για μενα,και επιβεβαιωνει την αυθαιρετη εντυπωση που εχει μ’ένα εξισου αυθαιρετο τεστ προπαιδειας !Ας μην αναφερθω και στο απαξιωτικο υφος που ειχε και δεν δικαιολογειται σ’οποιοδηποτε γνωστικο επιπεδο κι αν ανηκα.Επνιξα την οργη μου και τον αφησα να ικανοποιησει τα κομπλεξ που αναμφισβητητα ειχε.Ξαναπηρε το λογο και μου ειπε αυταρχικα:’’παρε κουβα,σφουγγαριστρα και συρματινη βουρτσα και θα καθαριζεις καθ’ολη την εξαωρη βαρδια σου’’.Εκτελεσα και σημειωνω για να σας κατατοπισω ότι το 24ωρο χωριζονταν σε τεσσερεις 6ωριες εκ των οποιων ειχα βαρδια τις δυο από αυτές,θεωρητικα τουλαχιστον ,γιατι πρακτικα στα πρωιμα εκεινα χρονια δουλευα τουλαχιστον 18 ωρες την μερα.Kαι σ'αυτο τον κυκλο των βαρδιων διακρινεις δυο χαρακτηριστικες συναισθηματικες καταστασεις.Διακρινεις την ανακουφιση στα χαμογελαστα προσωπα αυτων που παραδιδουν βαρδια και απο την αλλη βλεπεις την απογοητευση στα αγουροξυπνημενα προσωπα αυτων που παραλαμβανουν βαρδια.Και δεν ειναι λιγες οι φορες που συναντιουνται στο διαδρομο οι μεν με τους δε και δε μιλιουνται μεταξυ τους γιατι νοιωθουν ενα συναισθημα παρομοιο με το μισος,που ευτυχως διαρκει μοναχα το επιμαχο μισαωρο της αλλαγης βαρδιας.Τελοσπαντων, στην πρωτη εκεινη βαρδια,επι εξι ωρες καθαριζα κι ειχα και τον μαλακα να με επισκεπτεται καπου-καπου να μου αραδιαζει τα κομπλεξικα του.

Σαν εφθασε το τελος της βαρδιας,κατά τις δυο το μεσημερι,εφυγα εξουθενωμενος απ’το λεβητοστασιο και πηγα στην τραπεζαρια να φαω μεσημεριανο.Το πρωτο εκεινο μεσημεριανο μού θυμισε ταινιες με φυλακισμενους.Αργοτερα μου ‘γιναν συνηθειο αυτές οι καταστασεις και τις καταπια όπως πολλα αλλα στραβα του στρατου,και θα’λεγα μαλιστα ότι σιγα σιγα επαθα ένα ειδος ανοσιας και εγινα ασυμπιεστος κατά μια εννοια…Με υποδειξη ενός συναδελφου πηγα στα πινακοπλυντηρια να παρω σκευη και κουταλοπιρουνα για να μπω στην ουρα να σερβιριστω.Χρεη πλυντηριου εκανε ενας ναυτης που φορουσε μια στολη γεμετη λιγδα,προσπαθουσε να πλυνει ,αν και εδειχνε να μην τον ενδιαφερει.Δεκαδες δισκοι ηταν πεταμενοι δεξια κι αριστερα και τα αποφαγια ειχαν βουλωσει τους νεροχυτες.Επικρατουσε ένα χαος κι αυτος ο ανθρωπος ηταν τοσο βρωμικος,που δεν ηθελα σε καμια περιπτωση να μου πλυνει τα μαχαιροπιρουνα μου.Και πραγματι ετσι εγινε.Δεν μου τα’πλυνε γιατι κοπηκε το νερο.Περιμεναμε ασκοπα ένα τεταρτο.Τοτε παρατηρησα τον μπροστινο μου κι εκανα ότι κι αυτος.Πηρα το πιρουνι μου και το εσυρα στο υφασμα του δεξιου ποδιου για να καθαρισει.Στη συνεχεια πηρα ένα δισκο και καθαρισα με μια χαρτοπετσετα τα υπολειμματα του προηγουμενου.

‘’Αμα πειναει ο ανθρωπος κανεις να μην τον κρινει…’’

Με δυσκολια μετα από πολύ ωρα στην ουρα,σερβιριστηκα,αγνοωντας τις κατσαριδες που βολταρανε στο μαγειριο.Καθησα τελικα σ’ένα τραπεζι μαζι με τεσσερεις αλλους.Στην πρωτη μπουκια καταρριφθηκε ο μυθος για την ποιοτητα του φαγητου του πολεμικου ναυτικου.Δευτερη μπουκια δεν προλαβα να βαλω στο στομα μου γιατι με διεκοψε ο απεναντι:

‘’…εδώ που καθησες καθονται μοναχα οι παλιοι…παρε το δισκο σου και πηγαινε αλλου να φας…’’

Προσπαθησα να του εξηγησω οσο πιο ευγενικα γινεται ότι δεν υπηρχε άλλη θεση,αλλα αυτος συνεχισε τα δικα του.Εκρινα σκοπιμο να τον αγνοησω.Τοτε,σηκωθηκε,πηρε το δισκο του,πλησιασε διπλα μου και αδειασε τα υπολειματα του φαγητου του στο δισκο μου.Δεν ξερω ποιοι λογικοι συνειρμοι με κρατησαν ψυχραιμο.Σηκωθηκα κι εφυγα νηστικος.

Βγηκα στο κυριο καταστρωμα για να ηρεμησω και αναψα τσιγαρο,τροπος του λεγειν,καθως δεν καπνιζω.Αγναντευα τον μακρινο οριζοντα και φανταζομουν ότι καπου στο βαθος ηταν στερια και το ζεστο σπιτακι μου…Υστερα από μια ωρα ονειροπωλησης πηρα το δρομο για την κουκετα μου.Παρ’ότι πιστευα ότι οι κανονες υγιεινης πρεπει να τηρουνται αυστηρα,δεν καταφερα να πεισω τον εαυτο μου να κανει ντους και επεσα στο κρεβατι με τα ρουχα,κουρασμενος και καταιδρωμενος.Για πρωτη φορα εδωσα αλλοθι σ’αυτους που κοιμονταν στον ιδιο χωρο,αυτους που τους ειχα χαρακτηρισει ‘λιγδιαρηδες’ όταν πρωτοκατεβηκα και με πηρε η μποχα.Λιγο πριν με παρει ο γλυκος υπνος στην αγκαλια του,ανοιξα το ντουλαπακι μου,δραστηριοποιηθηκαν μερικες κατσαριδες,τις μετρησα όπως μετραμε τις κοτες στο κοτεσι,ηταν ολες εκει,αφησα το πορτοφολι μου και κλειδωσα πριν το σκασει καμια τερεζα.Αναθεμα κι αν κοιμηθηκα δυο ωρες.Ηρθαν και με ξυπνησαν προωρα γιατι ειχε πεσει δουλεια στο λεβητοστασιο.Ή τουλαχιστον αυτό μου ειπαν…Κατεβηκα και δουλεψα τρεις ωρες εκτος βαρδιας κι άλλες εξι γιατι εφθασε η ωρα της βαρδιας.Τελειωσα δυο η ωρα μετα τα μεσανυχτα κι ημουν κατακοπος.Εφυγα τροχαδην για να επισπευσω το ντους και να κερδισω οσο περισσοτερο χρονο υπνου!

Η ουρα στις ντουζιερες ηταν μεγαλη ,λειτουργουσε μονο μια από τις τεσσερεις και αναγκαστικα περιμενα υπομονετικα.Δυστυχως όμως δεν εκανα ντους γιατι το νερο κοπηκε.Μου εξηγησαν ότι αυτό συμβαινει καθημερινα γιατι τα αποθεματα νερου είναι λιγα,ο αφαλατωτης υπολειτουργει και όπως χαρακτηριστικα ειπαν:’’…οποιος προλαβε τον Κυριο ειδε…’’.Καποιος άλλος προσθεσε ότι ειχε τυχει να’χουν τα νερα κλειστα και να μην εχουν κανει μπανιο μια ολοκληρη βδομαδα!Δεν τον πολυπιστεψα .Σ’ένα κατοπινο ταξιδι το βιωσα κι αυτό και αναγκαστηκα όταν βγηκα σ’ένα νησι να παω να νοικιασω δωματιο για να κανω μπανιο επειτα από δεκα μερες!Παντως εκεινη την πρωτη βραδια εν πλω δεν καταφερα να κανω μπανιο.Εφυγα απογοητευμενος απ’τις ντουζιερες και πηγα να κοιμηθω.Αυτος ο κυκλος βαρδια-υπνος-βαρδια-υπνος συνεχιστηκε και τις επομενες μερες του ταξιδιου και τελικα,μετα από μερικα ταξιδια εγινε συνηθεια.

Μετα από αυτές τις γλυκοπικρες αναμνησεις των πρωτων ημερων στο πολεμικο ναυτικο,δεν μπορω να μην αναφερω την τηλεφωνικη συνομιλια που ειχα μ’ένα θειο μου που’ταν μες στα πραγματα καθως ηταν χρονια στο Ναυσταθμο.Η συνομιλια πραγματοποιηθηκε λιγες μερες πριν μπω στο πολ.ναυτικο,όταν μου αναγγελθηκε ότι ημουν στους επιτυχοντες;

(ντριιιιν,ντριιιιν)

-παρακαλω

-ελα θειο ο Νικος ειμαι,με πηραν στη δουλεια…

-τι ειδικοτητα;

-Μηχανικος,θα ειμαι σε καραβι…ξερεις αν θα ταξιδευω;…γιατι ξερεις…δεν θελω να ταξιδευω…αν εχει ταξιδια να μην καταταγω…

-όχι μην φοβασαι,το πολύ-πολύ να κανετε καμια περιπολια 2 ή 3 μερες το μηνα. Γυρω-γυρω απ’το νησι…

-Α,ενταξει…γιατι ανησυχησα…καληνυχτα.

Μετα από 12 χρονια υπηρεσιας,αν τα αθροισω,εχω στις πλατες τουλαχιστον 4 χρονια εν πλω κι αλλα 3 χρονια εικοστετραωρες υπηρεσιες,δηλαδη εφτα απ’τα δωδεκα χρονια μες στη λαμαρινα!Κι εχω ταξιδεψει Ιταλια,Γαλλια,Ισπανια,Βουλγαρια,Ρουμανια,Ρωσια,Ουκρανια.Αγγλια ,Ολλανδια,Αιγυπτο,Περσικο κολπο…(γυρω απ’το νησι όπως το’χε πει ο θειος…εκτος κι αν εννοουσε το μεγαλο νησι την Αφρικη…).

Δεν ξερω αν τελικα πρεπει να τον κατηγορω τον θειο μου ή να τον ευγνομονω.Γιατι’ κακα τα ψεμματα’,ο,τι ειμαι το οφειλω κατά ένα μεγαλο ποσοστο σ’αυτή την κωλοδουλεια,στα ταξιδια,στις εμπειριες που συνελλεξα απ’τα ταξιδια,στις ατελειωτες ωρες περισυλλογης στα εν πλω,σ’ολες αυτές τις δυσκολες συνθηκες που με καναν πιο δυνατο…Που είναι όμως εκεινη η περηφανια που ενοιωσα όταν μου ανηγγειλαν ότι θα φορεσω την στρατιωτικη στολη;Μην ταχα χαθηκε μεσα στις φουρτουνιασμενες θαλασσες που ταξιδεψα;Ή μηπως κρυφτηκε στ’αμπαρια του πλοιου;Που είναι η διαθεση για χιουμορ που ειχα όταν ειπα στην μανα μου ‘’Μανα θα παω στα καραβια…’’:…Θυμαμαι ημουν τοσο χαρουμενος τοτε…εγω ημουν χαρουμενος και η μανα μου εκλαιγε…εγω εκανα αποχαιρετηστηρια γλεντια κι η μανα μου βουρκωνε…’’μανα θα παω στα καραβια…’’

Λιγους μηνες μετα καταλαβα ποσο λαθος ειχα που πικαριζα τη μανα μου…λιγους μηνες μετα όταν ακουγα στα εν πλω ξανα το στιχο και δεν μου’μοιαζε πλεον καθολου αστειος…Αστειος πλεον ημουνα εγω που βουρκωνα καταμεσις πελαγου…Δικαια τιμωρια!Κι ακομα ξεπληρωνω το παλιο χρεος μου προς την μανα μου…

Friday, July 28, 2006

Το κιτρινο μπλου-μπερντ

(η ιστορια βασιζεται σε αληθινα γεγονοτα που συνεβησαν το 1996)


Ο ηλιος μπουκαρε απ'την μπαλκονοπετρα απροσκλητος και εγινε αντιληπτος με καθυστερηση τριων ωρων.Η ωρα ειχε παει εννια το πρωι.Ανοιξα το δεξι ματι με δυσκολια και το αριστερο ακολουθησε μηχανικα.Γυρισα στο δεξι πλευρο,ανασηκωσα νωχελικα την κατσαρολα απ'το πατωμα,ειδα απο κατω το ρολοι σταματημενο στις 05:45.Αν κι ειχα παρει ολα τα απαραιτητα μετρα-ρολοι καμπανα και χυτρα ταχυτητας για δυνατοτερο ηχο-δεν καταφερα να σηκωθω εγκαιρως και για πολοστη φιρα θα παω στη δουλεια καθυστερημενος.Προς στιγμην σκεφτηκα να την πεσω επιπλεον μια ωρα,ετσι κι αλλιως τα χεστηρια δεν τα γλιτωνα!Σκεφτηκα ομως οτι ειμαι επαγγελματιας...και πεταχτηκα αποτομα απ'το κρεβατι,τοσο αποτομα,που ενοιωσα μια μικρη ζαλαδα.Με γρηγορο βημα μπηκα στο μπανιο,ανεβαλα το πρωινο κατουρημα λογω ελλειψης χρονου παρ'οτι γνωριζα οτι η μυρωδια της αμωνιας ειναι το καλυτερο τονωτικο!Σταθηκα μπροστα στο νιπτηρα,πηρα δυο σταγονες με τα δαχτυλα μου και απομακρυνα τις τσιμπλες απ'τα πρησμενα ματια.Εβρεξα τα μαλλια και τους εδωσα ενα ανεμελο στυλ με το δυνατο gel που βρισκεται μονιμα διπλα στη νικελενια μπαταρια νερου.Πριν απομακρυνθω απ'τον καθρεφτη διαπιστωσα για μια ακομη φορα ποσο ομορφος ειμαι,παρα τη μικρη ατελεια των πεταχτων αυτιων μου.Σκεφτηκα οτι αρεσει το baby face στις γυναικες και τα μεγαλα αυτια μπορω να τα καλυψω με το τρυκ της μακριας φαβοριτας!Αριστο το DNA μου...αλλα κανεις δεν ειναι τελειος!Θυμηθηκα οτι,ολοκληρος προεδρος της Αμερικης κι οταν εφευγε απ'τον Λευκο Οικο οι υπαλληλοι μετρουσαν τα ασημικα...

Αφησα κατα μερος τις ναρκισοφιλοσοφιες μου και ντυθηκα επι τροχαδην.Ξεχασα να φορεσω κολωνια και σχεδον εσπρωξα το κορμι μου στη στριφογυριστη σκαλα του κλιματοστασιου.Η δινη της καταβασης με ψιλοζαλισε.Βγηκα στο δρομο θολωμενος,κατευθυνθηκα στη σταση του λεοφωρειου και σηκωσα το δεξι χερι για να σταματησω ταξι!Τρια ταξι ηταν αγκαζε,δυο δεν σταματησαν γιατι παρεδιδαν βαρδια και αλλα τρια ηταν ελευθερα,αλλα πηγαιναν ''συστημενα'',οπου γουσταραν...Επιβεβαιωσα για πολλοστη φορα οτι οι ταριφες ειναι μαλακες,οχι ολοι,μοναχα αυτοι με τα κιτρινα ταξι!Τοτε ηταν,αν θυμαμαι καλα,που περασε μια μικρη λολιτα που φορουσε ασπρο παντελονι με μαυρο στρινγκακι.Εκει να δεις ζαλαδα!Ενας παππους βαριαναστεναξε στη θεα της μικρης νεραιδας και κοντεψε να πεσει απ'το μηχανακι του.Εγω χαμογελασα πονηρα με το χερι...τεταμενο ψηλα.Μετα απο σαραντα λεπτα αναμονης κι ενω το χερι μου ειχε παθει αγκυλωση,σταματαει ενα κιτρινο bluebird ταξι με ενα ηλικιωμενο ζευγαρι στο πισω καθισμα.Δισταζω προς στιγμην γιατι μπαινω μονο σε μερσεντικα με clima , του λεω τον προορισμο μου,μου εξηγει οτι θα κανουμε μια μικρη παρακαμψη χωρις να με χρεωσει και τελικα δεχομαι την προταση του.

Καθομαι μπροστα,κλεινω την πορτα και καλημεριζω τους ηλικιωμενους.Ταυτοχρονα ο οδηγος ανεβαζει το volume του ραδιοφωνου με αποτελεσμα να μην ακουσω αν οι συνεπιβατες μου απαντησαν.Η ενταση ειναι στα κοκκινα,ειμαστε συντονισμενοι στην ''εκκλησια της ελλαδος'' ,διασχιζουμε την Γρηγοριου Λαμπρακη κι ο ταριφας με γλενταει με τον πρωινο ορθρο στα πλατω.Πιο κατω αφηνουμε τη γερουσια κι ο οδηγος κρινει πως πρεπει να ανοιξει κι αλλο την ενταση... καθως αντεχουν τ'αυτια μας.Δεν φθανουν τα χαλια που'χαμε,ο οδηγος ηθελε και συζητηση .Αρχιζει δειλα δειλα(αφου μειωσε λιγο το volume)να μου λεει για την Αγια Αθανασια του Αιγαλεω.Εγω εκανα τον αδιαφορο αλλα αυτος το'χε μαθει το παραμυθι απ'εξω:
''...οταν η Αθανασια ηταν μικρο κοριτσακι τριγυρνουσε στο λοφο του Αιγαλεω και ειδε οραμα την Παναγια,μεγαλη η χαρη της...η Παναγια της μηνυσε να στειλει μηνυμα στον κοσμο...αυτη αθωα κοπελιτσα ρωτησε πώς ειναι δυνατον να την πιστεψουν...και τοτε η παναγια εκανε το θαυμα...και η Αγια Αθανασια,μεγαλη η χαρη της κι αυτη...εχει χαραγμενα στο στηθος της γραμματα Κυριας!''(Η ιστορια μου θυμιζε παραλλαγη γνωστου οραματος...αλλα δεν εδωσα σημασια) .
Διακοπτει το μονολογο,φρεναρει και τραβαει χειροφρενο!Βγαζει απ'τον κορφο του δυο φωτογραφιες και μου δειχνει την γριουλα Αθανασια μ'ενα αποκαλυπτικο βε μπλουζακι το οποιο αφηνει να διακρινονται τα θεοσταλτα χαραγμενα γραμματα στο στηθος της.Αναμεσα στις προτασεις του παρεμβαλονταν συνεχεια το εξης:''... αυτο ηταν τυχαιο;οχιιι! σημαδι απο το θεοοο!!!''Ειχαμε φθασει Αμφιαλη και ο γολγοθας μου συνεχιζονταν,παλι καλα που κρατησε λιγοτερο απ'οτι του Χριστου...Σημαδι απ'το θεο το ενα,σημαδι απ'το θεο το αλλο...αρχισα να νευριαζω κι ημουν στο τσακ να τον σημαδεψω μονιμα με τον αναπτηρα του αυτοκινητου!Εδωσα τοπο στη οργη και θελησα να το δω το συμβαν με χιουμορ.Και πανω που πηγα να ηρεμησω, πεταγεται σε μια διασταυρωση ενα αυτοκινητο μπαινει μπροστα μας και ο Αι-ταριφας αφηνει το τιμονι,αρχιζει να σταυροκοπιεται και φωναζει:''το 'δες αυτο;σημαδι απο το θεοοοο!σημαδι απο το θεοοοο!''Αφου γλιτωνουμε το τρακο κοιταζω και γω μπροστα να δω τι στο διαολο ειδε.Και δεν θα πιστεψετε τι ειδα!Το προπορευομενο αυτοκινητο που συμπτωματικα πεταχτηκε μπροστα μας ειχε γραμμενο στη σκονη του πισω παρ-μπριζ τη φραση ''ιησους χριστος νικα''.Επαθα δε τετοιο σοκ αναλογιζομενος τις πιθανοτητες να συμβει τετοια συμπτωση ,που αρχισα να πιστευω οτι ηταν πραγματι σημαδι απ'το θεο...

Το κιτρινο μπλου-μπερντ φθανει στον προορισμο του κι ο νεαρος βγαινει φορτωμενος με βιβλια,βιβλιαρακια,εικονες ,φωτογραφιες,κομποσκοινια,σταυρουδακια και μ'ενα κεφαλι καζανι απ'την πλυση εγκεφαλου που δεχτηκε καθ'ολη τη διαδρομη.Πληρωνει με εκπτωση χαριν της συζητησεως και δινει ραντεβου για την κατηχηση της Κυριακης στο Αιγαλεω.Η κατηχηση θα γινει απ'την ιδια την Αγια Αθανασια,μεγαλη η χαρη της...Ευτυχως τελικα δεν πηγε παρα τα οφθαλμοφανη σημαδια απ'το θεο!!

Tuesday, July 25, 2006

Παραληρημα ή παραλη-ριμα...

Βαρεθηκα μες στη ζωη να κανω τον υπνοβατη

που τριγυρνα χαραματα διχως να εχει χαρτη

ξυπνηστε με απ'το ληθαργο θελω κι εγω να ζησω

θελω μεμιας ν'απαρνηθω ν'αφησω τ'αλλα πισω

θελω να κανω τον τρελο,να κανω το σαλτιμπαγκο

να βρω τον αυθορμητισμο να πω 'οχι' στα 'πρεπει'

για να προλαβω τη ζωη καθως ο χρονος τρεχει,

μ'εχει δαμασει ο χρονος t και μ'εχει κανει πιονι

και ειμαι μεχρι το λαιμο χωμενος μες στο χιονι

το χιονι μ'εκανε μπλαβι και μοιαζω μ'ενα πτωμα

κι ομως ακομα εχω ψυχη κι ας ειμαι αποψε λιωμα

θα βαλω δυνατη φωνη και θα βροντοφωναξω:

''Αστε με καργιοληδες να ζησω αλλιως θα σας ρημαξω...''

Monday, July 17, 2006

Σπονδυλωτη ιστορια...

...Ειναι μια συνεφιασμενη μερα κι ο ηλιος ειναι σχεδον κρυμμενος.Τα συννεφα μετακινουνται απο ανατολικα προς δυτικα.Θαρρεις πως σημερα θα βρεξει.Οι οχθες του ποταμου ειναι καταπρασινες.Τα νερα κυλανε ηρεμα με κατευθυνση τη θαλασσα.Μερικα πουλια κολυμπανε και καποια αλλα κανουν χαμηλες πτησεις πανω απ'το ποταμι.Το νερο παρασυρει κλαδακια και μικρα φυλλα που ενοχλουν τους φτερωτους κολυμβητες.Λιγα μετρα απ'την ακροποταμια απλωνεται το δασος που δινει στεγη σε χιλιαδες ειδη ,φυτα και ζωα.Πενηντα μετρα πιο μεσα,αναμεσα σε δυο αιωνοβια δενδρα,ενα ζευγαρι ελαφια στεκονται αντικρυ και κοιταζονται με νοημα.Δεν αργουν να βρεθουν το ενα πανω στο αλλο.Ειναι περιοδος αναπαραγωγης.Αφου εκπληρωσουν το αρχεγονο ενστικτο βαδιζουν υπερηφανα διπλα διπλα στο μονοπατι και φθανουν στο ποταμι.Βαζουν τις μουσουδες τους στο νερο για να ξεδιψασουν...

...ειναι πρωτες πρωινες ωρες.O κυνηγος με πληρη εξαρτηση εχει ξεκινησει.Ο ηλιος καλα-καλα δεν εχει βγει και το φως ειναι λιγοστο.Τα κοτσυφια τιτιβιζουν και πετανε απο δενδρο σε δενδρο.Οι κουρουνες τραγουδανε το δικο τους ασχημο σκοπο.Κελαηδισματα απο διαφορα πουλια δημιουργουν μια μουσικη πανδαισια.Δυο κοτσυφια φερνουν σε επαφη τα ραμφη τους.Το κελαηδημα τους ειναι πιο γλυκο απ'τ'αλλα κοτσυφια γιατι-ας μου επιτραπει η εκφραση-ειναι ερωτευμενα.Καπου καπου ραμφιζουν τα φυλλα του δενδρου και ξεδιψανε με τις πρωινες δροσοσταλιδες...

...οι μπαλκονοπορτες ειναι σχεδον κλειστες.Φωτεινες δεσμες σχηματιζονται στους τοιχους απ'το λιγοστο φως που εισερχεται στο καθιστικο.Ακουγεται απαλη μουσικη απ'το στερεοφωνικο.Δυο γυμνα κορμια μπλεκονται πανω σ'εναν γκρι καναπε φινιρισμενο απο λεπτοδουλεμενο ξυλο οξιας.Τα χερια μπερδευονται,τα χειλη ενωνονται και τα ιδρωμενα κορμια σμιγουν.Η ερωτικη συνευρεση μοιαζει με αρχαια ιεροτελεστεια.Οι ανασες αναμιγνυονται με τη μελωδια του ραδιοφωνου και οι παλμοι της καρδιας ανεβαινουν.Σφιχταγκαλιασμενοι φθανουν στην κορυφωση και καταληγουν με δυο πνιχτους λυγμους.Υστερα γερνουν ανασκελα πιασμενοι χερι-χερι και διαγραφεται στα προσωπα τους μια ηρεμη εκφραση ανακουφισης.Η Τζουντ ανασηκωνεται,περνει απ'το γυαλινο τραπεζακι το ποτηρι με το παγωμενο νερο και το κατευθυνει προς τη στοματικη κοιλοτητα για να ξεδιψασει...

...Ενα λιονταρι που παραμονευει απο ωρα επιτιθεται ξαφνικα.Δεν προλαβαινουν να αντιδρασουν.Δεν εχουν καν ξεδιψασει!Τα δοντια του λιονταριου καρφωνονται στον ομορφο λαιμο της ελαφινας.Ματαια χτυπιεται για να ξεφυγει.Το αρσενικο το βαζει στα ποδια.Το ζεστο ελαφισιο αιμα σταζει στην οχθη του ποταμου και βαφει κοκκινες τις νερολαξευμενες πετρες .Ενας μικρος κυματισμος ξεπλενει το αιμα.Μπροστα στα ματια της ελαφινας περνανε οι ομορφες στιγμες που εζησε πριν λιγη ωρα και θυμαται τις ξενοιαστες βολτες στο αχανες δασος...

...Ο προσδιορισμενος υδροβιοτοπος που ζουνε, θεωρητικα, προστατευει τα πουλια και τα ζωα.Πρακτικα δεν ισχυει!Τα δυο μικρα κοτσυφια χαιρονται το παιχνιδι τους ωσοτου ο διαπιστευμενος κυνηγος παρει στα χερια του την αδεια για να εισελθει να κυνηγησει στο Δελτα.Παραμονευει τα δυο πουλια και την καταλληλη στιγμη παταει τη σκανδαλη.Τα σκαγια απλωνονται και κατευθυνονται κατα πανω τους.Το θυληκο ειναι πιο τυχερο απ'το αρσενικο.Ο κοτσυφας τραυματιζεται,χανει την ισορροπια του,πεφτει χτυπωντας απο κλαδι σε κλαδι και ακουγεται ο θορυβος απο το συρσιμο στα φυλλα.Στη γρηγορη διαδρομη ως το εδαφος προλαβαινει να σκεφτει τη μικρη φωλια τους,τους νεοσσους που περιμενουν με λαχταρα την τροφη τους,την κοτσυφινα που ευτυχως γλιτωσε.Ενα κυνηγητικο σκυλι σηκωνει με τα δοντια του το σκοτωμενο κοτσυφι απο το εδαφος,μια σταγονα αιμα πεφτει στο χωμα και καταπινεται αμεσως απ'τη διψασμενη γη...

...Ενω το νερο κατεβαινει στον οισοφαγο,οι σειρηνες αρχιζουν να ουρλιαζουν κι η Τζουντ τρομαγμενη παραλιγο να πνιγει.Πανε τρεις μερες τωρα που το Ισραηλ βομβαρδιζει το Λιβανο.Οι επισημες αιτιολογιες δεν γινονται ευκολα πιστευτες αλλα δεν εχει σημασια.Οι ντοπιοι δεν προλαβαινουν να σκεφτουν γιατι τρεχουν να σωθουν!Η Τζουντ και ο Τομ πεταγονται απ'το κρεβατι,καλυπτουν τη γυμνια τους μ'ενα προχειρο ενδυμα και τρεχουν προς την εξοδο για να οδηγηθουν στο καταφυγιο της γειτονιας.Εξω ψιλοβρεχει,πραγμα σπανιο για την περιοχη,και κατα διαστηματα πεφτουν πυραυλοι που σφυριζουν.Ενας πυραυλος σκαει κοντα στον Τομ και τη Τζουντ.Πεφτουν κι οι δυο αιμοφερτοι στην ασφαλτο χτυπημενοι απ'τα καυτα θραυσματα.Σφιχταγκαλιαζονται,αιμορραγουν,ολη η ζωη περναει μπροστα τους και τελικα πεθαινουν.Το ψιλοβροχο ξεπλενει την ασφαλτο απ'το αιμα τους...


σημειωση:animal vs animal

man vs animal

man vs man

Sunday, July 09, 2006

Η πορεια ενος αναγνωστη...

(δεκα χρονια πριν...μπαινω σ'ενα βιβλιοπωλειο)
-καλημερα σας
-καλημερα σας,τι θα θελατε;
-...ψαχνω ενα βιβλιο,δεν γνωριζω ουτε τον τιτλο,ουτε τον συγγραφεα ,ουτε τις εκδοσεις...
-πλακα μας κανετε κυριε πρωι-πρωι;
(μπαινω σε αλλο βιβλιοπωλειο)
-καλημερα σας,ψαχνω ενα βιβλιο αλλα δεν γνωριζω συγγραφεα,τιτλο ή εκδοσεις...
-και τι ακριβως θελετε κυριε απο μενα;
-προκειται για την ιστορια καποιων ανθρωπων που ζουν στο παρισι...
-...παλι καλα που δεν ψαχνετε για εναν κινεζο με σχιστα ματια που ζει στην Κινα!...σας παρακαλω κυριε,εδω ειναι βιβλιοπωλειο κι οχι μαντειο.Καλη σας μερα.
(μπαινω σε τριτο βιβλιοπωλειο)
-καλημερα σας
-καλημερα,ελπιζω να μην με διωξετε οπως οι αλλοι...
-μα γιατι κυριε να σας διωξω;
-...ψαχνω ενα βιβλιο,δεν γνωριζω τον τιτλο,δεν γνωριζω τον συγγραφεα,δεν γνωριζω τις εκδοσεις...γνωριζω οτι προκειται για την ιστορια καποιων που ζουν στον κατω κοσμο και ακουν τον ηχο του μετρο γι αυτο και πιθανολογουν οτι αν σκαψουν ,ισως να μπορεσουν να βγουν στον απανω κοσμο...
--...κατι μου θυμιζει κυριε,ισως ο Αλεξακης...αφηστε με να το τσεκαρω...μπορειτε να περασετε αυριο;
-Ευχαριστω πολυ,καλη σας μερα,θα περασω αυριο.
(πραγματι περασα την επομενη και μου το ειχε φερει.Επροκειτο για το ''πριν ''του Β.Αλεξακη.Ηταν ενα απ'τα πρωτα βιβλια που διαβασα,ηταν υπεροχο και με εσπρωξε να συνεχιζω να διαβαζω...να'ναι καλα ο υπαλληλος που μου'δωσε σημασια!)

(πεντε χρονια πριν.Μπαινω σε παλαιοβιβλιοπωλειο.)
-καλημερα σας μηπως εχετε το ''κοκκινο'' του Σκανδαλ;
-δεν το γνωριζω κυριε
-...μηπως υπαρχει το''μαυρο'' του Σκανδαλ;
-ουτε κι αυτο το γνωριζω και ομολογω οτι δεν γνωριζω ουτε τον συγγραφεα...
-...λογικο κυριε...πώς ειναι δυνατον καποιος να γνωριζει ολους τους συγγραφεις;μηπως αν κοιταζατε τα μαυρα και τα κοκκινα βιβλια που εχετε στα ραφια...μονο των ξενων συγγραφεων;
-(νευριασμενος ο βιβλιοπωλης)Κυριε σας παρακαλω καν'τε μου τη χαρη...δεν εχω την ορεξη σας και εχω και πολυ δουλεια...

Τελικα μετα απο πολλες επισκεψεις στο παλαιοβιβλιοπωλειο το ειδα μπροστα μου.Επροκειτο για το βιβλιο ''το κοκκινο και το μαυρο'' του Στανταλ!Που να το φανταζομουν οτι ηταν ενα βιβλιο;

(πριν δυο χρονια)
Εψαχνα να βρω ενα λεξικο του Φυτροπουλου-Τεγακη και ειχα κοπιασει πολυ,ετρεχα απο βιβλιοπωλειο σε βιβλιοπωλειο.Τελικα αποδειχθηκε οτι ηταν του Τεγοπουλου-Φυτρακη(τα'χα αναγραμματισει τα ονοματα...τι ατυχια!)

(πριν ενα χρονο μπαινω σε ενα αλλο βιβλιοπωλειο)
-καλημερα σας
-καλημερα σας κυριε,μπορω να σας εξυπηρετησω;
-Μαλιστα,θα ηθελα τον ''Οδυσσεα'' που το εχει εκδοσει ενα ς ανθρωπος χωρις ιδιοτητες...
-δεν τον γνωριζω κυριε αυτον τον εκδοτικο οικο...
-Μα πως κυριε, ειμαι βεβαιος...
-...μηπως προκειται για τον ''Οδυσσεα'' του Τζεημς Τζόυς;
-οχι κυριε ΘΕΛΩ(επιμενω) τον Οδυσσεα που εχει εκδοσει ο ανθρωπος χωρις ιδιοτητες...
ΑΦΟΥ επιμενω,παταει στο πληκτρολογιο ο ανθρωπος καποια στοιχεια και διαπιστωνω οτι ηταν τελικα το βιβλιο ''ο ανθρωπος χωρις ιδιοτητες'' των εκδοσεων ''οδυσσεας'' του συγγραφεα Ρομπερτ Μουζιλ...
-...Συγγνωμη κυριε,εκανα ενα μικρο λαθος,δεν μου'χει ξανασυμβει...(μικρο ψεμα,παντως τελευταια ταλαιπωρουμαι λιγοτερο στα βιβλιοπωλειο...κατι εχω μαθει απ'τις κακοτοπιες!)

Βγαινω απ'το παραπανω βιβλιοπωλειο, στεκομαι και χαζευω στην εισοδο και...περναει μπροστα μου μια ΝεκΡοΦορα!!!!!!!!!

Friday, July 07, 2006

Το Μυστηριο...στον οικο του θεου

...Η Ελεν ανοιγει με προσοχη το παραθυροφυλλο για να μην τριξει.Κοιταζει δεξια,κοιταζει αριστερα,δεν βλεπει ψυχη.Περναει με προσοχη το ενα ποδι πανω απ'το περβαζι και υστερα τραβαει και τ'αλλο.Μεμιας βρισκεται στο εδαφος στο πισω μερος της μονοκατοικιας.Βαδιζει με προσοχη στο ψιλο χαλικι γιατι την δυσκολευουν τα ψηλα τακουνια της δουλειας.Στην προσπαθεια της να πηδηξει την εξωτερικη μανδρα,σχιζει το τιγρε φορεμα της.Το σκαει τρεχοντας και προσπαθει να κραταει την ισοροπια .Ειναι πολυ δυσκολο με τακουνι 10 εκατοστα!Σταματαει λιγο πιο κατω και κοιταζει πισω.Το μονο που μπορει να διακρινει ειναι το κοκκινο φαναρι στην εισοδο του μικρου επαρχιακου οικου ανοχης...Κανει μεταβολη και συνεχιζει να τρεχει.Αφηνει πισω τη μιζερη ζωη και ελπιζει για κατι καλυτερο.Τοσα χρονια ηταν δεσμια του προστατη της!Τοσα χρονια σχεδιαζε την αποδραση της!Ας ψαξει επιτελους για λιγη ευτυχια...

...Ειναι σχεδον ολα ετοιμα.Πληθος ειναι μαζεμενο εξω απ'την εκκλησια.Ολοι φορανε τα καλα τους και χαμογελανε.Περιμενουν το ζευγαρι.Το νυφικο αυτοκινητο φθανει,σταματαει λιγο πιο κατω,βγαινουν απο μεσα καί η νυφη καί ο γαμπρος.Θελανε να ξεφυγουν απ'τα καθιερωμενα γι αυτο ηρθαν μαζι.Βαδιζουν χερι-χερι πανω σ'ενα κοκκινο χαλι ενω το πληθος χειροκροταει ακαταπαυστα.Περνανε κατω απο λευκες κορδελες και μπαινουν στο εσωτερικο της εκκλησιας.Παντου πρασιναδα και ανθη.Θαρρεις οτι εισαι σε κηπο κι οχι μεσα σε ναο.Καποιοι κακοπροαιρετοι βρισκουν ευκαιρια να το σχολιασουν αρνητικα.Ας ειναι...Ο Γιωργος και η Αντζυ σταματανε στην προκαθορισμενη θεση.Διπλα τους παρατασονται οι πιο στενεις συγγενεις και πιο πισω βολευονται οι υπολοιποι καλεσμενοι.Η εκκλησια εχει ξεχειλισει!Το ''μυστηριο'' αρχιζει.Το ζευγαρι λαμπει απο ευτυχια.Αραγε τι να σκεφτονται αυτη τη στιγμη;Ο Γιωργος παρακολουθει τα λογια του ιερεα.Η Αντζυ εχει ενα μονιμο πλατυ χαμογελο που κρυβει τη μικρη στενοχωρια της...Ηθελε καιρο τωρα να μιλησει στο Γιωργο για την προηγουμενη ζωη της...για το ονομα που αλλαξε...ηθελε να του πει τοσα πολλα...αλλα παντα δισταζε...ισως καποια αλλη στιγμη...αλλα αν δεν το'κανε ως τωρα ισως ειναι καλυτερα να μην του μιλησει ποτε...πιθανον να μην την καταλαβει...ισως να της ριξει ευθυνες...δυσκολο να πιστεψει οτι δεν ηταν επιλογη της...
Ο ιερεας ψελνει μηχανικα και αφηρημενα.Φοβασαι μην πει λαθος ονοματα,φοβασαι μην ξεχαστει και πει τα ονοματα του προηγουμενου ζευγαριου που παντρεψε πριν μιση ωρα!Τι κατασταση κι αυτη...απ'την πισω πορτα βγαινει το ενα ζευγαρι,απ'την μπροστινη μπαινει το αλλο.Ας οψεται...Ο ιερεας συνεχιζει με επιβλητικο υφος.Ενω προφερει ''...και η δε γυνη να φοβειται τον ανδρα...'',ενας φιλος σκουνταει διακριτικα τον πατερα του γαμπρου και του δειχνει με το δακτυλο του προς το πατωμα...Η Αντζυ σηκωνει το ποδι και παταει με ναζι το Γιωργο.Ο πατερας του Γιωργου συνεφιαζει,παθαινει ενα μικρο αμοκ,σπρωχνει τους διπλανους,φωναζει σαν τρελος,βουταει ενα μαχαιρι που υπηρχε πανω στο τραπεζι διπλα στο μπουκαλι με το κρασι,επιτιθεται με μανια προς τη νυφη.Πριν προλαβει ο Γιωργος να την προστατεψει,της καταφερνει δυο μαχαιριες,της σκιζει το νυφικο και την τραυματιζει βαρια.Το κοκκινο αιμα της ποτιζει το καταλευκο νυφικο ενδυμα.Ο Γιωργος στην προσπαθεια του να προστατεψει την παρ'ολιγο συζυγο του,αρπαζει ενστικτωδως τον πατερα του,το πληθος τραβιεται προς τα πισω κι ο Γιωργος τραυματιζεται θανασιμα.Η Αντζυ εχει πεσει στο πατωμα,διπλα εχει πεσει ο Γιωργος,το πληθος απορει,ο πατερας του γαμπρου χτυπιεται σαν τρελος,φωναζει ,τρεχει και ανεβαινει στον αμβωνα,μπηγει το μαχαιρι στην καρδια του,το στριβει και δινει τελος στη ζωη του.Οι πιο ψυχραιμοι τρεχουν να προσφερουν τις πρωτες βοηθειες στη νυφη και στο γαμπρο που ασφυκτιουν αναμεσα στους στενους συγγενεις.Καποιος παιρνει τηλεφωνο την αστυνομια και ενα ασθενοφορο.Το ασθενοφορο φευγει γεματο.Το περιπολικο φευγει αδειο γιατι ο δραστης ειναι ηδη νεκρος...

Την επομενη το εσωτερικο της εκκλησιας γεμιζει και παλι.Πολλες χθεσινες γνωριμες φατσες δινουν το παρων.Λειπουν αρκετοι.Αναμεσα στους συγγενεις σκορπιζονται και μερικοι ασφαλιτες με πολιτικα.Προσπαθουν να εκμαιευσουν οτι μπορουν.Λειπουν βεβαια οι χθεσινοι πρωταγωνιστες,η νυφη κι ο γαμπρος,η Αντζυ κι ο Γιωργος.Ο Ανεστης ,ο πατερας του γαμπρου,στεκεται ανασκελα στο ξυλινο γυαλισμενο φερετρο.Φοραει το ιδιο κουστουμι που φοραγε κι εχθες!Καποιος το 'χει μανταρει στο σημειο της καρδιας.Η συζυγος του στεκεται καταβεβλημενη πιο διπλα σε μια ξυλινη καρεκλα.Φοραει κι αυτη τα χθεσινα ρουχα γιατι δεν προλαβε ν'αλλαξει!Το κλιμα ειναι βαρυ.Ο ιερεας ,οπως και χθες,ψελνει μηχανικα.Καποιος κυριος πλησιαζει τη συζυγο του νεκρου και της δειχνει διακριτικα ενα σημειωμα.Αυτη σαστιζει προς στιγμη,πεταγεται υστερα στον αερα,φωναζει σαν τρελη, τραβαει τα μαλλια της,σπρωχνει δεξια αριστερα,βουταει ενα κηροπηγιο ,επιτιθεται στον νεκρο συζυγο της και τον χτυπαει με μισος.Αυτος ανημπορος ν'αντιδρασει γιατι εχει δεμενα τα χερια.Δεν της δινει καμια σημασια.Οι ασφαλιτες αρπαζουν την συζυγο που ειναι σε εξαλλη κατασταση.Σε λιγη ωρα φθανει το ιδιο ασθενοφορο που ηρθε κι εχθες καθως και το ιδιο περιπολικο!Αυτη τη φορα το περιπολικο φευγει γεματο ενω το ασθενοφορο φευγει αδειο γιατι ο Ανεστης ειναι ηδη νεκρος!

Τριτη μερα.Στο εσωτερικο της εκκλησιας επικρατει απολυτη ησυχια.Η καθαριστρια στριβει το κλειδι στην πορτα και μπαινει για να συγυρισει.Τιποτα δεν θυμιζει τα γεγονοτα που συνεβησαν χθες και προχθες.Κι ομως...στο σημειο που καθονταν χθες η συζυγος του Ανεστη υπαρχει στο πατωμα ενα σημειωμα.Η καθαριστρια το σηκωνει και διαβαζει:''...λυπουμαστε πολυ ...ο Γιωργος Κωνσταντινου του Ανεστη και της Σοφιας υπεκυψε στα τραυματα του...τα θερμα μας συλλυπητηρια...''.Και δυο μετρα πιο διπλα,εκει που προχθες στεκοταν ο πατερας του γαμπρου,ειναι πεσμενη μια φωτογραφια.Η καθαριστρια τη σηκωνει και βλεπει την Αντζυ(ή καλυτερα την Ελεν)να ειναι γυμνη και να επιδιδεται σε αχαλινωτο σεξ με δυο ευσωμους αγνωστους κυριους...

Saturday, July 01, 2006

Παραμυθι με σκυλους...

Ο Ροκο κι η Ριτσι ειναι δυο ομορφα σκυλια λαμπραντορ.Ειναι πρωι και τρυγιριζουν στους δρομους της γειτονιας.Ο Ροκο κοιταζει με τα μεγαλα σκυλισια ματια του την Ριτσι και νοιωθει ευτυχισμενος(η ευτυχια δεν ειναι προνομιο του ανθρωπου!).Κατα διαστηματα χοροπηδανε,γαυγιζουν και δαγκωνουν τις μυσουδες τους.Πανε δυο χρονια που'χουν γνωρστει σε μια επιδειξη σκυλων.Αν ησαν ανθρωποι θα λεγαμε οτι ειναι αρραβωνιασμενοι.Ο Ροκο κανει τα παντα για την ομορφη σκυλιτσα του.Δεκαδες φορες της εχει δωσει το κοκκαλο του κι εχει μεινει νηστικος(υπαρχουν ανδρες που θα το'καναν αυτο;).
Τα αφεντικα τους μενουν στην ιδια γειτονια και συναντιουνται ολοι τα Σαββατοκυριακα και ψηνουν.Ο Ροκο κι η Ριτσι πολυ τις γουσταρουν αυτες τις συναντησεις γιατι περιλαμβανουν πολλα κιλα κοκκαλα...Να'τοι!Βγαινουν γαυγιζοντας απο ενα στενο περιπου 'χερι-χερι'.Κοντοστεκονται γιατι βλεπουν στο απεναντι παρκακι μια μπαλα.Κανουν ενα νοημα μεταξυ τους και τρεχουν προς τη μπαλα.Και ξαφνικα...ενα φορτηγο που δεν το'χαν προσεξει παρασυρει τη Ριτσι και τη σκοτωνει.Ο Ροκο γαυγιζει λυπημενα πανω απ'το αψυχο σκυλισιο κορμι της(μηπως αμφιβαλεται αν τα σκυλια εχουν ψυχη;).Γινεται σαματας και επιτα απο λιγη ωρα ερχονται τα αφεντικα τους.
Περασαν 12 μηνες.Ο Ροκο μολις εχει ξεπερασει το χαμο της ομορφης σκυλιτσας του.Τα 'χε δωσει ολα γι αυτην και η μοιρα του'παιξε ασχημο παιχνιδι.(και τα σκυλια εχουν πεπρωμενο !)Καθεται καθισμενος στο παρκο και παρατηρει την κινηση.Ξαφνικα δεχεται επιθεση απο ενα αλλο Λαμπραντορ.Προκειται για τον πατερα της Ριτσι που θεωρει υπαιτιο τον Ροκο για το ατυχημα...


σημ.:και σαν εφτασε το τελος της μικρης μας παιδικης ιστοριας θα'θελα τωρα να αντικαταστησετε τους σκυλους με ανθρωπους και να μαντεψετε τι συνεβη.Και για να μην κουραζεστε,σημειωνω:ο Γιωργος κι η Μαρια ηταν αρραβωνιασμενοι και ευτυχισμενοι,καναν την βολτα τους με το μηχανακι.Σ'ενα φαναρι ηταν σταματημενοι και πηγε κι επεσε πανω τους ενα φορτηγο.Η Μαρια σκοτωθηκε,ο Γιωργος μαραζωσε.Για εναν ολοκληρο ο Γιωργος ηταν ρακος και υστερα ηταν κατηγορουμενος απ'τον πατερα της Μαριας.Κατηγορουμενος ,αυτος,που θα εδινε και την ιδια του τη ζωη για τη Μαρια.

Και τωρα πειτε μου:νομιζετε οτι ο ανθρωπος επειδη εχει λογικη διαφερει απ'τα ζωα;Κι ομως...τελικα η λογικη κανει τον ανθρωπο να διαφερει και ακουστε τη διαφορα:''ο Γιωργος δεν αντεξε την πιεση και τελικα αυτοκτονησε ενω ο Ροκο συνεχιζε να τριγυρνα γαυγιζοντας...

<>